Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1298/13-2/ES
z 14 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2013 r. (data wpływu 20 grudnia 2013 r. ) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości środków amortyzacji oraz ich amortyzacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości środków amortyzacji oraz ich amortyzacji.

W wniosku zostało przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2011 r. zmarła matka Wnioskodawczyni, po której odziedziczyła spadek. Do spadku po matce powołana była Wnioskodawczyni oraz małżonek matki, tj. ojczym Wnioskodawczyni. Każde ze spadkobierców dziedziczyło w częściach równych, tj. po 1/2 części całej masy spadkowej.

W skład masy spadkowej wchodziły głównie nieruchomości, które stanowiły bądź majątek osobisty matki, bądź majątek należący do wspólności ustawowej małżeńskiej matki i jej małżonka (ojczyma Wnioskodawczyni). Większość z tych nieruchomości wykorzystywanych było przez jej matkę w prowadzonej przez nią jednoosobowej działalności gospodarczej. Podstawowym rodzajem działalności gospodarczej był wynajem lokali mieszkalnych i użytkowych. W związku z tym ojczym Wnioskodawczyni, jako następca prawny, podjął decyzję o kontynuacji prowadzonej przez zmarłą działalności gospodarczej w zakresie ww. wynajmu.

W drodze spadku nabyte zostały przez Wnioskodawczynię min. następujące składniki majątkowe:

1. Ujęte w ewidencji środków trwałych, tj. w ewidencji matki, działającej jako przedsiębiorca, i amortyzowane przez matkę Wnioskodawczyni:
   1. Kamienica stanowiła majątek odrębny matki (majątek osobisty), wykorzystywany na cele jej działalności gospodarczej. Udział Wnioskodawczyni w masie spadkowej wynosił 1/2 czyli jej udział we współwłasności całości kamienicy wynosi 1/2, natomiast drugą połowę odziedziczył jej ojczym. Większość lokali w kamienicy to lokale mieszkalne, tj. ponad połowa całkowitej powierzchni użytkowej kamienicy jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W kamienicy nie ma wyodrębnionych nieruchomości lokalowych (mieszkalnych, użytkowych), które stanowiłyby odrębne środki trwałe. Kamienica była amortyzowana jako całość, tj. jako jeden środek trwały. Dniem nabycia przez Wnioskodawczynię kamienicy (budynku mieszkalnego), był dzień nabycia spadku, tj. dzień, w którym zmarła jej mama w 2011 r. Przed ww. dniem nabycia, kamienica była wykorzystywana przez jej matkę w jej działalności gospodarczej przez okres powyżej 60 miesięcy. Innymi słowy, przed nabyciem kamienicy przez Wnioskodawczynię i jej ojczyma, była ona wykorzystywana przez okres co najmniej 60 miesięcy.
2. Nieujęte w ewidencji środków trwałych matki i nieamortyzowane, ale wykorzystywane w działalności gospodarczej matki Wnioskodawczyni:
   
   
   1. Lokale mieszkalne (majątek osobisty matki) - udział Wnioskodawczyni w masie spadkowej 1/2, udział Wnioskodawczyni we współwłasności każdego lokalu 1/2, drugą połowę odziedziczył jej ojczym.
      Lokale mieszkalne, stanowiące odrębny majątek matki Wnioskodawczyni, były wykorzystywane (przed ich nabyciem przez Wnioskodawczynię w drodze spadku) w jej działalności gospodarczej. Nie posiadam jednak ani informacji, ani dowodów na okoliczność, że lokale te były wykorzystywane, przed ich nabyciem przez Wnioskodawczynię w drodze spadku, przez okres co najmniej 60 miesięcy. Tak więc nie może przyjąć i wskazać, że lokale te były wykorzystywane przed ich nabyciem przez Wnioskodawczynię, przez okres co najmniej 60 miesięcy.
      
   2. Lokale mieszkalne (wspólność ustawowa małżeńska matki Wnioskodawczyni i jej męża -jej ojczyma) - udział Wnioskodawczyni w masie spadkowej wynosi 1/2, czyli udział Wnioskodawczyni we współwłasności każdego lokalu wynosi 1/4, a udział ojczyma Wnioskodawczyni we współwłasności każdego lokalu wynosi 3/4,
      
      Jeśli chodzi o lokale mieszkalne stanowiące majątek wspólny małżonków, to Wnioskodawczyni nie posiada ani informacji, ani dowodów na okoliczność, że lokale te były wykorzystywane przed ich nabyciem przez Wnioskodawczynię w drodze spadku, przez okres co najmniej 60 miesięcy. Tak więc Wnioskodawczyni nie może przyjąć i wskazać, że lokale te były wykorzystywane przed ich nabyciem przez nią, przez okres co najmniej 60 miesięcy.
3. Budynek mieszkalny jednorodzinny niewykorzystywany dotychczas w działalności gospodarczej ani matki Wnioskodawczyni, ani Ojczyma.
   1. Budynek mieszkalny (dom jednorodzinny) stanowił dotychczas wspólność ustawową małżeńską matki Wnioskodawczyni i ojczyma. Stąd też, skoro udział Wnioskodawczyni w masie spadkowej wynosi 1/2, to udział Wnioskodawczyni we współwłasności domu jednorodzinnego wynosi 1/4, a udział jej ojczyma we współwłasności tegoż domu wynosi 3/4. W domu nie ma wyodrębnionych nieruchomości lokalowych (mieszkalnych, użytkowych), które stanowiłyby odrębne środki trwałe. Dom nie był dotychczas wykorzystywany w działalności gospodarczej ani matki Wnioskodawczyni, ani jej ojczyma. Nie był więc dotychczas amortyzowany jako środek trwały. Nabycie przez Wnioskodawczynię 1/4 udziału we współwłasności domu nastąpiło w 2011 r., w dniu śmierci mamy. Natomiast dom był wykorzystywany, tj. zasiedlony przez właścicieli (mamę i ojczyma) od lutego 2008 r. W związku z powyższym, dom nie był wykorzystywany przez co najmniej 60 miesięcy przed jego nabyciem przez Wnioskodawczynię w 2011 r.
   
   
   

Do dnia dzisiejszego nie przeprowadzono działu spadku. Wnioskodawczyni jest więc wraz ze swoim ojczymem współwłaścicielami ww. nieruchomości, Jest to tzw. współwłasność w częściach ułamkowych, przy czym Wnioskodawczyni posiada, zgodnie z ww. opisem, albo 1/2 udziału we współwłasności albo 1/4 udziału we współwłasności ww. nieruchomości. Obecnie, ojczym Wnioskodawczyni kontynuuje, prowadzoną wcześniej przez matkę Wnioskodawczyni, działalność gospodarczą w zakresie m.in. wynajmu nieruchomości, wykorzystując w tej działalności gospodarczej ww. lokale i kamienicę. Oczywiście nieruchomości są amortyzowane przez ojczyma Wnioskodawcy jedynie w tej części, która przypada na jego udział w nieruchomościach, tzn. amortyzuje on wyłącznie wartość „swojego udziału” w danej nieruchomości (art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jeśli chodzi o sytuację Wnioskodawczyni, to nie prowadziła do tej pory żadnej działalności gospodarczej i oczywiście, do tej pory, nie wykorzystywała w takiej działalności ww. odziedziczonych przeze nią nieruchomości. Jako współwłaściciel wyrażała jednie zgodę, aby jej ojczym wykorzystywał ww. składniki majątkowe w jego działalności gospodarczej.

Obecnie Wnioskodawczyni planuje jednakże zarejestrowanie własnej działalności gospodarczej. Przedmiotem tejże działalności byłby m.in.: wynajem nieruchomości, dzierżawa nieruchomości i udziałów w nieruchomościach. W ramach prowadzenia tej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zamierza odpłatnie wydzierżawiać swojemu ojczymowi swoje udziały w ww. nieruchomościach, Zamierza wydzierżawiać udziały w tychże nieruchomościach, a nie określoną fizycznie część nieruchomości, gdyż wynika to z natury prawnej współwłasności w częściach ułamkowych.

Mianowicie, w takiej współwłasności nikt ze współwłaścicieli nie ma „swojej części domu”. Każda cegła i każdy metr kwadratowy jest własnością każdego ze współwłaścicieli proporcjonalnie do jego udziału we własności. Chyba, że jest orzeczenie sądu o podziale nieruchomości do używania przez poszczególnych współwłaścicieli lub za zgodą wszystkich współwłaścicieli doszło do zawarcia umowy zwanej Quoad usum, Dopiero taka umowa, albo wspomniane orzeczenie sądu może określić prawo współwłaściciela do samodzielnego korzystania z jakiejś „fizycznej” części nieruchomości i wtedy może on tą częścią nieruchomości rozporządzać, nie pytając o zgodę pozostałych współwłaścicieli. W przypadku Wnioskodawczyni nie było konieczności uzyskiwania ani ww. orzeczenia sądu, ani umowy Quoad usum, dlatego przedmiotem dzierżawy nie byłaby (ponieważ nie może być w sensie prawnym) określona fizycznie część nieruchomości, ale udział w takiej nieruchomości, tj. „idealna” część niepodzielonej rzeczy, czyli rachunkowy ułamek takiej rzeczy. Taka „idealna” część niepodzielonej rzeczy nazywana jest udziałem. „Udział” jest prawem, które należy wyłącznie do współwłaściciela. Innymi słowy, współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Dlatego też, zgodnie z art. 198 Kodeksu Cywilnego - może nim rozporządzać bez zgody pozostałych współwłaścicieli. W ramach przewidzianego w powołanym przepisie rozporządzenia swoim udziałem współwłaściciel może zawierać także umowy dotyczące udziału, o ile nie wywierają one wpływu na całość sytuacji wspólnej rzeczy lub udziałów pozostałych współwłaścicieli. Dlatego też współwłaściciel może np. udział swój wydzierżawić (art. 709 KC). Jako przedsiębiorca, Wnioskodawczyni zamierza także wprowadzić do ewidencji środków trwałych, nabyte w drodze dziedziczenia, ww. nieruchomości i dokonywać ich amortyzacji. Oczywiście, ponieważ ww. składniki majątku stanowią współwłasność Wnioskodawczyni, to amortyzacji będzie dokonywać od wartości początkowej składnika, ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostaje jej udział we własności danego składnika majątku. Jako przedsiębiorca, Wnioskodawczyni będzie wystawiać swojemu ojczymowi, działającemu w ramach jego działalności gospodarczej, faktury VAT z tytułu dzierżawy udziału w nieruchomości (tj. ww. nieruchomościach), Natomiast jej ojczym będzie kontynuował swoją obecną działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali, kamienicy oraz dodatkowo zostanie wynajęty osobom trzecim ww. dom jednorodzinny.

Powyższą dzierżawę udziałów w swoich nieruchomościach Wnioskodawczyni zamierza prowadzić w ramach własnej działalności gospodarczej ze względu na rozmiar, powtarzalność oraz zarobkowy charakter tejże działalności oraz zorganizowany sposób jej prowadzenia. ojczym Wnioskodawczyni (jako drugi współwłaściciel nieruchomości i dzierżawca jej udziału we współwłasności) będzie dysponował „całymi” nieruchomościami w tym sensie, że będzie je wynajmował w ramach swojej działalności gospodarczej, w całości. Innymi słowy, umowy najmu lokali/domu jednorodzinnego będą zawierane z najemcami wyłącznie przez ojczyma Wnioskodawczyni i jedynie on będzie wystawiał najemcom faktury z tytułu czynszu najmu. Wnioskodawczyni natomiast będzie wystawiać faktury swojemu Ojczymowi (jako przedsiębiorcy) z tytułu dzierżawy udziału we współwłasności nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychody, uzyskiwane przez Wnioskodawczynię z tytułu dzierżawy udziałów w nieruchomościach, będą zakwalifikowane jako jej przychody z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
2. Czy Wnioskodawczyni ma prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości wprowadzonych do ewidencji środków trwałych?
   
3. W jaki sposób Wnioskodawczyni powinna ustalić wartość początkową do amortyzacji kamienicy i lokali mieszkalnych, które stanowiły majątek odrębny matki i były przez matkę wykorzystywane w jej działalności gospodarczej?
   
4. Jaką należy zastosować stawkę amortyzacyjną przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od kamienicy, a jaką stawkę przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od lokali mieszkalnych, które stanowiły uprzednio majątek osobisty matki?
   
5. W jaki sposób Wnioskodawczyni powinna ustalić wartość początkową do amortyzacji lokali mieszkalnych i domu jednorodzinnego, które stanowiły majątek wspólny matki i ojczyma (wspólność ustawowa małżeńska) i były wykorzystywane przez matkę w jej działalności gospodarczej?
   
6. Jaką należy zastosować stawkę amortyzacyjną przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od lokali mieszkalnych, a jaką stawkę przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od domu jednorodzinnego, które to składniki stanowiły uprzednio majątek wspólny małżonków (matki i ojczyma)?
   
   
   

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychody, które będzie ona uzyskiwać z dzierżawy udziałów w nieruchomościach (dzierżawa na rzecz ojczyma, działającego jako przedsiębiorca) należy zaklasyfikować jako przychody z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni zarejestruje i będzie prowadzić działalność gospodarczą m.in. w przedmiocie: wynajem, dzierżawa nieruchomości lub udziałów w nieruchomościach. Dzierżawa będzie prowadzona przez Wnioskodawczynię w sposób zorganizowany i ciągły. Nie będzie to działalność sporadyczna i incydentalna.

Oczywiście Wnioskodawczyni zamierza także wprowadzić opisane we wniosku, odziedziczone nieruchomości do ewidencji środków trwałych i dokonywać ich amortyzacji, w takim zakresie w jakim amortyzacja jest możliwa dla współwłaściciela składnika majątku (na podstawie przepisu art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak stanowi art. 10 ust. 1 ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa. Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  
  

Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową, wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9 ustawy.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1. jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, tj. istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
   
2. wykonywana jest w sposób ciągły. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalne świadczenie usług,
   
3. prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni jej działalność w zakresie dzierżawy udziałów w nieruchomościach spełniać będzie ww. przesłanki, bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania działalności wskazywać będzie na prowadzenie działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię (a nie np. na tzw. najem prywatny). W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawczyni, dzierżawa udziałów w nieruchomościach spełniać będzie przesłanki uznania tejże aktywności Wnioskodawczyni za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinna być rozliczana podatkowo na zasadach właściwych dla tej działalności.

Ad. 2.

Znaniem Wnioskodawczyni ma ona prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości, które wprowadzone zostaną do ewidencji środków trwałych, jako środki trwałe, Nieruchomości, które zostaną wprowadzone przez Wnioskodawczynię do tejże ewidencji, będą wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w celu uzyskiwania przez nią przychodów z tytułu działalności gospodarczej (odpłatna dzierżawa udziałów w nieruchomościach). Nieruchomości, które zostaną przyjęte do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni stanowią jej współwłasność, zostały przez nią nabyte w drodze spadku, będą też kompletne i zdatne do użytku w dniu ich przyjęcia do używania przez Wnioskodawczynię (art. 22a ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych). W związku z tym Wnioskodawczyni ma zarówno prawo, jak i obowiązek dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wspomnianych nieruchomości, które stanowić będą środki trwałe niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość początkową kamienicy i lokali mieszkalnych, które stanowiły majątek odrębny(osobisty) matki, należy ustalić w sposób następujący- zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 3 w związku z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy ustalić/przyjąć wartość rynkową kamienicy oraz wartość rynkową każdego lokalu mieszkalnego z dnia nabycia spadku i pomnożyć taką wartość (oczywiście odrębnie dla każdego składnika majątku) przez przypadający na Wnioskodawczynię udział we współwłasności danego środka trwałego. Wynik takiego działania stanowić będzie wartość początkową każdego ww. składnika dla celów amortyzacji podatkowej. W tym przypadku, wartością początkową dla kamienicy i lokali mieszkalnych (stanowiących uprzednio majątek osobisty matki) będzie 1/2 wartości rynkowej (każdego z ww. składników) z dnia nabycia spadku.

Ad. 4.

Kamienica (budynek mieszkalny), stanowiąca uprzednio majątek osobisty matki, była wykorzystywana w działalności gospodarczej matki przez okres powyżej 60 miesięcy przed dniem otwarcia spadku (tj. przed dniem nabycia spadku przez Wnioskodawczynię). Stąd też Wnioskodawczyni uważa, iż zgodnie z przepisem art. 22j ust. 1 pkt 3 oraz art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do amortyzacji tejże kamienicy, jako środka trwałego używanego, Wnioskodawczyni może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną, przy czym okres amortyzacji kamienicy nie może być krótszy niż 10 lat.

Jeśli chodzi o lokale mieszkalne, które stanowiły uprzednio majątek osobisty matki, to były one wykorzystywane w jej odrębnej działalności gospodarczej, choć nie były amortyzowane. Wnioskodawczyni nie posiada jednakże dowodów, iż lokale te były wykorzystywane przez co najmniej 60 miesięcy przed dniem otwarcia spadku (tj. przed dniem ich nabycia przez Wnioskodawczynię). Dlatego też, zdaniem Wnioskodawczyni, należy przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od tychże lokali mieszkalnych, stosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 1,5%, tj. stawkę właściwą dla lokali mieszkalnych, zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 5.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość początkową zarówno lokali mieszkalnych, jaki domu jednorodzinnego, które stanowiły majątek wspólny matki i ojczyma, a wykorzystywane były w całości w działalności gospodarczej matki, należy ustalić w sposób następujący - zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 3 w związku z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy ustalić wartość rynkową domu jednorodzinnego oraz wartość rynkową każdego lokalu mieszkalnego z dnia nabycia spadku przez Wnioskodawczynię i pomnożyć taką wartość (oczywiście odrębnie dla każdego składnika majątku) przez przypadający na Wnioskodawczynię udział we współwłasności danego środka trwałego- w tym przypadku jest to 1/4. Wynik takiego działania stanowić będzie wartość początkową każdego ww. składnika dla celów amortyzacji podatkowej. Bez znaczenia dla Wnioskodawczyni jest fakt, iż ww. składniki stanowiły majątek wspólny matki i ojczyma.

Wnioskodawczyni nabyła bowiem przypadający na nią udział w „idealnej części” nieruchomości, należącej wyłącznie do jej Matki. Wnioskodawczyni nie była wcześniej (tj. przed śmiercią matki) współwłaścicielką żadnej z nieruchomości opisywanej w niniejszym wniosku.

W tym przypadku, wartością początkową dla domu jednorodzinnego i lokali mieszkalnych (stanowiących uprzednio majątek wspólny Matki i Ojczyma) będzie 1/4 wartości rynkowej (każdego z ww. składników) z dnia nabycia spadku.

Ad. 6.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od lokali mieszkalnych (majątek wspólny matki i ojczyma; lokale wykorzystywane w działalności gospodarczej matki), ze względu na fakt, iż Wnioskodawczyni nie posiada dowodów, iż lokale te były wykorzystywane przez co najmniej 60 miesięcy przed dniem ich nabycia w drodze spadku, to należy przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od tychże lokali mieszkalnych, stosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 1,5%, tj. stawkę właściwą dla lokali mieszkalnych, zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr I do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od domu jednorodzinnego (majątek wspólny matki i ojczyma), ze względu na (akt, iż dom ten nie był wykorzystywany przez co najmniej 60 miesięcy przed jego nabyciem przez Wnioskodawczynię w 2011 r., to należy przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od tychże lokali mieszkalnych, stosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 1,5%, tj. stawkę właściwą dla lokali mieszkalnych, zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad. 1. i 2.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 3-6

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z póżn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty
   
   • przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   
   

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z ojczymem nabyła spadek po zmarłej matce. Każde ze spadkobierców dziedziczyło w częściach równych, tj. po 1/2 części całej masy spadkowej.

W skład masy spadkowej wchodziły głównie nieruchomości, które stanowiły bądź majątek osobisty matki, bądź majątek należący do wspólności ustawowej małżeńskiej matki i jej małżonka (ojczyma Wnioskodawczyni). Większość z tych nieruchomości wykorzystywanych było przez jej matkę w prowadzonej przez nią jednoosobowej działalności gospodarczej.

W stosunku do składników stanowiących majątek odrębny Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku ½ część, natomiast w majątku będącym wspólnością ustawową matki Wnioskodawczyni oraz jej męża nabyła ¼ część przedmiotu spadku.

W związku z powyższym odnosząc się do sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych w części nabytej w drodze spadku zastosowanie znajdzie art. 22g ust. 1 pkt 3 oraz art. 22g ust. 1 pkt 1 z uwzględnieniem art. 22g ust. 13.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i 3 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18:

• w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia (pkt 1),
  
• w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba, że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości (pkt 3).
  
  
  

Pojęcie ceny nabycia zawiera przepis art. 22g ust. 3 ww. ustawy, zgodnie, z którym jest to kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W myśl art. 19 ust. 3 powołanej ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

W myśl art. 22i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lokale mieszkalne (grupa 01, podgrupa 122) amortyzuje się przy zastosowaniu stawki 1,5%.

Zgodnie natomiast z art. 22j ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
   
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych,
   
   -dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.
   
   
   

Jak wynika z art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

• używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane, co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
  
• ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły, co najmniej 30% wartości początkowej.
  
  
  

W tym miejscu podkreślić należy, iż w myśl art. 22g ust. 1 pkt 11 ww. ustawy o podatku dochodowym w razie, gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazano, iż kamienica stanowiąca odrębny majątek matki Wnioskodawczyni była wykorzystywana przez nią przez okres powyżej 60 miesięcy, natomiast w stosunku do pozostałych lokali Wnioskodawczyni nie posiada dowodów na okoliczność, że były wykorzystywane przez okres co najmniej 60 miesięcy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w stosunku do kamienicy Wnioskodawczyni może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3. Natomiast lokale mieszkalne oraz dom jednorodzinny należy amortyzować wg. stawki w wysokości 1,5 % tj. stawki właściwej dla lokali mieszkalnych, zgodnie z wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy prawne oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż:

• przychody, które będzie uzyskiwać Wnioskodawczyni z dzierżawy udziałów w nieruchomościach (dzierżawa na rzecz ojczyma, działającego jako przedsiębiorca) należy zaklasyfikować jako przychody z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  
• Wnioskodawczyni ma ona prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości, które wprowadzone zostaną do ewidencji środków trwałych, jako środki trwałe
  
• wartość początkową składników (tj. kamienicy i lokali mieszkalnych), które stanowiły majątek odrębny matki Wnioskodawczyni oraz lokali mieszkalnych, stanowiących majątek wspólny matki i ojczyma (wspólność ustawowa małżeńska) należy ustalić na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. wartość rynkową,
  
• w przypadku kamienicy (stanowiącej majątek odrębny matki Wnioskodawczyni), która była wykorzystywana przez okres powyżej 60 miesięcy Wnioskodawczyni może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji.
  
• w stosunku do lokali mieszkalnych oraz domu jednorodzinnego, gdzie Wnioskodawczyni nie posiada dokumentów, iż były wykorzystywane przez okres co najmniej 60 miesięcy Wnioskodawczyni zastosuje stawkę zgodnie z wykazem, stanowiącym załącznik Nr 1 do ustawy tj. w wys. 1,5 %,
  
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.