Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-231/14-2/MN
z 19 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 26 lutego 2014 r. (data wpływu 4 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wykonawstwa robót budowlanych. Zamierza wziąć udział w konkursie ofert organizowanym przez Fundację pod nazwą: „Przebudowa i rozbudowa budynków administracyjnych przeznaczonych na zakład opiekuńczy «Dom Seniora » (…)”.

W chwili obecnej na ww. działkach znajduje się: budynek administracyjno-biurowy, budynek administracyjno-biurowy z poddaszem użytkowym, plac manewrowy, plac utwardzony, obiekty małej architektury, sieci zewnętrzne, przyłącza oraz zieleń niska i wysoka, zjazdy istniejące od strony południowej z drogi gminnej. Teren jest częściowo ogrodzony.

Charakterystyka istniejącej zabudowy:

1. Budynek administracyjno-biurowy – pow. zabud. ca 1122 m², parterowy, wysokość ppt 4,8 i 5,4 m, przykryty dachem wielospadowym pokrytym dachówką ceramiczną w kolorze czerwonym (naczółki, kąt nachylenia 31 stopni) oraz papą asfaltową (cześć główna, kąt nachylenia 6 stopni),
2. Budynek administracyjno-biurowy – pow. zabud. ca 243 m², dwukondygnacyjny z poddaszem użytkowym, wysokość ppt 7,8 m, kryty dachem dwuspadowym z naczółkami, pokrytym dachówką ceramiczną w kolorze czerwonym, kąt nachylenia połaci dachowej 40 stopni.
   
   

Na ww. działkach projektuje się przebudowę i rozbudowę istniejących budynków administracji – budynki A i B, wraz ze zmianą sposobu użytkowania, budowę łącznika komunikacyjnego pomiędzy budynkami, budowę parkingu naziemnego w miejscu istniejącego placu utwardzonego oraz przebudowę istniejącego zagospodarowania terenu – ścieżki, chodniki, mała architektura, wymiana ogrodzenia oraz nasadzenia zieleni.

Przedmiotem opracowania jest przebudowa z rozbudową budynków administracji wraz ze zmianą sposobu użytkowania na zakład opiekuńczy „Dom Seniora”, budowa parkingu naziemnego – projekt architektoniczno-budowlany z projektem zagospodarowania terenu z wyłączeniem przyłączy i instalacji zewnętrznych. Budynek pełnić będzie funkcję domu opiekuńczego dla osób w podeszłym wieku. Pokoje dla pensjonariuszy (do 60 osób), pomieszczenia personelu (do 25 osób) oraz część ogólnodostępna, zlokalizowane są w przyziemiu budynku A. W budynku B na parterze zlokalizowana jest jadalnia wraz z kuchnią, a na I piętrze pomieszczenia biurowe oraz kotłownia. Budynki połączone są za pomocą łącznika komunikacyjnego. Głównym elementem programu użytkowego są pokoje mieszkalne 1, 2 i 3-osobowe wraz z łazienkami dla osób niepełnosprawnych zawierającymi umywalki, miski ustępowe i kabiny prysznicowe.

Korytarze zostały przeprojektowane w sposób umożliwiający poruszanie się pomimo różnic poziomów za pomocą ramp dostosowanych dla osób niepełnosprawnych. W rejonie strefy wejściowej budynku A znajduje się recepcja, świetlica z biblioteczką, pomieszczenia funkcyjne dla opiekunów, sanitariaty ogólne, oraz pomieszczenia do zajęć terapeutycznych i regeneracyjnych. W budynku znajdzie się ponadto podręczna pralnia z suszarnią oraz bielizny (zakłada się częściowe korzystanie z usług zewnętrznych wyspecjalizowanej firmy). W budynku B, zgodnie z aktualnym sposobem użytkowania, znajduje się część gastronomiczna – kuchnia, jadalnia pomieszczenia socjalne dla personelu kuchni. Na piętrze znajdują się biura dyrekcji obiektu i osoby sprawującej nadzór nad personelem.

Łącznik – jest elementem rozbudowy, ma on za zadanie połączenie obu budynków w jedną całość użytkową, a także umożliwienie spełnienia wymogu ochrony przeciwpożarowej budynków jakim jest możliwość przejścia osób niepełnosprawnych z jednej strefy do drugiej na tej samej kondygnacji – budynek A i budynek B wraz z łącznikiem stanowią 2 odrębne strefy pożarowe. Łącznik zawiera elementy komunikacji – korytarze z niewielkimi spadkami służącymi pokonaniu istniejących różnic w poziomach posadzek w obu budynkach.

Pozostałe pomieszczenia gospodarcze, tj. warsztaty, magazyny sprzętu, magazyn rzeczy osobistych pensjonariuszy – zostaną zlokalizowane w istniejącym budynku remizy, będącym we władaniu Inwestora, po jego wcześniejszym wyremontowaniu (na podstawie osobnego wystąpienia).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Przystępując do postępowania, jaką stawkę podatku od towarów i usług (8% czy 23%) należy zastosować w odniesieniu do:

• prac budowlanych w zakresie bryły budynku;
• prac przy infrastrukturze towarzyszącej (tj. w szczególności: drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę oraz sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków oraz oświetlenie zewnętrzne)?
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl tego przepisu, zakład opiekuńczy „Dom Seniora (…)” jest obiektem sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 w klasie 1130, jako budynek zbiorowego zamieszkania, w tym dom mieszkalny dla ludzi starszych i prace budowlane związane z jego budową powinny zostać objęte stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Infrastruktura towarzysząca natomiast, w opinii Wnioskodawcy, powinna być objęta stawką podatku VAT w wysokości 23%. Obniżoną stawkę 8% (do końca 2010 r. była to stawka 7%) stosuje się tylko do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT). Stawka ta nie ma zastosowania do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy infrastruktury towarzyszącej temu budownictwu.

Przez infrastrukturę tę rozumie się, jak wynika z art. 146 ust. 3 ustawy o VAT:

• sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych;
• urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę;
• urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne.
  
  

Prace te od 1 stycznia 2008 r. nie są już objęte obniżoną stawką podatku VAT.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, zachodzi konieczność podzielenia zadania na część opodatkowaną stawką obniżoną (8%) – prace w zakresie bryły budynków, oraz część opodatkowaną stawką podstawową (23%) – prace związane z infrastrukturą towarzyszącą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl przepisu art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Art. 41 ust. 2 ustawy określa, że dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się – w myśl art. 41 ust. 12 ustawy – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się – w oparciu o art. 41 ust. 12a ustawy – obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), która to klasyfikacja stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Grupa 113 obejmuje klasę 1130 – Budynki zbiorowego zamieszkania. Klasa ta obejmuje:

• budynki zbiorowego zamieszkania, w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np. domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp.;
• budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych;
• budynki rezydencji prezydenckich i biskupich.
  
  

Klasa 1130 nie obejmuje:

• szpitali, klinik i budynków instytucji z opieką medyczną (lekarską lub pielęgniarską) (1264);
• zabudowań koszarowych (1274).
  
  

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Stosownie do art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei w świetle regulacji art. 3 pkt 7a ww. ustawy, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji (…).

Natomiast definicję remontu zawarto w art. 3 pkt 8 cyt. ustawy. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja z kolei oznacza „unowocześnienie i usprawnienie czegoś” (źródło: Słownik Języka Polskiego, www.sjp.pwn.pl).

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze – zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków. Po drugie – budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza wziąć udział w konkursie pod nazwą: „Przebudowa i rozbudowa budynków administracyjnych przeznaczonych na zakład opiekuńczy «Dom Seniora (…)»”. W chwili obecnej na ww. działkach znajduje się: budynek administracyjno-biurowy, budynek administracyjno -biurowy z poddaszem użytkowym, plac manewrowy, plac utwardzony, obiekty małej architektury, sieci zewnętrzne, przyłącza oraz zieleń niska i wysoka, zjazdy istniejące od strony południowej z drogi gminnej. Teren jest częściowo ogrodzony. Na ww. działkach projektuje się przebudowę i rozbudowę istniejących budynków administracji – budynki A i B, wraz ze zmianą sposobu użytkowania, budowę łącznika komunikacyjnego pomiędzy budynkami, budowę parkingu naziemnego w miejscu istniejącego placu utwardzonego oraz przebudowę istniejącego zagospodarowania terenu – ścieżki, chodniki, mała architektura, wymiana ogrodzenia oraz nasadzenia zieleni. Przedmiotem opracowania jest przebudowa z rozbudową budynków administracji wraz ze zmianą sposobu użytkowania na zakład opiekuńczy „Dom Seniora”, budowa parkingu naziemnego – projekt architektoniczno-budowlany z projektem zagospodarowania terenu z wyłączeniem przyłączy i instalacji zewnętrznych. Budynek pełnić będzie funkcję domu opiekuńczego dla osób w podeszłym wieku. Pokoje dla pensjonariuszy (do 60 osób), pomieszczenia personelu (do 25 osób) oraz część ogólnodostępna, zlokalizowane są w przyziemiu budynku A. W budynku B na parterze zlokalizowana jest jadalnia wraz kuchnią, a na I piętrze pomieszczenia biurowe oraz kotłownia. Budynki połączone są za pomocą łącznika komunikacyjnego. Głównym elementem programu użytkowego są pokoje mieszkalne 1, 2 i 3-osobowe wraz z łazienkami dla osób niepełnosprawnych zawierającymi umywalki, miski ustępowe i kabiny prysznicowe. Korytarze zostały przeprojektowane w sposób umożliwiający poruszanie się pomimo różnic poziomów za pomocą ramp dostosowanych dla osób niepełnosprawnych. W rejonie strefy wejściowej budynku A znajduje się recepcja, świetlica z biblioteczką, pomieszczenia funkcyjne dla opiekunów, sanitariaty ogólne, oraz pomieszczenia do zajęć terapeutycznych i regeneracyjnych. W budynku znajdzie się ponadto podręczna pralnia z suszarnią oraz bielizny (zakłada się częściowe korzystanie z usług zewnętrznych wyspecjalizowanej firmy). W budynku B, zgodnie z aktualnym sposobem użytkowania, znajduje się część gastronomiczna – kuchnia, jadalnia pomieszczenia socjalne dla personelu kuchni. Na piętrze znajdują się biura dyrekcji obiektu i osoby sprawującej nadzór nad personelem. Łącznik – jest elementem rozbudowy, ma on za zadanie połączenie obu budynków w jedną całość użytkową, a także umożliwienie spełnienia wymogu ochrony przeciwpożarowej budynków jakim jest możliwość przejścia osób niepełnosprawnych z jednej strefy do drugiej na tej samej kondygnacji – budynek A i budynek B wraz złącznikiem stanowią 2 odrębne strefy pożarowe. Łącznik zawiera elementy komunikacji – korytarze z niewielkimi spadkami służącymi pokonaniu istniejących różnic w poziomach posadzek w obu budynkach.

Z treści wniosku wynika ponadto, że zakład opiekuńczy „Dom Seniora (…)” jest obiektem sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 w klasie 1130, jako budynek zbiorowego zamieszkania, dom mieszkalny dla ludzi starszych.

Wskazać należy, że z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym – objętym społecznym programem mieszkaniowym.

Odnosząc wskazany powyżej stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że przepisy prawa budowlanego definiują przebudowę jako prace budowlane, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego. Dla określenia właściwej stawki podatku VAT na usługi budowlane związane z przebudową budynku uzasadnione jest odniesienie się do statusu obiektu budowlanego (jego części), który ma być efektem inwestycji. Zatem, gdy w wyniku przebudowy obiekt budowlany poddany tej przebudowie będzie się kwalifikował do objęcia go społecznym programem mieszkaniowym wówczas będzie miała zastosowanie obniżona stawka w wysokości 8%.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie Prawo budowlane wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2 cyt. ustawy).

Z powołanej wyżej definicji budynku wynika, że ze stawki preferencyjnej korzystają wyłącznie dostawy, budowy, remonty, modernizacje, termomodernizacje lub przebudowy budynków rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Obniżona stawka podatku nie obejmuje więc innych elementów infrastruktury budowlanej.

Mając na uwadze powyższe – stwierdzić trzeba, że jedynie sieci znajdujące się wewnątrz budynku (w jego bryle) są elementem tego budynku. Natomiast zewnętrzne (względem budynku) sieci rozprowadzające wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków, a także drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę oraz oświetlenie zewnętrzne zalicza się do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, dla której możliwe było, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczpospolitej Polskiej do Unii europejskiej od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2007 r., stosowanie obniżonej stawki 7%, w oparciu o treść art. 146 ust. 1-3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 146 ust. 3 ustawy, przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

‒ jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Zatem, konieczność zastosowania takiego podziału jest tym bardziej uzasadniona, gdy weźmie się pod uwagę fakt, że obowiązujące od 1 stycznia 2008 r. przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie utrzymały preferencji podatkowej dla czynności wykonywanych poza budynkami mieszkalnymi (w tym dotyczących infrastruktury związanej z budownictwem mieszkaniowym), co oznacza, że począwszy od tej daty – z uwagi na utratę mocy obowiązującego przepisu przejściowego, jakim jest w tym zakresie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy – podlega ona opodatkowaniu według stawki podstawowej – 23%.

Odnosząc przedstawiony we wniosku opis sprawy do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że prace wykonywane na zewnątrz budynków (poza ich bryłą), podlegać będą – na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy – opodatkowaniu według stawki podstawowej w wysokości 23%, ponieważ opodatkowaniu 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w przedmiotowej sytuacji podlegają jedynie roboty, które wykonywane będą w obiektach budowlanych, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, tj. w obrębie brył budynków, w ramach ich przebudowy.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca winien zastosować:

• stawkę podatku w wysokości 8% w odniesieniu do prac budowlanych wykonywanych w zakresie brył budynków związanych z przebudową budynku administracyjno -biurowego na budynek zakładu opiekuńczego – na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług;
• stawkę podatku w wysokości 23% w odniesieniu do prac związanych z infrastrukturą towarzyszącą (tj. w szczególności: drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę oraz sieci rozprowadzające poza bryłą budynku, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków oraz oświetlenie zewnętrzne) – na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
  
  

Podkreślić również należy, że analiza prawidłowości wskazanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. Zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej obiektów będących przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.