Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-729/14/KT
z 17 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko − przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2014 r. (data wpływu 6 czerwca 2014 r.), uzupełnionym w dniach 8 i 11 września 2014 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa służącego do napędu samochodu marki Ford Mondeo – jest prawidłowe,
  

• prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia oleju napędowego służącego do napędu samochodu marki Ford Transit – jest nieprawidłowe,
  

• braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia oleju napędowego służącego do napędu samochodu marki Volkswagen Caddy – jest nieprawidłowe,
  

• prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia oleju napędowego służącego do napędu samochodu marki Mercedes Vito – jest nieprawidłowe,
  

• prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu nabycia oleju napędowego służącego do napędu autobusu marki Mercedes Sprinter – jest prawidłowe.
  

UZASADNIENIE

W dniu z 6 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 8 i 11 września 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa i oleju napędowego służących do napędu pojazdów samochodowych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w całości opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w zakresie usług pogrzebowych. Do prowadzenia ww. działalności używa następujących pojazdów samochodowych:

1. Forda Mondeo:

1. marka: Ford,
   
2. model: Mondeo,
   
3. dopuszczalna masa całkowita: 2.000 kg,
   
4. masa własna pojazdu: 1.670 kg,
   
5. ilość miejsc: 2,
   
6. dopuszczalna ładowność: 330 kg,
   
7. rodzaj pojazdu: specjalny,
   
8. przeznaczenie: pogrzebowy,
   
9. ilość rzędów siedzeń: 1, odgrodzony przegrodą od części przeznaczonej do przewozu trumien.
   

Wyżej wymienione dane wynikają z dowodu rejestracyjnego. Dane zawarte w pkt. a)–h) zawarte są również w karcie pojazdu. W związku z tym, że powyższy samochód został sprowadzony z Niemiec karta pojazdu sporządzona jest w języku niemieckim, jednak dane w niej zawarte potwierdzone są tłumaczeniem dokonanym przez tłumacza przysięgłego. Dodatkowo pojazd spełnia wymagania wskazane w § 4 rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie wydawania pozwoleń i zaświadczeń na przewóz zwłok i szczątków ludzkich,

2. Forda Transit:

1. marka: Ford,
   
2. model: Transit,
   
3. dopuszczalna masa całkowita: 2.950 kg,
   
4. masa własna pojazdu: 1.792 kg,
   
5. ilość miejsc: 3,
   
6. dopuszczalna ładowność: 1.158 kg,
   
7. rodzaj pojazdu: samochód ciężarowy,
   
8. przeznaczenie: uniwersalny,
   
9. ilość rzędów siedzeń: 1.
   

Wyżej wymienione w pkt. a)–h) dane wynikają z dowodu rejestracyjnego. Z posiadanych dokumentów (dowód rejestracyjny) wynika, że pojazd samochodowy Ford Transit jest zakwalifikowany, jako (rodzaj pojazdu) samochód ciężarowy, (przeznaczenie) uniwersalny. Dla tego samochodu ciężarowego, w dniu 23 kwietnia 2007 r., zostały przeprowadzone badania techniczne, w wyniku których zostało potwierdzone, że pojazd odpowiada dodatkowym warunkom technicznym, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W dowodzie rejestracyjnym, w pozycji adnotacje urzędowe widnieje wpis: Pierwsza rejestracja w kraju 2006–05–30 VAT-1 (2006.06.08).

3. Volkswagena Caddy:

1. marka: Volkswagen,
   
2. model: Caddy,
   
3. dopuszczalna masa całkowita: 2.235 kg,
   
4. masa własna pojazdu: 1.820 kg,
   
5. ilość miejsc: 5,
   
6. dopuszczalna ładowność: 415 kg,
   
7. rodzaj pojazdu: samochód specjalny,
   
8. przeznaczenie: pogrzebowy,
   
9. ilość rzędów siedzeń: 2, odgrodzony przegrodą od części przeznaczonej do przewozu trumien.
   

Wyżej wymienione w pkt. a)–h) dane wynikają, z wyjątkiem dopuszczalnej ładowności, z dowodu rejestracyjnego. W związku z brakiem wpisu w dowodzie rejestracyjnym, dopuszczalną ładowność określono zgodnie z art. 2 pkt 56 ustawy prawo o ruchu drogowym, jako różnicę między dopuszczalną masą całkowitą, a masą własną pojazdu. Posiada Pan również opinię techniczną, w której uprawniony rzeczoznawca stwierdza, że powyższy pojazd jest pojazdem specjalnym (karawanem pogrzebowym), o którym mowa w art. 2 pkt 36 ustawy prawo o ruchu drogowym. Dodatkowo pojazd spełnia wymagania wskazane w § 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie wydawania pozwoleń i zaświadczeń na przewóz zwłok i szczątków ludzkich,

4. Mercedesa Vito:

1. marka: Mercedes,
   
2. model: Vito,
   
3. dopuszczalna masa całkowita: 2.940 kg,
   
4. masa własna pojazdu: 1.795 kg,
   
5. ilość miejsc: 4,
   
6. dopuszczalna ładowność: 1.145 kg,
   
7. rodzaj pojazdu: samochód specjalny,
   
8. przeznaczenie: pogrzebowy,
   
9. ilość rzędów siedzeń: 2, odgrodzone przegrodą od części przeznaczonej do przewozu trumien.
   

Wyżej wymienione w pkt. a)–h) dane wynikają z dowodu rejestracyjnego. Powyższy samochód używany jest na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Dodatkowo pojazd spełnia wymagania wskazane w § 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie wydawania pozwoleń i zaświadczeń na przewóz zwłok i szczątków ludzkich,

5. Autobusu Mercedes Benz Sprinter:

1. marka: Mercedes,
   
2. model: Sprinter,
   
3. dopuszczalna masa całkowita: 3.500 kg,
   
4. masa własna pojazdu: 2.145 kg,
   
5. ilość miejsc: 18,
   
6. dopuszczalna ładowność: 1.355 kg,
   
7. rodzaj pojazdu: autobus,
   
8. przeznaczenie: (–).
   

Wyżej wymienione dane wynikają, z wyjątkiem dopuszczalnej ładowności, z dowodu rejestracyjnego. W związku z brakiem wpisu w dowodzie rejestracyjnym, dopuszczalną ładowność określono zgodnie z art. 2 pkt 56 ustawy prawo o ruchu drogowym, jako różnicę miedzy dopuszczalną masą całkowitą, a masą własną pojazdu.

Nie prowadzi Pan w stosunku do żadnego z posiadanych pojazdów ewidencji przebiegu pojazdów, o której mowa w art. 86a ust. 6 w zw. z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie sprowadzające się do kwestii.

Czy posiadane przez Pana dokumenty wydane zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, a w szczególności dowody rejestracyjne, potwierdzają spełnienie przez pojazdy samochodowe szczegółowych wymagań, o których mowa w:

1. § 2 pkt 1 i § 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, w stosunku do pojazdu opisywanego w pkt 1 stanu faktycznego, tj. samochodu specjalnego Ford Mondeo,
2. art. 12 ust 3 w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), w stosunku do pojazdu opisywanego w pkt 2 stanu faktycznego, tj. samochodu ciężarowego Ford Transit,
3. art. 12 ust. 3 w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. c ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz innych ustaw, w stosunku do pojazdu opisywanego w pkt 4 stanu faktycznego, tj. samochodu Mercedes Vito,
4. art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do pojazdu opisanego w pkt 5 stanu faktycznego,


a w związku z tym, w jakiej wysokości przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku wykazanego w fakturach z tytułu nabycia paliw silnikowych i oleju napędowego wykorzystywanych do napędu używanych w ramach prowadzonej działalności pojazdów?

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadane dokumenty wydane zgodnie z przepisami prawo o ruchu drogowym – w szczególności dowody rejestracyjne (tak też Minister Finansów w interpretacji indywidualnej znak IPPP2/443-1029/13-4/AO) – wystarczają do potwierdzenia spełnienia szczególnych wymagań, o których mowa w:

1. § 2 pkt 1 i § 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, w stosunku do pojazdu opisywanego w pkt 1 stanu faktycznego, tj. samochodu specjalnego Ford Mondeo, w związku z czym przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego w zakupach dotyczących paliwa używanego do napędu ww. pojazdu,
2. art. 12 ust. 3 w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), w stosunku do pojazdu opisywanego w pkt 2 stanu faktycznego, tj. samochodu ciężarowego Ford Transit, w związku z czym przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku wykazanego w fakturach dokumentujących nabycie oleju napędowego używanego do napędu ww. pojazdu,
3. w związku z brakiem spełnienia wymagań, o których mowa w art. 12 ust. 3 w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. c ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz innych ustaw (ładowność poniżej 500 kg) oraz § 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (więcej niż jeden rząd siedzeń), nie będzie przysługiwało do dnia 30 czerwca 2015 r. prawo obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku naliczonego od oleju napędowego wykorzystywanego do napędu ww. pojazdu,
4. art. 12 ust. 3 w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz innych ustaw, w stosunku do pojazdu opisywanego w pkt 4 stanu faktycznego, tj. samochodu Mercedes Vito, w związku z czym przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku wykazanego w fakturach dokumentujących nabycie oleju napędowego używanego do napędu ww. pojazdu,
5. art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do pojazdu opisywanego w pkt 5 stanu faktycznego, tj. autobusu Mercedes Sprinter, w związku z czym przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego w zakupach dotyczących oleju napędowego używanego do napędu ww. pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe − w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa służącego do napędu samochodu marki Ford Mondeo,
  

• nieprawidłowe − w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia oleju napędowego służącego do napędu samochodu marki Ford Transit,
  

• nieprawidłowe − w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia oleju napędowego służącego do napędu samochodu marki Volkswagen Caddy,
  

• nieprawidłowe − w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia oleju napędowego służącego do napędu samochodu marki Mercedes Vito,
  

• prawidłowe − w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z tytułu nabycia oleju napędowego służącego do napędu autobusu marki Mercedes Sprinter.
  

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu samochodów są uregulowane w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, który od dnia 1 kwietnia 2014 r. otrzymał, nadane ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312) (dalej: ustawa zmieniająca), następujące brzmienie.

Zgodnie z ust. 1 pkt 1 ww. artykułu, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Według obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 2 pkt 34 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Na podstawie ust. 3 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:



1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;




2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle ust. 4 powołanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak stanowi ust. 5 ww. artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:



1. odprzedaży,
   
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;


2. w odniesieniu do których:



1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.
   

W myśl ust. 9 powołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:



1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;




2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
3. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:



1. agregat elektryczny/spawalniczy,
   
2. do prac wiertniczych,
   
3. koparka, koparko-spycharka,
   
4. ładowarka,
   
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
   
6. żuraw samochodowy

– jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z ust. 10 powołanego artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

1. pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2. pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Według art. 9 ust. 1 powołanej ustawy zmieniającej, dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Jak wynika z ust. 3 tego artykułu, zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Artykuł 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.) stanowi, że użyte w ustawie określenie pojazd specjalny oznacza − pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Należy podkreślić, że z treści przepisu art. 86a ust. 4 pkt 2 w zw. z art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a i pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r., wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van oraz związanych z nabyciem i eksploatacją pojazdów specjalnych.

W grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Na podstawie art. 86a ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W myśl ust. 13 tegoż artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Stosownie do § 2 obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. z 2014 r., poz. 407), za pojazdy samochodowe inne niż określone w art. 86a ust. 9 ustawy uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika uznaje się pojazdy samochodowe będące pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu:

1. pogrzebowy,
2. bankowóz − wyłącznie typu A i B

− jeżeli mają jeden rząd siedzeń albo ich dopuszczalna masa całkowita jest większa niż 3 tony.

Jak wynika z § 3 pkt 1 tego rozporządzenia, pojazdy samochodowe, o których mowa w § 2, powinny spełniać wymagania określone w § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie wydawania pozwoleń i zaświadczeń na przewóz zwłok i szczątków ludzkich (Dz. U. Nr 249, poz. 1866) – w przypadku pojazdów, o których mowa w § 2 pkt 1.

Według § 4 omawianego rozporządzenia, dokumentami potwierdzającymi spełnienie wymagań, o których mowa w § 2 i § 3, są dokumenty wydane zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Z kolei na podstawie § 2 obowiązującego od dnia 1 czerwca 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. w sprawie przypadków, w których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (Dz. U. z 2014 r., poz. 709), warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu:

1. pomoc drogowa, mających nadwozie konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu uszkodzonych pojazdów,
2. pogrzebowy, innych niż określone w § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. poz. 407), jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej podatnika wykorzystującego te pojazdy są usługi pogrzebowe,
3. bankowóz – wyłącznie typu A i B, innych niż określone w § 2 pkt 2 rozporządzenia, o którym mowa w pkt 2, jeżeli przedmiotem działalności gospodarczej podatnika wykorzystującego te pojazdy jest transport wartości pieniężnych

– jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla tych przeznaczeń.

Zgodnie § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r., środek transportu drogowego przeznaczony do przewozu zwłok i szczątków ludzkich powinien spełniać następujące wymagania techniczne i sanitarne:

1. być trwale oznakowany w sposób wskazujący na jego przeznaczenie;
2. posiadać kabinę kierowcy odizolowaną od części przeznaczonej na umieszczenie zwłok albo szczątków ludzkich;
3. posiadać zabezpieczenie przed przesuwaniem się trumny lub pojemnika na zwłoki albo szczątki ludzkie podczas przewozu;
4. posiadać podłogę w części przeznaczonej na umieszczenie trumny lub pojemnika na zwłoki albo szczątki ludzkie wykonywaną z materiałów łatwo zmywalnych i odpornych na działanie środków dezynfekujących;
5. posiadać wydzielone miejsce na przechowywanie środków dezynfekcyjnych, sprzętu myjąco-czyszczącego oraz jednorazowych rękawic ochronnych.

Według ust. 2 tego paragrafu, nie dopuszcza się montażu miejsc siedzących w części przeznaczonej na umieszczenie zwłok albo szczątków ludzkich.

W myśl ust. 5 omawianego paragrafu, środek transportu drogowego powinien być zarejestrowany jako pojazd specjalny zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 marca 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodów osobowych i innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych, były unormowane w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług w następujący sposób.

Zgodnie ust. 1 tego artykułu, w przypadku nabycia:

1. samochodów osobowych,
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

− kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca − nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl ust. 2 pkt 1 powyższego artykułu, przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. powyższe kwestie były unormowane w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.).

Na podstawie art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Jak stanowi ust. 2 pkt 1 tego artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

Od dnia 22 sierpnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. powyższe kwestie były unormowane w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług w następujący sposób.

Zgodnie z ust. 3 tego artykułu, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca − nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Z ust. 4 pkt 1 tego artykułu wynika, że przepis ust. 3 nie dotyczy pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 powołanej ustawy zmieniającej z dnia 7 lutego 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
   
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:



1. 1 − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   
2. 2 − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   
3. 3 lub więcej − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Na podstawie art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego z w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Przepis ten nie dotyczy pojazdów, o których mowa w ust. 3.

Zgodnie z art. 72 ust. 1 ww. ustawy, rejestracji dokonuje się na podstawie:

1. dowodu własności pojazdu lub dokumentu potwierdzającego powierzenie pojazdu, o którym mowa w art. 73 ust. 5;
   
2. karty pojazdu, jeżeli była wydana;
   
3. świadectwa zgodności WE albo świadectwa zgodności wraz z oświadczeniem zawierającym dane i informacje o pojeździe niezbędne do rejestracji i ewidencji pojazdu, dopuszczenia jednostkowego pojazdu, decyzji o uznaniu dopuszczenia jednostkowego pojazdu albo świadectwa dopuszczenia indywidualnego WE pojazdu - jeżeli są wymagane;
   
4. zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu, jeżeli jest wymagane albo dowodu rejestracyjnego pojazdu lub innego dokumentu wydanego przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzającego wykonanie oraz termin ważności badania technicznego;
   
5. dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd był zarejestrowany;
   
6. dowodu odprawy celnej przywozowej, jeżeli pojazd został sprowadzony z terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej i jest rejestrowany po raz pierwszy;
   
   6a. dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy na terytorium kraju albo dokumentu potwierdzającego brak obowiązku zapłaty akcyzy na terytorium kraju albo zaświadczenia stwierdzającego zwolnienie od akcyzy, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, jeżeli samochód osobowy lub pojazd rodzaju „samochodowy inny”, podrodzaj „czterokołowiec” (kategoria homologacyjna L7e) lub podrodzaj „czterokołowiec lekki” (kategoria homologacyjna L6e) został sprowadzony z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej i jest rejestrowany po raz pierwszy;
   
   
7. (uchylony);
   
8. zaświadczenia wydanego przez właściwy organ potwierdzający:



1. uiszczenie podatku od towarów i usług od pojazdów sprowadzanych z państw członkowskich Unii Europejskiej lub
   
2. brak obowiązku, o którym mowa w lit. a

− jeżeli sprowadzany pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy, z zastrzeżeniem ust. 1a;


9. dowodu wpłaty, o którym mowa w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, lub oświadczenia o podleganiu obowiązkowi zapewniania sieci zbierania pojazdów, o którym mowa w art. 11 ust. 4 tej ustawy, albo faktury zawierającej takie oświadczenie, jeżeli pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy.
   

Jak stanowi § 2 ust. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 września 2003 r. w sprawie dokumentów stanowiących podstawę wpisu danych do karty pojazdu oraz czynności jednostek zajmujących się dystrybucją, przechowywaniem i wydawaniem kart pojazdów (Dz. U. z 2014 r., poz. 431) − wydanego na podstawie delegacji ustawowej przewidzianej w art. 77 ust. 4 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym − wpisu parametrów technicznych pojazdu w karcie dokonuje się na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji typu pojazdu albo odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy − Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1448 oraz z 2013 r. poz. 700) oraz dowodu rejestracyjnego lub innego dokumentu stwierdzającego rejestrację pojazdu, o którym mowa w art. 72 ust. 2a ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy:

1. świadectwa homologacji typu zachowują ważność do czasu wygaśnięcia;
2. świadectwa homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem, zachowują ważność;
3. decyzje zwalniające z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane;
4. wyciągi ze świadectw homologacji typu pojazdu zachowują ważność;
5. wyciągi ze świadectw homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem zachowują ważność;
6. odpisy decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu zachowują ważność.

Stosownie do art. 10 ust. 2 ww. ustawy, dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 6, stanowią podstawę do rejestracji pojazdu.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że przysługuje Panu prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa służącego do napędu samochodu marki Ford Mondeo, skoro – jak wskazano we wniosku – z dowodu rejestracyjnego tego samochodu wynika, że jest pojazdem specjalnym o przeznaczeniu pogrzebowy, mającym jeden rząd siedzeń i spełnia wymagania określone w § 4 powołanego rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r., a więc stanowi pojazd samochodowy, o którym mowa w § 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. uznawany za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej.

Również w odniesieniu do autobusu marki Mercedes Sprinter przysługuje Panu, przy uwzględnieniu treści art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia oleju napędowego wykorzystywanego do napędu tego pojazdu, ponieważ – jak wynika z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym – jest on pojazdem samochodowym konstrukcyjnie przeznaczonym do przewozu 18 osób.

Z kolei w stosunku do samochodu marki Ford Transit – wbrew stanowisku zawartemu we wniosku – nie przysługuje Panu prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie oleju napędowego do ww. pojazdu, ale prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego, gdyż – jak wynika z okoliczności przedstawionych we wniosku – w dowodzie rejestracyjnym wydanym w dniu 8 czerwca 2006 r. widnieje adnotacja VAT-1. Ponadto, w dniu 23 kwietnia 2007 r. zostały przeprowadzone badania techniczne, w wyniku których zostało potwierdzone, że pojazd odpowiada dodatkowym warunkom technicznym, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., tzn. jest pojazdem samochodowym mającym jeden rząd siedzeń (ilość miejsc – 3), sklasyfikowanym do podrodzaju: wielozadaniowy, a tym samym spełnia on warunki wymienione w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2014 r., a od dnia 1 kwietnia 2014 r. – w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy.

Także w odniesieniu do samochodów marki Volkswagen Caddy i Mercedes Vito – wbrew Pana zdaniu – przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od nabycia oleju napędowego wykorzystywanego do ich napędu (a nie, jak Pan wskazał, brak prawa do odliczenia w przypadku samochodu Volkswagen Caddy i możliwość odliczenia 50% podatku naliczonego w przypadku samochodu Mercedes Vito), ponieważ z dowodów rejestracyjnych tych samochodów wynika, że są pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu pogrzebowy, które spełniają wymagania określone w § 4 powołanego rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r. Skoro są wykorzystywane do działalności gospodarczej, której przedmiotem jest świadczenie usług pogrzebowych, spełniają warunki określone w § 2 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r., a tym samym należą do grupy pojazdów samochodowych wskazanych w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, w przypadku których nie stosuje się warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.