Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-336/14/LSz
z 17 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 1 lipca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki nr 283 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki nr 283.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 lipca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 20 czerwca 2014r. znak: IBPP1/443-336/14/LSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca i jego współmałżonek, umową sprzedaży z dnia 27 lutego 2003 r., nabyli do majątku wspólnego, niezabudowaną nieruchomość gruntową położoną w G., w gminie M., składającą się z działki o nr 283, o powierzchni gruntu 0,84 ha (akt notarialny Repertorium A Nr …, sporządzony przed notariuszem L.). Koszt zakupu nieruchomości, w kwocie 100.000,00 zł (słownie: sto tysięcy złotych) został pokryty z majątku dorobkowego małżonków (zaciągnięty przez współmałżonków kredyt bankowy). Zakup powyższej nieruchomości, na moment zawarcia umowy, został dokonany na cele prywatne współmałżonków, niezwiązane z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej w sposób czynny. Działalność ta została zawieszona. W związku z zaistniałą, po dokonanym zakupie, potrzebą gospodarczą, część nieruchomości w G. została wykorzystana przez małżonka Wnioskodawcy w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Małżonek Wnioskodawcy na przedmiotowej nieruchomości, zgodnie z uzyskanym w dniu 6 maja 2003 r. (nr decyzji 101/2003) pozwoleniem na budowę, wybudował budynek administracyjno-handlowy wraz z infrastrukturą techniczną. W dniu 26 listopada 2004 r. małżonek Wnioskodawczy otrzymał pozwolenie na użytkowanie obiektu budowlanego - budynku administracyjno-handlowego w zakresie piwnic i parteru. Powierzchnia parteru obejmuje 168,48 m², powierzchnia piwnicy 180,50 m², powierzchnia poddasza to 116,47 m².

Znajdujące się w budynku niektóre lokale użytkowe są lub były wynajmowane:

1. Pomieszczenie biurowe nr. 1.9, na mocy umowy z dnia 19 kwietnia 2011 r. o pow. 15,41 m² (pomieszczenie wciąż wynajmowane),
2. Pomieszczenie biurowe nr. 1.8, na mocy umowy z dnia 1 lipca 2010 r., o pow. 10,04 m² (umowa wygasła z dniem 31 maja 2012 r.),
3. Pomieszczenie biurowe nr. 1.11, na mocy umowy z dnia 20 lutego 2006 r., o pow. 9,8 m², na moment podpisania umowy, a w chwili obecnej o pow. 20 m²,
4. Pomieszczenie biurowe o pow. 9,64 m² (pomieszczenie wciąż wynajmowane)
   
   

Zgodnie z powyższymi umowami najmu - najemcy uprawnieni są do korzystania z pomieszczeń sanitarnych, pomieszczenia kuchennego wraz z urządzeniami i mediami niezbędnymi do ich wykorzystania. Na przestrzeni lat łączna powierzchnia budynku administracyjno-usługowego oddana w najem po jego wybudowaniu, obejmuje 55,09 m². Wybudowany budynek jest budynkiem parterowym, podpiwniczonym z poddaszem użytkowym. Powierzchnia parteru obejmuje 168,48 m², powierzchnia piwnicy 180,50 m², powierzchnia poddasza to 116,47 m².

Zakupiona przez Wnioskodawcę i jego współmałżonka nieruchomość, zgodnie z wyliczeniem wskazanym w decyzji z dnia 4 lutego 2013 r. w sprawie wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego za okres od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. w podatku od nieruchomości, grunty zajęte pod działalność gospodarczą obejmują 0,2120 ha, a powierzchnia na działalność gospodarczą to 0,046545 ha (465,458 m²). W pozostałym zakresie, nieruchomość Wnioskodawcy i jego współmałżonka w G. (o pow. całkowitej 0,84 ha), obejmuje grunty rolne (0.5780 ha) oraz grunty zwolnione od podatku od nieruchomości (0,0500 ha).

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości, które w przyszłości będą przez niego przeznaczone na sprzedaż. Również w przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości. Przyczyną planowanej sprzedaży nieruchomości objętej wnioskiem jest nieodpowiadająca potrzebom Wnioskodawcy i jego współmałżonka lokalizacja. Także wzrost opłat lokalnych dotyczących nieruchomości powoduje, że jej użyteczność dla Wnioskodawcy uległa znacznemu obniżeniu. Przestała ona pełnić swoją funkcję, korzystanie z niej i utrzymywanie jej przestało być korzystne. W celu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca zawarł umowę z pośrednikiem nieruchomości i nie podejmował żadnych innych działań marketingowych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że:

1. Wnioskodawca był wspólnikiem spółki cywilnej - celowej, zawiązanej celem realizacji budowy jednego osiedla mieszkaniowego (data zarejestrowania w CEIDG 16 lipca 2010 r.). Przedmiotem działalności gospodarczej spółki była realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (kod PKD: 41.10.Z). Działalność ta jest zawieszona od dnia 1 czerwca 2012 r. Powodem zawieszenia działalności było zakończenie realizacji projektu budowlanego.
   
2. Wnioskodawca był czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT od 1995 r., prowadząc indywidualne biuro rachunkowe. Wnioskodawca składał deklaracje miesięczne VAT-7, od stycznia 2000 r., do września 2008 r. deklaracje zerowe (w tym czasie działalność była zawieszona). Działalność ta została wykreślona z ewidencji z dniem 1 września 2008 r. Od tej pory Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
   
3. Zgodnie z postanowieniami Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla obszaru wsi G. - Gmina M., obowiązującego na moment nabycia przedmiotowej nieruchomości, nieruchomość położona była na terenie przeznaczonym pod usługi komercyjne.
   
4. Nieruchomość została nabyta umową sprzedaży z dnia 27 lutego 2003 r. (Rep. A. Nr. 807/2003), sprzedaż nie została udokumentowana fakturą VAT, z uwagi na fakt, że sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT (nabycie od podmiotu prywatnego). Nabycie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawcy ani współmałżonkowi Wnioskodawcy, w związku z dokonanym nabyciem, nie przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony. W akcie notarialnym jako nabywcy figurowali Wnioskodawca i jego współmałżonek.
   
5. Wnioskodawca i jego współmałżonek nabyli nieruchomość na cele prywatne, z zamiarem późniejszego przekazania zakupionej nieruchomości swoim dzieciom. Wynikła, po nabyciu przedmiotowej nieruchomości, potrzeba gospodarcza, zadecydowała o przeznaczeniu części działki na cele związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez współmałżonka Wnioskodawcy.
   
6. Budynek administracyjno-handlowy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej współmałżonka Wnioskodawcy po jego oddaniu do użytkowania w 2004 r. Część gruntu, tj. część zajęta pod prowadzoną przez współmałżonka Wnioskodawcy działalność gospodarczą o pow. 2.120 m², została ujawniona w ewidencji środków trwałych w 2011 r.
   
7. Wnioskodawca nie wykorzystywał gospodarczo zakupionej nieruchomości. Wnioskodawca wyraził zgodę na wybudowanie przez współmałżonka na części nabytej nieruchomości (część wykorzystywana na działalność gospodarczą przez współmałżonka Wnioskodawcy o pow. 2.120 m²) budynku administracyjno-handlowego. Współmałżonek wykorzystywał jedynie część działki o nr ewidencyjnym 283 o pow. 2.120 m², w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W pozostałej części nieruchomość nie była także wykorzystywana przez współmałżonka Wnioskodawcy.
   
8. Przedmiotowa nieruchomość objęta jest wspólnością majątkową małżeńską.
   
9. Wnioskodawca nie wykorzystywał gospodarczo nieruchomości, także w tej części, która nie została przeznaczona pod działalność gospodarczą współmałżonka Wnioskodawcy.
   
10. Wnioskodawca nie prowadził działalności rolniczej i nie wykorzystywał gruntu do prowadzenia takiej działalności.
    
11. Wnioskodawca nie był/nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie prowadził sprzedaży produktów rolniczych.
    
12. Wnioskodawca nie zawierał żadnych umów najmu/dzierżawy gruntu, nie czerpał z tego tytułu żadnych pożytków.
    
13. Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do przedmiotowej nieruchomości żadnych działań, mających na celu podział gruntu, opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej nieruchomości, zmianę przeznaczenia terenu, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy nieruchomości.
    
14. Wnioskodawca nie dokonał i nie zamierza dokonywać żadnych działań mających na celu uatrakcyjnienie sprzedawanej działki.
    
15. O wydanie pozwolenia na budowę wystąpił wyłącznie współmałżonek Wnioskodawcy (pozwolenie zostało wydane z dniem 6 maja 2003 r.).
    
16. Wydzielenie geodezyjne nie miało miejsca. Na podstawie decyzji Starosty Powiatowego w M. część działki o nr ewidencyjnym 283 o pow. 2120 m² została wyłączona z produkcji rolnej, ta część została następczo wykorzystana przez współmałżonka Wnioskodawcy do prowadzenia działalności gospodarczej.
    
17. Stroną umów najmu pomieszczeń w budynku administracyjno-handlowym jest wyłącznie współmałżonek Wnioskodawcy.
    
18. Wnioskodawca nigdy nie wykorzystywał wybudowanego budynku, budynek ten był wykorzystywany wyłącznie w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez współmałżonka Wnioskodawcy.
    
19. Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zaprezentowanym we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, sprzedaż całości nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym nie powstanie obowiązek udokumentowania tej sprzedaży fakturą VAT.
    
20. Pieniądze uzyskane z planowanej sprzedaży zostaną przeznaczone na cele osobiste Wnioskodawcy i jego współmałżonka, wejdą do majątku wspólnego małżonków. Wnioskodawca nie posiada sprecyzowanych planów, co do sposobu ich późniejszego wykorzystania.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stosunku do planowanej czynności sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, z uwagi na fakt, że nieruchomość ta została nabyta przez obojga współmałżonków na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej na cele prywatne (niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą) i bez zamiaru, ocenianego na moment zakupu nieruchomości, prowadzenia na tej nieruchomości działalności gospodarczej oraz uwzględniając, że Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi na przedmiotowej nieruchomości działalności gospodarczej (działalność taką prowadził w odniesieniu do części zajętej pod tą działalność współmałżonek Wnioskodawcy), Wnioskodawcy będzie przysługiwać status podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług (zwana dalej: u.p.t.u.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 u.p.t.u., rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Natomiast przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumieć należy m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pytanie nr 1

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 u.p.t.u. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czynność ta musi być bowiem wykonana przez podatnika tego podatku. Zgodnie z art. 15 u.p.t.u. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca wraz z małżonkiem nabyli nieruchomość gruntową dla celów osobistych w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. Zdaniem Wnioskodawcy w takiej sytuacji, sprzedaż nieruchomości nabytej do majątku prywatnego nie jest czynnością opodatkowaną, gdyż w odniesieniu do tej czynności nie przysługuje jemu status podatnika.

W wyroku z dnia 16 lutego 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt I FSK 2130/08) wyraził pogląd, że: „przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika, prowadzącego działalność handlową (gospodarczą) jako handlowiec wymaga ustalenia, że działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności, zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną”. Zgodnie z orzecznictwem sądów, ani formalny status podatnika, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo z zamiarem powtarzalności, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności, bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności, podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że jeżeli sprzedawca gruntów nabył grunty do majątku prywatnego, dopuszczając, w chwili nabycia, nawet możliwość odsprzedaży, lecz nie było to jego głównym celem, to wówczas, w zakresie dokonywanej sprzedaży, podmiot ten nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Należy podkreślić że Wnioskodawca nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej (działalność zawieszona). Nieruchomość wskazana we wniosku nie wykazuje zatem żadnego związku z działalnością zarobkową Wnioskodawcy. Także jej sprzedaż nie będzie związana z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie inicjuje jej planowanym zbyciem nieruchomości. Stanowi ono sprzedaż majątku prywatnego, a zatem nie spełnia wymogów przewidzianych w ustawie o podatku od towarów i usług koniecznych do uznania sprzedawcy za podatnika. Ocena zamiaru nabywcy, towarzyszącego przy zakupie, następuje przede wszystkim w oparciu o okoliczności towarzyszące nabyciu - zakup do majątku wspólnego, pochodzenie środków pieniężnych, za które nastąpiło nabycie (tu: majątek dorobkowy Wnioskodawcy i jego współmałżonka) oraz relatywnie długi okres czasu jaki dzieli zakup od planowanej sprzedaż wynoszący ponad 10 lat. Pod uwagę należy także wziąć okoliczności oraz przyczyny sprzedaży i przeznaczenie środków w ten sposób uzyskanych, w tym przede wszystkim fakt, czy konsekwentnie pozostaną one w majątku prywatnym sprzedawców. Wnioskodawca podkreśla, że powody sprzedaży nieruchomości objętej wnioskiem nie wskazują na handlowy charakter transakcji. Wnioskodawca nie planuje zbycia nieruchomości, kierując się rynkową koniunkturą tylko okolicznościami związanymi z brakiem jej dalszej użyteczności dla Wnioskodawcy i jego współmałżonka oraz coraz wyższymi kosztami jej utrzymania. Istotne jest także wskazanie, że charakter podejmowanych przez Wnioskodawcę działań marketingowych nie wskazuje na to, że planowana sprzedaż będzie czynnością będącą przedmiotem działalności gospodarczej. Standardy obowiązujące w branży obrotu nieruchomościami wykazują, że działania marketingowe przedsiębiorców zajmujących się takim procederem są o wiele szersze. Obejmują one np. wydawanie katalogów, szerokiego spektrum reklam (poczynając od ulotek, po ogłoszenia w prasie oraz na stronach internetowych). Wnioskodawca natomiast w tej kwestii poczynił minimum kroków pozwalających jej sprzedać swoją nieruchomość, jakie czyni każda prywatna osoba. Jego działania nie nosiły znamion czynności podejmowanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży nieruchomości, bądź przedsiębiorcy, który taką działalność ma zamiar zapoczątkować.

Należy także podkreślić, że wyprzedaż majątku nigdy nie będzie mieć charakteru powtarzalnego, a tym samym sprzedaż składników należących do majątku prywatnego w żadnych okolicznościach nie może prowadzić do wniosku, że jest ona działaniem realizującym przesłanki zamiaru wykonywania określonych czynności w sposób ciągły i tym samym częstotliwy. Przesłanki ciągłości, o której mowa w art. 15 ust. 2 u.p.t.u. nie spełnia zawarcie, nawet kilkunastu transakcji, sprzedaży w odniesieniu do majątku prywatnego sprzedawcy (tak: T. Michalik, glosa do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 830/06). Należy podzielić stanowisko wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 stycznia 2010 r. (sygn. akt I FSK 1995/08), w myśl którego: „jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność te wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie (...). W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży”.

W tym miejscu należy jeszcze raz zwrócić uwagę, że Wnioskodawca nie prowadzi już działalności gospodarczej. Została ona przez niego zawieszona. Wnioskodawca także w przeszłości nie zajmował się handlem nieruchomościami, nie dokonywał sprzedaży żadnej innej nieruchomości niż wskazana we wniosku. Nie posiada ona także żadnej innej nieruchomości, która miałaby być przedmiotem sprzedaży w przyszłości.

Wnioskodawca pragnie także zauważyć, że przez sam fakt pozostawania w związku małżeńskim z podatnikiem, którym jest współmałżonek Wnioskodawcy prowadzący działalność gospodarczą, Wnioskodawca nie może stać się podatnikiem tego podatku.

W wyroku z dnia 25 kwietnia 2002 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. akt SA/Sz 1685/00), wyraził zdanie, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem VAT przez jednego z małżonków nie czyni podatnikiem tego podatku drugiego z małżonków, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego.

Biorąc pod uwagę przytoczone okoliczności należy przyjąć, że Wnioskodawca dokona planowanej sprzedaży nieruchomości objętej wnioskiem poza ramami działalności gospodarczej, a zatem nie będzie ona posiadać w stosunku do tej sprzedaży statusu podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zatem sprzedaż działki należy traktować w kategorii dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013r.) rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku sprzedaż nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu zarobków w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Odnosząc przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe do obowiązujących w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, że nabycie nieruchomości do majątku prywatnego przez Wnioskodawcę nie może przesądzać o tym, że automatycznie w przedmiotowej sprawie sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Istotne znaczenie będą miały bowiem okoliczności towarzyszące wykorzystaniu zakupionej nieruchomości i przygotowaniu do sprzedaży.

Zauważyć należy, że zakup niezabudowanej działki nr 283, o pow. 0,84 ha na moment zawarcia umowy 27 lutego 2003 r. został dokonany na cele prywatne współmałżonków, z zamiarem późniejszego przekazania zakupionej nieruchomości swoim dzieciom. W akcie notarialnym jako nabywcy figurowali Wnioskodawca i jego współmałżonek. Przedmiotowa nieruchomość objęta jest wspólnością majątkową małżeńską. Sprzedaż działki nie została udokumentowana fakturą VAT (nabycie od podmiotu prywatnego). Zgodnie z postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, obowiązującego na moment nabycia przedmiotowej nieruchomości, nieruchomość położona była na terenie przeznaczonym pod usługi komercyjne. Zakup działki nie był związany z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą. Wynikła, po nabyciu nieruchomości potrzeba gospodarcza, zadecydowała o przeznaczeniu części działki na cele związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez współmałżonka Wnioskodawcy, który na przedmiotowej nieruchomości, zgodnie z uzyskanym pozwoleniem na budowę, wybudował budynek administracyjno-handlowy wraz z infrastrukturą techniczną. Wnioskodawca wyraził zgodę na wybudowanie przez współmałżonka na części nieruchomości budynku, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej współmałżonka Wnioskodawcy po jego oddaniu do użytkowania w 2004 r.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 788 ze zm.). W świetle art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Stosownie do zapisu zawartego w art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Prawno-podatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa. Czynności określone w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Jak już wyżej stwierdzono, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Jak wskazano wyżej nie zawsze sprzedaż nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania działki mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121).

Zgodnie z art. 140 ustawy Kodeks cywilny w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z kolei z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie fakt wystąpienia pojedynczych z nich.

Analizując opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku w kontekście powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanej we wniosku działki nie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami.

Wnioskodawca nie wykorzystywał w ogóle gospodarczo zakupionej nieruchomości (w tym budynku wybudowanego w ramach działalności gospodarczej przez małżonka). Wnioskodawca nie zawierał żadnych umów najmu/dzierżawy gruntu, nie czerpał z tego tytułu żadnych pożytków ani nie podejmował w stosunku do przedmiotowej nieruchomości żadnych działań, mających na celu podział gruntu, opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej nieruchomości, zmianę przeznaczenia terenu, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy nieruchomości. Także nie dokonał i nie zamierza dokonywać żadnych działań mających na celu uatrakcyjnienie sprzedawanej działki. Wnioskodawca nie podejmował żadnych nieruchomości. innych działań marketingowych. W celu sprzedaży nieruchomości zawarł umowę z pośrednikiem nieruchomości.

Ponadto Wnioskodawca nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej w sposób czynny. Działalność spółki cywilnej, której Wnioskodawca był wspólnikiem została zawieszona a działalność, którą Wnioskodawca prowadził indywidualnie (biuro rachunkowe) jako czynny zarejestrowany podatnikiem VAT od 1995 r. została wykreślona z ewidencji z dniem 1 września 2008 r. Od tej pory Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, nie wykorzystywał tej działki w żaden sposób, jak też nie był w ekonomicznym posiadaniu części działki zajętej przez męża dla celów jego działalności gospodarczej, zatem w odniesieniu do części działki użytkowanej przez męża i wpisanej do jego ewidencji środków trwałych Wnioskodawca nie może być uznany za podatnika gdyż w istocie transakcji dostawy tej części działki dokona małżonek Wnioskodawcy, a nie Wnioskodawca, gdyż stanowi ona środek trwały czyli składnik majątku jego działalności gospodarczej.

Nabyta bowiem w 2003 r. działka w krótkim okresie po jej nabyciu została w części wniesiona do działalności gospodarczej męża Wnioskodawcy i od tego momentu wyłącznie mąż wykorzystywał ją dla celów działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, że brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika.

Z kolei w odniesieniu do części działki niewykorzystanej do działalności męża Wnioskodawcy stwierdzić należy, że sprzedaż tej części działki będzie dokonana z majątku prywatnego Wnioskodawcy. Zakup tej działki nie został bowiem dokonany w celu sprzedaży tylko z zamiarem późniejszego przekazania zakupionej nieruchomości swoim dzieciom. Natomiast przyczyną jej sprzedaży jest nieodpowiadająca potrzebom Wnioskodawcy lokalizacja a także wzrost opłat lokalnych dotyczących nieruchomości co spowodowało, że jej użyteczność uległa znacznemu obniżeniu i przestała ona pełnić swoją funkcję, w związku z czym korzystanie z niej i jej utrzymywanie przestało być dla Wnioskodawcy korzystne. Jednocześnie Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia tej części działki i w ogóle jej nie wykorzystywał.

Zatem w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji nie wystąpiły okoliczności wskazane przykładowo w treści ww. orzeczeń TSUE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10.

Z wniosku nie wynika bowiem aby w celu sprzedaży Wnioskodawca podejmował szereg czynności typowych dla obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców, tj. nie będzie wykazał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanej we wniosku działki porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca zbywając część działki niewykorzystaną do działalności męża Wnioskodawcy nie będzie dokonywał tego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Sprzedaż tej części działki odbędzie się w ramach zbycia majątku osobistego, a więc w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Reasumując, w stosunku do sprzedaży części działki nr 283 użytkowanej przez męża i wpisanej do jego ewidencji środków trwałych Wnioskodawca nie może być uznany za podatnika gdyż Wnioskodawca, nie wykorzystywał tej części działki w żaden sposób, jak też nie był w jej ekonomicznym posiadaniu zatem na gruncie podatku VAT to nie Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży tej części działki. Natomiast odnośnie części działki niewykorzystanej do działalności męża Wnioskodawcy sprzedaż tej części będzie dokonana z majątku prywatnego Wnioskodawcy.

W tej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że dokona planowanej sprzedaży nieruchomości objętej wnioskiem poza ramami działalności gospodarczej, a zatem nie będzie posiadać w stosunku do tej sprzedaży statusu podatnika podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie zauważyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnopodatkowych dla męża Wnioskodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem interpretację wydać można na rzecz jednej osoby fizycznej, a nie dla małżonków.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.