INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 27 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (A) jest podmiotem świadczącym usługi z zakresu e-commerce, umożliwiające zawieranie transakcji on-line. W ramach prowadzonej działalności Spółka m.in. udostępnia platformy internetowe pozwalające na umieszczanie ogłoszeń, przeprowadzanie aukcji i zawieranie transakcji pomiędzy użytkownikami.

A jest podmiotem kapitałowo powiązanym z B S.A. (dalej: B).

Spółka zamierza rozpocząć współpracę z B oraz organizacjami pożytku publicznego (dalej: OPP) w ramach serwisu platforma charytatywna (dalej: PCH), za pośrednictwem którego możliwe będzie przeprowadzenie internetowych aukcji charytatywnych.

Aukcja taka wyglądała będzie jak „zwykła” aukcja internetowa: sprzedający wystawia na aukcji przedmiot, kupujący płaci za niego wylicytowaną cenę oraz pokrywa koszty transportu, różnicą jest to, iż kwota należna za przedmiot trafia nie na konto sprzedającego, a do wybranej przez niego przed rozpoczęciem aukcji organizacji pożytku publicznego, współpracującej w ramach PCH oraz A. Kwota należna za transport przekazywana jest na konto sprzedającego.

Współpracę w ramach PCH będą mogły podjąć jedynie OPP będące podmiotami prowadzącymi działalność pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t.j. Dz.U. z 2012 r. Nr 234, poz. 1536 ze zm.). Uzyskane z aukcji w ramach PCH środki przekazywane będą na realizację celów statutowych.

Wzajemne prawa, obowiązki oraz zakres wykonywanych czynności zostanie uregulowany poprzez:

1. Umowę trójstronną pomiędzy B, A oraz OPP.
2. Regulamin świadczenia usług w serwisie platforma charytatywna.
3. Umowa o świadczenie usług pomiędzy B oraz A.
   
   

Na podstawie umowy trójstronnej, do zadań A będzie należało:

1. udostępnienie i obsługa urządzeń technicznych tj. oddzielnego serwera, łączy itp. do przeprowadzania transakcji na cele charytatywne,
2. opracowanie i wdrożenie programów do administracji transakcjami w serwisie PCH,
3. opracowanie regulaminu i umieszczenie go w witrynie internetowej Serwisu PCH,
4. promocja i reklama Serwisu PCH.
   
   

Powyższe usługi Spółka będzie świadczyła nieodpłatnie na rzecz OPP, jako wkład w organizację i przeprowadzanie aukcji na cele charytatywne zgodne z celami statutowymi OPP.

Ostatnim z dokumentów, który został wymieniony, a który będzie regulował wzajemne prawa oraz obowiązki stron jest umowa o świadczenie usług zawarta pomiędzy A oraz B. Umowa ta zostanie zawarta wyłącznie dla celów obsługi płatności w serwisie PCH i dotyczyła będzie czynności niezbędnych dla prawidłowego wywiązywania się przez B z zadań wynikających z umowy trójstronnej i regulaminu. System informatyczny, którym posługuje się B, wymaga przystosowania do obsługiwania transakcji płatniczych w ramach serwisu PCH, w którym występuje wielu kupujących, wielu sprzedających oraz wiele OPP jako odbiorców należności. Z uwagi na to B powierzy A udostępnienie dodatkowych narzędzi w ramach powyższej umowy pozwalających na przypisanie transakcji do rachunku płatniczego wybranej OPP oraz na utrzymywanie prawidłowego salda na tym rachunku. W przypadku braku powyższej umowy prawidłowe rozliczanie transakcji dokonywanych w ramach PCH oraz spełnianie prawnych wymogów dotyczących instytucji płatniczych byłoby niemożliwe. B samodzielnie nie dysponuje takimi możliwościami.

W konsekwencji, na podstawie tej umowy usługi świadczone przez A będą polegały na:

1. Dostarczeniu infrastruktury informatycznej niezbędnej do prowadzenia rachunków płatniczych.
2. Dostarczeniu oprogramowania niezbędnego do przekazywania kupującym, sprzedającym i OPP informacji o statusie realizacji płatności.
3. Zbieraniu danych identyfikacyjnych od OPP na potrzeby realizacji obowiązków wynikających z przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu.
4. Udzielaniu odpowiedzi oraz przekazywaniu zgłoszeń stron aukcji (kupujących, sprzedających, OPP) dotyczących usług świadczonych przez B w ramach PCH.
5. Dokonywaniu na podstawie instrukcji B korekty stanu sald na rachunkach płatniczych, które są niezbędne w sytuacji błędnych rozliczeń.
   
   

Powyższe usługi będą świadczone przez A nieodpłatnie. Bez nich niemożliwe byłoby poprawne świadczenie usług płatniczych przez B w ramach PCH, które także będą świadczone przez B na rzecz OPP nieodpłatnie. Nadrzędnym celem obu podmiotów (A i B) jest bowiem nieodpłatne świadczenie usług obsługi płatności na rzecz OPP w ramach PCH.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy koszty poniesione w związku budową platformy PCH oraz ze świadczeniem usług w ramach tego serwisu (utrzymywanie łączy, serwera, infrastruktury, koszty personelu zaangażowanego w obsługę OPP i B w ramach współpracy dotyczącej PCH itp.) stanowią koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone w związku z nieodpłatnym świadczeniem usług na rzecz OPP koszty, w tym personelu zaangażowanego w obsługę OPP i B w ramach PCH, koszty infrastruktury, serwera itp., stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Jak wskazano powyżej, Spółka nieodpłatnie świadczy na rzecz OPP usługi udostępniania platformy aukcyjnej w ramach serwisu PCH. W związku ze świadczeniem powyższych usług A ponosi pewne koszty, takie jak koszty personelu zaangażowanego w obsługę OPP i B w ramach PCH, koszty infrastruktury utrzymania łączy, serwera itp.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 9 lutego 2012 r., sygn. I SA/Po 877/11: „zgodnie z art. 888 § 1 kc przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest więc wyłącznie wzbogacenie obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Zachowanie dokonującego czynności nie jest ukierunkowane w tych przypadkach na osiągnięcie jakiejkolwiek korzyści. Czynnikiem wyróżniającym czynność prawną darowizny jest zatem element korzyści osiągany tylko przez jedną stronę umowy. Warunkiem koniecznym umowy darowizny jest tzw. causa donandi, czyli wola darczyńcy przysporzenia majątku obdarowanego kosztem majątku własnego. W takim przypadku owa causa jest motywem sprawczym przysporzenia obdarowania kogoś. Innymi słowy, jedynym celem, jaki przyświeca darczyńcy, jest wzbogacenie obdarowanego (tak m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego II FSK 2218/09, wyrok WSA we Wrocławiu I SA/Wr 968/11). Jak się wskazuje w literaturze, por. np. Gawlik Zdzisław, Janiak Andrzej, Kidyba Andrzej, Kopaczyńska-Pieczniak Katarzyna, Kozieł Grzegorz, Niezbecka Elżbieta, Sokołowski Tomasz, komentarz do art. 889 Kodeksu cywilnego, LEA 2010: „Nieodpłatność jest składnikiem przedmiotowo istotnym umowy darowizny, ale wcale to nie oznacza, że każdy stosunek prawny, w którym korzyść uzyskuje tylko jedna strona umowy, nosi takie miano. W odniesieniu do niektórych stosunków prawnych od uznania stron ustawa uzależnia, czy danemu stosunkowi zostanie nadany odpłatny, czy darmy charakter. Przykładem takich stosunków jest umowa dzierżawy, pożyczki, zlecenia, przechowania czy poręczenia (tak wyrok WSA w Poznaniu III SA/Po 229/11)”.

W przedstawionym stanie faktycznym, stronami dokonującymi darowizny na rzecz OPP są sprzedający, którzy rezygnują ze swojego wynagrodzenia za sprzedane na aukcji przedmioty i decydujący się na przekazanie odpowiednich kwot na rzecz OPP. Zadanie Spółki polega jedynie na udostępnieniu serwisu PCH, w ramach którego możliwa jest realizacja transakcji sprzedaży. A umożliwia więc dokonanie darowizny przez sprzedających na rzecz OPP.

W przypadku Spółki nie można więc mówić o dokonaniu darowizny, gdyż motywem jej działania nie jest wzbogacenie OPP kosztem swojego majątku. Ponadto usługi własne, świadczone nieodpłatnie, nie mogą stanowić przedmiotu darowizny. Nie stanowią one bowiem świadczenia względem majątku darczyńcy.

W konsekwencji należy przyjąć, iż wydatki poniesione przez Spółkę w związku z realizacją świadczeń w ramach PCH nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Oznacza to, iż podstawę do wyłączenia powyższych wydatków z kosztów uzyskania przychodów mogłoby stanowić jedynie niespełnienie generalnej przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 wspomnianej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Koszty związane z udostępnieniem platformy PCH na rzecz OPP ponoszone są w celu budowania pozytywnego wizerunku Spółki i w konsekwencji zwiększenie zaufania użytkowników. Wzrost zaufania potencjalnie przekłada się na wzrost zainteresowania oferowanymi przez Spółkę usługami oraz zwiększenie się grona podmiotów z nich korzystających.

Zatem wymienione uprzednio koszty ponoszone w związku z udostępnianiem serwisu PCH dla OPP pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągnięciem przychodów lub zabezpieczeniem źródła przychodów przez Spółkę. W konsekwencji należy uznać, iż przedmiotowe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz należy zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być - co do zasady - wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu kosztów wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Podkreślić przy tym należy, że pojęcie kosztów uzyskania przychodów musi być rozumiane w kontekście istoty podatku dochodowego. Zgodnie bowiem z treścią art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest, co do zasady, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami jego uzyskania osiągnięta w roku podatkowym (…). Z przytoczonej definicji wynika, że stanowi on różnicę pomiędzy przychodem a kosztami jego uzyskania. Z istoty dochodu wynika, że przychód łączy się z określonymi kosztami poniesionymi w celu jego osiągnięcia, czy zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Konieczność uchwycenia „celowościowego” („koszty poniesione w celu”) związku pomiędzy wydatkiem a uzyskaniem przychodu lub zachowaniem bądź zabezpieczeniem źródła przychodów, wymaga oceny przesłanek, jakimi kierował się podatnik oraz uwarunkowań determinujących poniesienie wydatku, z których powinna wynikać racjonalność i gospodarcze uzasadnienie określonego działania podatnika.

Zatem każdy z wydatków musi być oceniany indywidualnie co do tego, czy stanowi koszt uzyskania przychodu, czy też nie.

W niniejszej sprawie kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów poniesionych w związku budową platformy PCH oraz ze świadczeniem usług w ramach tego serwisu (utrzymywanie łączy, serwera, infrastruktury, koszty personelu zaangażowanego w obsługę OPP i B w ramach współpracy dotyczącej PCH itp.).

Aby udzielić odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej należy rozważyć, czy w analizowanej sytuacji zastosowanie znajdzie wyłączenie z kosztów podatkowych określone w art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Wobec braku definicji „darowizny” w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, rozstrzygnięcie, czy dana czynność stanowi darowiznę w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, wymaga sięgnięcia - w myśl reguł wykładni systemowej - do przepisów aktu prawnego, w którym ta instytucja jest uregulowana. Tym aktem prawnym jest ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2 ww. ustawy). Musi być jednak bezpłatne, tzn. nie może mieć odpowiednika w świadczeniu drugiej strony.

Powyższy przepis art. 888 Kodeksu cywilnego, podkreślając element nieodpłatności jako istotny dla umowy darowizny, nie precyzuje, czy chodzi w nim tylko o świadczenie całkowicie bezpłatne i czy odpłatność częściowa pozbawia świadczenie (zobowiązanie się do świadczenia) charakteru darowizny. Cech darowizny dopatrywać należy się z reguły w każdej umowie, w której darczyńca zmierza do wzbogacenia obdarowanego kosztem swojego majątku (causa donandi). W konsekwencji, można przyjąć, że tylko pełna odpłatność wyłącza darowiznę - LeAisNeAis Polska Sp. z o.o. Komentarz do Kodeksu cywilnego, Księga trzecia, Zobowiązania, tom 2, Gerard Bieniek, Helena Ciepła, Stanisław Dmowski, Jacek Gudowski, Krzysztof Kołakowski, Marek Sychowicz, Tadeusz Wiśniewski, Czesława Żuławska, Wydanie 9.

Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione - art. 890 Kodeksu cywilnego.

Zatem, darowiznę wyróżnia wśród innych czynności prawnych to, że ma ona na celu nieodpłatne przysporzenie obdarowanemu korzyści (wzbogacenie obdarowanego) kosztem majątku darczyńcy. Aby uznać daną czynność za darowiznę, konieczne jest zatem wystąpienie dyspozycji majątkowej darczyńcy, prowadzące do zmniejszenia jego majątku.

Z powyższego wynika, że darowizna ma charakter świadczenia nieodpłatnego i nieekwiwalentnego, które dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnej zobowiązującej. Cecha bezpłatności oznacza, że świadczenie to nie może mieć odpowiednika w świadczeniu drugiej strony.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, Wnioskodawca jest podmiotem świadczącym usługi z zakresu e-commerce, umożliwiające zawieranie transakcji on-line. Spółka zamierza rozpocząć współpracę z B oraz organizacjami pożytku publicznego (dalej: OPP) w ramach serwisu platforma charytatywna (dalej: PCH), za pośrednictwem którego możliwe będzie przeprowadzenie internetowych aukcji charytatywnych. Wzajemne prawa, obowiązki oraz zakres wykonywanych czynności zostanie uregulowany poprzez umowę trójstronną pomiędzy B, A oraz OPP. Na podstawie umowy trójstronnej, do zadań Wnioskodawcy będzie należało:

1. udostępnienie i obsługa urządzeń technicznych, tj. oddzielnego serwera, łączy itp. do przeprowadzania transakcji na cele charytatywne,
2. opracowanie i wdrożenie programów do administracji transakcjami w serwisie PCH,
3. opracowanie regulaminu i umieszczenie go w witrynie internetowej Serwisu PCH,
4. promocja i reklama Serwisu PCH.
   
   

Jak wskazano we wniosku, Spółka nieodpłatnie świadczy na rzecz OPP usługi udostępniania platformy aukcyjnej w ramach serwisu PCH.

Mając na uwadze powyższe, a także przyjmując za Wnioskodawcą, że „stronami dokonującymi darowizny na rzecz OPP są sprzedający, którzy rezygnują ze swojego wynagrodzenia za sprzedane na aukcji przedmioty i decydujący się na przekazanie odpowiednich kwot na rzecz OPP. Zadanie Spółki polega jedynie na udostępnieniu serwisu PCH, w ramach którego możliwa jest realizacja transakcji sprzedaży. A umożliwia więc dokonanie darowizny przez sprzedających na rzecz OPP” stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy, że „Koszty związane z udostępnieniem platformy PCH na rzecz OPP ponoszone są w celu budowania pozytywnego wizerunku Spółki i w konsekwencji zwiększenie zaufania użytkowników. Wzrost zaufania potencjalnie przekłada się na wzrost zainteresowania oferowanymi przez Spółkę usługami oraz zwiększenie się grona podmiotów z nich korzystających” Organ zauważa, że ustawodawca wydatki na cele jakie wskazał Wnioskodawca traktuje jako reprezentację i wyłącza je z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi bowiem art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja” ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

W piśmiennictwie powoływana jest zazwyczaj definicja słownikowa. Wskazać jednakże należy, że w przeciwieństwie do definicji ustawowej, zamieszczonej w danym akcie prawnym, nie ma jednej i powszechnie obowiązującej definicji słownikowej określonego pojęcia, a pomiędzy poszczególnymi z nich mogą zachodzić różnice w sposobie opisu wyjaśnianego terminu oraz niezbędnych cechach i elementach, które składają się na opis wyjaśniający znaczenia danego pojęcia. O ile w przypadku definicji ustawowej brak zaistnienia jakiegokolwiek jej elementu, czy też spełnienia wynikającego z niej warunku, nie jest możliwe przyporządkowanie danego stanu faktycznego do normy prawnej, w której pojęcie to występuje, to skutek ten nie może być automatycznie stosowany w przypadku posłużenia się definicją słownikową.

Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja” wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”. Dlatego też termin „reprezentacja” użyty w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może być definiowany jako „przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz”.

Powyższe rozumienie pojęcia „reprezentacja”, zdaniem Organu, należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 6 maja 1998 r. sygn. akt SA/Sz 1412/97, stwierdził, że „reprezentacja nie musi odnosić się do „okazałości, wystawności”, a odnosi się do „dobrego reprezentowania firmy”, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów”.

Podobne orzeczenia w kwestii pojęcia „reprezentacji” zapadły w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 13 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 334/10 oraz z 3 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 881/10.

Przenosząc definicję „reprezentacji” na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności. Podobne stanowisko wyrażone zostało w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę w związku z budową platformy PCH oraz ze świadczeniem usług w ramach tego serwisu (utrzymywanie łączy, serwera, infrastruktury, koszty personelu zaangażowanego w obsługę OPP i B w ramach współpracy dotyczącej PCH itp.), jako wydatki związane z „budowaniem pozytywnego wizerunku” Spółki, a więc wydatki o charakterze reprezentacyjnym, będą podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, uznając, że przedmiotowe wydatki znajdują się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), nie można rozpatrywać ich również w kontekście przepisu art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Jednocześnie nadmienia się, że postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnych jest postępowaniem szczególnym i w tym sensie ograniczonym np. w stosunku do postępowania podatkowego i kontrolnego, że nie może obejmować postępowania dowodowego. Powyższe wynika wprost z unormowania zawartego w art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), który stanowi, iż w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 129, art. 130, art. 135-137, art. 140, art. 143, art. 165a, art. 168, art. 169 § 1-2, art. 170 i art. 171 oraz przepisy rozdziału 5, 6, 10 i 23 działu IV. W powołanym przepisie ustawodawca nie wymienia postępowania dowodowego, które regulują przepisy rozdziału 11 działu IV Ordynacji podatkowej.

I tak, w świetle powyższego, w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Innymi słowy, podane przez wnioskodawcę fakty nie podlegają weryfikacji ani konfrontacji z dokumentami źródłowymi, ponieważ w oparciu o wydaną w indywidualnej sprawie interpretację, wnioskodawca uzyskuje jedynie informację o poglądzie organu w konkretnej, przedstawionej we wniosku sprawie. Zatem, pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poniesionych przez Spółkę wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie informuje się, że w pozostałym zakresie wniosku dotyczącym podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.