Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-256/14/WRz
z 28 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 24 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 3 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości amortyzowania wskazanego we wniosku środka trwałego tzw. metodą degresywną - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2014 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości amortyzowania wskazanego we wniosku środka trwałego tzw. metodą degresywną.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w zakresie swojej działalności zajmuje się świadczeniem usług transportowych oraz usług magazynowania towarów należących do innych podmiotów gospodarczych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w listopadzie 2013 r. nabył nowy wózek widłowy, który w tym samym miesiącu został ujęty w ewidencji środków trwałych firmy, a od następnego miesiąca rozpoczęło jego amortyzację. Wnioskodawca stosując przepisy art. 22k pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjął degresywną metodę amortyzacji ze współczynnikiem podwyższenia 2,0. Istotne elementy stanu faktycznego zawarto również w części G poz. 69 oraz części H poz. 70 wniosku ORD-IN, gdzie wskazano, że ww. wózek widłowy, jako środek transportu wewnętrznego mieści się w grupie 7 Klasyfikacji Środków Trwałych – środki transportu – podgrupie 76 – pozostały tabor bezszynowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowy wózek widłowy (mieszczący się grupie 7 KŚT) można amortyzować metodą degresywną?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22k pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji środków trwałych, oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prawidłowym jest zastosowanie do zakupionego nowego wózka widłowego metody amortyzacji degresywnej ze współczynnikiem podwyższenia 2,0, gdyż ustawodawca wprawdzie określił, że taką metodą mogą być amortyzowane środki trwałe z grupy 3-6 i 8, ale również pozwolił na skorzystanie z powyższej metody dla środków transportu z wyłączeniem samochodów osobowych, do której to grupy zdaniem Wnioskodawcy zalicza się przedmiotowy wózek widłowy, jako środek transportu wewnętrznego (grupa 7 KŚT - środki transportu symbol 76 - pozostały tabor bezszynowy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, że przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe, o ile dokonana (wskazana) przez niego we wniosku klasyfikacja środka trwałego (wózka widłowego), oparta o przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. (Dz.U. z 2010 r. Nr 242 poz. 1622) w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) – jest prawidłowa.

W tym też zakresie zauważyć należy, że klasyfikacji określonego składnika majątku dokonuje sam podatnik. Kwestii tej nie regulują przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej. W przypadku trudności w ustaleniu symbolu KŚT środka trwałego zainteresowany podmiot może zwrócić się o jego wskazanie i o wydanie opinii do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacji Urzędu Statystycznego w Łodzi. Powyższe wynika z komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35 – 016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.