2014.04.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-117/14-2/TR
z 25 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miejskiego przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2014 r. (data wpływu 27 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prezydent Miasta wydaje decyzję ostateczną o wymeldowaniu osoby z miejsca pobytu stałego. Z uwagi na nieobecność osoby wymeldowywanej (ze względu na brak możliwości ustalenia miejsca jej pobytu) na wniosek Prezydenta Miasta, Sąd Rejonowy ustala dla osoby nieobecnej kuratora, który podejmuje czynności procesowe w imieniu i ze skutkiem prawnym dla osoby nieobecnej. Zgodnie z art. 34 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 267) organ administracji publicznej występuje do sądu z wnioskiem o wyznaczenie przedstawiciela dla osoby nieobecnej lub niezdolnej do czynności prawnych, o ile przedstawiciel nie został już wyznaczony. Wyznaczenie przez sąd przedstawiciela dla nieobecnej strony postępowania administracyjnego na wniosek organu administracyjnego następuje na podstawie art. 184 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2012 r., poz. 788 z późn. zm.).

Po złożeniu przez Prezydenta wniosku o wyznaczenie kuratora, Sąd Rejonowy wydaje stosowne zaświadczenie, w którym wskazuje imiennie ustanowionego kuratora dla nieobecnej osoby. Dokument powołujący kuratora w danej sprawie, a więc przedmiotowe zaświadczenie, nie podaje wartości wynagrodzenia, które będzie przysługiwało za wykonanie czynności kuratorskich.

Przy określeniu wysokości kosztów postępowania administracyjnego bierze się pod uwagę rodzaj sprawy, stopień zawiłości nakład pracy oraz posiłkuje się przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 sierpnia 1982 r. (Dz.U. Nr 27, poz. 197 z późn. zm.) w sprawie stawek, warunków przyznawania i wypłaty ryczałtu przysługującego sędziom i pracownikom sądowym za dokonanie oględzin oraz stawek należności kuratorów.

W toku przeprowadzonego postępowania zostaje wydana decyzja o wymeldowaniu osoby nieobecnej z miejsca pobytu stałego. Po zakończeniu sprawy, na podstawie art. 263 § 2 w związku z art. 34 Kodeksu postępowania administracyjnego, Prezydenta Miasta wydaje postanowienie o przyznaniu wynagrodzenia stanowiącego koszty postępowania administracyjnego. Ww. postanowienie wydawane jest po zakończeniu danego postępowania i stanowi potwierdzenie wykonania czynności i przysługującego z tego tytułu wynagrodzenia należnego kuratorowi.

Kwota wynagrodzenia ustalona jest na podstawie powoływanych wyżej przepisów ryczałtowo i wynosi 120,00 zł, jeżeli kurator zastępuje jedną nieobecną osobę. W przypadku większej ilości osób zastępowanych wynagrodzenie stanowi wielokrotność kwoty 120,00 zł.

Jednocześnie Zainteresowany wskazał, że wystąpił z zapytaniem w przedmiotowej sprawie. Z otrzymanej interpretacji indywidualnej wynika, że:

„ (...) znaczenie ma zatem kwota wynikająca z Umowy (tzn. z danego tytułu prawnego). Nie jest istotne, czy takich przychodów w miesiącu od tego samego płatnika jest więcej, czy nie. Decyduje tylko i wyłącznie kwota wynikająca z pojedynczej umowy (pojedynczego tytułu prawnego).

Jednocześnie wskazać należy, że przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może mieć zastosowanie do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub pkt 5-9 cytowanej ustawy, a zatem przy spełnieniu wskazanych warunków może obejmować również dochody, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy. Przekładając powyższe wywody na grunt analizowanej sprawy, uznać należy, że mimo niezawierania umowy z kuratorami, Wnioskodawca zleca tymże kuratorom wykonanie określonych czynności, wydając o tym stosowne postanowienia. Z tego punktu widzenia badany przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dotyczący opodatkowania ryczałtem – miałby zastosowanie. Niemniej jednak dla zastosowania tegoż przepisu równie istotne jest to, aby z rzeczonych postanowień wynikały wysokości należności za czynności kuratorów, tj. żeby kwoty przedmiotowych należności kuratorów zostały określone w tychże postanowieniach.

Zaznaczyć przy tym należy, że w przypadkach, gdyby dane postanowienie nie zawierało określonej kwoty nieprzekraczającej 200 zł, to płatnik powinien pobrać zaliczkę na podatek, nawet wówczas, gdyby ostatecznie należność była niższa. W przypadku bowiem postanowień, w których wprost nie byłaby określona kwota należności, a wyłącznie sposób jej wyliczenia, np. jako iloczyn stawki godzinowej i czasu pracy, przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie miałby zastosowania. Analogicznie, jeżeli kwota należności określona w danym postanowieniu przekraczałaby 200 zł, to nawet w sytuacji częściowego wykonania danego postanowienia i w związku z tym wypłaty kwoty nieprzekraczającej 200 zł, opodatkowanie analizowanym ryczałtem również nie miałoby zastosowania”.

Wnioskodawca podkreślił, że przedmiotowe postanowienie, z którego wynika kwota wynagrodzenia dla danego kuratora nie jest dokumentem powołującym kuratora do pełnienia przez niego funkcji zastępowania osoby nieobecnej. Takim dokumentem jest zaświadczenie wydane przez Sąd Rejonowy, w którym nie ma wskazania kwoty wynagrodzenia. Mało precyzyjne opisanie stanu faktycznego we wcześniejszym wniosku mogło spowodować mylne zrozumienie tego stanu. W uzasadnieniu stanowiska organu podano bowiem, że: „Wnioskodawca zleca tymże kuratorom wykonanie określonych czynności, wydając o tym stosowne postanowienia” oraz „(...) jeżeli kwota należności określona w danym postanowieniu przekraczałaby 200 zł, to nawet w sytuacji częściowego wykonania danego postanowienia i w związku tym wypłaty kwoty nieprzekraczającej 200 zł, opodatkowanie analizowanym ryczałtem również nie miałoby zastosowania”.

Przedmiotowe postanowienie nie jest zleceniem wykonania czynności, a jedynie ich potwierdzeniem. Tak więc kwota wynikająca z postanowienia nie może ulec zmianie, bo potwierdza ona wykonany już przez kuratora zakres czynności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od wynagrodzenia wypłacanego kuratorom w kwocie nieprzekraczającej 200,00 zł należy pobrać podatek ustalony na zasadach ogólnych zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy też ryczałt, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jako osobne źródło przychodu art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy kwalifikuje działalność wykonywaną osobiście. Zgodnie z zapisem art. 13 pkt 6 za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wynagrodzenie należne kuratorom i wypłacane przez podmiot niebędący pracodawcą stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według Zainteresowanego przedmiotowe wynagrodzenie należne kuratorom podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Brak jest bowiem dokumentu powołującego danego kuratora do pełnienia funkcji, nie ma więc umowy, która wskazywałaby osobę i wynagrodzenie jej należne za wykonanie określonych czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na podstawie przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, na płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Natomiast zgodnie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18%.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania (art. 30 ust. 3 ww. ustawy).

W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego wskazano, że Wnioskodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu należności wypłacanych kuratorom. Zainteresowany podkreślił – co ma istotne konsekwencje dla niniejszego rozstrzygnięcia – że przedmiotowe postanowienie, z którego wynika kwota wynagrodzenia dla danego kuratora nie jest dokumentem powołującym kuratora do pełnienia przez niego funkcji zastępowania osoby nieobecnej. Takim dokumentem jest zaświadczenie wydane przez Sąd Rejonowy, w którym nie ma wskazania kwoty wynagrodzenia. Przedmiotowe postanowienie nie jest zleceniem wykonania czynności, a jedynie ich potwierdzeniem. Tak więc, kwota wynikająca z postanowienia nie może ulec zmianie, bo potwierdza ona wykonany już przez kuratora zakres czynności.

Analiza normy wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy podatkowej wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

umowa zawarta jest przez wypłacającego świadczenie z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,
kwota należności określona w umowie (powołaniu, uchwale, zleceniu bądź innym dokumencie o podobnym charakterze) nie przekracza 200 zł oraz
wysokość należności wynika z umowy.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że znaczenie ma zatem kwota wynikająca z umowy (tzn. z danego tytułu prawnego). Nie jest istotne, czy takich przychodów w miesiącu od tego samego płatnika jest więcej, czy nie. Decyduje tylko i wyłącznie kwota wynikająca z pojedynczej umowy (pojedynczego tytułu prawnego).

W kontekście opisanego we wniosku stanu faktycznego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego, należy jednak uznać, że w rozpatrywanej sprawie w stosunku do świadczeń wypłacanych kuratorom nie zostają spełnione przesłanki wynikające z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ tychże kuratorów nie wiążą z Wnioskodawcą (płatnikiem) żadne umowy (ani inne tytuły prawne), z których jednocześnie wynikałaby wysokość otrzymywanych przez kuratorów należności. Jak wskazał bowiem Zainteresowany, postanowienie, z którego wynika kwota wynagrodzenia dla danego kuratora nie jest dokumentem powołującym kuratora do pełnienia przez niego funkcji zastępowania osoby nieobecnej. Takim dokumentem jest zaświadczenie wydane przez Sąd Rejonowy, w którym z kolei nie ma wskazania kwoty wynagrodzenia. Przedmiotowe postanowienie nie jest zleceniem wykonania czynności, a jedynie ich potwierdzeniem.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że – skoro na gruncie niniejszej sprawy nie zostały spełnione wszystkie przesłanki zastosowania cyt. art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób – wynagrodzenia wypłacane kuratorom nie mogą podlegać opodatkowaniu według zasad wynikających z tegoż przepisu.

W konsekwencji, wypłacane kuratorom wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, a na Zainteresowanym ciążą z tytułu ich wypłaty obowiązki płatnika wynikające z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto, w odniesieniu do przywołanego przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia, tut. Organ informuje, że wydane zostało ono w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego – w tym zmodyfikowanego –zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin