2014.09.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-708/14-2/MR
z 30 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770. z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 24 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

jest prawidłowe – w zakresie braku obowiązku posiadania potwierdzenia doręczenia faktury korygującej z tytułu udzielonego rabatu (skonta);
jest nieprawidłowe – w zakresie braku obowiązku wysłania faktury korygującej kontrahentowi.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku posiadania potwierdzenia doręczenia faktury korygującej z tytułu udzielonego rabatu (skonta) oraz w zakresie braku obowiązku wysłania faktury korygującej kontrahentowi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej także: „Spółka”, „Wnioskodawca”), dokonuje sprzedaży towarów na rzecz krajowego kontrahenta, wchodzącego w skład międzynarodowego koncernu. Z uwagi na stałą współpracę, Spółka stosuje system rabatów w formie skonta z tytułu wcześniejszej zapłaty (tj. dokonanej przed ustalonym terminem płatności). Faktury wystawiane tytułem dostaw towarów zawierają adnotację, zgodnie z którą Spółka przyznaje kontrahentowi określone skonto w razie dokonania wcześniejszej zapłaty. Klient może skorzystać z tej możliwości, dokonując wcześniejszej zapłaty w kwocie pomniejszonej o wartość skonta. Po dokonaniu przez kontrahenta wcześniejszej zapłaty, skutkującej automatycznie realizacją prawa do skonta, Spółka wystawia fakturę korygującą dotyczącą zmniejszenia ceny za towar w związku z przyznaniem rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. Faktura korygująca jest dostarczana do kontrahenta, który po jej otrzymaniu automatycznie omyłkowo dokonuje ponownego potrącenia tej samej kwoty skonta od obniżonej już wcześniej ceny. Powyższa nieprawidłowość wynika z faktu, iż kontrahent Spółki pomimo, iż jest podmiotem krajowym, stanowi podmiot powiązany w ramach międzynarodowego koncernu, dla którego (tzn. dla wszystkich spółek powiązanych) prowadzona jest zbiorcza księgowość w jednym z krajów europejskich. Należy jednak zauważyć, iż zachodzi istotna trudność w komunikacji z klientem, z uwagi na rozproszenie funkcji związanych z realizacją transakcji i powierzenie tych funkcji wyznaczonym podmiotom z Grupy, tzn. inny podmiot prowadzi księgowość i odbiera faktury, inny podmiot z grupy zajmuje się zamówieniami, inny - dokonuje akceptacji dokumentów, a jeszcze inny - dokonuje zapłaty za otrzymane faktury. Z reguły każdy ze wskazanych wyżej podmiotów ma siedzibę w innym kraju europejskim.

Należy zauważyć, iż kontrahent w ogóle nie oczekuje od Spółki korekt, tzn. akceptuje warunki transakcji, może skorzystać z wcześniejszej zapłaty i dzięki temu pomniejszyć płatność z faktury pierwotnej o skonto. Wysłanie przez Spółkę do klienta faktury korygującej dokumentującej skonto skutkuje - jak wyżej wspomniano - automatycznym dokonaniem potrącenia ponownie kwoty skonta od faktury po korekcie i nie jest możliwym wyeliminowanie ww. nieprawidłowości poprzez ustalenia z kontrahentem, bowiem takowe - z uwagi na wskazane zasady rozliczeń kontrahenta jako członka międzynarodowego koncernu - są praktycznie niemożliwe. Oczywiście w żadnym wypadku nie ma możliwości uzyskania od kontrahenta potwierdzenia odbioru faktury korygującej, pomimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej. Należy natomiast zauważyć, iż kontrahent (nabywca towaru) posiada informację, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi na fakturze korygującej, tj. zostało udzielone skonto z tytułu wcześniejszej zapłaty - skoro dokonał wcześniejszej zapłaty w kwocie pomniejszonej o wartość skonta.

Ponadto powstała wątpliwość związana z możliwością obniżenia przez Spółkę podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług w opisanej sytuacji, tj. gdy Spółka nie uzyskuje potwierdzenia odbioru faktury korygującej pomimo udokumentowanej próby jej doręczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółka była i jest uprawniona dokonywać obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w związku z wystawionymi fakturami korygującymi bez konieczności uzyskiwania przez Spółkę od kontrahenta potwierdzenia otrzymania faktury korygującej? Jeżeli tak, to Wnioskodawca wnosi o wskazanie przepisu ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącego podstawę wyłączenia w tej sytuacji obowiązku uzyskiwania potwierdzenia odbioru faktur korygujących.
Zakładając, że odpowiedź na pytanie 1 będzie pozytywna, tj. okaże się, że Spółka może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego bez konieczności uzyskania od kontrahenta potwierdzenia otrzymania faktur korygujących - czy w takiej sytuacji, uwzględniając fakt, że wystawiane przez Spółkę faktury tytułem dostaw dokonanych na rzecz krajowego kontrahenta, będą zawierały w treści adnotację o udzieleniu klientowi rabatu (skonta) w określonej kwocie w razie dokonania wcześniejszej zapłaty, oraz kontrahent dokonuje takiej wcześniejszej zapłaty korzystając z udzielonego rabatu, tj. potrącając kwotę skonta z kwoty do zapłaty, a Spółka dokumentuje powyższe w drodze wystawienia faktury korygującej z tytułu udzielenia rabatu (skonta) - czy Spółka była i jest obowiązana do wysyłania kontrahentowi faktury korygującej wystawionej w związku z udzielonym rabatem?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy był on dotychczas i jest nadal uprawniony dokonywać obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w związku z wystawionymi fakturami korygującymi skonto bez konieczności uzyskiwania przez Spółkę od kontrahenta potwierdzenia otrzymania faktury korygującej.

Ad. 2

Zakładając, że odpowiedź na pytanie 1 będzie pozytywna, tj. okaże się, że Spółka może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego bez konieczności uzyskania od kontrahenta potwierdzenia otrzymania faktur korygujących - zdaniem Spółki, w takiej sytuacji, uwzględniając fakt, że wystawiane przez Spółkę faktury tytułem dostaw dokonanych na rzecz krajowego kontrahenta, będą zawierały w treści adnotacje o udzieleniu klientowi rabatu (skonta) w określonej kwocie w razie dokonania wcześniejszej zapłaty, oraz kontrahent dokonuje takiej wcześniejszej zapłaty korzystając z udzielonego rabatu, tj. potrącając kwotę skonta z kwoty do zapłaty, a Spółka dokumentuje powyższe w drodze wystawienia faktury korygującej z tytułu udzielenia rabatu (skonta) - Spółka nie była dotychczas i nadal nie jest obowiązana do wysyłania kontrahentowi faktury korygującej wystawionej w związku z udzielonym rabatem.

Uzasadnienie:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona dokonywać obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w związku z wystawionymi fakturami korygującymi bez konieczności uzyskiwania przez Spółkę od kontrahenta potwierdzenia otrzymania faktury korygującej.

Co do zasady podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej.

W świetle art. 29a ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje m.in. kwot: 1) stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty - można stwierdzić, iż właśnie ten przepis obejmuje skonto, a także 2) udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Stosownie do regulacji określonej w art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Należy zauważyć, iż w świetle literalnego brzmienia cyt. wyżej przepisu, obowiązek uzyskiwania potwierdzenia odbioru faktur korygujących przez nabywcę jako warunek skorzystania z prawa do obniżenia podstawy opodatkowania, dotyczy wyłącznie przypadków wskazanych w art. 29a ust. 10 pkt 1-3 ustawy o VAT. W ocenie Spółki, żadna z sytuacji wskazanych w tym przepisie nie znajduje w analizowanej sprawie zastosowania: art. 29a ust. 10 pkt 2 i 3 dotyczą w ogóle innych przypadków, natomiast pkt 1 stanowi o dokonanych po sprzedaży opustach i obniżkach cen, a więc zdaniem Spółki, powyższa sytuacja nie obejmuje przypadku udzielenia skonta - jest to przypadek wskazany w art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy o VAT. Skoro wiec przepisy w dwóch różnych miejscach w art. 29a posługują się różnymi zwrotami, tj. w jednym mowa jest o „obniżce cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty” (art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy o VAT), natomiast w innym ustawa posługuje się sformułowaniem „udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen” - oznacza to, iż pojęcia te nie powinny być ze sobą utożsamiane. Jeżeli ustawodawca w art. 29 ust. 7 pkt 1 wyodrębnił szczególny przypadek rabatu w formie skonta (tak jest w praktyce definiowana obniżka cen z tytułu wcześniejszej zapłaty), oznacza to, że sytuacja ta nie mieści się w sformułowaniu „opustów i obniżek cen”, użytym w art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT, w przeciwnym razie wyodrębnienie pkt 1 byłoby nieracjonalne. Skoro tak, to w analogiczny sposób należy rozumieć takie samo sformułowanie użyte w art. 29a ust. 10 pkt 1 „opustów i obniżek cen”, stąd nie ma podstaw aby regulacja art. 29a ust. 10 pkt 1 odnosiła się także do szczególnej postaci rabatu w formie skonta.

Można więc w tym miejscu stwierdzić, iż przepis art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, znajduje zastosowanie jedynie w przypadku zwykłych rabatów - opustów i obniżek cen, natomiast nie dotyczy przypadku szczególnego, tj. obniżki cen z tytułu wcześniejszej zapłaty.

W konsekwencji, przyjmując jako zasadny na gruncie cyt. wyżej przepisów pogląd, iż art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT nie obejmuje udzielenia rabatu w formie skonta (a z taką sytuacją mamy do czynienia w przedstawionym stanie faktycznym), należy w konsekwencji uznać, iż zgodnie z literalnym brzmieniem art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, udzielenie skonta i wynikająca z tego tytułu korekta - jako przypadek nie objęty przepisem art. 29a ust. 10 pkt 10 - nie będzie wymagało uzyskania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę.

W konsekwencji, skoro Spółka nie będzie obowiązana do uzyskania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę, nie będzie również przeciwwskazaniem do skorzystania z prawa do obniżenia podstawy opodatkowania w związku z udzieleniem skonta fakt, iż Spółka zaprzestanie wysyłania wystawianych i prawidłowo zaewidencjonowanych faktur korygujących kontrahentowi, ze względu na opisane w stanie faktycznym omyłkowe ponowne dokonywanie potrąceń skonta przez nabywcę z otrzymywanych faktur korygujących.

Niezależnie od powyższej argumentacji w zakresie braku po stronie Spółki obowiązku uzyskiwania potwierdzenia odbioru faktur korygujących z tytułu udzielonego skonta, należy dodatkowo wskazać, iż w razie dokonywania przez Spółkę wysyłki faktur korygujących do kontrahenta, brak obowiązku uzyskiwania potwierdzeń byłby uzasadniony również na gruncie regulacji określonej w art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy o VAT.

Powyższy przepis stanowi jeden z wyjątków od zasady obowiązku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru i znajduje on zastosowanie w sytuacji gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej (art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy o VAT).

Warto zauważyć, iż wprowadzenie powyższej regulacji od dnia 1 stycznia 2014 r. stanowi konsekwencję wyroku TSUE z 26 stycznia 2012 r. w sprawie C-588/10. Trybunał wskazał bowiem, iż przepis krajowy, który uzależnia prawo do obniżenia VAT od posiadania potwierdzenia odbioru korekty przez nabywcę, jest, co do zasady, zgodny z prawem wspólnotowym, ale jednocześnie wyjaśnił, że jeżeli uzyskanie tego potwierdzenia w rozsądnym terminie jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to zasady neutralności podatku VAT i proporcjonalności wymagają, by dane państwo członkowskie umożliwiło podatnikowi wykazanie przed organami podatkowymi przy użyciu innych środków że:

dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią, oraz że
dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury.

Wykazaniu powyższych okoliczności, zdaniem TSUE, mogą posłużyć kopie korekty faktury i pisma z przypomnieniem skierowane do nabywcy towarów lub usług celem wysłania potwierdzenia odbioru oraz dowody zapłaty lub przedłożenie dokumentów księgowych umożliwiających określenie kwoty rzeczywiście zapłaconej na rzecz podatnika z tytułu danej transakcji przez nabywcę towarów lub usług. Jeżeli zatem podatnik spełni ww. warunki i posiada odpowiednią dokumentację, o której mowa powyżej, może obniżyć podstawę opodatkowania bez posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę.

W uzasadnieniu projektu nowelizacji polskiej ustawy o VAT w powyższym zakresie, wskazano, że przykładowo dokumentacją, mającą potwierdzać fakt posiadania przez nabywcę wiedzy w zakresie zrealizowania transakcji na warunkach określonych na fakturze korygującej może być korespondencja prowadzona między kontrahentami co do warunków transakcji i udzielonego rabatu jak również dokument potwierdzający przekaz środków pieniężnych przez podatnika swojemu kontrahentowi (lub odwrotnie) w związku z transakcją.

Odnosząc powyższe uwagi na grunt przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, że powyższy warunek jest spełniony - kontrahent dokonuje zapłaty za dostawę z uwzględnieniem skonta (o czym świadczy dokonany przelew tytułem zapłaty za daną fakturę), a więc posiada wiedzę co do tego, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

Zakładając więc nawet, że podatnik mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej nie uzyskuje potwierdzenia odbioru tej faktury korygującej przez kontrahenta, jest uprawniony na podstawie ww. przepisów do dokonania obniżenia podstawy opodatkowania bez obowiązku uzyskiwania takiego potwierdzenia.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, zakładając, że Spółka może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego bez konieczności uzyskania od kontrahenta potwierdzenia otrzymania faktur korygujących, uwzględniając fakt, że kontrahent skorzysta ze skonta, tj. zapłaci przed ustalonym terminem płatności, a faktura pierwotna będzie zawierała informację nt. zastosowania skonta w razie wcześniejszej zapłaty i dane dotyczące wysokości skonta, Spółka nie będzie obowiązana wysyłać kontrahentowi wystawionej w związku ze skorzystaniem ze skonta faktury korygującej do wcześniej wystawionej faktury pierwotnej przewidującej skonto.

Zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się m.in. o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen (art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy).

Zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać m.in. datę wystawienia, kolejny numer, imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy, datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, nazwę towaru lub usługi, cenę jednostkową bez podatku, kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto, wartość sprzedaż netto, stawkę podatku, sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Odnosząc powyższą regulację do analizowanego przypadku nasuwa się wniosek, że wystawiona przez Spółkę faktura pierwotna, zawierająca informację nt. kwoty skonta w razie wcześniejszej zapłaty, będzie zawierać wszystkie elementy wymagane przepisem art. 106e ustawy o VAT. W związku z powyższym, nie zachodzi potrzeba wysyłania do kontrahenta w powyższej sytuacji faktury korygującej wystawionej przez Spółkę w przypadku skorzystania przez nabywcę ze skonta.

Wprawdzie zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, podatnik wystawia fakturę korygującą w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1 (tj. rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty) bądź udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT (tj. udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen). Należy jednak podkreślić, iż obowiązek wystawienia faktury korygującej zgodnie z cyt. wyżej regulacją dotyczy przypadku udzielenia obniżek cen po wystawieniu faktury. Należy zauważyć, iż przepis nie precyzuje, który moment powinien być uznany jako „udzielenie skonta”, niemniej jednak w ocenie Wnioskodawcy, za moment udzielenia skonta należałoby uznać moment sprzedaży towaru/wystawienia faktury tożsamy z przedstawieniem nabywcy informacji dotyczącej przyznania skonta z tytułu wcześniejszej zapłaty.

Jeżeli skonto będzie stanowiło element faktury, a wiec będzie przyznane już w dacie jej wystawienia, pomimo wystawienia przez Spółkę faktury korygującej dokumentującej skonto, zakładając, że Spółka nie jest obowiązana posiadać potwierdzenia odbioru przez kontrahenta faktury korygującej, nie ma zdaniem Spółki potrzeby wysyłania do kontrahenta tej faktury korygującej w przypadku realizacji skonta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

jest prawidłowe – w zakresie braku obowiązku posiadania potwierdzenia doręczenia faktury korygującej z tytułu udzielonego rabatu (skonta);
jest nieprawidłowe – w zakresie braku obowiązku wysłania faktury korygującej kontrahentowi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z póżn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że na mocy ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35, z późn. zm.) z dniem 1 stycznia 2014 r. uchylony został przepis art. 29 ustawy, a dodano art. 29a ustawy.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, ze przepis art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Zauważyć należy, że ogólna zasada ustalania podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, jest w pełni zgodna z definicją podstawy opodatkowania zawartą w art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.). Zmiana przepisów dokonana po 1 stycznia 2014 r. miała więc na celu dostosowanie regulacji krajowych do przepisów unijnych.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy – w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zatem ze wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

W oparciu o art. 29a ust. 10 ustawy – podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy – w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Według art. 29a ust. 14 ustawy – przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Z treści art. 29a ust. 15 ustawy wynika, że warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. uchylono również przepis art. 106 ustawy, a dodano art. 106a-q ustawy.

Jak stanowi art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy – faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem (…).

Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży – art. 106g ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy – w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy – faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Przepis art. 106j ust. 3 ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik udziela upustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonywanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Należy zauważyć, że ww. przytoczone regulacje prawne stanowią, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Ponadto faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest bowiem doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowania zawarte w ustawie mają na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług. Konieczność posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 26 stycznia 2012 r. w sprawie C-588/10 Kraft Food Polska S.A. W wyroku tym Trybunał orzekł, że: „wymóg polegający na uzależnieniu obniżenia podstawy opodatkowania wynikającej z pierwotnej faktury od posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania korekty faktury doręczonego przez nabywcę towarów lub usług mieści się w pojęciu warunków, o których mowa w art. 90 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). Zasady neutralności podatku od wartości dodanej oraz proporcjonalności co do zasady nie sprzeciwiają się takiemu wymogowi”. Jednocześnie Trybunał w niniejszym wyroku uznał, że: „jeżeli uzyskanie przez podatnika, będącego dostawcą towarów lub usług, tego rodzaju potwierdzenia jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to nie można mu odmówić wykazania przed organami podatkowymi danego państwa członkowskiego przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury”.

Z wniosków płynących z przytoczonego orzeczenia wynika zatem, że podatnik winien podejmować działania mające na celu uzyskanie potwierdzenia odbioru przez nabywcę faktury korygującej. Obniżenie podatku należnego bez posiadania stosownego potwierdzenia jest bowiem możliwe jedynie w przypadku, gdy uzyskanie takiego potwierdzenia w rozsądnym terminie jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione. W takiej sytuacji podatnik musi wykazać, że dochował należytej staranności celem upewnienia się, że nabywca jest w posiadaniu korekty faktury i że się z nią zapoznał a transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury.

Zasady te odzwierciedla obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Spółka, dokonuje sprzedaży towarów na rzecz krajowego kontrahenta, wchodzącego w skład międzynarodowego koncernu. Z uwagi na stałą współpracę, Spółka stosuje system rabatów w formie skonta z tytułu wcześniejszej zapłaty (tj. dokonanej przed ustalonym terminem płatności). Faktury wystawiane tytułem dostaw towarów zawierają adnotację, zgodnie z którą Spółka przyznaje kontrahentowi określone skonto w razie dokonania wcześniejszej zapłaty. Klient może skorzystać z tej możliwości, dokonując wcześniejszej zapłaty w kwocie pomniejszonej o wartość skonta. Po dokonaniu przez kontrahenta wcześniejszej zapłaty, skutkującej automatycznie realizacją prawa do skonta, Spółka wystawia fakturę korygującą dotyczącą zmniejszenia ceny za towar w związku z przyznaniem rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. Faktura korygująca jest dostarczana do kontrahenta, który po jej otrzymaniu automatycznie omyłkowo dokonuje ponownego potrącenia tej samej kwoty skonta od obniżonej już wcześniej ceny. Powyższa nieprawidłowość wynika z faktu, iż kontrahent Spółki pomimo, iż jest podmiotem krajowym, stanowi podmiot powiązany w ramach międzynarodowego koncernu, dla którego (tzn. dla wszystkich spółek powiązanych) prowadzona jest zbiorcza księgowość w jednym z krajów europejskich. Spółka wskazuje, że zachodzi istotna trudność w komunikacji z klientem, z uwagi na rozproszenie funkcji związanych z realizacją transakcji i powierzenie tych funkcji wyznaczonym podmiotom z Grupy, tzn. inny podmiot prowadzi księgowość i odbiera faktury, inny podmiot z grupy zajmuje się zamówieniami, inny - dokonuje akceptacji dokumentów, a jeszcze inny - dokonuje zapłaty za otrzymane faktury. Z reguły każdy ze wskazanych wyżej podmiotów ma siedzibę w innym kraju europejskim. Należy zauważyć, iż kontrahent w ogóle nie oczekuje od Spółki korekt, tzn. akceptuje warunki transakcji, może skorzystać z wcześniejszej zapłaty i dzięki temu pomniejszyć płatność z faktury pierwotnej o skonto. Wysłanie przez Spółkę do klienta faktury korygującej dokumentującej skonto skutkuje - jak wyżej wspomniano - automatycznym dokonaniem potrącenia ponownie kwoty skonta od faktury po korekcie i nie jest możliwym wyeliminowanie ww. nieprawidłowości poprzez ustalenia z kontrahentem, bowiem takowe - z uwagi na wskazane zasady rozliczeń kontrahenta jako członka międzynarodowego koncernu - są praktycznie niemożliwe. W żadnym wypadku nie ma możliwości uzyskania od kontrahenta potwierdzenia odbioru faktury korygującej, pomimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej. Należy natomiast zauważyć, iż kontrahent (nabywca towaru) posiada informację, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi na fakturze korygującej, tj. zostało udzielone skonto z tytułu wcześniejszej zapłaty - skoro dokonał wcześniejszej zapłaty w kwocie pomniejszonej o wartość skonta.

W związku z powyższym, mając na uwadze fakt, iż wysłanie faktury korygującej do kontrahenta prowadzi do nieprawidłowego dokonywania przez kontrahenta ponownego potrącenia kwoty skonta, tym razem z faktury korygującej, która to skonto dokumentuje, optymalnie według Wnioskodawcy, byłoby nie wysyłać do kontrahenta wystawianej przez Spółkę faktury korygującej. Pozwoliłoby to uniknąć nieprawidłowych płatności ze strony klienta (ponownego potrącania kwoty skonta). Ponadto powstała wątpliwość związana z możliwością obniżenia przez Spółkę podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług w opisanej sytuacji, tj. gdy Spółka nie uzyskuje potwierdzenia odbioru faktury korygującej pomimo udokumentowanej próby jej doręczenia.

W odniesieniu do powyższego wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „skonto”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Skonto to procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem („Mały słownik języka polskiego”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, str. 849). Natomiast przez rabat, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Rabaty funkcjonujące w obrocie gospodarczym można podzielić na dwa rodzaje – te przyznane przed ustaleniem ceny i te, które zostały przyznane po ustaleniu ceny, a wynikające zarówno z działania (zachowania) sprzedawcy, jak i zachowań nabywcy.

Wskazać bowiem należy, że rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty (skonto) ma charakter warunkowy. Jest on przyznawany pod warunkiem zawieszającym – dopiero z chwilą ziszczenia się warunku – w razie wcześniejszej zapłaty udzielany jest rabat. Jeśli zaś warunek ziszcza się już po dostawie, to wówczas rabat jest przyznawany po dokonaniu transakcji. Tym samym trzeba uznać, że nie może być uwzględniany w cenie jednostkowej już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, a zatem również w podstawie opodatkowania. Na tym etapie nie wiadomo bowiem czy rabat ten faktycznie zostanie przyznany, czy też nie.

Rabat taki bowiem byłby, tzw. rabatem transakcyjnym, a więc takim którego nie ma obowiązku wykazywać w wystawionej fakturze, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdują swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Powyższe znajduje potwierdzenie w treści art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, który stanowi, że gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu (o którym mowa w art. 29 ust. 7 pkt 1 ustawy, czyli skonta) podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę korygującą.

Wskazać należy, że odmienna analiza powyższych przepisów byłaby sprzeczna z właściwością skonta – jako czynności istniejącej pod warunkiem zawieszającym – przyznanie bowiem rabatu uzależnione jest od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej zapłaty. W związku z tym nie należy odgórnie zakładać, że każdy z klientów skorzysta ze skonta i tym samym rabat będzie należy. Dopiero bowiem z chwilą skorzystania ze skonta istnieje podstawa prawna do uznania tego rodzaju rabatu za prawnie skuteczny. Zatem z chwilą ziszczenia się tego warunku (tzn. skorzystania ze skonta przez nabywcę) ma miejsce wpływ na podstawę opodatkowania w związku z czym należy wystawić fakturę korygującą, co potwierdza powołany art. 106j ust. 1 ustawy.

Z wyżej wskazanych względów, z uwagi na to, że w fakturze pierwotnej wykazana jest wartość towaru bez uwzględnienia „obniżki procentowej wynikającej ze skonta”, w sytuacji „niewywiązania się kontrahenta z warunków płatności”, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej.

A zatem, w świetle obowiązujących przepisów nie można uwzględniać skonta „od razu” w podstawie opodatkowania pierwotnie wystawionej faktury. Dopiero bowiem z chwilą zrealizowania skonta przez kontrahenta (ziszczenia się warunku) staje się ono prawnie skuteczne i tym samym wpływa na podstawę opodatkowania. W konsekwencji czego należy wystawić fakturę korygującą „in minus” do faktury wcześniej wystawionej na rzecz danego klienta.

Jak wynika z art. 29a ust. 13 ustawy, przepis ten warunkuje rozliczenie faktury korygującej, zmniejszającej kwotę podstawy opodatkowania i kwotę podatku należnego, uzyskaniem potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę tylko w przypadkach wymienionych w art. 29a ust. 10 pkt 1-3, nie odnosi natomiast tego obowiązku do sytuacji uregulowanej w art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, tj. obniżki ceny w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. Ponieważ przepis art. 29a ust. 13 ustawy nie odwołuje się do art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, dla obniżenia kwoty podstawy opodatkowania i podatku nie jest konieczne uzyskanie potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę. Pogląd ten jest również uzasadniony z tego względu, że uzyskanie prawa do skonta jest uzależnione od dokonania zapłaty w terminie zastrzeżonym dla skonta. Otrzymanie zapłaty (udokumentowane) jest dowodem ziszczenia się przesłanki do skonta, co umożliwia zarówno nabywcy jak i Spółce określenie rzeczywistego przebiegu zdarzenia gospodarczego. Jest też podstawą do wystawienia faktury korygującej, skoro kwota odpowiadająca wartości skonta przestaje stanowić podstawę opodatkowania. Uzyskiwanie potwierdzenia doręczenia faktury korygującej nie jest w związku z tym konieczne.

Zatem, rozliczenie faktury korygującej z tytułu obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego, w przypadku dokonania przez nabywcę zapłaty w terminie uprawniającym do skonta, nie jest uwarunkowane uzyskaniem potwierdzenia doręczenia faktury korygującej nabywcy.

Ponadto, jak wynika z opisu sprawy wynika, że Spółka nie ma możliwości uzyskania od kontrahenta potwierdzenia odbioru faktury korygującej, pomimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej. Kontrahent (nabywca towaru) posiada informację, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi na fakturze korygującej, tj. zostało udzielone skonto z tytułu wcześniejszej zapłaty – skoro dokonał wcześniejszej zapłaty w kwocie pomniejszonej o wartość skonta.

Wobec powyższego Spółka nie będzie zobowiązana do uzyskania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę również z uwagi na uregulowania przepisu art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej – co ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

W rezultacie:

Ad. 1

Spółka jest/będzie uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w związku z wystawionymi fakturami korygującymi bez konieczności uzyskiwania przez Spółkę od kontrahenta potwierdzenia otrzymania faktury korygującej.

W związku z powyższym w tej części uznano stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Wątpliwości Spółki dotyczą również kwestii czy w przypadku uznania, że Spółka może dokonać obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego bez konieczności uzyskania od kontrahenta potwierdzenia otrzymania faktur korygujących - czy w takiej sytuacji, uwzględniając fakt, że wystawiane przez nią faktury tytułem dostaw dokonanych na rzecz krajowego kontrahenta, będą zawierały w treści adnotację o udzieleniu klientowi rabatu (skonta) w określonej kwocie w razie dokonania wcześniejszej zapłaty, oraz kontrahent dokonuje takiej wcześniejszej zapłaty korzystając z udzielonego rabatu, tj. potrącając kwotę skonta z kwoty do zapłaty, a Spółka dokumentuje powyższe w drodze wystawienia faktury korygującej z tytułu udzielenia rabatu (skonta) - to czy Spółka była i jest obowiązana do wysyłania kontrahentowi faktury korygującej wystawionej w związku z udzielonym rabatem.

W odniesieniu do powyższego należy powtórzyć cyt. przepis art. 106g ust. 1 ustawy – zgodnie z którym, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Ad. 2

W rezultacie Spółka, mając na uwadze treść art. 106g ust. 1 ustawy, zobowiązana jest/będzie do wystawienia faktury korygującej w dwóch egzemplarzach, z których jeden musi przekazać kontrahentowi, a drugi zachować w swojej dokumentacji.

W związku z powyższym w tej części uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin