Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-14/14/AK
z 27 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2014 r. (data wpływu 8 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest serwis laptopów. Na rozpoczęcie tej działalności, jako osoba bezrobotna, Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie z Powiatowego Urzędu Pracy. Decyzję o przyznaniu dofinansowania na podjęcie działalności gospodarczej, w ramach programu "…", Wnioskodawca otrzymał pismem z dnia 7 grudnia 2012 r. Dnia 13 grudnia 2012 r. Wnioskodawca podpisał umowę z Dyrektorem Powiatowego Urzędu Pracy, występującym w imieniu Starosty, a 14 grudnia 2012 r. na rachunek bankowy Wnioskodawcy wpłynęły środki pieniężne z Rezerwy Ministra Pracy i Polityki Społecznej w kwocie 17 153 zł. W podpisanej umowie, jako termin rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca podał dzień 1 lutego 2013 r., natomiast zgodnie z aneksem do umowy, otrzymane dofinansowanie był zobowiązany wydatkować najpóźniej do dnia 4 lutego 2013 r. Przyznane środki pieniężne przeznaczył, w wyznaczonym terminie, na zakupy zgodne z postanowieniami regulaminu przyznawania dofinansowania. Wszystkie dokonane w ramach dotacji zakupy, zostały udokumentowane fakturami zakupu, na których jako nabywca widnieje Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. W ramach przyznanego dofinansowania zakupił maszyny i narzędzia, niezbędne do wykonywania działalności, zarówno o wartości powyżej 3 500 zł, jak i poniżej tej kwoty.

Po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej, kwoty przyznanego dofinansowania Wnioskodawca nie zaliczył do przychodów osiąganych z działalności gospodarczej, w związku z czym, dotacja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wydatki na zakup wyposażenia w postaci maszyn i narzędzi o wartości poniżej 3 500 zł każdy, zaliczył do kosztów uzyskania przychodów. Maszyna o wartości 8 700 zł została wprowadzona do ewidencji środków trwałych (484-4 KST) i amortyzowana jednorazowo. Odpis amortyzacyjny nie stanowił kosztu uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dofinansowanie otrzymane z Powiatowego Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej przez bezrobotnego jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy wydatki poniesione na zakup wyposażenia – maszyn i narzędzi – o wartości do 3 500 zł, sfinansowane z przyznanej jednorazowej dotacji z Urzędu Pracy, można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności?
3. Czy słusznie nie zaliczono odpisu amortyzacyjnego, od maszyny o wartości 8 700 zł zakupionej z przyznanej dotacji, do kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, (w zakresie pytania nr 1) zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. l pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Artykuł ten ma zastosowanie do środków przyznanych jednorazowo bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej przez Starostę z Funduszu Pracy.

W oparciu o powyższe artykuły, Wnioskodawca uważa, że środki otrzymane przez niego, jako osobę bezrobotną, z Urzędu Pracy w imieniu Starosty, na podjęcie działalności gospodarczej, nie podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, (w zakresie pytania nr 2) w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca przedstawił listę wydatków i innych, których nie uważa się za koszt uzyskania przychodu, przy czym na liście tej nie znajdują się wydatki, sfinansowane bezrobotnemu przez Starostę, na podjęcie działalności gospodarczej (uwzględnione w art. 21 ust. 1 pkt 121 wyżej wymienionej ustawy). Nie zawarto ich szczególnie w pkt 56 przytoczonego artykułu, który dotyczy wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów obcych. W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że wydatki poniesione na zakup wyposażenia w postaci maszyn i urządzeń, których wartość nie przekroczyła 3 300 zł słusznie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, (w zakresie pytania nr 3) zgodnie z art. 23 ust. l pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztu uzyskania przychodu nie stanowią odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że słusznie nie zaliczono do kosztów uzyskania przychodów, naliczonego odpisu amortyzacyjnego od nabytej maszyny o wartości 8 700 zł, gdyż dotacja pokryła całą jej wartość. Jednorazowy odpis amortyzacyjny naliczono w oparciu o art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2013 r., poz. 374, z późn. zm.).

Powołany przepis ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy stanowi m.in., że Starosta może ze środków Funduszu Pracy przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ww. ustawy, wskazuje że co do zasady, nie ma przeszkód, aby Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia sfinansowane ze środków otrzymanych z Funduszu Pracy.

Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jednakże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Sfinansowanie wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z urzędu pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Fakt, iż wydatki sfinansowane zostały z dotacji, ma natomiast znaczenie w przypadku zakupionych z dotacji środków trwałych podlegających amortyzacji. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Co do zasady zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23, co wynika z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie jednak do art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszt, uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Odpisy amortyzacyjne od tej części wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która pokryta została z otrzymanej dotacji, nie stanowią zatem kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego w świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę środki z Funduszu Pracy przeznaczone na zakup wyposażenia stanowią przychód z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, korzystający ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sfinansowane z dotacji, iż wydatki na zakup składników majątku – niezaliczonych do środków trwałych, a więc stanowiących wyposażenie – można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast zakupione z dofinansowania środki trwałe – zarówno wydatki na ich nabycie, jak i odpisy amortyzacyjne – nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 i pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże ponownie zauważyć należy, iż to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-563 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.