Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-505/13-4/JG
z 29 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 16 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w części odnoszącej się do:

• pytania nr 1 - jest nieprawidłowe,
• pytania nr 2 - jest bezprzedmiotowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 10 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej zwany: „Spółką”) zawarł umowy leasingu operacyjnego z podmiotami świadczącymi usługi finansowania i zarządzania flotą samochodów osobowych (dalej zwanych: „finansującymi”). Ponadto Spółka zawarła z tymi samymi podmiotami umowy na obsługę serwisową.

Opłata serwisowa określana jest w oparciu o dane dotyczące pojazdu oraz zakresu usług wynikających z umowy serwisowej, które mogą być świadczone na rzecz Spółki tj. marka pojazdu, przewidywany roczny przebieg i czas trwania umowy, abonament radiowy, serwis techniczny (koszty obsługi technicznej, napraw i konserwacji), OC, AC, NNW, dostarczenia samochodu zastępczego, usługi assistance, zarządzanie kosztami związanymi z używaniem paliwowych kart kredytowych).

Finansujący zobowiązuje się świadczyć Spółce odpłatne usługi serwisowe, a Spółka zobowiązuje się za świadczone usługi płacić zryczałtowane wynagrodzenie w miesięcznych ratach, które płatne są z góry. Na opłatę miesięczną za usługi serwisowe składa się między innymi opłata za samochód zastępczy, który jest udostępniany Spółce np. na czas naprawy samochodu, będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego.

Ponieważ Spółka korzysta z usług wielu finansujących, konstrukcja umów serwisowych bywa odmienna. W niektórych umowach na świadczenie usług serwisowych wyszczególnione są opłaty za poszczególne rodzaje usług świadczonych w ramach usługi serwisowej. W pozostałych umowach serwisowych ceny poszczególnych usług świadczonych w ramach zawartej umowy serwisowej nie są wyodrębnione i Spółce znana jest całkowita kwota kompleksowej usługi serwisowej.

Poniesione wydatki na zakup usług leasingowych i serwisowych spełniają warunek zawarty w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. że zostały one poniesione w celu osiągnięcia źródła przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów. Samochody, które są przedmiotem umów leasingowych i serwisowych spełniają definicję samochodów osobowych w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2011 r. Nr 102, poz. 585 z późn. zm.). Umowy zawarte z finansującymi na odpłatne używanie samochodów spełniają definicję umowy leasingowej zawartą w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W piśmie z 10 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, Spółka udzieliła następujących wyjaśnień.

1. Czy umowy leasingu operacyjnego zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotami świadczącymi usługi finansowania i zarządzania flotą samochodów osobowych spełniają wszystkie warunki określone w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
   Umowy zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotami świadczącymi usługi finansowania i zarządzania flotą samochodów osobowych spełniają wszystkie warunki zawarte w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. umowy zawarte zostały na czas oznaczony stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji rzeczy ruchomych będących przedmiotem umowy i suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej przedmiotu umowy.
2. Czy umowy na obsługę serwisową (dot. m.in. udostępniania samochodu zastępczego) pomimo, że stanowią odrębne usługi od usług leasingu, dotyczą samochodów osobowych użytkowanych przez Spółkę na podstawie umów leasingu operacyjnego?
   Tak, umowy na obsługę serwisową dotyczą samochodów osobowych użytkowanych przez Spółkę na podstawie umów leasingu operacyjnego.
3. Czy finansujący są właścicielami (współwłaścicielami) samochodów udostępnianych Wnioskodawcy na podstawie zawartych umów leasingu?
   Tak, finansujący jest właścicielem samochodów udostępnianych Wnioskodawcy na podstawie zawartych umów leasingu.
4. Czy samochody osobowe są wykorzystywane przez Spółkę dla potrzeb związanych z prowadzoną działalnością?
   Tak, samochody osobowe są wykorzystywane przez Spółkę dla potrzeb związanych z prowadzoną działalnością.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy ryczałt miesięczny za udostępnienie samochodu zastępczego na podstawie zawartej umowy serwisowej, jeżeli jego wysokość jest określona w umowie powinien być zaliczany w poczet kosztów uzyskania przychodów w ramach tzw. kilometrówki, tj. do wysokości kwoty wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra (art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)?
2. Jeśli bowiem ryczałt za udostępnienie samochodu zastępczego na podstawie zawartej umowy serwisowej, w przypadku gdy jego wysokość jest określona w umowie może być zaliczony w poczet kosztów uzyskania przychodów do wysokości kilometrówki, tj. do wysokości kwoty wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, to czy kwota podlegająca temu limitowi powinna odpowiadać iloczynowi 1/30 wysokości ryczałtu miesięcznego za udostępnienie samochodu zastępczego i ilości dni faktycznego użytkowania samochodu, przy założeniu, że ilość dni w miesiącu wynosi 30 dni?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wszelkie faktycznie poniesione koszty używania samochodów, które nie stanowią składników majątku Spółki, mimo że ponoszone są w celu osiągnięcia źródła przychodów lub ich zabezpieczeniu, są limitowane, a wartość limitu stanowi iloczyn liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra (art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Kosztami używania samochodu niestanowiącego własności Spółki są wszystkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, tj. zarówno wynagrodzenie za korzystanie z cudzego samochodu, jak i wszelkie koszty eksploatacyjne. W opinii Spółki, ryczałt za udostępnienie samochodu zastępczego, jeżeli z umowy serwisowej jasno wynika jego wysokość, powinien podlegać limitowi do wysokości kilometrówki. Ponieważ w umowie serwisowej określony jest stały ryczałt miesięczny za udostępnienie samochodu zastępczego, limitowi podlegają koszty do wysokości kwoty będącej iloczynem wysokości 1/30 ryczałtu miesięcznego za udostępnienie samochodu zastępczego i ilości dni faktycznego użytkowania samochodu, przy założeniu, że ilość dni w miesiącu wynosi 30 dni.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków poniesionych z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika, w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu (art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 16 ust. 4 i ust. 5, przez stawkę za jeden kilometr przebiegu pojazdu, rozumie się stawkę określoną dla samochodów osobowych, uwzględniającą pojemność silnika, a przebieg pojazdu powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu dla samochodów osobowych, nie stanowiących składników majątku podatnika, nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu w rozumieniu art. 17a pkt 1.

Spółka zawarła z finansującymi dwie odrębne umowy - na świadczenie usług leasingu i na świadczenie usług serwisowych. Jakkolwiek obie te usługi, tj. usługa leasingu i usługa serwisowa są ze sobą powiązane, to jednak zobowiązanie się finansującego do świadczenia usługi serwisowej za określonym wynagrodzeniem odrębnym od raty leasingowej wskazuje, że usługa serwisowa jest usługą odrębną od usługi leasingu.

Zatem art. 17a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie znajdzie w tym stanie faktycznym zastosowania. Spółka korzystając z samochodu zastępczego, będącego samochodem osobowym w rozumieniu podatku dochodowego, udostępnionego Spółce przez leasingodawcę, w ramach usługi serwisowej, jest uprawniony do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków dotyczących tego samochodu zastępczego w granicach limitu tzw. kilometrówki, pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W opinii Spółki, charakter ryczałtowy opłaty serwisowej, w ramach której wyodrębniona jest ryczałtowa opłata za podstawienie samochodu zastępczego w razie gdyby zaistniała taka potrzeba powoduje, że zaliczenie tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest problematyczne. Zdaniem Spółki, tylko część miesięcznej opłaty ryczałtowej za samochód zastępczy, która jest proporcjonalna do ilości dni faktycznego użytkowania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych Spółki wykorzystywanych dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej powinna podlegać limitowi do wysokości kilometrówki, gdyż tylko tę część kosztów można zaliczyć w poczet kosztów używania samochodu zastępczego w okresie jego faktycznego użytkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe - w zakresie pytania nr 1,
• bezprzedmiotowe - w zakresie pytania nr 2.
  
  

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje więc podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Powyższy przepis ogranicza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia i innych umów związanych z używaniem, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika.

Ograniczenie to wynika z określenia przez ustawodawcę limitu wydatków wyznaczonego iloczynem liczby kilometrów i stawki za jeden kilometr. Wymaga to od podatnika prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Powyższego przepisu nie stosuje się jednak do samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16 ust. 3b ustawy). Z regulacji tej wynika więc, że wydatki związane z użytkowaniem samochodów osobowych na podstawie umowy leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów u leasingobiorcy, bez ograniczenia wynikającego z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra pod warunkiem, że umowa ta spełnia przesłanki umożliwiające uznanie jej za „umowę leasingu”, określone w art. 17a pkt 1 omawianej ustawy podatkowej.

Dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych pojęcie umowy leasingu zostało zdefiniowane w art. 17a pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Definicja umowy leasingu zawarta w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określa warunki, jakie musi spełnić umowa, aby zgodnie z ustawą mogła być uznana za umowę leasingu. Ustawodawca konstruując ten przepis określił zakres podmiotowy i przedmiotowy umowy leasingu. Jednocześnie w rozdziale 4a - opodatkowanie stron umowy leasingu - znajduje się art. 17b, który określając skutki, jakie wywołuje umowa po stronie finansującego i korzystającego, wskazuje na dodatkowe warunki, które decydują o zaliczeniu umowy do podatkowej umowy leasingu operacyjnego.

Zgodnie z art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.
   
   

W myśl art. 17b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178)

– do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowy leasingu operacyjnego z podmiotami świadczącymi usługi finansowania i zarządzania flotą samochodów osobowych oraz umowy na obsługę serwisową. Zawarte umowy leasingu operacyjnego spełniają wszystkie warunki określone w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. umowy zawarte zostały na czas oznaczony stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji rzeczy ruchomych będących przedmiotem umowy i suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej przedmiotu umowy. Jednocześnie Spółka wskazała, że umowy na obsługę serwisową dotyczą samochodów osobowych użytkowanych przez nią na podstawie umów leasingu operacyjnego. Ponadto, jak przedstawiono w opisie sprawy, samochody osobowe wykorzystywane są przez Spółkę dla potrzeb związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Odnosząc zatem powołane uregulowania prawne do przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że skoro umowy na obsługę serwisową (w tym udostępniania samochodu zastępczego) dotyczą samochodów użytkowanych przez Spółkę na podstawie umowy leasingu operacyjnego, czyli zapewniają realizację samych umów leasingowych, to - stosownie do art. 16 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - Spółka nie będzie zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów dla samochodów osobowych użytkowanych na podstawie powyższych umów leasingu operacyjnego, a wydatki związane z ich eksploatacją (użytkowaniem), w tym wynikające z umów na obsługę serwisową będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, bez ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych, pod warunkiem ich zgodnego z prawem udokumentowania.

Podsumowując, ryczałt miesięczny za udostępnienie samochodu zastępczego na podstawie zawartej umowy serwisowej winien być zaliczony w poczet kosztów uzyskania przychodów bez ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 uznać należało za nieprawidłowe. Natomiast kwestia zawarta w pytaniu nr 2 stała się w tym stanie rzeczy bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.