Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-288/14-4/MZ
z 8 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych spłaty odsetek i rat kapitałowych przez mamę Wnioskodawczyni - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie podatkowych spłaty odsetek i rat kapitałowych przez mamę Wnioskodawczyni.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 13.12.2013 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni nabyła na rynku pierwotnym prawo do lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego za cenę 400.000,00 zł. W akcie notarialnym jako nabywca i jedynym właścicielem jest Wnioskodawczyni (Natalia A.). Środki na zakup mieszkania w kwocie 140.000,00 zł pochodziły ze środków własnych (Wnioskodawczyni sprzedała mieszkanie w którym mieszkała), w kwocie 80.000 zł z darowizny od mamy i babci. Reszta w wysokości 180.000,00 zł z kredytu mieszkaniowego udzielonego przez Bank na okres 20 lat. Zabezpieczeniem kredytu jest hipoteka na rzecz Banku. Umowa kredytowa została zawarta w dniu 6 września 2013 r. Podstawą udzielenia kredytu była zawarta w dniu 31.05.2013 r. przedwstępna umowa w formie aktu notarialnego na zakup mieszkania. Kredytobiorcami łącznie została Wnioskodawczyni (Natalia A.) i mama (Mirosława A.). Kredyt został przelany w dniu 24 września 2013 r. na rachunek dewelopera. Raty kapitałowe spłaca Wnioskodawczyni (Natalia A.) ze swego rachunku bankowego, zaś odsetki mama (Mirosława A.) ze swego rachunku bankowego. Od miesiąca czerwca będą wspólnie spłacać raty kapitałowe a odsetki nadal mama (Mirosława A.).

Pismem z dnia 7 lipca 2014 r. Nr IPPB2/436-288/14-2/MZ wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez:

• Uzupełnienie wniosku o brakujący podpis w poz. 73 wniosku ORD-IN(5).
  Uzupełnienia podpisu można dokonać poprzez złożenie podpisanego wniosku w tym samym zakresie zaznaczając we wniosku ORD-IN w części A.2 pkt 9 opcję 2 „uzupełnienie wniosku”.
  
  

Wnioskodawczyni dokonała uzupełnienia w terminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy spłata odsetek, i rat kapitałowych przez mamę (Mirosławę A.) współkredytobiorcę wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego określonego w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn u Wnioskodawczyni (Natali A.) i składanie deklaracji SD-Z2?

Zdaniem Wnioskodawcy, po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego w zapytaniu Wnioskodawczyni uważa, iż w świetle obowiązujących przepisów spłata rat kapitałowych i odsetek od kredytu nie powoduje obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn. Nie ma więc potrzeby (po przekroczeniu kwoty wolnej od podatku) składania przez Wnioskodawczynię (Natalię A.) po każdej spłaconej racie przez mamę (Mirosławę A.) zgłoszenia na druku SD-Z2 w celu skorzystania z całkowitego zwolnienia podatkowego. Spłata kredytu przez mamę dokonywana jest na rzecz Banku co nie stanowi darowizny na rzecz Wnioskodawczyni,ponieważ kredyt został zaciągnięty przez dwie osoby i to one obie są zobowiązane do jego spłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
   
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
   
3. zasiedzenia;
   
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
   
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu; nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   
   

Określony w zacytowanym przepisie przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn wskazuje, iż jest nim co do zasady nieodpłatne nabycie własności rzeczy i praw majątkowych, wyłącznie z tytułów w nim wymienionych. Istota ekonomiczna tego podatku tkwi więc w przyroście majątkowym podatnika, a konkretnie we wzbogaceniu podatnika na skutek przejęcia majątku pod tytułem darmym. Koncentruje się on nie tyle na prawnym akcie obrotu, co na będącym jego następstwem wzbogaceniu podatnika.

Stosownie do art. 366 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zmianami) kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). W myśl natomiast § 2 tego przepisu aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada więc za całość długu, a nie tylko część, jaką możnaby mu przypisać poprzez np. równy podział kwoty długu pomiędzy zobowiązanych.

W sytuacji więc, gdy strona zobowiązania solidarnego spłaca całość zadłużenia bez woli czynienia tego w celu obdarowania pozostałych stron tego zobowiązania, a jedynie w zamiarze zwolnienia się z długu, poprzez samą zapłatę całości, czy też części zobowiązania solidarnego nie może dojść do obdarowania kogokolwiek. Dłużnik solidarny spłaca bowiem własny dług, a nie cudzy.

Wskazać jednak należy, że stosownie do art. 376 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych. Treść powyższego przepisu wskazuje więc, że z chwilą spełnienia świadczenia przestaje istnieć jakikolwiek stosunek pomiędzy wierzycielem a współdłużnikami solidarnymi. Natomiast dłużnik, który spełnił świadczenie, przestaje być współdłużnikiem solidarnym i staje się wierzycielem dla pozostałych współdłużników.

Dawni współdłużnicy są dalej dłużnikami - lecz wobec innego wierzyciela (dłużnika, który wierzyciela zaspokoił), w stosunku do którego odpowiadają każdy za przypadającą na niego część długu

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, iż spłata odsetek i rat kapitałowych przez mamę Wnioskodawczyni, który to kredyt zaciągnięty został przez Wnioskodawcę i jej mamę nie wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie podatku od spadków i darowizn u Wnioskodawczyni. Tym samym na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek złożenia zgłoszenia SD-Z2 do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.