Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-527/14/DP
z 16 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przed rozpoczęciem wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej, związanych z uzyskaniem uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przed rozpoczęciem wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej, związanych z uzyskaniem uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w okresie od stycznia 2010 r. do grudnia 2012 r. odbył aplikację radcowską. W marcu 2013 r. zdał egzamin radcowski, a w maju 2013 r. został wpisany na listę radców prawnych. W dniu 5 lipca 2013 r. Wnioskodawca złożył ślubowanie i uzyskał uprawnienia do wykonywania zawodu radcy prawnego. Natomiast w dniu 6 lipca 2013 r. rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie kancelarii radcy prawnego. Działalność ta jest jedyną formą wykonywania przez Wnioskodawcę zawodu radcy prawnego. Wnioskodawca prowadzi księgowość na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów).

Przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca poniósł następujące wydatki w celu uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego:

1. opłatę za egzamin wstępny na aplikację radcowską,
2. opłatę za wpis na listę aplikantów radcowskich,
3. opłaty roczne za I, II i III rok aplikacji radcowskiej,
4. składki z tytułu przynależności do samorządu zawodowego jako aplikant radcowski za okres od daty wpisu na listę aplikantów radcowskich do daty wpisu na listę radców prawnych,
5. opłatę za egzamin radcowski,
6. opłatę za wpis na listę radców prawnych,
7. składki z tytułu przynależności do samorządu zawodowego jako radca prawny bez prawa wykonywania zawodu za okres od daty wpisu na listę radców prawnych do daty złożenia ślubowania.

Fakt poniesienia przez Wnioskodawcę ww. wydatków został udokumentowany bankowymi potwierdzeniami przelewu oraz pocztowymi dowodami wpłaty na rachunek bankowy Okręgowej Izby Radców Prawnych w Bydgoszczy.

Wnioskodawca zaliczył ww. wydatki do kosztów uzyskania przychodów, jednakże z ostrożności prawnej opłacał zaliczki na podatek dochodowy obliczone bez uwzględnienia tych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów.

Obowiązek poniesienia przez Wnioskodawcę powyższych wydatków wynikał z przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.

Zgodnie z wymienioną ustawą prawo wykonywania zawodu radcy prawnego powstaje z chwilą wpisu na listę radców prawnych i złożenia ślubowania (art. 23 u.r.p.). Podstawowym sposobem uzyskania prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego jest odbycie aplikacji radcowskiej i złożenie egzaminu radcowskiego (art. 24 ust. 1 pkt 6 u.r.p.). Odbycie aplikacji radcowskiej jest natomiast uzależnione od uzyskania pozytywnej oceny z egzaminu wstępnego oraz wpisu na listę aplikantów radcowskich (art. 33 ust. 1-3 u.r.p.).

Za udział w egzaminie wstępnym na aplikację należy uiścić opłatę stanowiącą dochód budżetu państwa (art. 33⁴ ust. 1 u.r.p.). Aplikacja radcowska jest odpłatna, a szkolenie aplikantów jest pokrywane z opłat wnoszonych przez nich do właściwej radcy okręgowej izby radców prawnych (art. 32¹ ust. 1 i 2 u.r.p.). Wysokość opłaty rocznej za aplikację radcowską jest określana w drodze rozporządzenia przez Ministra Sprawiedliwości (art 32¹ ust. 3 u.r.p.).

Osoba, która odbyła aplikację radcowską, może przystąpić do egzaminu radcowskiego (art. 36¹ ust. 1 u.r.p.). W związku z przystąpieniem do egzaminu radcowskiego należy uiścić opłatę, stanowiącą dochód budżetu państwa. Wysokość tej opłaty określa w drodze rozporządzenia Minister Sprawiedliwości (art. 36³ ust. 1 i ust. 2 u.r.p.).

Ponadto w oparciu o uchwały Krajowej Radcy Radców Prawnych, wydane na podstawie art. 60 pkt 11 u.r.p. Wnioskodawca był zobowiązany do uiszczenia opłat za wpis na listę aplikantów radcowskich i na listę radców prawnych oraz składek z tytułu przynależności do samorządu zawodowego jako aplikant radcowski oraz jako radca prawny bez prawa wykonywania zawodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę przed rozpoczęciem prowadzenia przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej – w celu uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego – stanowią koszty uzyskania przychodów z tej działalności?

W ocenie Wnioskodawcy opisane we wniosku wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez poniesienia tych wydatków Wnioskodawca nie uzyskałby prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego, a w konsekwencji nie mógłby prowadzić działalności gospodarczej w zakresie kancelarii radcy prawnego. Prowadzenie kancelarii radcy prawnego jest jedną z form wykonywania tego zawodu wymienioną w przepisie art. 8 ust. 1 u.r.p. Wobec powyższego osiąganie przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie kancelarii radcy prawnego było uwarunkowane uzyskaniem prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego, a zatem także poniesieniem wydatków opisanych w niniejszym wniosku. Wydatki te nie tylko były racjonalne i ekonomicznie uzasadnione, lecz niezbędne w celu osiągnięcia przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, którą prowadzi Wnioskodawca. Zdaniem Wnioskodawcy pomiędzy ww. wydatkami a przychodami osiąganymi przez Wnioskodawcę istnieje zatem bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy.

Wnioskodawca podkreśla, że wydatków związanych z aplikacją radcowską i uzyskaniem prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego nie można uznać za mające charakter osobisty. Aplikacja radcowska jest bowiem szkoleniem zawodowym, ukierunkowanym na przygotowanie aplikanta do należytego i samodzielnego wykonywania zawodu radcy prawnego (zob. art. 32 ust. 1 u.r.p.). Jej ukończenie jest warunkiem przystąpienia do egzaminu radcowskiego i w konsekwencji uzyskania uprawnień zawodowych.

Opisane w niniejszym wniosku wydatki – zdaniem Wnioskodawcy – należy uznać za koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej rozpoczętej przez Wnioskodawcę w dniu 6 lipca 2013 r., pomimo że zostały poniesione przed rozpoczęciem tej działalności. Do czasu uzyskania prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego Wnioskodawca nie mógł bowiem prowadzić działalności gospodarczej w zakresie kancelarii radcy prawnego, a podstawowym sposobem uzyskania tego prawa jest odbycie aplikacji radcowskiej i złożenie egzaminu radcowskiego. Ponadto w orzecznictwie wskazuje się, że wydatki poniesione w celu uruchomienia działalności gospodarczej można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tej działalności (zob. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 31maja 2012 r., sygn. akt I SA/Po 301/12).

Wobec powyższego wydatki opisane w niniejszym wniosku są kosztami poniesionymi przez Wnioskodawcę w celu osiągnięcia przychodów. Jednocześnie wydatki poniesione w celu uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego nie zostały wymienione w przepisie art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te mogą zatem zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca podkreśla, że możliwość zaliczenia wydatków poniesionych w celu uzyskania prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego lub adwokata do kosztów uzyskania przychodów znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (zob. wyroki WSA w Poznaniu z dnia 31 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Po 301/12; z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Po 896/12, z dnia 4 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 50/13, WSA w Łodzi z dnia 4 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 122/13, WSA w Gdańsku z dnia 10 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 626/13, WSA we Wrocławiu z dnia 28 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1144/12).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów powinien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  
• być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Ustawodawca, posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia ,,koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym wszakże warunkiem, że wykaże, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami, a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu podatnika.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Wydatki ponoszone w ramach odbywanej aplikacji radcowskiej nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Jak już wskazano, dla uzyskania takiego statusu, konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca w okresie od stycznia 2010 r. do grudnia 2012 r. odbył aplikację radcowską. W marcu 2013 r. zdał egzamin radcowski, a w maju 2013 r. został wpisany na listę radców prawnych. W dniu 5 lipca 2013 r. złożył ślubowanie i uzyskał uprawnienia do wykonywania zawodu radcy prawnego. Natomiast w dniu 6 lipca 2013 r. rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie kancelarii radcy prawnego. Działalność ta jest jedyną formą wykonywania przez Wnioskodawcę zawodu radcy prawnego. Przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca poniósł następujące wydatki w celu uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego: opłatę za egzamin wstępny na aplikację radcowską, opłatę za wpis na listę aplikantów radcowskich, opłaty roczne za I, II i III rok aplikacji radcowskiej, składki z tytułu przynależności do samorządu zawodowego jako aplikant radcowski za okres od daty wpisu na listę aplikantów radcowskich do daty wpisu na listę radców prawnych, opłatę za egzamin radcowski, opłatę za wpis na listę radców prawnych, składki z tytułu przynależności do samorządu zawodowego jako radca prawny bez prawa wykonywania zawodu za okres od daty wpisu na listę radców prawnych do daty złożenia ślubowania. Księgowość prowadzona jest na zasadach ogólnych w formie księgi przychodowi rozchodów.

Analizując celowość poniesionych przez Wnioskodawcę wymienionych wydatków wskazać należy, że:

• „opłata za egzamin wstępny na aplikację radcowską” poniesiona była w celu umożliwienia przystąpienia do tego egzaminu,
  
• „opłata za wpis na listę aplikantów radcowskich” miała na celu przyjęcie do grona aplikantów w danym roku,
  
• „opłaty roczne za I, II, III rok aplikacji radcowskiej” stanowiły zapłatę za uczestnictwo w zajęciach teoretycznych i praktycznych aplikanta,
  
• „składki członkowskie z tytułu uczestnictwa w samorządzie radcowskim (jako aplikant radcowski)” oraz „składki z tytułu przynależności do samorządu zawodowego (jako radca prawny bez prawa wykonywania zawodu za okres od daty wpisu na listę radców prawnych do daty złożenia ślubowania)” były nierozerwalnie związane z prawem i możliwością przynależności do samorządu radcowskiego ze statusem aplikanta radcowskiego a następnie radcy prawnego,
  
• „opłata za egzamin radcowski” pozwalała na przystąpienie do egzaminu końcowego i uzyskanie tytułu radcy prawnego,
  
• „opłata za wpis na listę radców prawnych” co do zasady daje formalne podstawy do wykonywania zawodu ale nie przesądza o jej wykonywaniu w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc do tego stanu faktycznego zaprezentowaną uprzednio wykładnię przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że przy kwalifikowaniu do kosztów podatkowych poczynionych przez Wnioskodawcę wydatków na aplikację radcowską należy brać po uwagę przeznaczenie wydatków na aplikację (ich celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się tych wydatków do osiągnięcia przychodu Wnioskodawcy. Na etapie finansowania aplikacji, celowość wydatku w żaden sposób nie odnosi się do działalności gospodarczej podjętej dopiero po ukończeniu aplikacji.

Ponadto sam Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że bez poniesienia tych wydatków nie uzyskałby uprawnień radcy prawnego. Celem ponoszonych wydatków było więc odbywanie poszczególnych etapów aplikacji oraz wpis na listę radców prawnych, a nie uzyskanie przychodów z działalności gospodarczej.

Celem poniesienia wydatku na aplikację było niewątpliwie zdobycie wiedzy i umiejętności oraz należyte przygotowanie do zawodu radcy prawnego. Zdobycie uprawnień umożliwiło otwarcie Kancelarii i uzyskanie przychodów z tego źródła, jednakże nie sposób zgodzić się by wydatek z tytułu wpisu, opłat za egzamin, opłat rocznych lub składek członkowskich spełniał kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca nie wykazał, by wydatki poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej miały na celu uzyskiwanie przychodów z działalności gospodarczej, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Koszty aplikacji radcowskiej poniesione przez Wnioskodawcę należy zaliczyć do wydatków o charakterze osobistym, związanych z podnoszeniem ogólnego poziomu wiedzy prawniczej (działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych można również prowadzić nie posiadając tytułu radcy prawnego). Ponadto należy zauważyć, że elementy edukacyjne aplikacji, mogą być wykorzystane poza wykonywaniem zawodu radcy prawnego, świadczą bowiem o podniesieniu poziomu wykształcenia prawniczego w ogólności, rzutują na zwiększenie atrakcyjności osoby z wykształceniem wyższym prawniczym na rynku zatrudnienia. Zawód radcy prawnego można jednak wykonywać w różnych formach np. w ramach stosunku pracy, na podstawie umowy cywilnoprawnej, w kancelarii radcy prawnego oraz w spółce cywilnej lub jawnej, partnerskiej, komandytowej lub komandytowo-akcyjnej lub w ramach indywidualnej działalności gospodarczej.

Jak wskazano uprzednio, stosownie do art. 22 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla kosztu podatkowego konieczny jest związek przyczynowy pomiędzy wydatkiem a przychodem z konkretnego źródła przychodów. Aby istniał związek przyczynowy ponoszone wydatki winny mieć cechę przemyślanego logicznego działania podatnika związanego z działalnością gospodarczą podporządkowanego osiągnięciu przychodu. Skoro wydatki Wnioskodawca ponosił w latach wcześniejszych, przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, to nie można uznać, że wydatki te poniósł w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów (które jeszcze nie istniało). Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, ponoszone wydatki nie przyczyniały się do osiągania przychodów z działalności gospodarczej.

Wydatki, o których mowa we wniosku zostały poniesione w okresie przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Wobec tego wydatkom tym nie towarzyszyło żadne ryzyko gospodarcze. Nie mogły one przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są jedynie takie wydatki, które mają przyczynę w działalności gospodarczej podatnika. Brak jest więc związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ich poniesieniem a uzyskiwaniem przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej w późniejszym okresie.

Konkludując, odbycie aplikacji jest etapem przygotowującym do wykonywania zawodu radcy prawnego. Jednakże samo przystąpienie do egzaminu na aplikację jak i odbywanie aplikacji nie determinuje formy w jakiej zawód radcy prawnego będzie wykonywany a jest wymogiem niezbędnym do uzyskania uprawnień do wykonywania tego zawodu. Podkreślić należy zatem, że skoro wydatki zostały poniesione przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, nie w ramach ryzyka gospodarczego, a ich celem było uzyskanie kwalifikacji do jej rozpoczęcia brak jest związku pomiędzy ich poniesieniem a uzyskaniem przychodu z działalności gospodarczej. Omawiane wydatki mają charakter osobistych, gdyż ich przyczyna nie jest w żaden sposób związana z działalnością gospodarczą.

W złożonym wniosku Wnioskodawca nie wykazał by wydatki związane z aplikacją radcowską były ponoszone w celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej. Jak już wskazano, działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych można również prowadzić nie posiadając tytułu zawodowego radcy prawnego, zaś sama aplikacja żadnego przychodu nie przynosi. W konsekwencji wydatków, o których mowa we wniosku tj. opłaty za egzamin wstępny na aplikację radcowską, opłaty za wpis na listę aplikantów radcowskich, opłat roczne za I, II i III rok aplikacji radcowskiej, składek z tytułu przynależności do samorządu zawodowego jako aplikant radcowski za okres od daty wpisu na listę aplikantów radcowskich do daty wpisu na listę radców prawnych, opłaty za egzamin radcowski, opłaty za wpis na listę radców prawnych, składek z tytułu przynależności do samorządu zawodowego jako radca prawny bez prawa wykonywania zawodu za okres od daty wpisu na listę radców prawnych do daty złożenia ślubowania nie można uznać za koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

W odniesieniu do powołanych we wniosku wyroków, tutejszy organ informuje, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Ponadto orzecznictwo w przedmiotowym zakresie nie jest jednolite – stanowisko wyrażone przez organ w interpretacji znajduje również potwierdzenie w orzeczeniach sądów administracyjnych (wyrok WSA w Kielcach z dnia 18 lipca 2013 r., sygn. akt sygn. akt I SA/Ke 379/13), (wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 1028/13).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.