Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-1132/13-3/AM
z 28 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2013 r. (data wpływu 31 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej oraz stawki amortyzacji środka trwałego (samochodu osobowego) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych sposobu ustalenia wartości początkowej oraz stawki amortyzacji środka trwałego (samochodu osobowego).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 01.09.2013 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług medycznych usług ratownictwa medycznego. Świadczona usługa wykonywana będzie w Stacjach Pogotowia Ratunkowego. Do wykonywanej działalności gospodarczej będzie wykorzystywał własny używany samochód osobowy, zakupiony uprzednio na potrzeby prywatne. Samochód ten nigdy wcześniej nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności, nie był wprowadzany do ewidencji środków trwałych i nie był amortyzowany. Samochód Wnioskodawca nabył 07.12.2009 r. na podstawie faktury VAT na jego nazwisko i na niego został zarejestrowany.

Wartość brutto wynikająca z faktury, będącej w posiadaniu Wnioskodawcy wynosi 54 440 zł. Wnioskodawca samochód wprowadził do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych z dniem 02.09.2013 r. w wartości początkowej 54 440 zł, tj. wartości brutto - ceny nabycia.

Zastosowany odpis amortyzacji samochodu jest wg. art. 22h ust.1 pkt l określony w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad tj. wg stawki 20% rocznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy wprowadzając samochód osobowy, jako środek trwały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, Wnioskodawca poprawnie przyjmie, jako wartość początkową tego środka trwałego cenę nabycia wynikającą z posiadanego przez niego oryginału faktury dokumentującej zakup samochodu.
2. Czy wybór stawki amortyzacji samochodu jest właściwy.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy samochód wprowadzony został do ewidencji środków trwałych wartości niematerialnych z dniem 02.09.2013 r., w wartości początkowej 54 440 zł tj. wg art. 22g ust. 1 pkt 1. Zastosowany odpis amortyzacji samochodu jest wg. art. 22h ust 1, pkt 1 określony w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad tj. wg stawki 20% rocznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (…).

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Ograniczenie kwotowe odpisów amortyzacyjnych dot. samochodu osobowego wprowadza przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, zgodnie, z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Stosownie natomiast do treści art. 22a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie, bowiem z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Jedną z podstawowych kategorii decydujących o prawidłowości dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest właściwe określenie wartości początkowej środków trwałych.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze kupna, określa art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Jak wynika ze opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca od 1 września 2013 r. prowadzi działalność gospodarczą. Na potrzeby tej działalności wykorzystuje samochód osobowy zakupiony w 2009 r., który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Samochód ten Wnioskodawca nabył na prywatne cele, na podstawie faktury VAT.

Wobec powyższego, w związku z faktem, iż Wnioskodawca dysponuje fakturą potwierdzającą nabycie przedmiotowego samochodu, wartość początkową tego środka trwałego należało ustalić w oparciu o cenę nabycia wynikającą z tej faktury.

Odnosząc się natomiast do sposobu ustalenia stawki amortyzacyjnej dla przedmiotowego środka trwałego (samochodu osobowego) wskazać należy, iż w myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do treści art. 22i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Z powyższego przepisu art. 22i ust. 1 ww. ustawy wynika, zatem, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy i przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, iż Wnioskodawca prawidłowo ustalił wartość początkową samochodu osobowego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując cenę nabycia wynikającą z faktury dokumentującej jego zakup. Jednocześnie Wnioskodawca od tak ustalonej wartości początkowej środka trwałego będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej określonej w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych tj. w wysokości 20%..

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002, r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.