Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1036/13-4/MK
z 7 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2013 r. (data wpływu 15 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 27 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powrotu do zwolnienia podmiotowego po okresie zawieszenia działalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powrotu do zwolnienia podmiotowego po okresie zawieszenia działalności. Dnia 27 stycznia 2014 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik chce podjąć decyzję o powrocie do zwolnienia podmiotowego od VAT z dniem 1 stycznia 2014 r.

Sytuacja Wnioskodawcy jest następująca:

1. jest czynnym podatnikiem,
2. nie wykonuje czynności określonych w art. 113 ust. 13 pkt 1 i pkt 2,
3. wartość sprzedaży w roku:
   • 2010 wynosiła 71.773,00 zł,
   • 2011 wynosiła 56.423,00 zł,
   • 2012 wynosiła 26.756,00 zł,
   • 2013 za m-c wrzesień wynosiła 1.974,00 zł,
4. podatnik korzystał z zawieszenia działalności gospodarczej od dnia 6 sierpnia 2012 r. do dnia 2 września 2013 r.,
5. nigdy nie będzie przekroczona kwota sprzedaży 150.000,00 zł,
6. działalność gospodarcza dotyczy sprzedaży detalicznej artykułów używanych (odzieży).
   
   

Dnia 27 stycznia 2014 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, że:

1. W okresie zawieszenia działalności Wnioskodawca nie zmienił formy prawnej prowadzonej działalności gospodarczej (jednoosobowa działalność).
2. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od lutego 2005 r. z powodu, że Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zawieszenie działalności gospodarczej w okresie od 6 sierpnia 2012 r. do 2 września 2013 r. pozbawia podatnika możliwości wyboru decyzji powrotu do zwolnienia podmiotowego od VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zawieszenie działalności gospodarczej nie powinno być przeszkodą do powrotu do zwolnienia podmiotowego, gdyż przepisy podatkowe nie definiują takiej przeszkody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do treści art. 113 ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Stosownie do treści ust. 5 powołanego przepisu – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. –zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Z kolei jak stanowi art. 113 ust. 10 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z treści art. 113 ust. 11a ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. –wynika, że przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. – zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca chce podjąć decyzję o powrocie do zwolnienia podmiotowego od VAT z dniem 1 stycznia 2014 r. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem, nie wykonuje czynności określonych w art. 113 ust. 13 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wartość sprzedaży w roku 2012 wynosiła 26.756,00 zł, a w roku 2013 za m-c wrzesień wynosiła 1.974,00 zł. Wnioskodawca korzystał z zawieszenia działalności gospodarczej od dnia 6 sierpnia 2012 r. do dnia 2 września 2013 r., a dokonywana sprzedaż nigdy nie przekroczy kwoty sprzedaży 150.000,00 zł. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy dotyczy sprzedaży detalicznej artykułów używanych (odzieży). Zainteresowany wyjaśnił jednocześnie, że w okresie zawieszenia działalności Wnioskodawca nie zmienił formy prawnej prowadzonej działalności gospodarczej (jednoosobowa działalność). Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od lutego 2005 r. z powodu, że zrezygnował ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą wpływu zawieszenia działalności gospodarczej w okresie od 6 sierpnia 2012 r. do 2 września 2013 r. na pozbawienie Wnioskodawcy możliwości powrotu do zwolnienia podmiotowego od VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia zawieszenia działalności gospodarczej. Kwestia ta uregulowana została m.in. w przepisach ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 672 ze zm.). Zgodnie z art. 14a ust. 1 ww. ustawy, przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 14a ust. 3).

Z kolei zgodnie z ust. 4 tego artykułu, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1. ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
2. ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3. ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
5. wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6. ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
7. może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.
   
   

Art. 14a ust. 5 powyższej ustawy wskazuje, że zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek przedsiębiorcy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej. Ustanie bytu prawnopodatkowego w zakresie podatku od towarów i usług powoduje bowiem zmiana formy prawnej prowadzonej działalności, np. zlikwidowanie działalności prowadzonej jednoosobowo jako osoba fizyczna i podjęcie w formie spółki cywilnej lub odwrotnie, a nie zaniechanie na pewien czas wykonywania czynności opodatkowanych.

Treść powołanych wyżej przepisów nie wskazuje, aby podatnika, który w roku podatkowym zawiesza a następnie wznawia działalność gospodarczą, należało traktować jako rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej. Czasowe zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wyniku zawieszenia działalności przez osobę fizyczną, a następnie ponowne (w kolejnym sezonie) wznowienie ich wykonywania, powoduje, że mamy do czynienia z tym samym podatnikiem.

Fakt rozpoczęcia działalności gospodarczej ma charakter niepowtarzalny i może nastąpić tylko raz w ściśle określonym czasie – jest nim wykonanie przez podatnika pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy.

Zatem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, podejmując – po okresie zawieszenia – działalność gospodarczą w kolejnym sezonie (w kolejnym roku) w niezmienionej formie prawnej (jako osoba fizyczna), Wnioskodawca dokonuje tego jako podatnik kontynuujący działalność gospodarczą, a nie jako podmiot rozpoczynający wykonywanie działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy opisu zdarzenia przyszłego wskazać należy, że zawieszenie działalności przez Wnioskodawcę w trybie przewidzianym przez ustawę o swobodzie działalności gospodarczej nie pozbawia Wnioskodawcy prawa do ponownego zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Zainteresowany w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie dokonuje dostaw określonych w art. 113 ust. 13 ustawy, sprzedaż w roku ubiegłym nie przekroczyła kwoty 150.000 zł i nie wystąpiła przesłanka określona w art. 113 ust. 11 ustawy. W konsekwencji powyższego brak przesłanek wykluczających prawo Wnioskodawcy do ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.