2015.01.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1008/14/AW
z 19 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 października 2014 r. (data złożenia 10 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z 5 stycznia 2015 r. (data złożenia 7 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy dla czynności darowizny praw użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionymi na nich budynkami i budowlami (Nieruchomość A i Nieruchomość B) Wnioskodawczyni działa jako podatnik podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2014 r. złożono do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy dla czynności darowizny praw użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionymi na nich budynkami i budowlami (Nieruchomość A i Nieruchomość B) Wnioskodawczyni działa jako podatnik podatku od towarów i usług.

Wniosek uzupełniono pismem z 5 stycznia 2015 r. (data złożenia 7 stycznia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 30 grudnia 2014 r. nr IBPP1/443-1008/14/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest współużytkownikiem wieczystym nieruchomości obejmującej działki nr 257/3, 258/1 i 267/3; na nieruchomości tej zlokalizowana jest nieruchomość budynkowa, w postaci budynku użytkowego nr 157 (dalej zwana łącznie „Nieruchomość A”), której Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem.

Nieruchomość A została nabyta aktem notarialnym z dnia 20 kwietnia 2006 r. przez Wnioskodawczynię oraz jej męża ze środków pochodzących z ich majątku wspólnego za cenę 215.000 zł. Nabycie prawa użytkowania wieczystego oraz budynku zostało udokumentowane fakturą, na której wskazane było zwolnienie nieruchomości budynkowej wraz z prawem użytkowania wieczystego z opodatkowania (stawka „zw”).

Wnioskodawczyni jest także współużytkownikiem wieczystym nieruchomości obejmującej działki nr 2656/53, 357/325, 357/328, 2010/395, 2010/396; na nieruchomości tej zlokalizowana jest nieruchomość budynkowa, w postaci budynku murowanego o powierzchni 3.437 m2 i budowli – parkingu betonowego i śmietnika (dalej zwana łącznie „Nieruchomość B”), których Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem.

Nieruchomość B została nabyta aktem notarialnym z dnia 12 maja 2006 r. przez Wnioskodawczynię oraz męża Wnioskodawczyni ze środków pochodzących z ich majątku wspólnego za cenę 400.000 zł za prawo użytkowania wieczystego oraz 235.869,96 zł za murowany budynek oraz budowle. Nabycie Nieruchomości B zostało udokumentowane fakturą VAT, gdzie zarówno prawo użytkowania wieczystego jak i prawo własności budynku i budowli zostało zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z 27 kwietnia 2004 r. oraz art. 34 ust. 1 pkt 1-2 ustawy o VAT. Zatem na fakturze w stosunku do pozycji prawa użytkowania wieczystego oraz pozycji budynku i budowli widnieje stawka „zw”.

Nieruchomość A i Nieruchomość B były w całości wykorzystywane w jednoosobowej działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni i zostały wprowadzone do ksiąg handlowych prowadzonych na potrzeby jednoosobowej działalności gospodarczej męża. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 15 kwietnia 1998 r. i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Natomiast Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni razem z mężem planują dokonać darowizny Nieruchomości A oraz Nieruchomości B. Darowizny będą dokonane na rzecz syna Wnioskodawczyni i jej męża.

W piśmie z 5 stycznia 2015 r. podano ponadto:

1.Prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości A oraz Nieruchomości B zostało nabyte przez małżonków do ich majątku wspólnego celem wykorzystywania w jednoosobowej działalności gospodarczej męża i przez cały okres ich posiadania były wykorzystywane wyłącznie przez męża w tej działalności.

2.Nieruchomości nie były nabyte dla celów osobistych Wnioskodawczyni. Nieruchomości były nabyte wyłącznie w celu wykorzystywania ich w jednoosobowej działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni.

3.Zarówno Nieruchomość A jak również Nieruchomość B są nieruchomościami zabudowanymi. Nieruchomość A jest zabudowana w ten sposób, że: budynek zlokalizowany na Nieruchomości A posadowiony jest w całości na działce 257/3, natomiast działka 258/1 zabudowana jest utwardzoną drogą dojazdową a działka 267/3 zabudowana jest chodnikiem. Natomiast Nieruchomość B jest zabudowana w ten sposób, że: budynek posadowiony jest na działkach: 2010/395, 2010/396, 357/325, 357/328, natomiast działka 2656/53 jest zabudowana betonowym parkingiem, utwardzoną drogą dojazdową oraz znajduje się tam śmietnik. Posadowione na nieruchomościach wyżej wymieniono obiekty są trwale związane z gruntem (z wyjątkiem śmietnika). Symbol PKOB dla budynków to 1274, dla utwardzonych dróg dojazdowych, parkingu oraz chodnika to 2112.

4.Wnioskodawczyni nie wykorzystywała przedmiotowych nieruchomości w żaden sposób w jakimkolwiek okresie.

5.Przedmiotowe nieruchomości były wykorzystywane w jednoosobowej działalności gospodarczej męża Wnioskodawczym od momentu ich nabycia.

6.Mąż Wnioskodawczyni wykorzystywał przedmiotowe nieruchomości do świadczenia usług żywienia (catering). Mąż Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

7.Faktury zakupu nieruchomości wystawione były tylko na męża Wnioskodawczyni, jako prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą. Z perspektywy prawa cywilnego nabywcą nieruchomości byli Wnioskodawczyni oraz jej małżonek w związku z ich wspólnością majątkową.

8.Nieruchomości nie były przez Wnioskodawczynię wynajmowane ani wydzierżawiane.

9.W odpowiedzi na pytanie Organu: „Czy w stosunku do ww. nieruchomości Wnioskodawczyni podejmowała działania takie jak: wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, zmiana przeznaczenia terenu, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu lub decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, lub inne podobne działania, jeśli tak to jakie, kiedy i w jakim celu”, Wnioskodawczyni odpowiedziała, że nie podejmowała żadnych działań opisanych w pkt 9 wezwania tak w stosunku do Nieruchomości A jak i Nieruchomości B.

10.Wnioskodawczyni nie podjęła jakiegokolwiek uatrakcyjnienia tych nieruchomości. Natomiast mąż Wnioskodawczyni dokonał modernizacji budynku zlokalizowanego na Nieruchomości B w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w latach 2006-2007 na kwotę przewyższającą 30% wartości Nieruchomości B. Od czasu tej modernizacji Nieruchomość B była cały czas wykorzystywana w jednoosobowej działalności gospodarczej męża w stanie ulepszonym. Faktury zakupów związanych z dokonaniem takiej modernizacji były wystawiane tylko na męża Wnioskodawczyni jako osobę prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą.

11.Wnioskodawczyni nie dokonywała wcześniej dostawy nieruchomości innych niż planowana dostawa opisana we wniosku.

12.Na podstawie obecnej swojej wiedzy i planów, Wnioskodawczyni twierdzi, że nie będzie dokonywać dostaw nieruchomości innych niż opisane we wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy darowizna Nieruchomości A (tj. zarówno prawa użytkowania wieczystego jak i prawa własności zlokalizowanej tam nieruchomości budynkowej) oraz darowizna Nieruchomości B (tj. zarówno prawa użytkowania wieczystego jak i prawa własności zlokalizowanej tam nieruchomości budynkowej oraz budowli) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23% z punktu widzenia Wnioskodawczyni?

Zdaniem Wnioskodawczyni, darowizna Nieruchomości A (tj. zarówno prawa użytkowania wieczystego jak i prawa własności zlokalizowanej tam nieruchomości budynkowej) oraz darowizna Nieruchomości B (tj. zarówno prawa użytkowania wieczystego jak i prawa własności zlokalizowanej tam nieruchomości budynkowej oraz budowli) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23% z punktu widzenia Wnioskodawczyni.

A.Uwagi ogólne:

Na wstępnie Wnioskodawczyni zwróciła uwagę na przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno Wnioskodawczyni, jak i jej małżonek, traktowani są jako odrębne podmioty, które ewentualnie mogą zostać zakwalifikowane jako podatnicy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, ewentualne obowiązki podatkowe wynikające z planowanej wspólnej darowizny Nieruchomości A oraz Nieruchomości B, powinny być rozpatrywane osobno z punktu widzenia Wnioskodawczyni oraz osobno z punktu widzenia męża Wnioskodawczyni.

B.Podatnik podatku VAT.

W świetle powyższego Wnioskodawczyni zauważa, iż w stosunku do planowanych transakcji Wnioskodawczyni nie będzie występować jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem podatnikami są osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Równocześnie, art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polecające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, aby dana osoba była uznana za podatnika podatku VAT konieczne jest uznanie jej za osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Nie sposób uznać, aby w świetle powyższej regulacji Wnioskodawczyni mogła być uznana za osobę prowadzącą działalność gospodarczą. Przede wszystkim Wnioskodawczyni podkreśla, iż nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r. Niezależnie od powyższego, Wnioskodawczyni nie podejmuje jakichkolwiek innych działań polegających na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Również z tytułu samej planowanej transakcji darowizny Wnioskodawczyni nie będzie mogła być uznana za podatnika podatku VAT, gdyż planowana transakcja jest zdarzeniem incydentalnym – zatem brak jest znamion ciągłości, jak również planowane przekazanie Nieruchomości A oraz Nieruchomości B będzie pod tytułem darmym, zatem transakcja nie będzie wykonana w celach zarobkowych.

C.Dostawa towaru w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

Niezależnie od wniosków wskazanych powyżej Wnioskodawczyni wskazuje, iż sama transakcja wspólnej darowizny Nieruchomości A oraz Nieruchomości B, z punktu widzenia Wnioskodawczyni nie będzie stanowić dostawy towarów, która mogłaby być opodatkowana podatkiem VAT.

Stosownie natomiast do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
wszelkie inne darowizny;

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W tym kontekście Wnioskodawczyni wskazuje, iż w stosunku do niej nie zostały spełnione warunki wskazane w ust. 2 art. 7 ustawy o VAT, pozwalające na uznaniu planowanych transakcji darowizny za dostawę towarów opodatkowaną podatkiem VAT. Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 7 ust. 2 darowizna towarów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli towary te należą do przedsiębiorstwa podatnika. Jak wskazano powyżej, Wnioskodawczyni nie może być uznana za podatnika podatku VAT. Nawet jednak gdyby hipotetycznie rozważać możliwości uznania jej za takiego podatnika, to należy wskazać, iż darowane Nieruchomości A i B nie należały do przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni. Nieruchomość A oraz Nieruchomość B były w całości wykorzystywane w przedsiębiorstwie męża Wnioskodawczyni prowadzącego działalność gospodarczą (sama Wnioskodawczyni nie prowadzi zaś działalności gospodarczej). Z tego też powodu Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych Nieruchomości A lub Nieruchomości B.

Skoro zatem Nieruchomość A oraz Nieruchomość B nie należały do przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni, to ich darowizna nie może być uznana za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawczyni, darowizna Nieruchomości A (tj. zarówno prawa użytkowania wieczystego jak i prawa własności zlokalizowanej tam nieruchomości budynkowej) oraz darowizna Nieruchomości B (tj. zarówno prawa użytkowania wieczystego jak i prawa własności zlokalizowanej tam nieruchomości budynkowej oraz budowli) nie będzie z jej perspektywy podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%, gdyż w ramach planowanej transakcji Wnioskodawczyni nie będzie występować jako podatnik podatku VAT a sama transakcja nie może być uznana za dostawę towarów na gruncie podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl powołanych wyżej przepisów grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Również sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu stanowi dostawę towarów na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Według art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 tej ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa (darowizna) nieruchomości jest, co do zasady, opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa (darowizna) towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem określenie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.). W świetle art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Stosownie do zapisu zawartego w art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy. Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka. Prawno-podatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa. Czynności określone w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Jak już wyżej stwierdzono, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie zawsze darowizna stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT z uwagi na podmiot dokonujący tej czynności. Darowizna nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest dokonywana przez podmiot niebędący podatnikiem VAT lub przez podmiot będący co prawda takim podatnikiem, lecz niedziałający jako podatnik w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania dostawy nieruchomości podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że zarówno Nieruchomość A, jak i Nieruchomość B zostały nabyte przez Wnioskodawczynię oraz jej męża ze środków pochodzących z ich majątku wspólnego. Nabycia te zostały udokumentowane fakturami, na których wskazane było zwolnienie dostaw z opodatkowania (stawka „zw”). Nieruchomość A i Nieruchomość B były w całości wykorzystywane w jednoosobowej działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni i zostały wprowadzone do ksiąg handlowych prowadzonych na potrzeby jednoosobowej działalności gospodarczej męża. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 15 kwietnia 1998 r. i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Natomiast Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni razem z mężem planują dokonać darowizny Nieruchomości A oraz Nieruchomości B. Darowizny będą dokonane na rzecz syna Wnioskodawczyni i jej męża.

Prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości A oraz Nieruchomości B zostało nabyte przez małżonków do ich majątku wspólnego celem wykorzystywania w jednoosobowej działalności gospodarczej męża i od momentu ich nabycia przez cały okres ich posiadania były wykorzystywane wyłącznie przez męża w tej działalności do świadczenia usług żywienia (catering).

Nieruchomości nie były nabyte dla celów osobistych Wnioskodawczyni. Nieruchomości były nabyte wyłącznie w celu wykorzystywania ich w jednoosobowej działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała przedmiotowych nieruchomości w żaden sposób w jakimkolwiek okresie. Nieruchomości nie były przez Wnioskodawczynię wynajmowane ani wydzierżawiane.

Faktury zakupu nieruchomości wystawione były tylko na męża Wnioskodawczyni, jako prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą. Z perspektywy prawa cywilnego nabywcą nieruchomości byli Wnioskodawczyni oraz jej małżonek w związku z ich wspólnością majątkową.

Tak w stosunku do Nieruchomości A, jak i Nieruchomości B Wnioskodawczyni nie podejmowała działań takich jak: wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, zmiana przeznaczenia terenu, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu lub decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, lub innych podobnych działań. Wnioskodawczyni nie podjęła jakiegokolwiek uatrakcyjnienia tych nieruchomości. Natomiast mąż Wnioskodawczyni dokonał modernizacji budynku zlokalizowanego na Nieruchomości B w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w latach 2006-2007 na kwotę przewyższającą 30% wartości Nieruchomości B. Od czasu tej modernizacji Nieruchomość B była cały czas wykorzystywana w jednoosobowej działalności gospodarczej męża w stanie ulepszonym. Faktury zakupów związanych z dokonaniem takiej modernizacji były wystawiane tylko na męża Wnioskodawczyni jako osobę prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą.

Zarówno Nieruchomość A jak również Nieruchomość B są nieruchomościami zabudowanymi. Nieruchomość A jest zabudowana w ten sposób, że: budynek zlokalizowany na Nieruchomości A posadowiony jest w całości na działce 257/3, natomiast działka 258/1 zabudowana jest utwardzoną drogą dojazdową a działka 267/3 zabudowana jest chodnikiem. Natomiast Nieruchomość B jest zabudowana w ten sposób, że: budynek posadowiony jest na działkach: 2010/395, 2010/396, 357/325, 357/328, natomiast działka 2656/53 jest zabudowana betonowym parkingiem, utwardzoną drogą dojazdową oraz znajduje się tam śmietnik. Posadowione na nieruchomościach wyżej wymieniono obiekty są trwale związane z gruntem (z wyjątkiem śmietnika). Symbol PKOB dla budynków to 1274, dla utwardzonych dróg dojazdowych, parkingu oraz chodnika to 2112.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika.

Nabyte bowiem w 2006 r. nieruchomości zaraz po ich nabyciu zostały wniesione do działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni i od tego momentu wyłącznie mąż wykorzystywał je dla celów prowadzonej przez siebie jako podatnika podatku od towarów i usług działalności gospodarczej. Nieruchomości te były zatem składnikiem majątku innego podatnika (męża Wnioskodawczyni). Sama Wnioskodawczyni nie wykorzystywała tych nieruchomości w żaden sposób jak również nie była w ekonomicznym ich posiadaniu.

W tej sytuacji Wnioskodawczyni nie może być uznana za podatnika podatku VAT dla transakcji darowizny Nieruchomości A i Nieruchomości B na rzecz syna.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni, że darowizna Nieruchomości A (tj. zarówno prawa użytkowania wieczystego jak i prawa własności zlokalizowanej tam nieruchomości budynkowej) oraz darowizna Nieruchomości B (tj. zarówno prawa użytkowania wieczystego jak i prawa własności zlokalizowanej tam nieruchomości budynkowej oraz budowli) nie będzie z jej perspektywy podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%, gdyż w ramach planowanej transakcji Wnioskodawczyni nie będzie występować jako podatnik podatku VAT – należało uznać za prawidłowe.

W związku z powyższym rozpatrywanie tej transakcji pod kątem uznania jej za dostawę towarów na gruncie podatku VAT i opodatkowania jej stawką podatku VAT w wysokości 23% stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin