Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-201/14-4/AP
z 6 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2014 r. (data wpływu 26 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• amortyzacji znaku towarowego nabytego w drodze darowizny – jest prawidłowe,
• skutków podatkowych sprzedaży znaku towarowego – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania na podstawie umowy darowizny znaku towarowego, w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych, w zakresie amortyzacji znaku towarowego nabytego w drodze darowizny oraz w zakresie skutków podatkowych sprzedaży znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik (dalej również: Wnioskodawczyni), na chwilę obecną nie prowadzi działalności gospodarczej, pozostaje w związku małżeńskim, przy czym między małżonkami istnieje rozdzielność majątkowa. Niemniej jednak w najbliższej przyszłości rozpocznie prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej. Podatnik nie wyklucza, iż w najbliższej przyszłości otrzyma od męża w formie darowizny znak towarowy (osoby z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o spadkach i darowiznach). Znak towarowy objęty jest prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej. Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość znaku powyżej 3500 zł; w ich ocenie odpowiada ona wartości rynkowej znaku, dodatkowo przyjęta umownie wartość znaku towarowego została potwierdzona przez podmioty specjalizujące się w wycenie znaku towarowego.

Otrzymany w formie darowizny znak towarowy Podatnik wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i będzie wykorzystywał do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. będzie się nim sam posługiwał bądź przekaże, będzie odpłatnie użyczał w formie licencji bądź dokona jego sprzedaży. Znak towarowy, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawczynię, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, gdyż Wnioskodawczyni zamierza go licencjonować do innego podmiotu lub innych podmiotów. Podatnik zamierza rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych znaku towarowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy darowizna będzie kreowała jakikolwiek rodzaj przychodu po stronie Wnioskodawczyni w rozumieniu ustawy o PDOF, w szczególności, lecz nie wyłącznie, na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ustawy o PDOF?
2. Czy Wnioskodawczyni na okoliczność darowizny otrzymanej od męża musi sporządzać dokumentację cen transferowych?
3. Czy Wnioskodawczyni może amortyzować znak towarowy od wartości rynkowej określonej w umowie darowizny, a tym samym, czy odpisy amortyzacyjne od tej wartości mogą stanowić koszt uzyskania przychodu?
4. Czy Wnioskodawczyni w przypadku sprzedaży znaku towarowego będzie mogła rozliczyć niezamortyzowaną część w kosztach uzyskania przychodu?
   
   

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 3 i 4 , tj. w zakresie amortyzacji znaku towarowego nabytego w drodze darowizny oraz w zakresie skutków podatkowych sprzedaży znaku towarowego.

Wniosek w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1 został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 6 maja 2014 r. nr ILPB1/415-201/14-2/AP, natomiast w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2 wniosek został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 6 maja 2014 r. nr ILPB1/415-201/14-3/AP.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3, może amortyzować znak towarowy od wartości rynkowej znaku towarowego, zaś odpisy amortyzacyjne będą kosztem uzyskania przychodów.

Jak wskazano, ustawa PDOF oznacza ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) dalej: ustawa o PDOF.

Poniżej Wnioskodawczyni szerzej uzasadnia swoje stanowisko w sprawie.

W kwestii amortyzacji znaku towarowego otrzymanego w formie darowizny, zdaniem Wnioskodawczyni, należy zwrócić uwagę na fakt, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ustawy o PDOF, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania;

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. − Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych zwiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki;

1. zostały nabyte,
2. nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
3. przewidywany okres ich używania przekracza rok,
4. są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

Ustawa o PDOF przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Wskazać należy, iż przepisy prawa podatkowego nie dają podstaw do amortyzowania znaków towarowych. Amortyzacji podatkowej podlegają nabyte prawa ochronne do znaków towarowych na zasadach wynikających z przepisów ustawy − Prawo własności przemysłowej. Prawo ochronne na znak towarowy powstaje na skutek wydania decyzji przez Urząd Patentowy, co oznacza, że prawo to nie istnieje przed wydaniem takiej decyzji.

Należy zatem wskazać, że prawa ochronne na znaki towarowe udzielane są na warunkach określonych w ustawie − Prawo własności przemysłowej (art. 6 ust. 1 tej ustawy). Znakiem towarowym może być przy tym każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa − w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 12 ust. 1 i 2 ww. ustawy). W myśl art. 121 powołanej ustawy, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania tego znaku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Czas trwania prawa ochronnego na znak towarowy wynosi 10 lat od daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym (art. 153 ust. 1-2 cytowanej ustawy). Procedurę uzyskania tego prawa rozpoczyna zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa (art. 144 Prawa własności przemysłowej). Podlega ono wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 tej ustawy). Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150).

Wobec powyższego, znak towarowy, na który wydano prawo ochronne, mieści się w kategorii praw wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOF. Ponadto, odnosząc się do zawartych w omawianej ustawie przepisów o amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia podatnika w posiadanie składników majątkowych podlegających amortyzacji − wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a−22b ustawy o PDOF).

Nabycie prawa własności składnika majątku może zatem nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób − wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W związku z tym, iż otrzymany od męża Wnioskodawczyni w formie darowizny znak towarowy posiada prawa potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Zgodnie zaś z art. 23 ust. 1 pkt 45 lit. a) ustawy o PDOF, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

1. nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
2. dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
3. nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
   
   

Zatem kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwale lub wartości niematerialne i prawne.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawczyni przedstawia się następująco: Podatnik, otrzyma w formie darowizny znak towarowy, który ze względu na jego cechy opisane w stanie faktycznym i prawnym, stanowi prawo określone w ustawie o prawie własności przemysłowej. Z uwagi na powyższe znak ten stanowi nabytą przez Wnioskodawczynię wartość niematerialną i prawną, która w chwili przyjęcia do użytkowania jest zdatna do użytku i jest wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok, tj. będzie licencjonowana na rzecz innych podmiotów, sprzedana bądź wykorzystywana na potrzeby własne. Dlatego też, mając na względzie treść przywołanych przepisów, odpisy amortyzacyjne od wartości określonej w umowie darowizny stanowić będą koszt uzyskania przychodu.

Analogicznie w tej kwestii wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2013 r. sygn. ILPB1/415-846/13-4/AP, w której potwierdził stanowisko Podatnika, iż wartością początkową do celów dokonania odpisów amortyzacyjnych w przypadku otrzymania znaku towarowego w formie darowizny jest wartość rynkowa z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. W rezultacie, skoro w umowie darowizny określono wartość rynkową, tym samym ta właśnie wartość będzie podstawą do późniejszych odpisów amortyzacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 4, w przypadku sprzedaży znaku towarowego Zainteresowana będzie mogła rozliczyć niezamortyzowaną część w kosztach uzyskania przychodu.

Jak wskazano, ustawa PDOF oznacza ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) dalej: ustawa o PDOF.

Poniżej Wnioskodawczyni szerzej uzasadnia swoje stanowisko w sprawie.

Przy założeniach wynikających z zaprezentowanego stanowiska własnego wobec pytania 3, to jest otrzymany w drodze darowizny znak towarowy będzie wartością niematerialną i prawną podlegająca amortyzacji, to przy odpłatnym zbyciu tego znaku towarowego (wartości niematerialnej i prawnej) będzie przysługiwało prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu jego niezamortyzowanej części.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 lit. a) ustawy PDOF, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie (z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny), jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw. Dlatego też nabycie składników majątkowych w formie darowizny nie stanowi przeszkody do ich amortyzacji i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że składniki są wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy PDOF, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów, dochodem z odpłatnego zbycia wartości niematerialnych i prawnych, o ile są wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej, jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Różnicę tą należy powiększyć jeszcze o sumę odpisów amortyzacyjnych, dokonanych od tych środków − w konsekwencji wartość niedokonanych odpisów amortyzacyjnych. Analogicznie w tej kwestii wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2013 r. sygn. ILPB1/415-846/13-4/AP, w której potwierdził stanowisko Podatnika iż ,,(...) otrzymany w formie darowizny znak towarowy, ze względu na jego cechy opisane w stanie faktycznym i prawnym stanowi prawo określone w ustawie o prawie własności przemysłowej. Z uwagi na powyższe, znak ten stanowi nabytą przez Wnioskodawcę wartość niematerialną i prawną, która w chwili przyjęcia do używania jest zdatna do użytku i jest wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok. Wobec treści przywołanych przepisów, odpisy amortyzacyjne z amortyzacji tego znaku towarowego stanowią koszt uzyskania przychodu”. Następnie organ podatkowy przywołał inne interpretacje indywidulane, które potwierdzają stanowisko Podatnika „Analogicznie w tej kwestii wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z dnia 26 maja 2011 r. sygn. IBPBI/415-262/11/AS oraz ten sam organ podatkowy w piśmie z dnia 29 stycznia 2013 r. sygn. IBPBI/1/415-1393/12/BK oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w piśmie z dnia 13 stycznia 2009 r. sygn. ILPB1/415-851/08-2/AA oraz ten sam organ podatkowy w piśmie z dnia 28 grudnia 2012 r. sygn. ILPB1/415-946/12-3/AA”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• amortyzacji znaku towarowego nabytego w drodze darowizny – jest prawidłowe,
• skutków podatkowych sprzedaży znaku towarowego – jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

‒ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Należy również wskazać, że przepisy prawa podatkowego nie dają podstaw do amortyzowania znaków towarowych. Amortyzacji podatkowej podlegają nabyte prawa ochronne do znaków towarowych na zasadach wynikających z przepisów ustawy – Prawo własności przemysłowej. Prawo ochronne na znak towarowy powstaje na skutek wydania decyzji przez Urząd Patentowy, co oznacza, że prawo to nie istnieje przed wydaniem takiej decyzji.

Należy zatem wskazać, że prawa ochronne na znaki towarowe udzielane są na warunkach określonych w ustawie – Prawo własności przemysłowej (art. 6 ust. 1 tej ustawy).

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ww. ustawy). Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 121 powołanej ustawy, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 cytowanej ustawy).

Procedurę uzyskania tego prawa rozpoczyna zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa (art. 144 Prawa własności przemysłowej). Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 tej ustawy). Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150 cyt. ustawy).

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne, należy wskazać, że znak towarowy, na który wydano prawo ochronne, mieści się w kategorii praw określonych w ustawie – Prawo własności przemysłowej, wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, odnosząc się do zawartych w omawianej ustawie przepisów o amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia podatnika w posiadanie składników majątkowych podlegających amortyzacji – wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a–22b omawianej ustawy).

Nabycie prawa własności składnika majątku może zatem nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób  wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma na podstawie umowy darowizny znak towarów objęty jest prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej. Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość znaku powyżej 3500 zł; w ich ocenie odpowiada ona wartości rynkowej znaku, dodatkowo przyjęta umownie wartość znaku towarowego została potwierdzona przez podmioty specjalizujące się w wycenie znaku towarowego. Otrzymany w formie darowizny znak towarowy, którego wartość będzie przekraczała 3500 zł, Zainteresowana wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i będzie wykorzystywała do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Znak towarowy, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawczynię, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, gdyż Wnioskodawczyni zamierza go licencjonować do innego podmiotu lub innych podmiotów. Zainteresowana zamierza rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych znaku towarowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z tym, otrzymany przez Wnioskodawczynię w formie darowizny znak towarowy, który posiada prawa potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, będzie stanowił – w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone regulacje prawne, należy wskazać, że Wnioskodawczyni może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego w drodze darowizny znaku towarowego objętego prawem ochronnym oraz zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów. Należy przy tym wskazać, że odpisów amortyzacyjnych należy dokonywać od wartości początkowej, którą w rozpatrywanej sprawie może być wartość rynkowa określona w umowie darowizny.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania dotyczącego amortyzacji znaku towarowego nabytego w drodze darowizny jest prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do skutków podatkowych sprzedaży znaku towarowego tut. Organ zauważa, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 powoływanej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

‒ ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 zd. drugie pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

W rozpatrywanej sprawie Zainteresowana zamierza sprzedać znak towarowy objęty prawem ochronnym, który będzie stanowił podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

W związku z tym należy wskazać, że w przypadku sprzedaży znaku towarowego objętego prawem ochronnym, dochodem Wnioskodawczyni będzie różnica między przychodem ze sprzedaży a wartością początkową wartości niematerialnej i prawnej powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Tym samym uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód będzie pomniejszony o niezamortyzowaną część wartości niematerialnej i prawnej.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych sprzedaży znaku towarowego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię pism organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.