2014.07.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-351/14-6/AO
z 16 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy ‑ przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.) na wezwanie Organu z 23 czerwca 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-351/14-2/AO (skutecznie doręczone 25 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości odliczenia podatku VAT z tytułu ponoszonych wydatków eksploatacyjnych (bez paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu) do posiadanych pojazdów samochodowych, które zgodnie z homologacją N1 są określane jako ciężarowe - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości odliczenia podatku VAT z tytułu ponoszonych wydatków eksploatacyjnych (bez paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu) do posiadanych pojazdów samochodowych, które zgodnie z homologacją N1 są określane jako ciężarowe. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.) na wezwanie Organu z 23 czerwca 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-351/14-2/AO (data doręczenia 25 czerwca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej rozliczając się z organem podatkowym za okresy miesięczne (deklaracja VAT-7) korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Spółka posiada różnego typu pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, które wykorzystuje do działalności gospodarczej.

Spółka posiada m.in. pojazdy samochodowe, które zgodnie z homologacją N1 są określane jako ciężarowe, do których nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdów (pojazdy, o których mowa w art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 13.03.2014 r., poz. 312). Pojazdy nie są zgłoszone do Urzędu Skarbowego na druku VAT-26.

Spółka posiada regulamin wewnętrzny dotyczący użytkowania samochodów osobowych oraz innych pojazdów dla potrzeb działalności gospodarczej.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie niniejszego wniosku Wnioskodawca wskazał, że Spółka wykorzystuje pojazdy samochodowe, o których mowa w pkt 3 stanu faktycznego (homologacja N1) do działalności gospodarczej - nagrywanie i transmitowanie audycji telewizyjnych. Są to samochody radiofoniczne/telewizyjne, tzw. wozy transmisyjne.

Ponadto Spółka poinformowała, że pojazdy samochodowe, o których mowa w punkcie 3 stanu faktycznego wniosku, wg. wyciągu świadectwa homologacji oraz dowodu rejestracyjnego mają parametry:

dopuszczalna masa całkowita pojazdu 3490 kg; jeden z pojazdów ma dopuszczalną masę całkowitą 3500 kg,
liczba miejsc - 3.

Są to samochody marki Mercedes-Benz sprinter, które są pojazdami radiofonicznymi/telewizyjnymi, mają takie przeznaczenie (wpis w dowodzie rejestracyjnym) i tak są wykorzystywane przez Spółkę. Są to samochody specjalne, ale niestety ustawa VAT w brzmieniu od 1 kwietnia 2014 r., nie określa tych samochodów jako pojazdy specjalne (art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy VAT). Nie kwalifikują się też do uzyskania zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów dla pojazdów o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy VAT. W załączeniu ksero dowodu rejestracyjnego i wyciągu ze świadectwa homologacji jednego z pojazdów wykorzystywanego do działalności Spółki w jednym z oddziałów Telewizji Polskiej. Przykładowo Wnioskodawca przedłożył także zaświadczenie z Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów jakie uzyskał na jeden z tych pojazdów z adnotacją:

„Spełnia wymagania techniczne art. 66 ustawy (P)

Uwagi

Badanie dodatkowe -VAT (samochód specjalny radiofoniczny/telewizyjny)
Pojazd odpowiada dodatkowym warunkom technicznym przewidzianym dla:

Pojazdy samochodowe inne niż określone w art. 86a ust. 9 ustawy uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika uznaje się pojazdy samochodowe będące pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu:
1. radiofoniczny/telewizyjny - jeżeli mają jeden rząd siedzeń”.

Poza tym Wnioskodawca posiada też samochód marki Volkswagen Transporter wykorzystywany do realizacji materiałów telewizyjnych, który posiada świadectwo homologacji N1 /ciężarowy:

dopuszczalna masa całkowita 2730 kg,
liczba miejsc - 6.

W załączeniu dokumenty tego pojazdu - ksero dowodu rejestracyjnego i wyciągu ze świadectwa homologacji.

Od 1 kwietnia 2014 r. Spółka odlicza podatek VAT w przypadku ponoszenia wydatków eksploatacyjnych związanych z pojazdami samochodowymi w następujący sposób:

do pojazdów określonych w punkcie 3 - Spółka korzysta z prawa odliczenia 50% podatku naliczonego VAT (Pojazdy, o których w art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw). Są to pojazdy samochodowe wymienione przez Spółkę także w punkcie 1, ale z tą różnicą, że Spółka nie prowadzi do tych pojazdów ewidencji przebiegu pojazdów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka postępuje prawidłowo stosując od dnia 1 kwietnia 2014 r., odliczenie podatku VAT z tytułu ponoszonych wydatków eksploatacyjnych do pojazdów samochodowych TVP tj. pojazdów z tzw. homologacją N1, dla których nie jest prowadzona ewidencja - 50% odliczenia podatku VAT (punkt 3 stanu faktycznego)?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 2 pkt 34 ustawy VAT przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 1 i 2 ustawy VAT Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% kwoty podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej nabycie wydatków związanych z pojazdami samochodowymi. Zasada ta nie ma zastosowania w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki - art. 86 ust. 3 i 4 ustawy VAT.

Natomiast przepis art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 13.03.2014 r., poz. 312) mówi, że obniżenia kwoty podatku lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych,
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1- jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Ustęp 2 art. 12 ww. ustawy stanowi, że zakaz dotyczący odliczenia VAT od zakupu paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu, nie ma zastosowania do pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do działalności gospodarczej.

Dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa powyżej są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zatem w świetle przepisów ustawy VAT przez samochód z homologacją N1 rozumie się:

pojazdy samochodowe, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,
2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,
3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg,
a ta dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), określona jest na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

a ta dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), określona jest na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

W świetle powyższych przepisów, zdaniem Spółki, TVP ma prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu ponoszonych wydatków związanych z należącymi do TVP pojazdami z tzw. homologacją N1, dla których nie jest prowadzona ewidencja - 50% odliczenia podatku VAT (punkt 3 stanu faktycznego). Są to pojazdy samochodowe wymienione przez Spółkę także w punkcie 1, ale z tą różnicą, że Spółka nie prowadzi do tych pojazdów ewidencji przebiegu pojazdów i nie są zgłaszane do urzędu skarbowego na druku VAT-26.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie Organ informuje, że niniejsza interpretacja przepisów prawa podatkowego dotyczy pojazdów określonych w punkcie 3 niniejszego wniosku. Przy czym, należy również wskazać, że kwestia prawidłowości odliczenia podatku VAT z tytułu nabywanego paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu do pojazdów samochodowych przedstawionych w pkt 3 niniejszego stanu faktycznego zostanie rozpatrzona odrębnie.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

Na podstawie art. 2 pkt 34 ww. ustawy przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem pojazdów samochodowych oraz odliczaniem paliwa do ich napędu regulują przepisy art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ww. ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Na mocy art. 86a ust. 2 pkt 3 ww. ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ww. ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Stosownie do art. 86a ust. 4 ww. ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na podstawie art. 86a ust. 5 ww. ustawy warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ww. ustawy podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

W myśl art. 86a ust. 13 ww. ustawy w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej rozliczając się z organem podatkowym za okresy miesięczne (deklaracja VAT-7) korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Spółka posiada różnego typu pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony, które wykorzystuje do działalności gospodarczej. Spółka posiada m.in. pojazdy samochodowe, które zgodnie z homologacją N1 są określane jako ciężarowe, do których nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdów (pojazdy, o których mowa w art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw). Pojazdy te nie są zgłoszone do Urzędu Skarbowego na druku VAT‑26. Spółka wykorzystuje pojazdy samochodowe, o których mowa powyżej do działalności gospodarczej - nagrywanie i transmitowanie audycji telewizyjnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości odliczenia podatku VAT z tytułu ponoszonych wydatków eksploatacyjnych od ww. pojazdów samochodowych.

Z analizy wskazanych wyżej przepisów wynika, że zgodnie z ogólną zasadą przewidzianą w art. 86a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Ustawodawca przyjął założenie, że pojazdy te – co do zasady – wykorzystywane są zarówno do działalności gospodarczej podatnika jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością (mieszanych). Konstrukcja pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony sprawia, że są one co do zasady wykorzystywane nie tylko do działalności gospodarczej lecz również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Oznacza to, że podatek naliczony w odniesieniu do wydatków związanych z tymi pojazdami przysługuje do odliczenia jedynie w wysokości 50% kwoty podatku.

Odliczenie VAT w pełnej wysokości przysługuje m.in. w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca posiadane pojazdy samochodowe wykorzystuje do działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi w odniesieniu do tych pojazdów samochodowych ewidencji przebiegu pojazdu. Ponadto pojazdy te nie są zgłoszone przez Wnioskodawcę do Urzędu Skarbowego na druku VAT-26.

Tak więc, w świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 50% podatku z tytułu ponoszonych wydatków eksploatacyjnych (bez wydatków dotyczących nabywanego do nich paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu) związanych z należącymi do TVP pojazdami samochodowymi, które zgodnie z homologacją N1 określane są jako ciężarowe. Jak wskazał Wnioskodawca dla pojazdów tych nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdów, która potwierdzałaby i wykluczała użycie ich do celów niezwiązanych z działalnością. W związku z tym pojazdy te nie są również zgłaszane do urzędu skarbowego na druku VAT-26. Nie sposób więc uznać pojazdów samochodowych, o których mowa w punkcie 3 złożonego wniosku za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Tym samym, prawidłowym jest odliczenie podatku VAT przez Wnioskodawcę w 50% w odniesieniu do wydatków (bez paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu) związanych z tymi pojazdami samochodowymi.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Organ informuje, że w zakresie pojazdów określonych w punkcie 1, 2, i 4 niniejszego wniosku oraz prawidłowości odliczenia podatku VAT z tytułu nabywanego paliwa silnikowego, oleju napędowego i gazu do pojazdów samochodowych przedstawionych w pkt 3 niniejszego stanu faktycznego wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Ponadto Organ zauważa, że na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Natomiast na mocy art. 14b § 3 ww. ustawy składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W związku z tym załączniki niniejszego wniosku nie podlegały analizie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin