Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-500/14-4/KS
z 1 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu 12 maja 2014 r.) uzupełnionego pismem z dnia 28 lipca 2014 r. (data nadania: 28 lipca 2014 r., data wpływu: 30 lipca 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 16 lipca 2014 r. nr IPPB1/415-500/14-2/KS o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobrania zaliczki oraz ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu wypłaty wynagrodzenia biegłym sądowym i tłumaczom – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobrania zaliczki oraz ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu wypłaty wynagrodzenia biegłym sądowym i tłumaczom.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sąd zleca wydanie opinii biegłym na podstawie art. 278 § 1 kpc (Dz. U z 2014 r. poz.101 j.t. z późn, zm.) lub na podstawie art. 193 § 1 kpk (Dz. U. 1997, Nr 89 poz. 555 z późn. zm.) lub wykonanie tłumaczenia tłumaczom przysięgłym na podstawie art. 256 kpc (Dz. U z 2014 r. poz. 101 j.t. z późn. zm.) lub na podstawie art. 204 § 1 i 2 kpk (Dz. U. 1997, Nr 89, poz. 555 z późn. zm.) Za wydane opinie oraz tłumaczenia biegli i tłumacze wystawiają faktury lub rachunki zgodnie ze stawkami określonymi w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2018 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu karnym (Dz.U. z 2013 r. poz. 508), Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu cywilnym (Dz.U. z 2013 r. poz. 518) oraz Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz.U. z 2005 r., Nr 15 poz. 131).

Po wydaniu opinii lub wykonaniu tłumaczenia Sąd postanowieniem przyznaje wynagrodzenie, które może być różne od wnioskowanego przez biegłych lub tłumaczy.

Sąd w sytuacji, gdy wynagrodzenie przyznane w postanowieniu nie przekracza 200 zł, potrąca zryczałtowany podatek.

Pismem z dnia 28 lipca 2014 r. (data wpływu 30 lipca 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 16 lipca 2014 r. nr IPPB1/415-500/14-2/KS Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca poinformował że:

• z wydanego przez Sąd zlecenia wykonania opinii lub tłumaczenia nie wynika wysokość należności za wykonanie czynności. Po wydaniu opinii lub wykonaniu tłumaczenia Sąd postanowieniem przyznaje wynagrodzenie, które nie zawsze jest zgodne z fakturą lub rachunkiem wystawionym przez biegłego lub tłumacza, gdyż po dokonaniu analizy nakładu pracy Sąd postanowieniem określa wysokość wynagrodzenia za wykonaną na zlecenie Sądu pracę,
• czynności wykonywane przez biegłych sądowych i tłumaczy w myśl art. 13 pkt 6 o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) zdaniem Sądu Okręgowego w Warszawie są przychodami z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, wobec tego, jeśli przyznane wynagrodzenie nie przekroczy kwoty 200 zł należy potrącić zryczałtowany podatek dochodowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji, gdy przyznane biegłym sądowym i tłumaczom wynagrodzenie nie przekracza 200 zł, należy pobrać zaliczkę na zryczałtowany podatek dochodowy zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2011 r., poz. 861 z poźn. zm.), czy zaliczkę na podatek dochodowy pomniejszając podstawę opodatkowania o koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli wysokość wynagrodzenia przyznana biegłym i tłumaczom w postanowieniu nie przekroczy 200 zł, na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) należy pobrać zaliczkę na zryczałtowany podatek dochodowy?

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście, natomiast w art. 10 ust. 1 pkt 3 – pozarolniczą działalność gospodarczą.

Stosownie do treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wskazać należy, że kwalifikacja do źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzeń przyznawanych biegłym lub tłumaczom przysięgłym w związku z czynnościami wykonywanymi przez nich w ramach określonego postępowania sądowego na zlecenie sądu, jest zależna od formy prawnej wykonywania przez nich zawodu tłumacza przysięgłego lub biegłego.

W związku z powyższym, jeżeli biegły lub tłumacz przysięgły działalność zawodową wykonuje w formie organizacyjnej, w ramach której osiąga dochody kwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmującą swym przedmiotem czynności odpowiadające przedmiotowo czynnościom wykonywanym na żądanie m.in. sądów - wówczas wynagrodzenie z tytułu wykonywania czynności w ramach określonego postępowania, należy zaliczyć do przychodów z tego źródła. W takim przypadku na Wnioskodawcy w stosunku do tych przychodów, nie ciążą obowiązku płatnika przewidziane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli natomiast biegły sądowy czy tłumacz przysięgły wykonuje swoją działalność zawodową w innej formie, wówczas jego wynagrodzenie z tytułu wykonywania czynności w ramach określonego postępowania sądowego należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku na Sądzie spoczywają obowiązki płatnika, określone w art. 41 ust. 1 oraz w art. 42 ust. 1 i 2 ww. ustawy.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, że na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Natomiast zgodnie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu. Zryczałtowany podatek od przychodów pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy.

Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu. Płatnik przekazuje kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy).

Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Sąd zleca wydanie opinii biegłym lub wykonanie tłumaczenia tłumaczom przysięgłym. Za wydane opinie oraz tłumaczenia biegli i tłumacze wystawiają faktury lub rachunki. Po wydaniu opinii lub wykonaniu tłumaczenia Sąd postanowieniem przyznaje wynagrodzenie. Z wydanego przez Sąd zlecenia wykonania opinii lub tłumaczenia nie wynika wysokość należności za wykonanie czynności. Po wydaniu opinii lub wykonaniu tłumaczenia Sąd postanowieniem przyznaje wynagrodzenie, które nie zawsze jest zgodne z fakturą lub rachunkiem wystawionym przez biegłego lub tłumacza. Czynności wykonywane przez biegłych sądowych i tłumaczy w myśl art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zdaniem Sądu są przychodami z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Analiza normy wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

• umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,
  

• kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł oraz
  

• wysokość należności wynika z umowy.
  
  
  

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że znaczenie ma zatem kwota wynikająca z umowy (tzn. z danego tytułu prawnego). Nie jest istotne, czy takich przychodów w miesiącu od tego samego płatnika jest więcej, czy nie. Decyduje tylko i wyłącznie kwota wynikająca z pojedynczej umowy (pojedynczego tytułu prawnego).

Jednocześnie wskazać należy, że przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy może mieć zastosowanie do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub pkt 5-9 cytowanej ustawy, zatem przy spełnieniu wskazanych warunków mógłby obejmować również dochody, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy. Przy czym wskazać należy, że uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca wprawdzie nie zawiera umowy z biegłymi, tłumaczami przysięgłymi, (którzy nie są pracownikami Sądu), to jednak zleca im wykonanie określonych czynności w postępowaniu sądowym. Niemniej jednak, skoro z tego zlecenia nie wynika wysokość należności za wykonane czynności, oznacza to, że nie są spełnione warunki do zastosowania opodatkowania zryczałtowanego na podstawie tego przepisu.

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego uznać zatem należy, że przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania do wypłat dokonywanych na rzecz biegłych oraz tłumaczy przysięgłych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy jako płatniku ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ,ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.