Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-420/14-2/AM
z 23 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2014 r. (data wpływu 12 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia dnia poniesienia kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia dnia poniesienia kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność deweloperską polegającą na budowie m.in. lokali mieszkalnych i użytkowych, apartamentów hotelowych oraz miejsc postojowych w garażach i komórek lokatorskich.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka ponosi szereg wydatków, które z uwagi na brak możliwości ich powiązania z konkretnymi przychodami, traktowane są dla celów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, dalej „PDOP”) jako koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodem, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP (dalej „tzw. koszty pośrednie”), w tym m.in.:

• wynagrodzenie zarządu,
  

• najem biur zarządu i inne koszt związane z tymi biurami,
  

• koszty obsługi administracyjnej i księgowej.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano), rozumiany jako dzień, w którym koszt został uwzględniony w rachunku zysków i strat Spółki i tym samym, tak rozpoznany koszt - o ile będzie spełniał przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP oraz nie będzie wymieniony w katalogu wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP - będzie stanowił koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku tzw. kosztów pośrednich, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano), rozumiany jako dzień, w którym koszt został uwzględniony w rachunku zysków i strat Spółki i tym samym, tak rozpoznany koszt - o ile będzie on spełniał przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP oraz nie będzie wymieniony w katalogu wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP - będzie stanowił koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia uzasadnienie swojego stanowiska.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Z kolei, jak wynika z art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ostatnim z przytoczonych przepisów ustawodawca posługuje się terminami, które właściwe są dla prawa bilansowego (np. księgi rachunkowe albo rezerwy lub bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów). W świetle powyższego zdaniem Wnioskodawcy w przypadku tzw. kosztów pośrednich, to przepisy o rachunkowości powinny decydować, o tym, na który dzień powinno się ujmować koszt w księgach rachunkowych, a tym samym przesądzają one również o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. W konsekwencji, aby wydatek będący tzw. kosztem pośrednim, o którym mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP można było uznać za koszt podatkowy musi on spełniać wymogi określone w ustawie o PDOP, natomiast o momencie ujęcia tego kosztu dla celów PDOP, decydować powinien moment, w którym koszt ten zostanie ujęty w rachunku zysków i strat Spółki.

Przy czym - w ocenie Wnioskodawcy - nie chodzi tu o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach na podstawie otrzymanej faktury, tylko o jego ujęcie jako kosztu w rozumieniu księgowym, tj. ujęcie kosztu w ciężar kont o charakterze wynikowym mające wpływ na ustalenie prawidłowego wyniku finansowego (zysku). Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, użyte w art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP sformułowanie „dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano)” należy rozumieć jako dzień, na który ujęto wydatek jako koszt w rachunku zysków i strat.

Podejście takie zostało zaprezentowane w znanych Wnioskodawcy interpretacjach podatkowych, w tym m.in. interpretacji z dnia 28 sierpnia 2013 r. (sygn. IPPB5/423-408/13-2/MK), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż „z literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika jednoznacznie, że ustawodawca uzależnia moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości. Przy czym nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach (np. na koncie rozliczeń międzyokresowych kosztów), tylko jego „ujęcie jako kosztu”, tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt przy zachowaniu zasad rachunkowości: współmierności przychodów i kosztów (art. 6 ustawy o rachunkowości), istotności (art. 8 ust. 1 ww. ustawy) i ostrożności (art. 7 cytowanej ustawy). Dzień, na który ujęto koszt w księgach, to dzień, w którym w księgach pojawił się koszt na koncie kosztowym. Dopiero moment odpisu kosztów w ewidencji rachunkowej w ciężar kont o charakterze wynikowym mający wpływ na ustalenie prawidłowego wyniku finansowego firmy, jest momentem mającym określone konsekwencje na gruncie podatku dochodowego. Wynik finansowy bowiem obliczony na podstawie rachunku zysków i strat, tworzonego zgodnie z ustawą o rachunkowości, z uwzględnieniem ustaw podatkowych stanowi podstawę naliczenia podatku dochodowego”.

W świetle powyższego, w analizowanym stanie faktycznym ponoszone przez Spółkę koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodem (tzw. koszty pośrednie, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP), powinny być rozpoznane dla celów PDOP z chwilą ich ujęcia jako koszt w ewidencji rachunkowej Spółki, tj. z chwilą ujęcia ich w ciężar kont o charakterze wynikowym mający wpływ na ustalenie prawidłowego wyniku finansowego (zysku) Spółki.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym, w przypadku tzw. kosztów pośrednich, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano), rozumiany jako dzień, w którym koszt został uwzględniony w rachunku zysków i strat Spółki i tym samym, tak rozpoznany koszt - o ile będzie on spełniał przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP oraz nie będzie wymieniony w katalogu wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP - będzie stanowił koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.