2014.03.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1367/13/AP
z 14 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2013 r. (data wpływu 19 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Posiada Pani certyfikat księgowy nr… wydany przez: Ministra Finansów i na podstawie ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r., Nr 152, poz. 1223 ze zm.). Jest Pani uprawniona do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Z dniem 1 marca 2004 r. rozpoczęła działalność gospodarczą - biuro rachunkowe, w ramach której wykonuje czynności sklasyfikowane w decyzji REGON pod nr z 2004 r.- 7412Z „Działalność rachunkowo-księgowa” i z 2007 r. 6920Z –„Działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe”. Usługi, które Pani świadczy obejmują przede wszystkim:

prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów i ksiąg rachunkowych na zlecenie osób fizycznych i prawnych prowadzących działalność gospodarczą,

sporządzanie sprawozdań finansowych,

prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT i przygotowanie na ich podstawie deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług,

obliczanie i rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców i ich pracowników oraz sporządzanie stosownych informacji i deklaracji podatkowych,

sporządzanie list płac i prowadzenie indywidualnych kart przychodów pracowników,

obliczanie i rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników, przygotowanie i przekazanie drogą elektroniczną podpisanych moim podpisem elektronicznym stosownych deklaracji i raportów ZUS,

prowadzenie ewidencji środków trwałych oraz ewidencji wyposażenia,

prowadzenie akt osobowych pracowników.

W ramach wykonywanych czynności nie wykonuje Pani żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie wykonuje usług o charakterze doradczym, nie udziela i nie będzie Pani udzielała porad w zakresie doradztwa podatkowego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym. Nie posiada Pani uprawnień doradcy podatkowego określonych w art. 3 ww. ustawy i nie zamierza uzyskiwać takiego wpisu. Świadczone usługi nie mieszczą się w zakresie usług doradztwa. Zawodowe czynności doradztwa podatkowego zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów do tego uprawnionych. Według ustawy o doradztwie podatkowym osobami uprawnionymi do wykonywania czynności są:

osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych,
adwokaci i radcowie prawni,
biegli rewidenci.

Takich uprawnień Pani nie posiada.

Nie osiągnęła Pani również w 2011 i 2012 roku podatkowym obrotu 150.000 zł. Nie osiągnie Pani również takiego obrotu w 2013 r.

Nie sporządza Pani i nie podpisuje deklaracji podatkowych w ramach odrębnego zlecenia a tylko jako element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości. Sama czynność sporządzenia deklaracji jest wewnętrzną operacją programu księgowego, polegającą na automatycznym przeniesieniu danych zawartych w prowadzonych przez podatnika rejestrach do odpowiednich formularzy deklaracji podatkowych. Deklaracje są sporządzane na podstawie innych dokumentów w szczególności ksiąg rachunkowych i ich wykonywanie wymaga wiedzy z zakresu księgowości podatków, która to wiedzę mają podmioty uprawnione do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Czynności tych nie można dopisać do usługi doradztwa mieszczącego się w grupowaniu PKWiU 74.12.30 usługi w zakresie doradztwa podatkowego. Wyjaśniła Pani jednocześnie, że zakres świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usług sklasyfikowany został według PKWiU z roku 1997 pod następującymi symbolami:

74.12.14-00.00 – „usługi w zakresie rachunkowości pozostałe”,

74.12.12-00.00 – „usługi w zakresie sprawdzania rachunków”,

74.12.20-00.00 – „usługi w zakresie księgowości, z wyjątkiem deklaracji podatkowych”.

Od marca 2004 r. jest Pani zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i zamierza skorzystać ze zwolnienia od podatku na mocy art. 113 ust 1 ustawy od dnia 1 stycznia 2014 r.

W związku z powyższym opisem, zadano następujące pytanie:

Czy podatnik, świadcząc na podstawie uprawnień wynikających z certyfikatu księgowego usługi opisane w stanie faktycznym, które obejmują m.in. czynności polegające na prowadzeniu, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych, sporządzaniu w imieniu i na rzecz podatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych, ich podpisywanie za pomocą podpisu elektronicznego oraz wysyłanie w formie elektronicznej, będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym - zwłaszcza uwzględniając zakres i rodzaj świadczonych usług – możliwe będzie skorzystanie od dnia 1 stycznia 2014 r. ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na nieprzekroczenie w poprzednim roku podatkowym obrotu 150.000 zł.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W oparciu o art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik który utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, może nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. (zmienionego w dniu 28 grudnia 2012 r.) w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust 1 i 9 ustawy, stanowiącej załącznik do rozporządzenia. Pod poz. 12 tego załącznika wykazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawa roślin i hodowlą zwierząt, a także ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji rolnictwa.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W ogólnym rozumieniu doradztwo obejmuje szeroki zakres usług doradczych takich jak: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia doradztwo jest szerszy niż termin usługi w zakresie doradztwa podatkowego. Posiłkowo, zdaniem Wnioskodawcy, należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 doradzać znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem ujęty w ustawie o podatku od towarów/usług termin usługi należy rozumieć szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe. Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. j ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych,
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy. Zgodnie z art. 3 ww. ustawy podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 są:

osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych,
adwokaci i radcowie prawni,
biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1 są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie pomocy w tym zakresie,
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników i inkasentów zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie, w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2 mogą wykonywać:

przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Art. 76a ust. 4 ww. ustawy podaje, że uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Zauważyła Pani, że jak wynika z treści powołanych powyżej przepisów, osoby posiadające certyfikat księgowy uprawnione są do prowadzenia, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielania im pomocy w tym zakresie oraz sporządzania, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielania im pomocy w tym zakresie, z wyłączeniem świadczenia usług w zakresie doradztwa podatkowego i innych usług doradczych, zastrzeżonych do wyłącznej kompetencji osób wykonujących zawody regulowane. Brak jest również podstaw prawnych do uznania czynności usługowego prowadzenia ksiąg za czynności doradztwa podatkowego, w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym, ten bowiem wskazuje wyłącznie kategorie czynności, do których wykonywania uprawnieni są doradcy podatkowi oraz podmioty z nimi zrównane. Wśród tych ostatnich ustawa nie wymienia osób posiadających certyfikat księgowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do brzmienia art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.(…)

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

dokonujących dostaw:

wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
nowych środków transportu,
terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;

świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r., określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 12 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy „doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

W tym miejscu należy wskazać, że z dniem 1 stycznia 2014 r. nastąpiła zmiana wskazanych wyżej przepisów dotyczących zwolnienia podmiotowego. Otrzymały one następujące brzmienie:

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

transakcji związanych z nieruchomościami,
usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
usług ubezpieczeniowych

jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 stanowi natomiast, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, którą przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności o których mowa w art. 5. (art. 113 ust. 11a)

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:

towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
wyrobów tytoniowych,
samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
terenów budowlanych,
nowych środków transportu;

świadczących usługi:

prawnicze,
w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
jubilerskie;

nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

podatnik w poprzednim roku podatkowym oraz w trakcie roku podatkowego nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,

podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zatem świadczenie usług w zakresie doradztwa wyłącza podatnika z możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Małym Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1994), pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Małego Słownika Języka Polskiego, oznacza „dać radę, udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213) obejmują:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 3 tej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
adwokaci i radcowie prawni;
biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. A zatem jedynie w sytuacji świadczenia usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą od dnia 1 marca 2004 r. W ramach tej działalności świadczy usługi rachunkowo-księgowe. Jest Pani zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Przychody z prowadzonej działalności w 2011, 2012 oraz 2013 roku nie przekroczyły kwoty 150.000 zł. W 2014 roku zamierza Pani skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług. Z opisu zawartego we wniosku wynika, że w prowadzonej działalności gospodarczej nie świadczy Pani usług doradczych.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że jeżeli w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie Pani wykonywać jakichkolwiek czynności doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług a wartość sprzedaży w 2013 roku nie przekroczyła kwoty 150.000 zł, wówczas od 1 stycznia 2014 roku, mogła Pani skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, w związku z art. 113 ust. 11 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin