2014.06.04 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-181/14-5/ALN
z 4 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2014 r. (data wpływu) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu samochodu ciężarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu samochodu ciężarowego.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 maja 2014 r. (data wpływu) o zakres wniosku, doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny. (ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Cały obrót Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W miesiącu styczniu 2014 r. - fakturą nr …. z dnia 10.01.2014 r. Wnioskodawca kupił do firmy samochód ciężarowy X, rok produkcji 2010 r., typ nadwozia Kombi Van. W dowodzie rejestracyjnym wydanym dla tego samochodu, w miejscu rodzaj pojazdu widnieje określenie „samochód ciężarowy”. Dopuszczalna ładowność, zgodnie z dowodu rejestracyjnym wynosi 550 kg, a maksymalna masa całkowita wynosi 2430 kg. Pojazd posiada 4 miejsca siedzące. Poza tym jest to tzw. samochód z kratką. Wnioskodawca nie posiada świadectwa homologacji, samochód był sprowadzony z Niemiec w 2010 r. Wnioskodawca nie dokonał rozliczenia podatku naliczonego wynikającego z ww. faktury zakupu ww. pojazdu w deklaracji VAT-7 za styczeń 2014 r. Powyższego dokona dopiero po uzyskaniu odpowiedzi na niniejszy wniosek.

Wnioskodawca zaznaczył, że w Polsce na takie samochody jak opisany wyżej producent wydawał homologację.

Na pytanie czy pojazd będący przedmiotem wniosku, spełnia kryteria któregoś z pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 – 5, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 marca 2014 r., ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Wnioskodawca, wskazał, że pojazd będący przedmiotem wniosku nie spełnia kryterium, o którym mowa w artykule 86a ust. 2 pkt 1-5.

Dla samochodu będącego przedmiotem wniosku nie została wydana decyzja zwalniająca z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji.

Zgodnie z kartą pojazdu wydaną dla samochodu będącego przedmiotem zapytania liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi 4, dopuszczalna ładowność wynosi 550 kg oraz maksymalna masa całkowita wynosi 2430 kg.

Z dowodu rejestracyjnego wydanego dla samochodu będącego przedmiotem zapytania liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi 4, dopuszczalna ładowność wynosi 550 kg oraz maksymalna masa całkowita wynosi 2430 kg.

Faktura zakupu pojazdu zastała wystawiona na „…”.

Samochód jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia całego podatku naliczonego z tytułu nabycia tegoż samochodu, wynikającego z faktury VAT wystawionej przez sprzedawcę tego samochodu?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca uważa, że przysługuje Jemu prawo do odliczenia pełnego podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie Organ zaznacza, że z uwagi na zakres wniosku niniejsza interpretacja została wydana zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca umożliwił podatnikowi odliczenie podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

W okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów regulowały przepisy art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ww. ustawy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. w przypadku nabycia:

samochodów osobowych,
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

- kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Ust. 2 ww. artykułu stanowi, że przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdów specjalnych - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym wynika, że jest to pojazd specjalny;
pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1-5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. art. 86a ust. 4 ww. ustawy zmienionego przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. z 2010 r. Nr 247, poz. 1652) oraz z dniem 22 czerwca 2013 r. przez art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2012 r., poz. 1448) dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 2 pkt 6, określona jest na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z powołanych wyżej uregulowań wynika, że – co do zasady – w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ustawodawca przewidział od tej zasady wyjątki, które wymienione zostały w art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Na mocy wyjątku przewidzianego w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r., prawo do odliczenia nie jest ograniczone m.in. w odniesieniu do pojazdów samochodowych, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowców wynosi 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg. Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że wyjątek powyższy ma zastosowanie do innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełniających kryteria, o których mowa w powyższym przepisie. Przy czym, dla spełnienia wymagań określonych w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca odsyła do dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

Na podstawie art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.) dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego z w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. (…)

Zgodnie z art. 72 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy rejestracji dokonuje się na podstawie m.in. karty pojazdu, jeżeli była wydana.

Stosownie do art. 77 ust. 1 ww. ustawy producent lub importer nowych pojazdów jest obowiązany wydać kartę pojazdu dla każdego pojazdu samochodowego wprowadzonego do obrotu handlowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Karta pojazdu jest przekazywana właścicielowi pojazdu (art. 77 ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi § 2 ust. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 września 2003 r. w sprawie dokumentów stanowiących podstawę wpisu danych do karty pojazdu oraz czynności jednostek zajmujących się dystrybucją, przechowywaniem i wydawaniem kart pojazdów (Dz.U z 2003 r. Nr 189, poz. 1857 ze zm.) - wydanego na podstawie delegacji ustawowej przewidzianej w art. 77 ust. 4 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym - wpisu parametrów technicznych pojazdu w karcie dokonuje się na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji typu pojazdu albo odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1448).

Należy wskazać, że zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw wydane przed dniem wejścia w życie ustawy:

świadectwa homologacji typu zachowują ważność do czasu wygaśnięcia;
świadectwa homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem, zachowują ważność;
decyzje zwalniające z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane;
wyciągi ze świadectw homologacji typu pojazdu zachowują ważność;
wyciągi ze świadectw homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem zachowują ważność;
odpisy decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu zachowują ważność.

Stosownie do art. 10 ust. 2 ww. ustawy dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 6, stanowią podstawę do rejestracji pojazdu.

Na mocy art. 10 ust. 4 ww. ustawy przepis ust. 1 pkt 4 i 6 stosuje się odpowiednio na potrzeby art. 86a ust. 2 pkt 5 i ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Cały obrót Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W miesiącu styczniu 2014 r. - fakturą nr …. z dnia 10.01.2014 r. Wnioskodawca kupił do firmy samochód ciężarowy X, rok produkcji 2010 r., typ nadwozia Kombi Van. W dowodzie rejestracyjnym wydanym dla tego samochodu, w miejscu rodzaj pojazdu widnieje określenie „samochód ciężarowy”. Wnioskodawca nie posiada świadectwa homologacji, samochód był sprowadzony z Niemiec w 2010 r. Na pytanie czy pojazd będący przedmiotem wniosku, spełnia kryteria któregoś z pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 – 5, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 marca 2014 r., ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Wnioskodawca, wskazał, że pojazd będący przedmiotem wniosku nie spełnia kryterium, o którym mowa w artykule 86a ust. 2 pkt 1-5.

Dla samochodu będącego przedmiotem wniosku nie została wydana decyzja zwalniająca z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji.

Wnioskodawca zaznaczył, że w Polsce na takie samochody jak opisany wyżej producent wydawał homologację.

Faktura zakupu pojazdu zastała wystawiona na „…”.

Samochód jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że aby ograniczenie w odliczeniu pełnej kwoty podatku VAT z tytułu nabycia pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony nie miało zastosowania pojazd ten winien spełniać warunki przewidziane w art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Od dnia 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. podatnik miał prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego - na podstawie 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług - z faktur dokumentujących nabycie pojazdu samochodowego, w którym liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi 3 lub więcej i dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg. Ponadto spełnienie tych warunków zostało określone – jak wskazano we wniosku -w dokumentach wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

Wobec uzależnienia przez ustawodawcę prawa do odliczenia podatku naliczonego od dopuszczalnej ładowności pojazdu i liczby miejsc (siedzeń), o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, kluczowego znaczenia nabiera przepis art. 10 ust. 4 w zw. art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw. Przepis ten stanowi, że na potrzeby art. 86a ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przepis, zgodnie z którym wydane przed dniem wejścia w życie ustawy wyciągi ze świadectw homologacji typu pojazdu a także odpisy decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu zachowują ważność - stosuje się odpowiednio. Przy czym, w art. 10 ust. 2 tej ustawy prawodawca wskazuje, że dokumenty te stanowią podstawę do rejestracji pojazdu.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca nabył samochodu marki x. Dopuszczalna ładowność pojazdu (550 kg) oraz liczba miejsc (4 miejsc siedzących wliczając kierowcę) wraz z zapisem „samochód ciężarowy” wynika z informacji zawartych w polskich dokumentach wydanych na podstawie ustawy Prawo o Ruchu Drogowym: karta pojazdu i dowód rejestracyjny dla pojazdu marki x.

Jak wynika z powyższych przepisów podstawą do rejestracji pojazdu jest m.in. wyciąg ze świadectwa homologacji typu pojazdu lub odpis decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu. Wnioskodawca w niniejszym wniosku wskazuje, że nabyty samochód w polskich dokumentach wydanych zgodnie z ustawą Prawo o Ruchu Drogowym: karta pojazdu, dowód rejestracyjny dla pojazdu marki x posiadał informację o dopuszczalnej ładowności pojazdu (550kg) oraz liczbie miejsc (4 miejsc siedzących wliczając kierowcę). Zatem należy stwierdzić, że dokonując rejestracji w celu uzyskania stosownego wpisu w dokumentach dotyczących przedmiotowego samochodu należy przedłożyć wyciąg ze świadectwa homologacji typu pojazdu lub odpis decyzji zwalniającej z obowiązku jej uzyskania wskazujące na spełnienie warunków technicznych pojazdu. Wpisu parametrów technicznych pojazdu dokonuje się na podstawie przedłożonych dokumentów, wśród których znalazł się wyciąg ze świadectwa homologacji typu pojazdu albo odpis decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw. W sytuacji braku niniejszych dokumentów organ rejestrujący pojazd nie zawrze informacji dotyczących parametrów technicznych pojazdu określonych w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług w karcie pojazdu i dokumencie dopuszczającym przedmiotowy pojazd do ruchu.

Ustawodawca w przepisie art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług literalnie odsyła w zakresie spełnienia warunków określonych w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT do dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Natomiast przepis art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (zmieniającej również art. 86a ust. 4 ustawy o VAT) stanowi, że na potrzeby art. 86a ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stosuje się odpowiednio wydane przed dniem wejścia w życie ustawy wyciągi ze świadectw homologacji typu pojazdu i odpisy decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu, które zachowują ważność. Tym samym, poprzez odesłanie do dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym oraz wskazanie w ustawie zmieniającej, że na potrzeby art. 86a ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stosuje się odpowiednio wydane przed dniem wejścia w życie ustawy wyciągi ze świadectw homologacji typu pojazdu i odpisy decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu ustawodawca stanowi o wymogu spełnienia wymogów technicznych pojazdu w dokumencie jakim jest wyciąg ze świadectwa homologacji lub odpis decyzji zwalniającej z obowiązku jej uzyskania.

W świetle powyższych rozważań skoro w przedmiotowych okolicznościach nabyty samochód w polskich dokumentach wydanych na podstawie przepisów Prawo o Ruchu Drogowym (karta pojazdu i dowód rejestracyjny dla pojazdu marki x) posiada określoną w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług dopuszczalną ładowność i liczbę miejsc zatem pojazd ten spełniał wymagania wyłączające powyższy samochód z ograniczonego prawa do odliczenia podatku od towarów i usług. Spełnienie powyższych warunków uprawniało zatem do odliczenia podatku VAT od zakupu samochodu, o którym mowa we wniosku.

Z uwagi na przywołane uregulowania na tle przedstawionej treści wniosku należy stwierdzić, że skoro dopuszczalna ładowność pojazdu (550 kg) oraz liczba miejsc (4 miejsc siedzących wliczając kierowcę) wraz z zapisem „samochód ciężarowy” wynika z informacji zawartych w polskich dokumentach wydanych zgodnie z ustawą Prawo o ruchu drogowym (karta pojazdu i dowód rejestracyjny dla pojazdu marki x) zatem Wnioskodawca ma prawo do odliczania pełnej kwoty podatku VAT wynikającego z faktury z tytułu nabycia przedmiotowego samochodu, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy lub we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem tj. prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących paliwa do przedmiotowego samochodu - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin