Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1291/13/AJ
z 5 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2013 r. (data wpływu 9 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej zabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej zabudowanej.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Województwo jest właścicielem nieruchomości gruntowej położonej w Z, gmina S, obręb ewidencyjny Z, oznaczonej jako działka o nr 361/11 o pow. 0,2223 ha. Przedmiotowa działka powstała z podziału działki nr 361/5, która stała się własnością Województwa z mocy prawa, co potwierdziła ostateczna Decyzja Wojewody z dnia 12 lutego 2003 r. o nr. Decyzja ta jest ostateczna w administracyjnym toku instancji, wobec tego stanowiła podstawę wpisu prawa własności tejże nieruchomości na rzecz Województwa w księdze wieczystej KW nr, prowadzonej przez V Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w M.

Zgodnie z operatem szacunkowym sporządzonym przez rzeczoznawcę majątkowego na dzień 5 lipca 2013 r. działka nr 361/11 jest niezabudowana, częściowo ogrodzona – głównie siatką stalową na słupkach betonowych prefabrykowanych umieszczonych bezpośrednio w gruncie. Zgodnie z pismem rzeczoznawcy majątkowego z dnia 23 lipca 2013 r. stanowiącym uzupełnienie do ww. operatu – „ogrodzenia nie są przez ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane uznawane za „obiekty budowlane”, bowiem nie mieszczą się w żadnej z części definicji obiektu budowlanego zawartej w art. 3 pkt 1 tej ustawy”.

W protokole z oględzin nieruchomości stanowiącym załącznik do ww. operatu szacunkowego, rzeczoznawca majątkowy wskazał, iż na działce nr 361/11 znajduje się drewniana prowizoryczna szopka (bez fundamentu) oraz słup energetyczny. E S.A., pismem z dnia 17 października 2013 r. (znak: ) oświadczyła, iż przedmiotowy „słup znajdujący się na działce nr 361/11 obręb Z gm. S stanowi składnik istniejącej linii napowietrznej nn-0,4 kV oraz jest na majątku i eksploatacji E S.A. Przedmiotowa linia została wybudowana ze środków własnych i wchodzi w skład przedsiębiorstwa E S.A.”, a więc słup energetyczny nie należy do części składowej nieruchomości gruntowej. W związku z powyższym przedmiotem dostawy będzie wyłącznie działka gruntu nr 361 /11.

Teren, na którym położona jest ww. działka objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy S, zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy S Nr z dnia 28 grudnia 2010 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obrębu geodezyjnego Z. Według ww. planu miejscowego działka o nr 361/11 położona jest na obszarze oznaczonym symbolem C.2RM – funkcja zabudowy zagrodowej. Zgodnie z § 12 ww. Uchwały dla terenu RM określono następujące przeznaczenie (funkcje):

1. zabudowa zagrodowa związana z produkcją i obsługą gospodarki rolnej, w tym mieszkanie max. dla 3 rodzin,
2. dopuszcza się funkcję obsługi turystyki związanej z gospodarką rolną tzw. agroturystykę,
3. dopuszcza się funkcję usługową i rzemieślniczą prowadzoną w gospodarstwie rolnym,
4. obowiązuje ograniczenie uciążliwości (§ 2, ust. 11 niniejszej uchwały).

Stosownie do § 2 ust. 11 przedmiotowej Uchwały, „ograniczenie uciążliwości – oznacza to, że zasięg uciążliwości dla środowiska będący skutkiem prowadzonej działalności gospodarczej musi zachować przewidywane przepisami odrębnymi normy w stosunku do przewidywanej planem funkcji terenu”. Zgodnie z ww. operatem szacunkowym przedmiotowa nieruchomość:

• nie jest wpisana do rejestru zabytków, ani nie znajdują się na niej pomniki przyrody,
  
• nie leży w strefie ochrony konserwatora przyrody i konserwatora zabytków,
  
• nie jest położona na obszarach: terenów górniczych; parków narodowych; graniczących z nieruchomościami oddanymi w trwały zarząd na cele obronności i bezpieczeństwa państwa; morskiego pasa nadbrzeżnego (w tym pasa ochronnego lub pasa technicznego); morskich znajdujących się w granicach portów lub przystani morskich; na terenie zamkniętym.

Mając na uwadze powyższe, działka o nr 361/11 jest terenem budowlanym tj. gruntem przeznaczonym pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Zdarzenie przyszłe:

Województwo (podatnik podatku VAT) zamierza sprzedać w drodze przetargu ustnego nieograniczonego działkę gruntu nr 361/11, położoną w Z w gminie S.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości, położonej w Z w gminie S, oznaczonej jako działka nr 361/11 nie będzie korzystała ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki podstawowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ww. ustawy, rozumieć należy m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W efekcie opodatkowaniu podatkiem od towarów usług mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Z powyższej definicji wynika zatem, że organy oraz urzędy administracji publicznej działają w charakterze podatników wówczas, gdy:

1. wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań,
2. wykonują czynności mieszczące się w ramach ich zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W wyroku z dnia 27 lutego 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 4312/06) WSA w Warszawie stwierdził iż: „kryterium decydującym o uznaniu organu (urzędu) władzy publicznej za podatnika VAT jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jako podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności. Szczególnie jest to uzasadnione w tych przypadkach, gdzie identyczne lub bardzo zbliżone czynności bądź transakcje mogą być dokonywane przez podmioty prywatne (np. przedsiębiorców)”.

Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (od dnia 1 stycznia 2014 r. odpowiednio art. 29a ust. 8). Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym one są posadowione.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12cf art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %. Skierowany do Sejmu dnia 3 października 2013 r. projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, zakłada wydłużenie ww. okresu do dnia 31 grudnia 2016 r.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarowi usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie z podatku. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Z kolei stosownie do art. 2 pkt 33 w/w ustawy, przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku VAT, zwalania się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z kolei przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ww. ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni i złożą przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części (art.43 ust. 10 ustawy o podatku od towarowi usług).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust 1 pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym warunku, o którym mowa w ust 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, o czym stanowi treść art. 43 ust 7a cyt. ustawy.

Z przedstawionego wyżej stanu faktycznego wynika, że Województwo jako podatnik podatku VAT zamierza sprzedać w drodze przetargu ustnego nieograniczonego działkę o nr 361/11 zabudowaną słupem energetycznym, położoną w Z w gminie S. Zgodnie z oświadczeniem E S.A., słup energetyczny stanowi składnik linii napowietrznej nn-0,4 kV, która została wybudowana ze środków własnych ww. Spółki i wchodzi w skład tego przedsiębiorstwa.

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowie ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Przy czym w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z art. 47 § 1-3 K.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Art. 48 K.c. stanowi natomiast iż, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Jednakże zgodnie z treścią art. 49 K.c. urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

W świetle powołanych wyżej przepisów, posadowiony na działce słup energetyczny wchodzący w skład linii napowietrznej z uwagi na to, iż wchodzi w skład przedsiębiorstwa, nie stanowi budowli trwale z gruntem związanych, które uznaje się za towar na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Województwa, w przypadku planowanej dostawy nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka nr 361/11, zabudowanej słupem energetycznym wybudowanym ze środków własnych ww. Spółki i wchodzącym w skład tego przedsiębiorstwa, przedmiotem dostawy będzie wyłącznie działka gruntu, do której to dostawy przepisy art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, jak i normy prawne zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług, nie będą miały zastosowania.

W konsekwencji powyższego, o tym czy dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu według stawki podstawowej, czy też będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, będzie decydować przeznaczenie nieruchomości tzn. czy stanowi ona grunt niezabudowany inny niż tereny budowlane.

Jak wskazano wyżej, w przypadku terenów niezabudowanych, zwolnieniu od podatku podlegają jedynie tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane.

Dla terenu, na którym znajduje się ww. działka, został sporządzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzony Uchwałą Rady Gminy S Nr z dnia 28 grudnia 2010 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obrębu geodezyjnego Z. Z zapisów tego planu wynika, iż przedmiotowa działka położona jest w strefie RM – funkcja zabudowy zagrodowej. Zatem aby uznać ww. działkę za przeznaczoną pod zabudowę należy ustalić w oparciu o miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, czy zgodnie z jego postanowieniami na danej działce została dopuszczona zabudowa i co najważniejsze czy jest ona możliwa do zrealizowania.

Z ww. planu wynika, iż przedmiotowa działka przeznaczona jest pod zabudowę zagrodową związaną z produkcją i obsługą gospodarki rolnej, w tym mieszkanie max. dla 3 rodzin, gdzie dopuszcza się funkcję obsługi turystyki związanej z gospodarką rolną tzw. agroturystykę oraz funkcję usługową i rzemieślniczą prowadzoną w gospodarstwie rolnym. W związku z powyższym, działka nr 361/11 jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług i nie będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Reasumując planowana sprzedaż nieruchomości gruntowej zabudowanej słupem energetycznym, stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności, stanowi zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dostawę towaru w postaci gruntu niezabudowanego. W konsekwencji dostawa ta podlegać będzie opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn.zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.