2014.03.31 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-48/14-2/AG
z 31 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2014 r. (data wpływu 16 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej nieumorzonej wartości częściowo likwidowanej nieruchomości oraz kosztów likwidacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej nieumorzonej wartości częściowo likwidowanej nieruchomości oraz kosztów likwidacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki osobowej Spółka Jawna.

Głównym przedmiotem działalności Spółki Jawnej (dalej: Spółka) jest świadczenie usług transportowych na terenie Europy. W ramach prowadzonej działalności wspólnicy Spółki nabyli w dniu 30 kwietnia 2013 r. nieruchomość o powierzchni 1,4615 ha wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu oraz posadowionym na tym gruncie budynkiem i trafostacją. Budynek został wprowadzony w dniu 30 kwietnia 2013 r. do ewidencji środków trwałych Spółki, a od miesiąca następnego rozpoczęto naliczanie amortyzacji zaliczanej odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów wspólników Spółki. Część budynku została wynajęta firmie trzeciej na działalność usługowo-handlową i stanowi obecnie źródło przychodu podatkowego dla wspólników Spółki. W przyszłości przedmiotowa nieruchomość ma służyć jako baza dla taboru samochodowego wraz z warsztatem samochodowym oraz zapleczem administracyjno-biurowym.

W chwili obecnej, w związku z rozwojem przedsiębiorstwa i realizowaną inwestycją, wspólnicy spółki noszą się z zamiarem likwidacji części budynku zaliczonego do środków trwałych. Na jego miejscu, zgodnie z założeniami właścicieli, ma powstać nowy budynek będący odrębnym środkiem trwałym, niepołączonym trwale z pozostałą niezlikwidowaną częścią. Podkreślić przy tym należy, że nastąpiłaby fizyczna rozbiórka części budynku bez zmiany rodzaju prowadzonej działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy strata, która powstanie w wyniku częściowej likwidacji nieumorzonego w pełni środka trwałego będzie stanowiła jednorazowo koszt uzyskania przychodu dla wspólnika Spółki, w proporcji do jego udziału w zyskach i stratach?
Czy koszty przeprowadzenia rozbiórki części istniejącego budynku należałoby przypisać do nakładów na rozbudowę nowopowstającego budynku warsztatowo-administracyjnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 1, strata powstała w wyniku częściowej likwidacji nieumorzonego w pełni środka trwałego będzie kosztem uzyskania przychodów dla wspólnika Spółki, w proporcji do jego udziału w zyskach i stratach.

W odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2 Wnioskodawca jest zdania, że koszy przeprowadzenia fizycznej rozbiórki części budynku powiększą wartość wydatków na rozbudowę nowopowstałego budynku warsztatowo-administracyjnego.

Ad. 1

Stosownie do przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. 2000 Nr 94, poz. 1037 ze zm.) przez spółkę jawną rozumie się spółkę osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

Zasady zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych składników majątku można odnaleźć w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 1991 Nr 80, poz. 350 ze zm.; dalej: u.p.d.o.f.).

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku nabycia środków trwałych ustawodawca wyłącza możliwość zaliczenia ich bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 1 b u.p.d.o.f.). Kosztem podatkowym są natomiast odpisy amortyzacyjne dokonywane od tych składników.

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi (art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f.).

Wedle treści art. 22h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową, lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sytuacji budynek warsztatowo-administracyjny po nabyciu przez wspólników Spółki został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym budynek wprowadzono do wykazu zaczęto dokonywać odpisów amortyzacyjnych i odpowiednio zaliczać je w ciężar kosztów podatkowych. Jednakże w związku z planowanym rozwojem firmy i zapotrzebowaniem na miejsce dla postoju, naprawy pojazdów samochodowych i pomieszczenia biurowe konieczna jest likwidacja niezamortyzowanej części istniejącej nieruchomości.

Ustawodawca nie definiuje wprost pojęcia „częściowej likwidacji środka trwałego”, ale zgodnie z treścią art. 22g ust. 20 u.p.d.o.f. nakazuje, iż w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego. Z kolei cytowane pojęcie „części składowej” i „części peryferyjnej” odszukać można w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 1964 Nr 16, poz. 93 ze zm.). Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 Kodeksu Cywilnego).

W świetle powyższego zauważyć należy, że wyburzenie elementów istniejącego budynku zdecydowanie stanowi trwałe odłączenie jego części składowej. Wiąże się bowiem z fizyczną rozbiórką stanowiącą nierozerwalną część nieruchomości. W związku z powyższym zachodzi konieczność dokonania zmniejszenia wartości początkowej tego środka trwałego od następnego miesiąca po dokonaniu rozbiórki o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka.

W tym miejscu należałoby się powołać na przepis art. 23 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Ustawodawca uzależnia zatem możliwość zaliczenia powyższych strat od przesłanki jaką jest zmiana przedmiotu prowadzonej działalności. Spółka nie nosi się z zamiarem zmiany profilu działalności. Planowana przebudowa ma jedynie na celu ulepszenie jej zaplecza warsztatowo-biurowego pozwalającego na obsługę większej liczby klientów. Świadczenie usług transportowych wiąże się z posiadaniem pojazdów samochodowych, a tym samym koniecznością ich bieżących napraw, czy też zapewnieniem miejsc parkingowych dla pojazdów ciężarowych.

W świetle powyższego należy uznać, iż w przedmiotowej sprawie odłączenie części składowej, tj. wyburzenie elementów budynku, wymusi na podatniku konieczność zmniejszenia wartości początkowej używanego środka trwałego od następnego miesiąca po odłączeniu. Natomiast straty poniesione w związku z tym odłączeniem zaliczone zostaną bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wspólników, w proporcji do ich udziału w zyskach i stratach, w dacie jej likwidacji. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 28 stycznia 2013 r., nr IPTPB3/423-383/12-2/KJ.

Ad. 2

W związku z likwidacją części przedmiotowego budynku wspólnicy Spółki zmuszeni będą ponieść koszty rozbiórki m.in. za wynajem firmy budowlanej, koszty administracyjne, zatrudnienie nowych pracowników. Dlatego istotną kwestią będzie ich właściwa kwalifikacja i ujęcie w kosztach podatkowych.

Jak wspomniano we wstępie, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.). Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy w odniesieniu do środków trwałych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

Planowane przez wspólników Spółki wydatki przeprowadzenia likwidacji będą bezpośrednio związane z potrzebą pozyskania miejsca pod budowę nowego odrębnego środka trwałego. Dlatego należy twierdzić, że nie mogą być one zaliczone jako koszty uzyskania przychodów. Dopiero po zakończeniu inwestycji wartość nakładów zwiększy wartość początkową nowopowstałego budynku, jako koszt wytworzenia tego środka w trybie art. 22g ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f.

Przepis art. 22g ust. 4 u.p.d.o.f. stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Podsumowując powyższe należy stwierdzić, że wydatki poczynione na fizyczną likwidację (rozbiórkę) budynku, tj. wynajem firmy budowlanej, koszty administracyjne czy zatrudnienie nowych pracowników, będą mogły być kosztem podatkowym dla Wnioskodawcy, tylko poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od nowego składnika majątku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;
nie może być wymieniony w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy);
musi być udokumentowany prawidłowo oraz w sposób nie budzący wątpliwości.

Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że warunki uznania konkretnego kosztu (wydatku) za koszt podatkowy muszą być spełnione równocześnie. Uznanie konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów uzależnione jest od związania go z przychodem lub źródłem przychodów takim związkiem przyczynowo-skutkowym, który oznacza, że poniesienie wydatku miało lub mogło mieć w kategoriach obiektywnych wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu albo zmierzało do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednie, jak i pośrednio związane z przychodami lub źródłem przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalności gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Środkami trwałymi, w świetle cyt. wyżej przepisu, mogą być m.in. spełniające powyższe kryteria budynki.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Cytowany wyżej przepis odnosi się wyłącznie do przypadku, w którym środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Tym samym straty związane z likwidacją środków trwałych uwarunkowaną innymi przyczynami, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zatem, jeżeli następuje likwidacja środka trwałego bez zmiany przez podatnika rodzaju działalności, a likwidacja była konieczna ze względów gospodarczych i uzasadniona ekonomicznie, wówczas strata z tego tytułu może być kosztem uzyskania przychodów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że z likwidacją środka trwałego, uprawniającą do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej straty z tego tytułu, będzie tylko takie wyzbycie się środka trwałego, które jest racjonalnie i ekonomicznie uzasadnione z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej i będzie miało wpływ na uzyskiwane przez podatnika przychody z prowadzonej działalności gospodarczej, bądź też na zachowanie lub zabezpieczenie tego źródła przychodu.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Stosownie do treści przepisu art. 22g ust. 4 ww. ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Natomiast w myśl cyt. wyżej art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkową nowego obiektu, wybudowanego na miejscu dotychczasowego budynku powiększą wydatki poniesione na rozbiórkę tych budynków. Koszty rozbiórki likwidowanego środka trwałego mogą stanowić koszty podatkowe w dacie ich poniesienia, jeżeli likwidacja nie jest związana z zamiarem prowadzenia nowej inwestycji. Jeżeli bowiem likwidacja jest prowadzona celem wybudowania w miejscu dotychczasowego środka trwałego, nowego składnika majątku, wówczas koszty rozbiórki jako koszty inwestycji, podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne.

Z przedstawionych informacji wynika, że wspólnicy spółki jawnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, nabyli w kwietnia 2013 roku nieruchomość wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu oraz posadowionym na tym gruncie budynkiem i trafostacją. Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Spółki i rozpoczęto naliczanie odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca podał, że w związku z rozwojem przedsiębiorstwa i realizowaną inwestycją, wspólnicy spółki noszą się z zamiarem likwidacji części budynku zaliczonego do środków trwałych. Na jego miejscu, zgodnie z założeniami właścicieli, ma powstać nowy budynek będący odrębnym środkiem trwałym. Nastąpiłaby fizyczna rozbiórka części budynku bez zmiany rodzaju prowadzonej działalności.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że skoro budynek spełniał definicję środka trwałego, a przyczyna straty powstałej w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego była racjonalnie uzasadniona (jak wskazano we wniosku - zapotrzebowanie na miejsce dla postoju, naprawy pojazdów samochodowych i pomieszczenia biurowe), tj. środek trwały nie utracił przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności, to strata ta podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę w formie spółki jawnej działalności gospodarczej.

Skoro z wniosku wynika, że w miejscu wyburzonej części budynku jest planowana nowa inwestycja, to koszty rozbiórki poniesione w związku z likwidacją części ww. budynku będą częścią składową wartości początkowej nowopowstałego budynku warsztatowo-administracyjnego.

Zatem, strata która powstanie w wyniku częściowej likwidacji nieumorzonego w pełni środka trwałego będzie stanowiła jednorazowo koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy jako wspólnika spółki, w proporcji do jego udziału w zyskach i stratach. Natomiast koszty przeprowadzenia rozbiórki części istniejącego budynku należy przypisać do nakładów na rozbudowę nowopowstającego budynku warsztatowo-administracyjnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin