INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia – brak daty sporządzenia (data wpływu 4 listopada 2013 r.) uzupełnionym pismem z 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 28 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku transakcji zbycia udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku transakcji zbycia udziału w nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 28 stycznia 2014 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1988 r. Wnioskodawczyni nabyła jako osoba fizyczna wraz z małżonkiem, w ramach współwłasności małżeńskiej, niezabudowaną działkę. Nieruchomość ta stanowi w chwili obecnej ich majątek prywatny. Własnymi nakładami wybudowali budynek, a po przystąpieniu do spółki jawnej małżonek Wnioskodawczyni wydzierżawił całą nieruchomość tej spółce, przy czym dzierżawa ta następuje poza działalnością gospodarczą i jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z postanowieniami umowy dzierżawy i za zgodą właścicieli nieruchomości, spółka jawna znacznie rozbudowała budynek posadowiony na dzierżawionej nieruchomości. Obecnie Wnioskodawczyni oraz jej małżonek chcieliby, bez rozwiązywania umowy dzierżawy, zbyć udziały we współwłasności przedmiotowej działki na rzecz osób fizycznych (pozostałych wspólników spółki jawnej oraz ich małżonek) w ten sposób, że współwłaścicielami będą wszyscy wspólnicy spółki jawnej, również małżonek Wnioskodawczyni. Nabywcy udziałów we współwłasności wstąpią we wszystkie prawa i obowiązki wynikające z umowy dzierżawy. Następnie, wszyscy współwłaściciele (również Wnioskodawczyni) przeniosą na spółkę jawną swoje udziały we współwłasności przedmiotowej nieruchomości, w drodze sprzedaży lub wniesienia wkładu niepieniężnego. Pomiędzy zbyciem przez Wnioskodawczynię na rzecz osób fizycznych (wspólników spółki jawnej) a następnym etapem, tj. zbyciem swojego udziału na rzecz spółki jawnej nie będą ponoszone na nieruchomość żadne nakłady.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że przed zbyciem udziałów w przedmiotowej nieruchomości na rzecz osób fizycznych nie nastąpi rozliczenie nakładów poniesionych na nieruchomości przez dzierżawcę (spółkę jawną). Dzierżawca (spółka jawna) ponosił na wybudowanych przez Wnioskodawczynię budynkach wydatki na ich ulepszenie, ale przed zbyciem całej nieruchomości nie nastąpi ich rozliczenie. Umowa dzierżawy nie będzie rozwiązana (ani przed zbyciem udziałów w nieruchomości na rzecz osób fizycznych, ani przed zbyciem na rzecz spółki jawnej), a tym samym nie zaistnieje podstawa do rozliczenia nakładów. Natomiast po przeniesieniu własności całej nieruchomości na rzecz spółki jawnej umowa dzierżawy wygaśnie z mocy prawa. Małżonek Wnioskodawczyni wydzierżawia przedmiotową nieruchomość na rzecz spółki jawnej od 15 stycznia 2003 r. W stosunku do nieruchomości wybudowanej własnymi nakładami, Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W odniesieniu do budynku wybudowanego własnymi nakładami, po jego wybudowaniu, Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na ulepszenie tej części nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W odniesieniu do zbycia przez Wnioskodawczynię udziałów w nieruchomości na rzecz pozostałych wspólników spółki jawnej: Czy w opisanej powyżej sytuacji do transakcji zbycia udziałów w nieruchomości na rzecz osób fizycznych zastosowanie będzie miało zwolnienie od podatku od towarów i usług zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług...
2. W odniesieniu do mającego nastąpić później zbycia przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości na rzecz spółki jawnej: Czy w opisanej powyżej sytuacji do transakcji zbycia udziałów w nieruchomości zastosowanie będzie miało zwolnienie od podatku od towarów i usług zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zbycie udziałów w nieruchomości będzie zwolnione od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę okoliczność, że w przedmiotowym stanie faktycznym obecni właściciele nie sprzedają w sensie ekonomicznym tej części budynku, na której wybudowanie spółka jawna (dzierżawca) poniosła nakłady i nie jest ona uwzględniana w podstawie opodatkowania, nie będzie one miała wpływu na określenie stawki podatku właściwej dla tej transakcji. W odniesieniu natomiast do części budynku wybudowanej przez obecnych właścicieli nieruchomości (Wnioskodawczynię) należy stwierdzić, że była ona wydzierżawiana, a zatem została zasiedlona w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż dwa lata, w tym czasie na ulepszenie tej części nie były ponoszone nakłady o wartości stanowiącej co najmniej 30% wartości początkowej, a zatem ta część budynku spełnia warunki zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, z podstawy opodatkowania w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli nie wyodrębnia się wartości gruntu. Tym samym, zbycie całej nieruchomości – zarówno na rzecz osób fizycznych, jak i później na rzecz spółki jawnej powinno być opodatkowane według stawki podatku właściwej dla tej części budynku, która została uwzględniona w podstawie opodatkowania (tj. ta, na której wybudowanie nakłady ponieśli właściciele nieruchomości). Zdaniem Wnioskodawczyni, zbycie całej nieruchomości będzie zwolnione od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne, czy zawodowe. Z uwagi na powyższe, wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję dostawy towarów – następuje tutaj przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Odpłatnością będzie uzyskany przez dostawcę benefit (korzyść) określonego rodzaju. Nie ulega wątpliwości, że wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmym. Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść. Z tego względu należy stwierdzić, że wniesienie aportu stanowi odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, w zależności od przedmiotu aportu.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Współwłaścicielom przysługują idealne udziały we wspólnym prawie własności. Współwłasność przedstawia się zatem jako prawo własności składające się z zespolonych udziałów (Edward Gniewek, „Kodeks cywilny. Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe”. Komentarz, Zakamycze 2001, komentarz do art. 195).

W konsekwencji, współwłasność nie cechuje się fizycznym rozgraniczeniem własności w określonej rzeczy. Nie można przypisać jej określonego fizycznego składnika w rzeczy wspólnej.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu. (art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego).

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W zakresie pojęcia towarów, np. gruntów czy budowli, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie czy budowli (w prawie własności nieruchomości). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości – art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L z 2006 r. Nr 347, str. 1 ze zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności.

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu lub budowli należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Jednakże czynność ta nie musi być faktycznie opodatkowana (nie musi prowadzić do powstania podatku należnego), bowiem za czynność taką należy również rozumieć czynność podlegającą opodatkowania w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na mocy przepisów szczególnych – korzystającą ze zwolnienia od tego podatku.

Z powyższej definicji wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, przez którą należy rozumieć sprzedaż, a także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment sprzedaży w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. – podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast, w myśl art. 29a ust. 1 ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 29 ust. 5 ustawy, obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. – w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. – w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W wyniku zmian w zakresie ustalania podstawy opodatkowania, wprowadzonych do ustawy o podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2014 r. na mocy art. 1 pkt 23 i pkt 24 w związku z art. 15 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35 ze zm.), zrezygnowano z przepisów odwołujących się do uwzględniania w podstawie opodatkowania wartości rynkowej (takie zastrzeżenie do 31 grudnia 2013 r. dotyczyło dostaw, gdy należność była określona w naturze – art. 29 ust. 3, a także gdy cena świadczenia nie została określona – art. 29 ust. 9 ustawy), gdyż takie odwołanie nie wpisuje się w cel Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Po zmianie przepisów w takich przypadkach zastosowanie znajdzie zasada ogólna – podstawa opodatkowania określana będzie w oparciu o wszystko, co stanowi zapłatę. Należy wskazać, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma podatnik otrzymać), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (vide m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).

Z powyższego jednoznacznie wynika, że – co do zasady – grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że W 1988 r. Wnioskodawczyni nabyła jako osoba fizyczna wraz z małżonkiem, w ramach współwłasności małżeńskiej, niezabudowaną działkę. Nieruchomość ta stanowi w chwili obecnej ich majątek prywatny. Własnymi nakładami wybudowali budynek, a po przystąpieniu do spółki jawnej małżonek Wnioskodawczyni wydzierżawił całą nieruchomość tej spółce, przy czym dzierżawa ta następuje poza działalnością gospodarczą i jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z postanowieniami umowy dzierżawy i za zgodą właścicieli nieruchomości, spółka jawna znacznie rozbudowała budynek posadowiony na dzierżawionej nieruchomości. Obecnie Wnioskodawczyni oraz jej małżonek chcieliby, bez rozwiązywania umowy dzierżawy, zbyć udziały we współwłasności przedmiotowej działki na rzecz osób fizycznych (pozostałych wspólników spółki jawnej oraz ich małżonek) w ten sposób, że współwłaścicielami będą wszyscy wspólnicy spółki jawnej, również małżonek Wnioskodawczyni. Nabywcy udziałów we współwłasności wstąpią we wszystkie prawa i obowiązki wynikające z umowy dzierżawy. Następnie, wszyscy współwłaściciele (również Wnioskodawczyni) przeniosą na spółkę jawną swoje udziały we współwłasności przedmiotowej nieruchomości, w drodze sprzedaży lub wniesienia wkładu niepieniężnego. Pomiędzy zbyciem przez Wnioskodawczynię na rzecz osób fizycznych (wspólników spółki jawnej) a następnym etapem, tj. zbyciem swojego udziału na rzecz spółki jawnej nie będą ponoszone na nieruchomość żadne nakłady. Przed zbyciem udziałów w przedmiotowej nieruchomości na rzecz osób fizycznych nie nastąpi rozliczenie nakładów poniesionych na nieruchomości przez dzierżawcę (spółkę jawną). Dzierżawca (spółka jawna) ponosił na wybudowanych przez Wnioskodawczynię budynkach wydatki na ich ulepszenie, ale przed zbyciem całej nieruchomości nie nastąpi ich rozliczenie. Umowa dzierżawy nie będzie rozwiązana (ani przed zbyciem udziałów w nieruchomości na rzecz osób fizycznych, ani przed zbyciem na rzecz spółki jawnej), a tym samym nie zaistnieje podstawa do rozliczenia nakładów. Natomiast po przeniesieniu własności całej nieruchomości na rzecz spółki jawnej umowa dzierżawy wygaśnie z mocy prawa. Małżonek Wnioskodawczyni wydzierżawia przedmiotową nieruchomość na rzecz spółki jawnej od 15 stycznia 2003 r. W stosunku do nieruchomości wybudowanej własnymi nakładami, Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W odniesieniu do budynku wybudowanego własnymi nakładami, po jego wybudowaniu, Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na ulepszenie tej części nieruchomości.

W interpretacji indywidualnej z 7 lutego 2014 r. nr ILPP2/443-1069/13-4/MN wskazano, że w odniesieniu do zbycia przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości na rzecz pozostałych wspólników spółki jawnej, bez uprzedniego rozwiązania umowy dzierżawy, podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie stanowiło wszystko to co będzie zapłatą za zbycie udziału w gruncie oraz części budynku, który własnymi nakładami wybudowali obecni właściciele nieruchomości (tj. z pominięciem budynków wybudowanych przez dzierżawcę nieruchomości). Również w odniesieniu do mającego nastąpić później zbycia przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości na rzecz spółki jawnej, bez uprzedniego rozwiązania umowy dzierżawy, podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie stanowiło wszystko to co będzie zapłatą za zbycie udziału w gruncie oraz części budynku, który własnymi nakładami wybudowali obecni właściciele nieruchomości (tj. z pominięciem części budynku wybudowanej przez dzierżawcę nieruchomości).

W analizowanej sprawie, wobec nieruchomości będących przedmiotem wniosku, doszło do pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 2 pkt 14 ustawy, a ponadto, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą udziału w nieruchomości upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Ponieważ, jak wskazała Wnioskodawczyni, przedmiotowa nieruchomość stanowi przedmiot dzierżawy na rzecz spółki jawnej od 15 stycznia 2003 r. Dzierżawa ta następuje poza działalnością gospodarczą i jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na ulepszenie tej części nieruchomości.

W konsekwencji, zbycie przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości na rzecz pozostałych wspólników spółki jawnej, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Również mające nastąpić później zbycie przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości na rzecz spółki jawnej, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, wydana dla Wnioskodawczyni interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych dla jej małżonka oraz pozostałych wspólników spółki jawnej.

W pozostałym zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.