2014.01.31 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1059/13-4/AK
z 31 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 28 października 2013 r. (data wpływu 31 października 2013 r.) uzupełnionym pismem z 2 stycznia 2014 r. (data wpływu 13 stycznia 2014 r.) oraz pismem z 2 stycznia 2014 r. (data wpływu 31 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT składki ubezpieczeniowej przekazywanej przez Spółkę do ubezpieczyciela - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT składki ubezpieczeniowej przekazywanej przez Spółkę do ubezpieczyciela. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z 2 stycznia 2014 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie pośredniczyć w zakresie przekazywania składek na ubezpieczenie. Wpłacającym te składki będą klienci Spółki. Odbiorcami będą firmy ubezpieczeniowe. W związku z powyższym Spółka będzie pobierać środki pieniężne czyli zbierać składkę ubezpieczeniową w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela na własne konto a następnie przekazywać ją na konto ubezpieczyciela.

W uzupełnieniu Zainteresowany wskazał, że:

Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie pośredniczyć w zakresie zawierania ubezpieczeń pomiędzy klientami a towarzystwami ubezpieczeniowymi i w ramach tej działalności zbiera składkę od klienta i przekazuje do towarzystwa ubezpieczeniowego.

Wpłacającym te składki będą klienci Spółki. Odbiorcami będą firmy ubezpieczeniowe. W związku z powyższym Spółka będzie pobierać środki pieniężne czyli zbierać składkę ubezpieczeniową w imieniu i na rzecz ubezpieczyciela na własne konto a następnie przekazywać ją na konto ubezpieczyciela, na podstawie zawartych umów brokerskich.

Spółka przekazywać będzie jedynie składkę ubezpieczeniową do zakładu ubezpieczeń w imieniu i na rzecz klientów, a zatem nie dokonuje refakturowania składki. Za wykonywanie tych czynności (czynności agencyjne, przekazu pieniężnego) Spółka będzie otrzymywać osobne wynagrodzenie.

Pobranie od klientów i przekazanie do zakładu ubezpieczeń kwot składek ubezpieczeniowych stanowi jedną z czynności, do wypełnienia której Spółka jest zobowiązana na podstawie zawartej z ubezpieczycielem umowy (właściwie-porozumienia kurtażowego). Wartość (kwota) składki ubezpieczeniowej stanowi więc wypełnienie zobowiązania wynikającego z umowy.

Spółka nie nabywa we własnym imieniu od zakładu ubezpieczeń usług ubezpieczeniowych dla swoich klientów nie refakturuje tych usług. Spółka nie jest stroną umowy ubezpieczenia, ponieważ taka umowa zawarta jest pomiędzy zakładem ubezpieczeń a klientami. Spółka dysponuje jedynie pełnomocnictwem klienta, w którym upoważnia on Spółkę do zbierania składki.

Wartość składki ubezpieczeniowej nie stanowi wynagrodzenia Spółki. Spółka działa bowiem w odniesieniu do przedmiotowej kwoty jedynie jako przekazujący otrzymaną należność do zakładu ubezpieczeń.

Czynność przekazania kwoty od klienta do ubezpieczyciela stanowi wypełnienie zobowiązania wynikającego z porozumienia kurtażowego, za co Spółka otrzymuje od niego odrębne wynagrodzenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy składka, którą Spółka pobiera na swoje konto a następnie jest przekazywana na konto ubezpieczyciela powinna być opodatkowana VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Co do zasady każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przy czym muszą być spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W związku z powyższym, aby uznać wartość przekazywanej składki ubezpieczeniowej za wynagrodzenie Spółki opodatkowane podatkiem VAT, konieczne jest rozstrzygnięcie czy wartość składki ubezpieczeniowej przekazywanej Spółce przez klientów stanowi jej wynagrodzenie z tytułu jakiegokolwiek świadczenia (dostawy towarów bądź świadczenia usług) wykonywanego przez Spółkę na rzecz klientów.

W tym kontekście, kluczowym dla rozstrzyganej sprawy jest fakt, iż Spółka przekazuje jedynie składkę ubezpieczeniową do zakładu ubezpieczeń w imieniu i na rzecz klientów, a zatem nie dokonuje refakturowania składki. Za wykonywanie tych czynności (czynności agencyjne, przekazu pieniężnego) Spółka będzie otrzymywać osobne wynagrodzenie.

Z kolei dostawa towarów stanowi bowiem przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Poprzez towary ustawa o VAT, zgodnie z art. 2 ust. 6 w brzmieniu od 1 stycznia 2011 r., nakazuje rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W przypadku przekazywania kwot składek ubezpieczeniowych, przekazywane są w rzeczywistości jednostki pieniężne. Należy zauważyć, iż jednostki pieniężne nie są uznawane za rzeczy. Pieniądze jako takie są uznawane za rzeczy oznaczone gatunkowo tylko w postaci znaków pieniężnych (banknotów i monet), a nie jednostek pieniężnych wyrażających abstrakcyjną jednostkę wartości.

Charakterem pieniądza jako środka płatniczego zajmował się Sąd Najwyższy, który w wyroku z 4 grudnia 1998 r. (sygn. III CKN 49/98) stwierdził, że „pieniądze jako środek płatniczy, zarówno banknoty, jaki bilon są wprawdzie rzeczami, ale są to tylko rzeczy sui generis, ponieważ nie mają samoistnej wartości wynikającej z ich właściwości fizycznych, lecz z określonej gwarancji jaką daje im państwo”. Z powyższego wyroku wynika, iż jednostki pieniężne nie mogą być uznane za rzeczy. W świetle powyżej przytoczonej definicji towaru, nie ulega wątpliwości, że kwota (wartość) składki ubezpieczeniowej nie może być uznana za towar. W konsekwencji czynność mająca na celu przekazania kwot składek ubezpieczeniowych nie stanowi dostawy towarów w świetle ustawy o VAT.

Przez świadczenie usług, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się z kolei każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również m.in. przeniesienie praw do wartości niematerialnych prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Za wynagrodzenie Spółki nie można w żadnym razie uznać kwoty składki ubezpieczeniowej, Spółka nie refakturuje tej kwoty, przekazuje ją jedynie na zasadzie przekazu pieniężnego. Czynność ta bowiem (przekazania kwoty od klienta do ubezpieczyciela) stanowi wypełnienie zobowiązania wynikającego z umowy, za co Spółka otrzymuje od niego odrębne wynagrodzenie. W związku z tym, do kwoty składki ubezpieczeniowej nie powinien być doliczany przez Spółkę VAT, gdyż kwota ta to wynagrodzenie za świadczenie wykonane przez ubezpieczyciela na rzeczy klienta.

Pobranie od klientów i przekazanie do zakładu ubezpieczeń kwot składek ubezpieczeniowych stanowi jedną z czynności, do wypełnienia której Spółka jest zobowiązana na podstawie zawartej z ubezpieczycielem umowy. Wartość (kwota) składki ubezpieczeniowej stanowi więc wypełnienie zobowiązania wynikającego z umowy, a tym samym nie podlega sama w sobie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Klient, a nie Spółka jest podmiotem będącym stroną umowy ubezpieczenia (klient zawiera z zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczeniową, jest stroną umowy w stosunku cywilnoprawnym). Nie ma też wątpliwości, że kwota składki ubezpieczeniowej stanowi wynagrodzenie należne zakładowi ubezpieczeń od ubezpieczającego/strony umowy ubezpieczenia, czyli klienta. Tym samym, to klient (a nie Spółka) jest podmiotem zobowiązanym do zapłaty składki ubezpieczeniowej do zakładu ubezpieczeń. Spółka nie dokonuje refakturowania kwoty składki ubezpieczeniowej. W drodze analogii, przekazanie składki ubezpieczeniowej przez Spółkę do ubezpieczyciela w imieniu klientów można porównać do sytuacji, gdy w supermarketach klienci opłacają określone rachunki, np. rachunki za energię elektryczną. W takim przypadku, pobierana przez supermarket kwota należności wynikającej z danego rachunku nie stanowi w żadnym przypadku wynagrodzenia supermarketu z tytułu jakiegokolwiek świadczenia na rzecz jego klienta, Supermarket jedynie przekazuje kwotę rachunku w imieniu klienta do sprzedawcy usługi, np. zakładu energetycznego. Wynagrodzeniem supermarketu w analizowanym przykładzie będzie co najwyżej wartość odrębnie określonego wynagrodzenia (prowizji) pobieranej z tytułu wykonanej usługi - wynagrodzeniem supermarketu nie będzie wartość pobranej płatności odpowiadającej należności z danego rachunku.

Powyższe stanowisko znajduje również oparcie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 1 grudnia 2009 r., (sygn. I SA/Kr 1462/09), w którym Sąd stwierdził m.in. że „Jeżeli spółka nie była beneficjentem usługi, a jedynie pośredniczyła w regulowaniu płatności za tę usługę, to nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez usługodawcę. Nie powinna też dokumentować rozliczeń z rzeczywistym usługobiorcą za pomocą refaktury”.

Należy zauważyć, iż w omawianym przypadku przekazywania przez Spółkę kwoty składki ubezpieczeniowej do zakładu ubezpieczeń, Spółka nie nabywa we własnym imieniu od zakładu ubezpieczeń usług ubezpieczeniowych dla swoich klientów nie refakturuje tych usług. Spółka nie jest stroną umowy ubezpieczenia, ponieważ taka umowa zawarta jest pomiędzy zakładem ubezpieczeń a klientami.

Wartość składki ubezpieczeniowej w żadnym razie nie stanowi wynagrodzenia Spółki. Spółka działa bowiem w odniesieniu do przedmiotowej kwoty jedynie jako przekazujący otrzymaną należność do zakładu ubezpieczeń (jako agent płatniczy). Wobec powyższego, wartość składki ubezpieczeniowej, przekazywanej przez Spółkę do ubezpieczyciela w imieniu klienta, nie stanowi wynagrodzenia Spółki z tytułu jakiegokolwiek świadczenia opodatkowanego VAT i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem po stronie Spółki.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach organów skarbowych (przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 23 kwietnia 2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP1/443-265/10-2/AW) oraz interpretacji indywidualnej z dnia 25 stycznia 2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP2/443-984/10-4/KG.

Reasumując Spółka stoi na stanowisku, że przekazane przez nią składki na ubezpieczenie nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług i konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin