Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-273/14-4/TW
z 25 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2014 r. (data wpływu 13 marca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 22 kwietnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym, pismem z dnia 9 kwietnia 2014 r. nr ILPB1/415-273/14-2/TW, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 11 kwietnia 2014 r., a w dniu 22 kwietnia 2014 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 18 kwietnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest właścicielem gospodarstwa rolnego położonego w S. w gminie D. Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość w drodze spadku w roku 1991. Obecnie przedmiotowa nieruchomość składa się z dwóch działek: jedna o powierzchni około 2,5 ha oraz druga o powierzchni 5 ha. Podział gospodarstwa rolnego na dwie działki nastąpił w roku 2008. Zgodnie z pierwotnym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla gminy. (ogłoszony w 2002 roku) nieruchomość będąca własnością Wnioskodawczyni została przeznaczona pod tereny specjalne np. szpitale, przychodnie prywatne, ośrodki sportowe. Zatem co do zasady w świetle postanowień pierwotnego studium nieruchomość Wnioskodawczyni stanowiła teren przeznaczony pod zabudowę. W kolejnej wersji studium (ogłoszone na początku 2013 roku) wskazano, iż tereny stanowiące własność Wnioskodawczyni mogą zostać przeznaczone na tereny zabudowy wielorodzinnej pod warunkiem podpisania stosownego porozumienia.

We września 2012 roku Wnioskodawczyni zawarła z gminą oraz z sp. z o.o. porozumienie, w którym zobowiązała się do dokonania na wyżej wskazanej nieruchomości inwestycji i następnie przekazania tych inwestycji odpłatnie na rzecz Gminy lub sp. z o.o. Wnioskodawczyni zgodnie z treścią porozumienia zobowiązała się do wykonania na wyżej wskazanej nieruchomości drogi wewnętrznej komunikacyjnej oraz części drogi lokalnej wraz z odwodnieniem w postaci kanalizacji deszczowej o odpowiedniej średnicy oraz z włączeniem do odpowiedniego odbiornika wód deszczowych. Własność tych inwestycji miała zostać przekazana przez Wnioskodawczynię Gminie za wynagrodzeniem w wysokości 1.000 zł. Ponadto Wnioskodawczyni zobowiązała się do przekazania na rzecz Gminy kwoty 100.000 zł celem rozbudowy istniejącej już ulicy znajdującej się na terenie tej Gminy. Dodatkowo Wnioskodawczyni zobowiązała się do wykonania na nieruchomości sieci wodociągowej oraz sieci kanalizacji sanitarnej i przekazania tych sieci za wynagrodzeniem na rzecz sp. z o.o. W treści porozumienia wskazano, iż wejdzie ono w życie po uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla wyżej wskazanej nieruchomości. Jednocześnie należy w tym miejscu podkreślić, iż zgodnie z treścią porozumienia, w przypadku, gdy nieruchomość zostałaby zbyta wyżej wskazane zobowiązania związane z wykonaniem działań inwestycyjnych na tej nieruchomości przejdą na nabywcę, nowego właściciela nieruchomości.

W dniu 4 lutego 2013 roku Rada Gminy w drodze uchwały zatwierdziła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym nieruchomość stanowiąca własność Wnioskodawczyni może zostać przeznaczona do zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. W zakresie nakładów inwestycyjnych, o których mowa w wyżej przywoływanym porozumieniu, Wnioskodawczyni posiada jedynie projekt wraz z pozwoleniem na budowę odcinka kanalizacji. Tym niemniej nie została rozpoczęta budowa tej kanalizacji ani w najmniejszym stopniu nie rozpoczęto żadnych innych działań inwestycyjnych, o których mowa we wskazanym w treści opisu stanu faktycznego porozumieniu.

Wnioskodawczyni planuje dokonać sprzedaży jednej z działek składających się na przedmiotową nieruchomość. Sprzedaż będzie dokonana na rzecz osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Osoba ta planuje wybudowanie na nabytej od Wnioskodawczyni działce wielorodzinnego budynku mieszkalnego. Nie można wykluczyć, iż druga działka zostanie sprzedana tej samej lub innej osobie mającej zamiar wybudowania na tej działce również wielorodzinnych budynków mieszkalnych. Wnioskodawczyni w związku z planowaną sprzedażą działki oraz w dalszej kolejność drugiej działki nie zamierza podejmować żadnych czynności reklamowych czy też marketingowych mających na celu ułatwienie sprzedaży wyżej wskazanych działek. Środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawczyni nie będzie przeznaczać na zakup innych nieruchomości.

Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą. Nieruchomość nie jest obecnie wykorzystywana do wykonywania jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż jednej działki przez Wnioskodawczynię, przy uwzględnieniu możliwości sprzedaży drugiej działki w przyszłości, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. W przypadku uznania, iż sprzedaż jednej działki w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego będzie oznaczać osiągnięcie przychodu podatkowego przez Wnioskodawczynię, to czy przychód ten należy zakwalifikować do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż działki przy uwzględnieniu możliwości dalszej sprzedaży działki w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) updof. Z uwagi na fakt braku wystąpienia opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie wystąpi konieczność kwalifikowania przychodu do jakiegokolwiek źródła uzyskania przychodów wskazanego w przepisach updof.

Uzasadnienie.

W celu rozstrzygnięcia czy sprzedaż działki w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy przede wszystkim ustalić czy przychody (dochody) ze sprzedaży działki mogą stanowić jedno ze źródeł przychodów wskazanych w przepisie art. 10 ust. 1 updof. W ocenie Wnioskodawczyni przychody (dochody) te mogą potencjalnie być rozpatrywane jako pochodzące ze źródła jakim jest sprzedaż nieruchomości (art. 10 ust. l pkt 8 lit d) updof) lub źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 updof).

Zgodnie z art. 5a pkt 6 updof ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w updof opiera się zatem na czterech podstawowych przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu,
• wykonywaniu sprzedaży w ramach działalności, która ma charakter wytwórczy, budowlany, handlowy lub usługowy.
  
  

Literalna wykładnia tego przepisu wskazuje, że jest to działalność zarobkowa, czyli służąca osiąganiu zysków, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, co oznacza, że jest to działalność przygotowana i uporządkowana oraz ma charakter powtarzalny.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności (podobnie interpretacja indywidualna z dnia 22 czerwca 2011 roku Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/1/415-289/11/RM). W tym miejscu warto również przywołać wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 lutego 2013 roku, sygn. akt I SA/Po 904/12. W orzeczeniu tym stwierdzono, iż zasadniczymi cechami działalności gospodarczej są: jej zarobkowy charakter, zorganizowanie i ciągłość, a więc ukierunkowanie na osiągnięcie zysku, określony porządek i planowanie działań, a także ich powtarzalność. Takich cech nie ma sprzedaż mienia osobistego, ponieważ nie jest ukierunkowana na osiągniecie zysku, tylko na uzyskanie ekwiwalentu ekonomicznego ze sprzedaży (co wprawdzie nie wyklucza uzyskania ceny sprzedaży wyższej od ceny zakupu, ale rachunek ekonomiczny nie ma znaczenia zasadniczego), czynności z nią związane nie są uporządkowane według określonego i planowanego, uzasadnionego racjami ekonomicznymi, porządku, wreszcie nie ma cechy powtarzalności (ciągłości). Uwzględniając wyżej przywołany wyrok należy zatem stwierdzić, iż sprzedaż majątku prywatnego przez podatnika, której to sprzedaży nie cechuje powtarzalności (ciągłość) nie stanowi sprzedaży dokonanej w ramach działalności gospodarczej. Jak wskazał WSA w Łodzi w wyroku z dnia 5 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Łd 338/09, „Uniwersalny słownik języka polskiego (...) przypisuje słowu «zorganizować» znaczenie «zaplanować coś i przeprowadzić jakieś działanie», (...). W tym sensie przeciwieństwem działań zorganizowanych są działania przypadkowe, okazyjne, (...)” oraz „Uniwersalny słownik języka polskiego (...) przypisuje (...) słowu «ciągle» znaczenie «trwający stale» albo «powtarzający się stale». W tym sensie (...) przeciwieństwem działań ciągłych są działania jednorazowe, niepowtarzalne lub nie powtarzające się częstotliwie”.

W analizowanym przypadku dokonywana przez Wnioskodawczynię sprzedaż działki nawet przy uwzględnieniu możliwości przyszłej sprzedaży drugiej działki nie ma charakteru zorganizowanego. Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość ponad 20 lat temu, a przy nabyciu tej nieruchomości w drodze spadku nie miała zamiaru dokonania jej odpłatnego zbycia. Podział nieruchomości na dwie działki odbył się w roku 2008 roku i tym samym nie mógł mieć jakiegokolwiek związku z obecnie planowaną sprzedażą jednej z tych działek. Ponadto Wnioskodawczyni nie dysponuje żadną strukturą organizacyjną, która zajmowałaby się handlem nieruchomościami. W szczególności Wnioskodawczyni nie podejmuje żadnych działań o charakterze marketingowym, reklamowym mających na celu sprzedaż nieruchomości. W ocenie Wnioskodawczyni dokonywana przez nią sprzedaż działki nie ma również charakteru ciągłego. W analizowanej sytuacji sprzedaż dotyczy jednej nieruchomości. Nadto w analizowanej sytuacji nie sposób doszukiwać się ciągłości w sprzedaży, jako że praktycznie sprzedaż ta ograniczy się tylko i wyłącznie do dwóch działek. Nadto jak zostało to wskazane w opisie zdarzenia przyszłego podział nieruchomości Wnioskodawczyni została dokonany w roku 2008, a więc na długo przed planowaną sprzedażą przez Wnioskodawczynię. Tym samym dokonywana przez Wnioskodawczynię sprzedaż ma charakter okazjonalny, przypadkowy – stąd nie można jej przypisać cechy ciągłości.

Celem sprzedaży działki, nawet przy uwzględnieniu możliwości sprzedaży drugiej działki, nie było osiągnięcie zysku tylko uzyskanie ekwiwalentu ekonomicznego ze sprzedaży. Sprzedaż prywatnego majątku miała na celu spieniężenie posiadanych prywatnych zasobów celem zaspokojenia swoich prywatnych potrzeb, niewiązanych z jakąkolwiek działalnością gospodarczą.

W tym miejscu warto również podkreślić, iż Wnioskodawczyni nie zamierza przeznaczać uzyskanych ze sprzedaży nieruchomość środków na zakup następnych nieruchomości celem uczynienia z takiej działalności ciągłego, stałego źródła zarobkowania. Wnioskodawczyni nie będzie również prowadzić jakiejkolwiek działalności reklamowej czy też marketingowej związanej ze sprzedażą działki oraz z możliwością przyszłej sprzedaży drugiej działki. Mając na uwadze powyższe należy zatem stwierdzić, iż dokonywanej przez Wnioskodawczynię sprzedaży działki nawet przy uwzględnieniu możliwości sprzedaży drugiej działki, nie cechuje ani ciągłość w działaniu, ani zorganizowanie czy też cel zarobkowy. W szczególności uwzględniając brak przeznaczania środków uzyskanych ze zbycia nieruchomości na nabycie kolejnych nieruchomości oraz brak działań reklamowych czy też marketingowych należy wskazać na brak możliwości rozpoznania w czynnościach podejmowanych przez Wnioskodawczynię działań, którym można przypisać cechy postępowania posiadane przez profesjonalistę zajmującego się obrotem nieruchomościami.

W tym miejscu warto również przywołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lipca 2013 r., sygn. akt II FSK 2110/11, w treści którego to orzeczenia Sąd przedstawił kryteria kwalifikujące czynność do prowadzonych w ramach działalności gospodarczej. W ocenie Sądu:

1. Podejmowane działania, polegające na wielokrotnej sprzedaży nieruchomości, które to transakcje poprzedza przeprowadzenie szeroko zakrojonych działań przygotowawczych o charakterze inwestycyjnym, a z którymi to nieruchomościami podatnik nie wiązał celu polegającego na zaspokojeniu jego potrzeb mieszkaniowych lub innych potrzeb niezwiązanych z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej – z zastrzeżeniem regulacji art. 10 ust. 3 u.p.d.o.f. – skutkują tym, iż przychodów z takiej sprzedaży nie można kwalifikować do przychodów ze źródła wymienionego w art. 10 ust. l pkt 8 u.p.d.o.f.
2. Granica pozwalająca oddzielić przychody kwalifikowane, jako przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.), od przychodów ze zbycia nieruchomości w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.), ma charakter płynny. Wątpliwości w szczególności mogą dotyczyć sytuacji, w których podatnik sam nie definiuje czynności polegających na odpłatnym zbywaniu nieruchomości, jako podejmowanych przez niego w ramach działalności gospodarczej (np. nie dokonuje stosownego zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej). Z tych też względów na właściwą kwalifikację przychodów wpływa całokształt okoliczności poprzedzających i towarzyszących zbyciu nieruchomości.
3. Spełnienie w konkretnym przypadku warunku celu zarobkowego samo w sobie nie przesądza o zaliczeniu uzyskanych przez podatnika przychodów ze sprzedaży nieruchomości do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
4. Ustawodawca nie wprowadza barier rentowności, które determinowałyby zastosowanie regulacji art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Z punktu widzenia treści art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. istotne znaczenie ma natomiast ustalenie, czy zamiarem podatnika było uczynienie sobie z odpłatnego zbycia nieruchomości stałego, tj. ciągłego źródła zarobkowania.
5. Kryteria umożliwiające zakwalifikowanie danych czynności do podejmowanych w ramach działalności gospodarczej, w tym warunek „ciągłości” wskazany w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., nie są spełnione, jeżeli działania podatnika mieszczą się w zwykłych czynnościach związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży (np. polegających na jej uporządkowaniu, uzyskaniu informacji o możliwym zagospodarowaniu, przygotowaniu dokumentacji geodezyjnej, zawarciu umowy z pośrednikiem w obrocie nieruchomościami, wydzieleniu części przeznaczonej do sprzedaży itp.).
   
   

W wyżej przywołanym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny określając możliwość rozpoznania w danej czynności takich, które należy zakwalifikować do wykonywanych w ramach działalności gospodarczej wskazuje na wystąpienie czynności, które mieszczą bądź nie mieszczą się w zwykłych czynnościach związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży. W analizowanej sytuacji, jak zostało to wskazane powyżej, Wnioskodawczyni nie podejmowała oraz nie zamierza podejmować żadnych działań reklamowych oraz marketingowych związanych ze sprzedażą działki. Jednocześnie sprzedaż dotyczyć będzie działki nieuzbrojonej. Okoliczności istnienia wskazanego w opisie stanu faktycznego porozumienia, w którym Wnioskodawczyni zobowiązała się do wykonania sieci wodno-kanalizacyjnej nie zmieniają stanu faktycznego nieruchomości – nieruchomość w momencie sprzedaży nie będzie wyposażona w taką sieć. Nadto Wnioskodawczyni zobowiązała się jedynie do przekazania gminie określonych środków na wybudowanie dróg dojazdowych wewnętrznych – takiej sieci drogowej, jak również jej planów w momencie sprzedaży działki jednak nie będzie. Pomimo przekazania środków Wnioskodawczyni nie będzie miała żadnego wpływu na powstanie planów takiej sieci dróg czy też w dalszej kolejności na ich wybudowanie na nieruchomości – przekazane środki pozostaną w gestii gminy, która może w ogóle takiej sieci nie zaplanować ani tez nie wybudować. Wnioskodawczyni nie dysponuje żadnymi środkami faktycznymi lub prawnymi, które mogłyby wymusić na gminie wykorzystanie otrzymanych od Wnioskodawczyni środków do stworzenia planów oraz wybudowania sieci dróg wewnętrznych. Warto również podkreślić, iż zobowiązania dotyczące wykonania działań inwestycyjnych na nieruchomościach wskazanych w treści przywołanego w opisie stanu faktycznego porozumienia związane są z samą nieruchomością, a nie z osobą Wnioskodawczyni. Jak wynika bowiem z treści porozumienia zobowiązania te przechodzą na każdego następnego właściciela (nabywcę) nieruchomości. Warto również podkreślić, iż Wnioskodawczyni nie miała żadnego wpływu na decyzję Rady Gminy w zakresie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Podjęcie uchwały w sprawie planu zagospodarowania przestrzennego była suwerenną decyzją rady gminy. Dodatkowo należy podkreślić, iż już w pierwotnej wersji studium gminy istniejącym na długo przed zawarciem przez Wnioskodawczynię porozumienia wskazanego w opisie zdarzenia przyszłego, nieruchomość Wnioskodawczyni była przeznaczona pod zabudowę, jako teren specjalny, np. pod zabudowę szpitala, przychodni prywatnej czy też ośrodka sportowego. Dopiero w kolejnej wersji studium nieruchomość Wnioskodawczyni została oznaczona jako teren zabudowy wielorodzinnej. Faktycznie zatem w związku z podjęciem przez gminę uchwały w sprawie zatwierdzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie nastąpiła zmiana przeznaczenia nieruchomości – teren ten był nadal przeznaczony pod zabudowę. W wyniku podjęcia uchwały przez gminę zmienił się jedynie rodzaj zabudowy, która mogłaby powstać na nieruchomości Wnioskodawczyni. Mając na uwadze powyższe należy zatem wskazać, iż działania podjęte przez Wnioskodawczynię w analizowanej sprawie nie wykraczają poza zakres zwykłego przygotowanie rzeczy do sprzedaży.

W ocenie Wnioskodawczyni osiągnięty przez nią przychód ze sprzedaży działki nawet przy uwzględnieniu możliwości sprzedaży w przyszłości drugiej działki w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego nie stanowi przychodu, który mógłby zostać zakwalifikowany do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalności gospodarcza. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) updof źródłami przychodów są odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. W analizowanej sytuacji wykluczona została możliwość uznania przychodów osiągniętych ze sprzedaży działki za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednocześnie Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość w roku 1991 – a zatem od końca roku, w którym nastąpiło to nabycie upłynęło więcej niż pięć lat. W konsekwencji uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód ze sprzedaży działki nie będzie można zakwalifikować do żadnego źródła uzyskania przychodu, a w konsekwencji przychód ten nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawczynię pisma co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Także powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcia zapadły bowiem w innych sprawach i nie mają mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Ponadto należy podkreślić, że jeśli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego różni się od tego, który wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie mającym miejsce w rzeczywistości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.