INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2012r. (data wpływu 9 marca 2012r.), uzupełnionego pismem z dnia 5 czerwca 2012r. (data wpływu 12 czerwca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego jest

• prawidłowe w zakresie wypełnienia dokumentu dostawy,
• nieprawidłowe w zakresie braku regulacji prawnej odnoszącej się do wypełniania rubryki 11 dokumentu dostawy.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wypełnienia dokumentu dostawy. Przedmiotem wniesionego wniosku była przykładowa transakcja przy udziale trzech pośredniczących podmiotów węglowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 czerwca 2012r. (data wpływu 12 czerwca 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu znak: IBPP4/443-131/12/LG z dnia 25 maja 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 czerwca 2012r.:

Wnioskodawca wskazał 2 aspekty w zakresie wystawiania dokumentów dostawy: KOKS (transport obcy i własny) oraz WĘGIEL KAMIENNY (odbiór obcy).

1. KOKS - obcy transport

Transakcja obejmuje 3 Pośredniczące Podmioty Węglowe:

PPW 1 – Firma X

PPW 2 – Wnioskodawca - dealer

PPW 3 - skład opału (gdzieś w Polsce), dokonujący we własnym zakresie odbioru koksu

Na podstawie upoważnienia, wystawionego przez PPW 2 dla PPW 1, do wystawiania w imieniu Wnioskodawcy dowodów dostawy, każdorazowo przy odbiorze koksu na koksowni w ww. przykładzie, wystawiany jest dowód dostawy (Wnioskodawca jest Sprzedającym - PPW 2, w transakcji przemieszczenia wyrobu węglowego).

W rubryce 11 DD wpisywany jest adres koksowni, czyli miejsca wydania wyrobu węglowego. Dokument DD podpisywany jest również na terenie koksowni przez kierowcę upoważnionego przez PPW 3 do fizycznego odbioru koksu oraz podpisania dowodu dostawy.

2. KOKS - własny transport

Transakcja obejmuje 3 Pośredniczące Podmioty Węglowe:

PPW 1 – Firma X

PPW 2 - Wnioskodawca, organizuje transport koksu do PPW3

PPW 3 - jednostka budżetowa korzystająca ze zwolnienia

W rubryce 11 DD Wnioskodawcy wpisywany jest adres miejsca (np. adres placówki szkoły), w którym fizycznie następuje odbiór koksu przez PPW 3. Dokument DD podpisywany jest przez upoważnioną osobę pod adresem analogicznym do odbioru koksu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca przedstawił również przykładową ogólną transakcję kupna - sprzedaży węgla kamiennego ze kopalń, w której Wnioskodawca uczestniczy, określając ją jako WĘGIEL - obcy transport obejmującą:

PPW 1 - kopalnia

PPW 2 - dealer

PPW 3 - pośrednik - firma handlowa

PPW 4 - pośrednik - firma handlowa

PPW 5 - odbiorca finalny, skład opału, dokonujący odbioru węgla z kopalni własnym transportem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Co jest determinantą wypełnienia rubryki 11 Dokumentu Dostawy... Czy jest to kwestia: kto organizuje transport:
• gdy transport organizuje PPW 3 - wtedy w poz. 11 DD – Wnioskodawca wpisuje adres PPW1 – koksownia, a gdy,
• transport organizuje PPW2 - wtedy w poz. 11 DD – Wnioskodawca wpisuje adres PPW 3, jego siedzibę bądź oddział czy gdzie jest fizycznie podpisywany Dokument Dostawy...
2. Co jest prawidłowe:
• gdy PPW 3 tylko podpisuje Dokument Dostawy w siedzibie/oddziale swojej firmy - wtedy poz. 11 DD – Wnioskodawca wpisuje adres PPW3... (mimo, że właściciel upoważnił swojego kierowcę/firmę spedycyjną do fizycznego odbioru towaru a terenie PPW1) czy,
• gdy PPW 3 tylko podpisuje Dokument Dostawy w siedzibie/oddziale swojej firmy - wtedy poz. 11 DD – Wnioskodawca wpisuje adres PPW1... (właściciel upoważniając swojego kierowcę/firmę spedycyjną do fizycznego odbioru towaru a terenie PPW1, fizycznie odebrał w swoje posiadanie wyrób węglowy)...
3. Czy właściwe jest podpisanie Dokumentu Dostawy przez kierowcę upoważnionego każdorazowo lub czasowo przez PPW 3 do podpisu Dokumentu Dostawy, na koksowni a następnie po fizycznym odbiorze towaru w siedzibie/oddziale PPW 3 - odesłania pocztą do PPW 2... 4. Jaka jest podstawa prawna regulująca zasadę wpisywania prawidłowego adresu w rubryce 11 dokumentu dostawy...

Zdaniem Wnioskodawcy zasadniczą determinantą adresu wpisywanego w poz. 11 jest – kto organizuje transport (a nie miejsce fizycznego podpisania Dokumentu Dostawy). Jeżeli jest to odbiorca – Wnioskodawca wpisuje adres koksowni, a gdy organizuje transport PPW2 czyli dostawa wyrobów węglowych na własny koszt do siedziby lub oddziału PPW3 Wnioskodawca wpisuje adres siedziby bądź oddziału PPW3. Prawidłowym jest wypełnienie dokumentu dostawy w następujący sposób:

• gdy organizowany jest transport przez PPW3 – w rubryce 11 – Wnioskodawca wpisuje adres koksowni bez względu na to gdzie fizycznie jest podpisany Dokument Dostawy,
• gdy transport organizowany jest przez PPW2 – w rubryce 11 – Wnioskodawca wpisuje adres PPW3
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, w momencie kiedy PPW3 upoważni do podpisania Dokumentu Dostawy swojego pracownika lub pracownika firmy spedycyjnej na koksowni (ze wskazaniem koksowni jako miejsca odbioru wyrobów węglowych), dopuszczalne jest w rubryce 11 Dokumentu Dostawy wpisanie – adresu koksowni, gdyż fizycznie towar z firmy PPW2 do PPW3, przekazywany jest właśnie na terenie producenta.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca przedstawił, iż:

• w zakresie aspektu nr 1 – koks – transport obcy (transport organizowany przez PPW3):
  W ww. przykładzie prawidłowo wpisano w rubryce 11, adres koksowni, gdyż jest to miejsce w którym PPW 3 odbiera wyrób węglowy od PPW 2, dokonując jego przemieszczenia we własnym zakresie, (wyjaśnienie z rubryki 11 o numerze 5 - cyt. „adres miejsca, w którym następuje odbiór wyrobów węglowych przez PPW itd.);
• w zakresie aspektu nr 2 - koks - własny transport (transport organizowany przez PPW2):
  W ww. przykładzie prawidłowo wpisano w rubryce 11, adres przykładowej szkoły, gdyż jest to miejsce w którym PPW 3 odbiera przywieziony przez PPW 2 wyrób węglowy.
  
  

Odnośnie natomiast podstawy prawnej regulującej zasadę wpisywania prawidłowego adresu w rubryce 11 dokumentu DD, w ocenie Wnioskodawcy, brak jest przepisów regulujących tą kwestię.

Natomiast w zakresie przedstawionej sytuacji dotyczącej obrotu pomiędzy pięcioma Pośredniczącymi Podmiotami Węglowymi, w której odbioru węgla z kopalni dokonuje ostatni z tych podmiotów własnym transportem: w ocenie Wnioskodawcy zgodnie z art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym oraz rozporządzeniem do ustawy z dnia 19 grudnia 2011r. dotyczące obowiązku wystawiana dowodów dostawy wyrobów węglowych w transakcji przemieszczania niniejszych wyrobów, w przedstawianym przykładzie dokument DD winien wystawić PPW 4 dla PPW 5.

Jeżeli węgiel odbierany jest fizycznie na kopalni czyli u PPW 1 przez PPW 5 - jego własnym transportem (mimo, iż fakturowo „przechodzi" przez 5 firm) zgodnie z ww. aktami prawnymi, obowiązek wystawienia dowodu dostawy spoczywa na PPW 4, gdyż jest ostatnim Sprzedającym w transakcji przemieszczenia wyrobu węglowego. Ta sytuacja nie generuje konieczności wystawiania dokumentu DD pomiędzy poszczególnymi PPW, tak jak ma się to w przypadku faktury VAT. Jednocześnie zobowiązuje PPW 1 - kopalnię - do potwierdzenia w rubryce 8, wystawionego przez PPW 4 dowodu DD - wydania do przemieszczenia wyrobu węglowego.

Y kopalnie węgla kamiennego, ze względu na brak rzekomych możliwości technicznych nie dopuszczają tzw. cyt, „obcych dowodów DD” (w omawianym przykładzie - potencjalnie wystawione przez PPW 4).

Ta dość nietypowa sytuacja i brak możliwości uzyskania podpisu kopalni jako podmiotu fizycznie wydającego węgiel, w rubryce 8 na potencjalnym dowodzie DD, nakłania wszystkich uczestników opisywanej transakcji do wystawiania (podobnie jak fakturę VAT) dokumentu DD dla każdej transakcji pomiędzy PPW 1 a PPW 2, PPW 2 a PPW 3, PPW 3 a PPW 4 i w końcu PPW 4 a PPW 5.

Kolejna, paradoksalna sprawa dotyczy rubryki 11 czyli adresu odbioru wyrobu węglowego. W obecnej chwili, kopalnie już dopuszczają możliwość wpisania (analogicznie do przykładu KOKS - transport obcy) adresu danej kopalni, z której dokonuje się odbioru węgla. Wcześniej, obligatoryjnie w rubryce 11 wpisywana była siedziba PPW 2, mimo iż de facto w opisywanym przykładzie, wyrób węglowy nigdy fizycznie nie był pod tym adresem.

Obecnie ta kwestia częściowo została poprawiona, czyli w rubryce 11 dokumentu DD wystawianym każdorazowo pomiędzy PPW 1 a PPW 2 (w opisywanej transakcji 5 podmiotowej) wpisywany jest adres kopalni czyli rzeczywistego adres, z którego odbierany jest wyrób węglowy.

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest wystawienie dokumentu DD przez PPW 4 dla PPW 5, który dokonuje odbioru węgla swoim transportem. W rubryce 8 tegoż „obcego dowodu DD” winna kopalnia - PPW 1, podpisać niniejszy dokument DD jako podmiot wydający wyrób węglowy (zachowując sobie oczywiście 1 z egzemplarzy). W rubryce 11 opisywanego dokumentu powinien być wpisany adres kopalni, z której kierowca dokonuje fizycznego odbioru wyrobu węglowego, przemieszczając go na swój skład opałowy.

Podsumowując Wnioskodawca podkreśla, iż z pozycji pośrednika, nie jest w stanie przekonać i wymóc na tak dużym molochu jakim jest kopalnia, do zmiany stosowanych przez nich nieprawidłowości. Z drugiej strony, wszystkie „transakcje węglowe” odbywają się na szeroko pojętym rynku, zarówno przez dealerów węgla jak i innych firm pośredniczących za zasadzie: każdy każdemu wystawia dokument DD analogicznie do wystawiania faktury VAT. Wnioskodawca pozostaje na stanowisku, iż jest to nie prawidłowe, ale poniekąd nie ma innego wyjścia. Wnioskodawca jest bezradny wobec takich molochów jakimi są: kompanie czy holdingi węglowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie wypełnienia dokumentu dostawy,
• nieprawidłowe w zakresie braku regulacji prawnej odnoszącej się do wypełniania rubryki 11 dokumentu dostawy.
  
  

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19 -21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, w pozycji 20 pod kodem ex CN 2702 węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15 oC lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

1. 23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;
2. 8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;
3. 27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704.
   
   

Stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na pojęcie „sprzedaży wyrobów węglowych”, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny;
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Stosownie do art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

W myśl art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a;
2. posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b;
3. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca posiadający status pośredniczącego podmiotu węglowego dokonuje zakupu wyrobu węglowego – koksu od Firmy X (pośredniczącego podmiotu węglowego), przy czym nie następuje jego przemieszczenie. Nabyty koks Wnioskodawca następnie odsprzedaje:

1. Składowi opałowemu (również będącego pośredniczącym podmiotem węglowym), który to odbiera wyrób węglowy własnym transportem bezpośrednio od Firmy X. Dokument dostawy wypełnia w imieniu Wnioskodawcy (na podstawie stosownego upoważnienia) Firma X wpisując w rubryce 11 tego dokumentu adres koksowni, czyli miejsce odbioru sprzedanego wyrobu węglowego.
2. Podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia z akcyzy z uwagi na zużycie wyrobu węglowego i wówczas koks jest dostarczany do tego podmiotu transportem Wnioskodawcy. Wówczas w dokumencie dostawy Wnioskodawcy, w rubryce 11, wpisywany jest adres docelowego dostarczenia koksu.
   
   

Przedmiotem wniosku jest kwestia prawidłowego wypełniania rubryki nr 11 dokumentu dostawy.

Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy z dnia 30 sierpnia 2010r. (Dz. U. Nr 160, poz. 1075 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem, określa m. in. wzór i sposób stosowania dokumentu dostawy wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, zwanych dalej "wyrobami zwolnionymi", w tym w przypadku, o którym mowa w art. 42 ust. 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", oraz podmioty, które wystawiają dokument dostawy.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia, dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy - w przypadku:

1. przemieszczania sprzedanych przez niego wyrobów węglowych do pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy,
2. importu lub eksportu przez niego wyrobów węglowych,
3. nabycia wewnątrzwspólnotowego lub dostawy wewnątrzwspólnotowej przez niego wyrobów węglowych,
4. zwrotu do niego wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy albo podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy.
   
   

W myśl § 2 ust. 6a rozporządzenia, w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a, dokument dostawy jest wystawiany w czterech egzemplarzach, z których:

1. pierwszy jest przeznaczony dla pośredniczącego podmiotu węglowego albo dla podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy, do których są przemieszczane wyroby węglowe;
2. drugi jest dołączany do przemieszczanych wyrobów węglowych i po potwierdzeniu ich odbioru przez pośredniczący podmiot węglowy albo podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy, jest niezwłocznie zwracany pośredniczącemu podmiotowi węglowemu, który wystawił dokument dostawy;
3. trzeci jest przeznaczony dla pośredniczącego podmiotu węglowego, który wydaje wyroby węglowe;
4. czwarty jest przeznaczony dla pośredniczącego podmiotu węglowego, który wystawił dokument dostawy.
   
   

Natomiast § 2 ust. 11 rozporządzenia stanowi, iż wzór dokumentu dostawy dla wyrobów węglowych określa załącznik nr 1a do rozporządzenia.

Zgodnie ze wzorem dokumentu dostawy rubryka 11 jest przeznaczona do wpisywania adresu miejsca odbioru wyrobów węglowych, a zgodnie z objaśnieniem nr 5, jest to adres miejsca, w którym następuje odbiór wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot zwolniony, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym.

Przepisy ustawy i rozporządzenia, jak też wyjaśnienia do wzoru dokumentu dostawy wyrobów węglowych będącego załącznikiem nr la do rozporządzenia - nie zawierają definicji miejsca odbioru, czy też samego odbioru. Brak jest więc jakichkolwiek przesłanek, aby traktować to pojęcie inaczej, niż w sposób ugruntowany i przyjęty na gruncie prawa cywilnego. W świetle zasad przyjętych na tle art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), wydanie rzeczy oznacza przeniesienie ich posiadania przez sprzedającego, natomiast ich odbiór - uzyskanie tego posiadania przez kupującego. Do dokonania tak pojmowanego odbioru dopuszczalne jest umocowanie osoby trzeciej, np. przewoźnika. Możliwość odbioru przez przewoźnika (osobę trzecią) wynika z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Ani ustawa, ani właściwości czynności nie sprzeciwiają się, aby nabywca mógł umocować przewoźnika do dokonania odbioru towaru (wyrobów węglowych).

Ponadto przypisy do wzoru dokumentu dostawy wyrobów węglowych (Załącznik nr 1a do rozporządzenia) wskazują, że w polu 11 wpisuje się: "5) Adres, w którym następuje odbiór wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot zwolniony...".

Stosownie do powyższego za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

• w sytuacji gdy Wnioskodawca (PPW2) jako pośredniczący podmiot węglowy jest podmiotem sprzedającym, a nabywca (skład opału – PPW3) dokonuje odbioru sprzedawanego koksu z terenu Firmy X (PPW1) we własnym zakresie tj własnym transportem lub przez upoważnionego przewoźnika, w rubryce 11 dokumentu dostawy winien wpisany być adres miejsca odbioru koksu przez nabywcę lub upoważnionego przewoźnika tzn. adres Firmy X. W tej sytuacji np. kierowca upoważniony przez odbiorcę podpisuje w miejscu wydania towaru tj. Firmy X odbiór koksu i wraz z jednym egzemplarzem dokumentu dostawy dokonuje przemieszczenia tego koksu do składu opałowego. Zaznaczyć w tym miejscu jednakże należy, iż posiadany egzemplarz służy nabywcy koksu jako potwierdzenie prawidłowego nabycia wyrobów węglowych zwolnionych z akcyzy, nie jest on powtórnie potwierdzany w miejscu rozładunku na terenie składu opałowego ani odsyłany do sprzedawcy, który już jest w posiadaniu egzemplarza potwierdzonego przez upoważnioną przez nabywcę osobę w miejscu odbioru tj. na terenie Firmy X,
• w sytuacji gdy Wnioskodawca (PPW2) jako pośredniczący podmiot węglowy sam organizuje transport do nabywcy zwolnionego z akcyzy ze względu na zużycie wyrobów węglowych (PPW3) i wydanie koksu nabywcy następuje pod adresem tego podmiotu (np. placówki szkoły), w rubryce 11 dokumentu dostawy winien być wskazany adres tej placówki tj. miejsce odbioru koksu przez podmiot zużywający węgiel do celów zwolnionych. W tym przypadku, w miejscu odbioru, osoba upoważniona przez nabywcę winna dokonać potwierdzenia odebrania koksu objętego dokumentem dostawy i tak potwierdzony egzemplarz dokumentu dostawy winien być zwrócony Wnioskodawcy.
  
  

Stosownie do powyższego za prawidłowe uznaje się również stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku gdy odbiorca końcowy będący pośredniczącym podmiotem węglowym lub podmiotem korzystającym ze zwolnienia z akcyzy upoważni do podpisania dokumentu dostawy swojego pracownika lub pracownika firmy spedycyjnej ze wskazaniem koksowni jako miejsca odbioru wyrobu węglowego, w rubryce 11 wpisuje się również adres koksowni, tj. miejsce odbioru wyrobu węglowego.

Natomiast za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż brak jest artykułu regulującego kwestię wpisywania prawidłowego adresu w rubryce 11 dokumentu dostawy, gdyż wzór dokumentu dostawy został określony w załączniku do tego rozporządzenia, zgodnie z § 2 ust. 11 ww. rozporządzenia.

Zgodnie z objaśnieniem w pozycji 5 do dokumentu dostawy w rubryce 11 tego dokumentu wpisywany jest „Adres miejsca, w którym następuje odbiór wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot zwolniony, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym.”.

Tym samym sposób wypełnienia rubryki 11 dokumentu dostawy został uregulowany przepisami prawa.

Odnośnie natomiast opisanej przez Wnioskodawcę sytuacji w której w obrocie wyrobami węglowymi uczestniczy 5 podmiotów (przedstawionej w uzupełnieniu wniosku), sytuacja ta nie może być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej udzielanej Wnioskodawcy, gdyż schemat przedstawionej transakcji jest zbyt ogólny. W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca przedstawił sytuację, będącą poza zakresem pierwotnego wniosku, nie wskazując którym jest podmiotem w przedstawionym przypadku. Ponadto nie przedstawił w tym schemacie opisu swoich działań jako Zainteresowanego, nawet działań teoretycznych. Również z przedstawionego stanowiska nie sposób określić na którym etapie obrotu wyrobami węglowymi Wnioskodawca występuje i jakie obowiązki wynikające z przepisów prawa winien spełnić w swojej indywidualnej sprawie.

Tym samym w powyższym zakresie tut. organ nie ma możliwości oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w jego indywidualnej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.