Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1258/14/AK
z 12 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 października 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka zawierając umowę o świadczenie usług z podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Republiki Czeskiej i podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Republice Czeskiej, nie posiada zakładu zagranicznego na terenie Republiki Czeskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka zawierając umowę o świadczenie usług z podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Republiki Czeskiej i podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Republice Czeskiej, nie posiada zakładu zagranicznego na terenie Republiki Czeskiej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zajmuje się sprzedażą odzieży oraz akcesoriów. Działalność Spółki jest prowadzona za pośrednictwem strony internetowej. Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski i podlega w Polsce niegraniczonemu obowiązkowi podatkowemu zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., zwana dalej: „Ustawa CIT”) tj. podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka zamierza podpisać umowę o świadczenie usług z podmiotem (zwanym dalej „Usługodawcą”) posiadającym siedzibę na terytorium Republiki Czeskiej i podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Republice Czeskiej.

Usługodawca, z którym Spółka ma zamiar podpisać umowę, w ramach wykonywania Umowy zobowiązuje się świadczyć usługi z zakresie:

• koordynacja prac związanych z organizacją i działalnością na rynku czeskim i słowackim,
• sprawdzenie rynku, wyszukanie najlepszych partnerów do współpracy w zakresie:
• operatorów logistycznych,
  
• operatorów płatniczych,
  
• agencji reklamowych i marketingowych,
• pomoc w negocjacjach handlowych z czeskimi i słowackimi partnerami biznesowymi,
• wykonywanie bieżących tłumaczeń,
• pomoc w rekrutacji osób czeskojęzycznych,
• koordynacja i kontrola prowadzonych działań marketingowych na rynku czeskim i słowackim,
• kontrola jakości obsługi klienta i usług logistycznych.
  
  

Usługi te będą świadczone zarówno na terenie Republiki Czeskiej, jak i na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Usługodawca będzie świadczył swe usługi w ramach swojej zwykłej działalności tj. Usługodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług marketingowych oraz doradczych. Część usług, zgodnie z ustaleniami oraz potrzebami, będzie wykonywana na terenie Republiki Czeskiej bądź Rzeczpospolitej Polskiej. Spółka nie przewiduje w najbliższej przyszłości nadania Usługodawcy pełnomocnictwa do zawierania umów w jej imieniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka zawierając umowę o świadczenie usług z podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Republiki Czeskiej i podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Republice Czeskiej, posiada zakład zagraniczny na terenie Republiki Czeskiej w rozumieniu Ustawy CIT oraz Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania?

W ocenie Spółki, nie będzie posiadać na terenie Republiki Czeskiej zakładu zagranicznego w rozumieniu Ustawy CIT oraz Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 11 Ustawy CIT, zagraniczny zakład to stała placówka poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabryka, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych. Zakład to również plac budowy, budowa, montaż lub instalacja, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa. Zakład oznacza również osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje.

Jednak pierwszeństwo stosowania definicji zagranicznego zakładu mają postanowienia zawarte w umowie między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzonej w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (Dz.U. z 2012 r., poz. 991, zwana dalej: „Umową”).

Pojęcie zakładu zostało zdefiniowane w art. 5 ust. 1 Umowy i oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa. Art. 5 ust. 5 Umowy mówi, że bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba - z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela, o którym mowa w ustępie 6 - działa w imieniu przedsiębiorstwa i posiada, oraz zwyczajowo wykonuje, pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, wówczas uważa się, że to przedsiębiorstwo posiada w tym Państwie zakład w zakresie każdego rodzaju działalności, którą osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu. Z racji powołania się w art. 5 ust. 5 na ust. 6, który jednoznacznie stanowi, że nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, ze podejmuje ono w tym Państwie czynności za pośrednictwem pośrednika, generalnego komisanta albo jakiegokolwiek innego niezależnego przedstawiciela, pod warunkiem, ze osoby te działają w ramach swojej zwykłej działalności.

Usługodawca, z którym Spółka ma zamiar podpisać umowę, w ramach wykonywania Umowy zobowiązuje się świadczyć usługi z zakresie:

• koordynacja prac związanych z organizacją i działalnością na rynku czeskim,
• sprawdzenie rynku, wyszukanie najlepszych partnerów do współpracy w zakresie:
• operatorów logistycznych.
  
• operatorów płatniczych
  
• agencji reklamowych i marketingowych
• pomoc w negocjacjach handlowych z czeskimi i słowackimi partnerami biznesowymi,
• wykonywanie bieżących tłumaczeń,
• pomoc w rekrutacji osób czeskojęzycznych,
• koordynacja i kontrola prowadzonych działań marketingowych na rynku czeskim i słowackim.
• kontrola jakości obsługi klienta i usług logistycznych.
  
  

Usługi te będą świadczone zarówno na terenie Republiki Czeskiej, jak i na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Czynności te, co do zasady zawierają się w definicji usług doradczych oraz marketingowych, a co za tym idzie, będą wykonywane w ramach zwykłej działalność usługodawcy. Spółka nie przewiduje w najbliższej przyszłości nadania Usługodawcy pełnomocnictwa do zawierania umów w jej imieniu, co w rozumieniu art. 5 ust. 6 zdefiniuje usługodawcę jako „przedstawiciela niezależnego”. Biorąc zatem zapis art. 5 ust. 5 oraz ust. 6, Spółka chcąc nabyć usługi od podmiotu czeskiego zarejestrowanego do celów podatkowych w Czechach, w ramach jego zwykłej działalności, nie będzie posiadać zagranicznego zakładu w rozumieniu ustawy CIT oraz Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.