Interpretacja Ministra Finansów
AG3/8012/14/FLL/13/14/3
z 22 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) w związku z art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, ze zm.) oraz wyrokiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości C-391/05 z dnia 1 marca 2007 r. w sprawie Jan de Nul NV przeciwko Hauptzollamt Oldenburg (żegluga po wodach terytorialnych Wspólnoty)

Minister Finansów z urzędu zmienia interpretację indywidualną

z dnia 20 czerwca 2013 r., Nr IPPP3/443-255/13-4/SM wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w imieniu Ministra Finansów stwierdzając, że:

1. nie jest prawidłowe stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zawarte w interpretacji indywidualnej z dnia 20 czerwca 2013 r., Nr IPPP3/443-255/13-4/SM wydanej w imieniu Ministra Finansów, uznające za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2013 r., iż paliwo zużywane przez agregat prądotwórczy pogłębiarki dla napędu wind holowniczych, pompy ssąco-refulującej oraz pompy wodnej będzie korzystało ze zwolnienia określonego art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym,
2. nie jest prawidłowe w powyższym zakresie również stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca2013 r.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku nabywanego paliwa żeglugowego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 16.05.2013 r. (data wpływu 20.05.2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe.

Na zbiorniku wodnym z kwalifikacją „wody stojące” znajduje się pogłębiarka, która służy do wydobywania mieszanki piaskowo-żwirowej. Pogłębiarka posiada agregat prądotwórczy, który napędza elektryczne windy holownicze szt. 5, pompę ssąco-refulującą z silnikiem elektrycznym 400 kW oraz pompę wodną JETT 80 kW. Agregat napędzany jest silnikiem wysokoprężnym. Źródłem energii elektrycznej jest ww. agregat prądotwórczy.

Pogłębiarka holowana jest przez kuter holowniczy KH 200 z silnikiem spalinowym wysokoprężnym. Obie jednostki zarejestrowane są w Polskim Rejestrze Statków.

W uzupełnieniu Wnioskodawca poinformował, że wypełnione będą kryteria, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, ze zm.) dotyczące zwolnienia od akcyzy ze względu na przeznaczenie używanych do celów żeglugi, tj.:

• będzie zachodzić jeden z przypadków, wymienionych w art. 32 ust. 3 ustawy, czyli dostarczenia tych wyrobów od podmiotu pośredniczącego do podmiotu zużywającego (pkt 3) oraz
• będą spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13 przedmiotowego art. 32 (m.in. prowadzenie ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem, złożenie zgłoszenia rejestracyjnego właściwemu naczelnikowi urzędu celnego i przedłożenie pisemnego potwierdzenia powyższego faktu podmiotowi dostarczającemu wyroby akcyzowe, potwierdzanie odbioru wyrobów na dokumencie dostawy i in.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jest uprawnienie do wykorzystania paliwa „żeglugowego” bezakcyzowego do wymienionych urządzeń?

W uzasadnieniu Wnioskodawca podał, że wie, iż inne firmy pracujące na rzekach, czyli wodach płynących wykorzystują paliwo „żeglugowe” bezakacyzowe i dlatego uważa, że również powinien być uprawniony do korzystania z tego paliwa.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznał za prawidłowe.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnił, iż zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, ze zm.) zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie używane do celów żeglugi, włączając rejsy rybackie, wyroby energetyczne - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13. Przy czym wyjaśnił również, iż przedmiotowego zwolnienia nie stosuje się w przypadku prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku lub statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych.

Jednocześnie wskazał przypadki, w których stosuje się przedmiotowe zwolnienie oraz warunki stosowania tego zwolnienia.

Zestawiając natomiast stan prawy ze stanem faktycznym przedstawionego zdarzenia przyszłego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż nabywane przez Wnioskodawcę paliwo będzie przez opisane we wniosku jednostki używane do celów żeglugi jako zwolnione od podatku akcyzowe.

Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił przy tym, iż skoro ustawa o podatku akcyzowym nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem „używane do celów żeglugi”, to należy odwołać się do orzecznictwa unijnego w tym zakresie i wskazał na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o sygn. akt C-391/05 z dnia 1 marca 2007 r., zgodnie z którym „(...) manewry przeprowadzane przez pogłębiarkę portową w trakcie czynności zasysania i zrzutu materiału, co oznacza przemieszczanie się, nierozerwalnie związane z wykonywaniem czynności pogłębiania, mieszczą się w zakresie zastosowania pojęcia żegluga w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. c) akapit pierwszy dyrektywy 92/81 (...)”. Dyrektor Izby Skarbowej wskazał ponadto na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjny o sygn. akt I FSK 1420/08 z dnia 16 grudnia 2008 r. i wyrok z dnia 17 czerwca 2010 r. sygn. akt I GSK 969/09. Zgodnie z tymi wyrokami „(...) zużycie oleju napędowego na działalność polegającą na wydobyciu kruszywa z dna rzecznego (pogłębianie szlaku wodnego) mieści się w użytym w tym przepisie pojęciu zużycia „na cele żeglugi” (...)”.

Dyrektor Izby Skarbowej uznał, co do zasady prawo Wnioskodawcy do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa powyżej, jednocześnie jednak stanowisko Wnioskodawcy uzasadniające to prawo uznał za nieprawidłowe z uwagi na błędną argumentację dla tego stanowiska. Dyrektor Izby Skarbowej nie podzielił argumentów Wnioskodawcy, że prawo do zwolnienia uzasadnia to, że inne firmy pracujące na rzekach, czyli wodach płynących wykorzystują paliwo „żeglugowe” bezakcyzowe.

Po zapoznaniu się z materiałami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Art. 14 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej stanowi, iż poza przepisami ogólnymi wymienionymi w dyrektywie 92/12/EWG w sprawie zwolnionych zastosowań produktów podlegających opodatkowaniu, i bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych, państwa członkowskie zwalniają od podatku na warunkach, które ustanawiają do celów zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania takich zwolnień oraz zapobieżenia jakimkolwiek oszustwom podatkowym, unikaniu lub nadużyciom produkty energetyczne dostarczane w celu zastosowania jako paliwo do celów żeglugi na wodach terytorialnych Wspólnoty (włącznie z połowami), z wyłączeniem prywatnej żeglugi niehandlowej, i energia elektryczna produkowana na pokładzie statku.

Natomiast art. 15 ust. 1 lit. f) dyrektywy powyżej wskazanej stanowi, że bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych, państwa członkowskie mogą przyznawać, pod kontrolą fiskalną, całkowite lub częściowe zwolnienia lub obniżki w zakresie poziomu opodatkowania wobec produktów energetycznych dostarczanych w celu zastosowania jako paliwo dla żeglugi na śródlądowych drogach wodnych (włącznie z połowami), z wyłączeniem prywatnej żeglugi niehandlowej, i energii elektrycznej produkowanej na pokładzie statku.

Przy czym dla celów niniejszej dyrektywy "prywatna żegluga niehandlowa" oznacza każde użycie statku przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną lub prawną, korzystającą z niej na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, we wszelkich innych celach niż handlowe, w szczególności innych niż w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz władz publicznych.

Art. 14 ust. 1 lit. c) i art. 15 ust. 1 lit. f) dyrektywy powyżej wskazanej implementowany został do krajowego porządku prawnego w art. 32 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, na który powołał się Wnioskodawca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, i z którego wywodził jak się okazało niezasadnie, iż paliwo żeglugowe wykorzystywane do napędu agregatu prądotwórczego, który napędza elektryczne windy holownicze szt. 5, pompę ssąco-refulującą z silnikiem elektrycznym 400 kW oraz pompę wodną JETT 80 kW podlega zwolnieniu od akcyzy na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 przedmiotowej ustawy.

Przedmiotowe zwolnienie bowiem ma zastosowanie do paliwa zużywanego do celów żeglugi, za który językową definicję pojęcia "żegluga" wskazując, że pojęcie to oznacza "przewożenie ludzi i towarów wyznaczonymi szlakami wodnymi, ogół spraw i zagadnień dotyczących komunikacji wodnej" (Mały słownik języka polskiego, PWN Warszawa 1989). Obejmuje ono swoim zakresem również paliwo zużywane w trakcie manewrów wykonywanych przez pogłębiarkę podczas zasysania i pobierania materiałów z dna. Zużycie natomiast paliwa do napędu agregatu prądotwórczego, który napędza elektryczne windy holownicze szt. 5, pompę ssąco-refulującą z silnikiem elektrycznym 400 kW oraz pompę wodną JETT 80 kW nie stanowi zużycia do celów żeglugi. Stanowisko takie prezentuje Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wyroku z dnia 1 marca 2007 r. w sprawie C-391/05 między Jan De Nul NV a Hauptzollamt Oldenb stwierdził, iż manewry przeprowadzone przez pogłębiarkę portową w trakcie wykonywania czynności zasysania i zrzutu materiału, to znaczy przemieszczenie się nierozerwalnie związane z wykonywaniem czynności pogłębiania, mieszczą się w zakresie zastosowania pojęcia „żegluga” w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. c) akapit pierwszy dyrektywy 92/81, zmienionej dyrektywą 94/74.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie błędnie wywodzi, iż wyrok C-391/05 potwierdza cel żeglugowy paliwa zużywanego do napędu agregatu prądotwórczego, który napędza elektryczne windy holownicze szt. 5, pompę ssąco-refulującą z silnikiem elektrycznym 400 kW oraz pompę wodną JETT 80 kW, skoro TS Unii Europejskiej wyraźnie wskazuje na manewry przeprowadzone przez pogłębiarkę w trakcie wykonywania przez nią działań związanych z pogłębianiem, ale niezaprzeczalnie dotyczące przemieszczania tej pogłębiarki.

Podstawy do stosowania zwolnienia dla paliwa zużywanego do napędu agregatu prądotwórczego, który napędza elektryczne windy holownicze szt. 5, pompę ssąco-refulującą z silnikiem elektrycznym 400 kW oraz pompę wodną JETT 80 kW nie uzasadnia również twierdzenie Wnioskodawcy, że inne firmy pracujące na rzekach, czyli wodach płynących wykorzystują paliwo „żeglugowe” bezakcyzowe. Stosownie bowiem do treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest natomiast do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Interpretacja przepisów powinna zostać zatem oparta na ocenie prawnej przedstawianego stanu faktycznego, a nie na praktykach innych firm.

Jednocześnie należy podnieść, iż art. 14e § ust. 1 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Reasumując Minister Finansów stwierdza, iż stanowisko zawarte we wniosku z dnia 25 marca 2013 r., jak i dokonaną z upoważnienia Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretację indywidualną - należy uznać za nieprawidłowe.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2013 r. i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji.

Wnioskującemu przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od daty doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.