Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1360/13/KM
z 14 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2013 r. (data wpływu 19 grudnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 14 marca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korekty podatku należnego w trybie art. 89a ust. 1 w przypadku doręczenia zastępczego zawiadomienia o zamiarze dokonania korekty - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 14 marca 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korekty podatku należnego w trybie art. 89a ust. 1 w przypadku doręczenia zastępczego zawiadomienia o zamiarze dokonania korekty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2012 roku wystawione zostały faktury VAT. Dłużnik ich nie uregulował. Spółka zamierza skorzystać z tzw. ulgi na złe długi. Ponieważ terminy płatności ww. wierzytelności powstały przed dniem 4 sierpnia 2012 r. zastosowanie mają przepisy poprzedniego stanu prawnego, tj. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054, z późn. zm.) w brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 16 listopada 2012 r. wskazanej w ustawie o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce w art. 11 pkt 8 (Dz.U. z 2012 r. poz. 1342).

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 180 dni. Ustawa determinuje skorzystanie z ww. ulgi gdy spełnione zostały wszystkie warunki wskazane enumeratywnie w art. 89a ww. ustawy, tj.

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji - warunek spełniony;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny - warunek spełniony;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni - warunek spełniony;
4. wierzytelności nie zostały zbyte - wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona - nie upłynęły 2 lata;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik wciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie - wierzyciel próbował zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego, jednakże dłużnik nie odbiera korespondencji, w związku z tym nie doszło do skutecznego zawiadomienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy można skorzystać z tzw. ulgi na złe długi w sytuacji, gdy dłużnik nie odbiera korespondencji zwierającej informację o zamiarze skorzystania z tej ulgi, czy znajdzie w tej sytuacji zastosowanie tzw. fikcja doręczenia z art. 148-151 Ordynacji podatkowej ?

Zdaniem Wnioskodawcy w sprawie znajdą zastosowanie przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach - przepisy konstytuujące fikcję doręczenia. Przepis wprowadzający odesłanie do tych zasad został uchylony ustawą o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce. Celem niniejszej ustawy, zgodnie z jej nazwą było systemowe odformalizowanie prowadzenia działalności gospodarczej, zmniejszenie ilości obowiązków informacyjnych, itd., co potwierdzają zresztą informacje zawarte w założeniach do projektu ustawy. W związku z tym należy stwierdzić, że uchylenia przepisu o stosowaniu przepisów Ordynacji podatkowej nie należy interpretować w ten sposób, że od dnia wejścia w życie ustawy przepisy te nie mają zastosowania. Cel bowiem wprowadzenia ustawy był oczywiście zgoła inny. Uchylenie mogło mieć na celu generalne zmniejszenie ilości regulacji normatywnej, w tym regulacji zbędnej. Zdaniem Wnioskodawcy ust. 5 przedmiotowego artykułu był właśnie zbędną regulacją, ponieważ przewidywał zastosowanie przepisu, który miałby zastosowanie „również w jego braku”. Co więcej, jednym z celów ustawy było wprowadzenie ułatwień dla wierzyciela w procedurze stosowania ulgi za złe długi, dlatego też zastosowanie mają rozważania przedstawione w indywidualnej interpretacji podatkowej. W związku z tym należy stwierdzić, że w poprzednim stanie prawnym zastosowanie znajdą przepisy art. 148-151 Ordynacji podatkowej, które przewidują „fikcję doręczenia” po 14 dniach od pierwszej próby doręczenia korespondencji.

Wskazano, że wniosek dotyczy wyłącznie stanu faktycznego, korekty podatku należnego z wierzytelności, których uprawdopodobnienie nastąpiło przed końcem 2012 r. Wysłano do dłużnika zawiadomienie o zamiarze skorzystania z ulgi za złe długi, które po powtórnym awizowaniu wróciło z adnotacją „nie podjęto w terminie”.

Pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie zachodzą przesłanki wskazane w art. 32 ust. 2-4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Faktury zostały wystawione dla podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, wierzytelności nie zostały zbyte, wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny, od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelności nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione, wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni – zaświadczenie z właściwego US dłużnika wystawione w miesiącu, w którym dokonywana jest korekta oraz wyciąg z KRS potwierdzający aktywność podmiotu na dzień składania korekty.

Dlatego też Wnioskodawca może skorzystać z tej ulgi w przypadku, gdy dłużnik nie odbiera korespondencji dotyczącej przedstawienia mu zamiaru skorzystania z ulgi, ponieważ ma w tym wypadku zastosowanie „fikcja doręczenia” z art. 148-151 Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie tut. organ podatkowy pragnie wskazać, iż w świetle art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342), do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r. stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2. Jednocześnie art. 23 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej stanowi, iż przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r., których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Mając na uwadze przedstawione przez Spółkę okoliczności sprawy należy wskazać, iż w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., bowiem uprawdopodobnienie wierzytelności, będących przedmiotem wniosku nastąpiło przed końcem 2012 r.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

W przypadku, gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego (art. 89a ust. 6 ustawy).

W myśl ust. 7 ww. artykułu przepisów ust. 1–5 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2–4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Aby jednak podatnik mógł dokonać korekty określonej w ww. przepisach, warunki określone w art. 89a ustawy, muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do utraty takiego prawa.

Ponadto, z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik o zamiarze korekty został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Zgodnie z art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Zatem, podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Zatem, podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Stosownie do art. 148 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

Z art. 148 § 2 ww. ustawy wynika, że pisma mogą być również doręczane:

1. w siedzibie organu podatkowego;
2. w miejscu pracy adresata - osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji.

W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie (art. 148 § 3 Ordynacji podatkowej).

Stosownie do art. 149 ustawy Ordynacja podatkowa w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata.

Jak stanowi art. 150 cyt. ustawy w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

1. poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczania pisma przez pocztę;
2. pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.

W myśl art. 150 § 1a ww. ustawy adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni.

Zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (art. 150 § 2 powołanej ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 151 ustawy Ordynacja podatkowa osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

W art. 151a ustawy Ordynacja podatkowa postanowiono, że jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Regulacje ustawy Ordynacja podatkowa wprowadzają tzw. fikcję prawną, zgodnie z którą brak odbioru pisma przez adresata we wskazanym 14-dniowym okresie jest równoznaczny ze skutecznym doręczeniem tego pisma adresatowi z wszelkimi konsekwencjami prawnymi wynikającymi z faktu doręczenia, a za dzień doręczenia uznaje się ostatni dzień wskazanego okresu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wystawił w 2012 r. faktury z terminem płatności określonym przed dniem 4 sierpnia 2012 r., które nie zostały uregulowane przez dłużnika. Wnioskodawca zamierza skorzystać z tzw. ulgi za złe długi, zatem próbował zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego, jednakże dłużnik nie odbiera korespondencji. Jak wskazano pozostałe warunki uprawniające do skorzystania z tego prawa zostały spełnione, tzn. wierzytelności te zostały wykazane w deklaracjach jako obrót opodatkowany i podatek należny, w chwili dostawy towaru lub świadczenia usług dłużnik był podatnikiem czynnym VAT, nie znajdował się w stanie upadłości ani likwidacji, wierzytelności nie zostały zbyte i nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu ich płatności określonego w umowie lub na fakturze, a ponadto od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

Ustosunkowując się do powyższego wskazać należy, że z powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że możliwość skorzystania z tzw. „ulgi na złe długi” powstaje wówczas, gdy spełnione są wszystkie warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela. Wskazuje na to literalny zapis przepisu art. 89a ust. 2 pkt 1-6 cyt. ustawy, stanowiący o warunkach, których spełnienie pozwala na skorzystanie z przysługującego prawa. Ponadto istotnym jest także by pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie istniał związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 (art. 89a ust. 7 ustawy). A zatem spełnienie ww. warunków musi wystąpić jednocześnie i bez wyjątku.

Ze względu na to, iż jak wynika z wniosku, wątpliwości Wnioskodawcy, co do możliwości skorzystania z procedury przewidzianej przepisem art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, sprowadzają się do kwestii możliwości skorygowania podatku należnego w momencie, gdy dłużnik uchyla się od przyjęcia zawiadomienia o zamiarze dokonania korekty wyjaśnić należy, że obowiązek poinformowania dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ww. ustawy ma charakter warunku formalnego, a zatem jego spełnienie jest warunkiem skorzystania z ulgi za złe długi. Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji. Wobec powyższego dla wierzyciela, który dołożył wszelkich starań żeby zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego, w szczególności podjął czynności określone w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, które okazały się nieskuteczne i wierzyciel posiada dokumenty na dowód swoich działań, ustawodawca przewiduje skorzystanie z prawa do korekty podatku należnego, pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek przewidzianych przepisami ww. ustawy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że o ile próba doręczenia do dłużnika korespondencji zawierającej zawiadomienie, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług odbyła się zgodnie z zasadami zawartymi w powołanych przepisach ustawy Ordynacja podatkowa, to można uznać, że zwrot tej korespondencji stanowić będzie potwierdzenie jej odbioru przez dłużnika. A zatem, jeśli dłużnik nie odebrał przesłanego pocztą za potwierdzeniem odbioru zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego z tytułu niezapłaconych wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, zastosowanie znajdzie art. 150 ustawy Ordynacja podatkowa i doręczenie uznane będzie za skuteczne wraz z upływem 14. dnia od pozostawienia przez pocztę zawiadomienia o przechowywaniu pisma w placówce pocztowej.

W konsekwencji zwrot korespondencji i otrzymanie przez Wnioskodawcę potwierdzenia z placówki pocztowej, że zawiadomienie (pismo) nie zostało podjęte przez dłużnika (adresata), stanowić będzie przesłankę - w przypadku łącznego spełnienia wszystkich warunków wymaganych przepisami art. 89a ust. 2-7 ustawy o podatku od towarów i usług - do skorzystania z możliwości dokonania korekty podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, o której mowa w art. 89a ust. 1 powołanej ustawy.

Wskazać należy także, że z art. 89a ust. 3 cyt. ustawy wynika, że korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął 14. dzień od dnia otrzymania przez dłużnika zawiadomienia (także w postaci doręczenia zastępczego jak ma to miejsce w niniejszej sprawie) o zamiarze skorzystania przez wierzyciela z ulgi na złe długi, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru ww. dokumentu przez dłużnika. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia.

Jednocześnie wskazać należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii, czy zostały spełnione pozostałe warunki wynikające z art. 89a ust. 2 i ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług umożliwiające Wnioskodawcy skorzystanie z prawa do skorygowania podatku należnego, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.