Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-657/11/13-S/AF
z 25 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2011 r. (data wpływu 11 maja 2011 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla dostawy towarów dokonanej na rzecz armatora - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2011 r. złożono wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla dostawy towarów dokonanej na rzecz armatora

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Działalność Spółki polega m.in. na dokonywaniu dostaw tuszów i tonerów do drukarek. Jednym z kontrahentów jest podatnik podatku od wartości dodanej z siedzibą na Cyprze, który jest armatorem tankowców (PKWiU ex 30.11.22.0). Spółka dokonuje dostaw tuszów i tonerów do drukarek znajdujących się na statkach kontrahenta cypryjskiego, które przebywają w danym momencie w porcie w .... Są to typowe drukarki biurowe, przeznaczone do obsługi dokumentacji statków (np. dokumentacja załadunku i wyładunku). Nie służą celom rozrywki i sportu.

Transakcja przebiega następująco:

1. Kontrahent składa zamówienie, na którym widnieje nazwa statku, na który przeznaczony jest towar. Do tego zamówienia dołącza oświadczenie, że jest armatorem tego statku.
2. Spółka, stosownie do umowy zawartej z kontrahentem, dostarcza towar do znajdującego się w ... magazynu polskiej spółki (polskiego podatnika podatku od towarów i usług), który jest kontrahentem cypryjskiego armatora. Na tym etapie transakcja jest uznana przez Spółkę i kontrahenta cypryjskiego za zakończoną, natomiast przekazanie tych towarów z magazynów polskiej spółki na statki armatora leży już w zakresie ustaleń pomiędzy armatorem i polską spółką. Spółka nie bierze udziału w żadnych dalszych czynnościach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy w określonym stanie faktycznym, dokonywana przez Spółkę dostawa tuszów i tonerów do drukarek znajdujących się na statkach kontrahenta będącego armatorem tankowców, będzie objęta stawką 0% ze względu na spełnienie przesłanek art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług?
• Jeżeli odpowiedź na pytanie 1. będzie negatywna, to czy w określonym stanie faktycznym dostawa tuszów i tonerów przez Spółkę będzie objęta stawką 0% ze względu na spełnienie przesłanek art. 83 ust. 1 pkt 10, a także art. 83 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?
• Jeżeli odpowiedzi na pytanie 1 i 2 będą negatywne, to jakie warunki musiałaby spełnić Spółka, aby móc zastosować (na podstawie przesłanek art. 83 ust.1 pkt 3 lub 10) stawkę 0% do dostawy tuszów i tonerów dla armatora?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie ma stawka 0%, ze względu na spełnienie przesłanek art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Z powodu braku w przepisach prawa definicji „wyposażenia środków transportu morskiego", należy odnieść się do znaczenia językowego (definicji słownikowej). Według „Słownika języka polskiego” PWN „wyposażenie" to:

1. urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś;
2. urządzenie dodatkowe do danej maszyny lub do urządzenia głównego.

Ponadto, zdaniem Spółki, należy uznać, iż „wyposażenie środka transportu morskiego" obejmuje bardzo szeroki zakres towarów. Biorąc bowiem pod uwagę wyłączenie, o którym mowa w art. 83 ust. 1 pkt 3 in fine, w opinii Spółki, nie budzi wątpliwości, że każdy element wyposażenia, który nie służy celom rozrywki i sportu, będzie spełniał przesłanki zastosowania stawki 0%. W związku z powyższym, nie powinno ulegać wątpliwości, że drukarki stanowią wyposażenie środków transportu morskiego. Spółka wskazała, że także materiał eksploatacyjny do drukarki stanowi element wyposażenia, gdyż za spełniającą definicję „wyposażenia" (czyli potrzebną do prawidłowego funkcjonowania statku) będzie można uznać tylko taką drukarkę, która będzie odpowiednio zaopatrzona w papier i tusz. Zarówno drukarka, jak i wymagane do jej eksploatacji materiały, w tym tusze czy tonery, muszą być uznane za „wyposażenie środka transportu morskiego". Z powyższego Spółka wnioskuje, że przedmiotowa dostawa tuszów i tonerów będzie dostawą wyposażenia środków transportu morskiego, a zatem będą zachodzić warunki określone w art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Przy czym nie zachodzi wyłączenie określone w tym przepisie. Jednocześnie nie będzie miał wpływu na klasyfikację danej transakcji fakt, że dostawa nie odbywa się bezpośrednio na tankowce, a do magazynów polskiej spółki, gdyż transakcja obejmuje tylko Spółkę i armatora cypryjskiego, natomiast kwestia tego, w jaki sposób armator przeniesie towary na swoje tankowce nie ma znaczenia dla stosowania stawki. Przepis nie wprowadza bowiem obowiązku dostarczenia danych towarów bezpośrednio na określony środek transportu morskiego (liczy się tylko końcowy efekt, w którym dany towar stanie się wyposażeniem środka transportu morskiego). O tym, że ten końcowy efekt zostanie osiągnięty, świadczy oświadczenie wystawiane przez armatora przy składaniu zamówienia.

Zdaniem Spółki, jeżeli nie można uznać, że opisana transakcja spełnia przesłanki określone w art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, to należy stwierdzić, że spełnia przesłanki określone w art. 83 ust. 1 pkt 10. Jeżeli bowiem przedmiotowych tuszów i tonerów nie można uznać za wyposażenie, to z pewnością można je uznać za towary służące bezpośrednio zaopatrzeniu statków. Jak Spółka zauważyła, pojęcie „zaopatrzenia" nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa, należy więc odnieść się do definicji słownikowej. Według „Słownika języka polskiego” PWN „zaopatrzenie" to produkty, surowce, sprzęt, w które zaopatruje się sklepy, zakłady, ludność, itp. Dostawa materiałów eksploatacyjnych służących obsłudze wyposażenia statku, jeżeli nie stanowi dostawy wyposażenia statku, niewątpliwie jest dostawą służącą bezpośrednio jego zaopatrzeniu. Spółka zwróciła uwagę na wyłączenie określone w art. 83 ust. 1 pkt 10 lit. b): „używanych do ratownictwa lub do udzielania pomocy na morzu, lub do połowów przybrzeżnych, z wyłączeniem dostaw prowiantu na pokład statków do połowów przybrzeżnych". Z wyłączenia dostawy prowiantu na pokład statków do połowów przybrzeżnych należy wnioskować a contratio, że dostawa prowiantu na pokład innych statków stanowić będzie dostawę zaopatrzenia. Spółka zaznaczyła, że zaliczenie prowiantu do zaopatrzenia statku wskazuje na to, że ustawodawca przewidział szeroki katalog towarów, które stanowić będą zaopatrzenie statku - w zasadzie wszystkie towary, które służą poprawnemu funkcjonowaniu jednostki, zarówno sensu stricte (służące bezpośrednio statkowi), jak i sensu largo (służące załodze statku lub w jakikolwiek inny sposób przyczyniające się do jego poprawnego działania). Jednocześnie nie będzie miał wpływu na klasyfikację danej transakcji fakt, że dostawa nie odbywa się bezpośrednio na tankowce, a do magazynów polskiej spółki, gdyż transakcja obejmuje tylko Spółkę i armatora cypryjskiego, natomiast kwestia tego, w jaki sposób armator przeniesie towary na swoje tankowce nie ma znaczenia dla stosowania stawki, przepis nie wprowadza bowiem obowiązku dostarczenia danych towarów bezpośrednio na określony środek transportu morskiego (liczy się tylko końcowy efekt, w którym dany towar stanie się zaopatrzeniem statku). O tym, że ten końcowy efekt zostanie osiągnięty, świadczy oświadczenie wystawiane przez armatora przy składaniu zamówienia. Zdaniem Spółki, aby spełnić zadość warunkowi postawionemu w art. 83 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wystarczające jest prowadzenie dokumentacji złożonej z dokumentów, o których mowa w stanie faktycznym, tj. zamówień od kontrahenta z nazwami statków, na które przeznaczone są towary, oraz oświadczeń wydawanych przez kontrahenta cypryjskiego, że jest on armatorem tych statków.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka powołała wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 czerwca 2007r. (sygn. akt I SA/Gd 30/07).

W odniesieniu do ostatniego pytania Spółka zaznaczyła, że w przedstawionym stanie faktycznym, spełnione są wszelkie warunki, umożliwiające zastosowanie stawki 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 lub art. 83 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W interpretacji indywidualnej z dnia 20 lipca 2011 r. znak ITPP2/443-657/11/AF oceniono stanowisko Wnioskodawcy jako nieprawidłowe wskazując, że opisana dostawa nie będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 lub 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ dostarczany towar nie stanowi części środka transportu morskiego lub jego wyposażenia, ani nie służy jego bezpośredniemu zaopatrzeniu. W związku z tym, że inne przepisy prawa nie przewidują stosowania do takich dostaw obniżonych stawek podatku, podlegają one opodatkowaniu stawką w wysokości 23%.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.

Wyrokiem z dnia 29 lutego 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżoną interpretację. Powyższe orzeczenie stało się prawomocne z dniem 25 kwietnia 2013 r. (wpływ do tutejszego organu – 30 lipca 2013 r.).

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że tusze i tonery nie stanowią ani części, ani wyposażenia kontenerowców, jako środka transportu morskiego, w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, dostawy ww. towarów należy rozważać w kategorii „zaopatrzenia” statków – art. 83 ust. 1 pkt 10 ustawy. Przy czym Sąd zaznaczył, że w stanie faktycznym wystąpiła rozbieżność stwarzająca istotną wątpliwość, kto w istocie jest dostawcą tuszów i tonerów dla armatora cypryjskiego.

Mając na względzie powyższe, tutejszy organ wezwał Wnioskodawcę do precyzyjnego wskazania kto jest dostawcą tuszów i tonerów dla armatora cypryjskiego, tj. Wnioskodawca (dostawa następuje pomiędzy Wnioskodawcą a armatorem cypryjskim), czy też Spółka Z (dostawa następuje wg schematu Wnioskodawca – Spółka Z – armator cypryjski). W dniu 14 października 2013 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku, w którym Spółka wskazała, że dostawa tuszy i tonerów odbywa się w następujący sposób: Spółka wystawia fakturę VAT na armatora cypryjskiego ze stawką 0%. Tusze i tonery zostają wydane armatorowi do znajdującego się w jego gestii magazynu w ..., a następnie podlegają odprawie, dokonywanej również przez armatora, i trafiają na statek.

W świetle stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie- stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym, w zakresie zdania wstępnego, art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 83 ust.1 pkt 3 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

Stosownie do treści ust. 1 pkt 10 ww. artykułu, stawkę podatku w wysokości 0 % stosuje się do dostaw towarów służących bezpośrednio zaopatrzeniu statków:

1. używanych do żeglugi na pełnym morzu oraz przewożących pasażerów za opłatą lub używanych dla celów gospodarczych, przemysłowych lub do połowów,
2. używanych do ratownictwa lub do udzielania pomocy na morzu, lub do połowów przybrzeżnych, z wyłączeniem dostaw prowiantu na pokład statków do połowów przybrzeżnych,
3. marynarki wojennej, wypływających z kraju do zagranicznych portów i przystani.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z powołanym zapisem art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, z preferencyjnej stawki podatku korzysta dostawa części i wyposażenia określonej grupy statków. Wobec braku definicji ustawowej pojęcia „części” w przepisach wskazanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zasadnym jest odniesienie się do powszechnie przyjętego rozumienia tego pojęcia. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (Bogusław Dunaj, Langenscheidt Warszawa 2007 r.), „częścią” jest element jakiejś większej całości, fragment czegoś dający się wydzielić lub wydzielony, a „wyposażeniem” - ogół sprzętów, urządzeń, itp., w które coś zostało wyposażone.

Wprawdzie przepis art. 83 ust. 1 pkt 3, poza warunkiem, aby wyposażenie nie służyło celom rozrywki i sportu, nie wprowadza dodatkowych wymogów w tym zakresie, jednakże należy mieć na względzie, że nie każdy towar dostarczony na wskazane jednostki pływające można objąć mianem „części” czy „wyposażenia” w rozumieniu ww. przepisu. Zatem pod pojęciem tym należy rozumieć tylko taki towar, który bezpośrednio związany jest z funkcją, jaką ma do spełnienia środek transportu morskiego, rybołówstwa morskiego lub statek ratowniczy morski. Zasadne jest podkreślenie, że tusze i tonery nie stanowią ani części, ani wyposażenia kontenerowców, bowiem bez tych rzeczy jednostka pływająca jest w stanie w pełni sprawnie funkcjonować. Nie stanowią one w żadnej mierze ani materiałów eksploatacyjnych jednostki pływającej, ani jej części składowej, które miałyby wpływ na funkcjonalność i sprawność jej działania. .

Analizując zapis przepisu art. 83 ust. 1 pkt 10 ustawy stwierdzić należy, że aby zastosować obniżoną, 0% stawkę podatku do dostawy towarów łącznie spełnione muszą być: kryterium wymienione w zdaniu wstępnym tego przepisu, tj. towary muszą służyć bezpośrednio zaopatrzeniu statków oraz kryterium rodzaju statku i jego przeznaczenia.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „towarów służących bezpośrednio zaopatrzeniu statków”, wobec czego należy odwołać się do znaczenia językowego, użytych w przywoływanym przepisie sformułowań. Zgodnie z definicjami zawartymi w „Słowniku języka polskiego” PWN, słowo „bezpośrednio” oznacza „bez jakiegokolwiek pośrednictwa; osobiście, wprost”, natomiast słowo „zaopatrzyć”, „zaopatrzenie” oznacza „to, w co kogoś zaopatrzono; środki do życia, żywność, sprzęt, ekwipunek stanowiący wyposażenie kogoś lub czegoś”.

W celu dokonania wykładni krajowego ustawodawstwa pomocna jest również analiza zapisów, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Stosownie do dyspozycji przepisu art. 148 Dyrektywy, dotyczącego zwolnień związanych z transportem międzynarodowym, państwa członkowskie zwalniają transakcje dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego jednostek pływających przeznaczonych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, jak również statków ratowniczych i udzielających pomocy na morzu oraz jednostek pływających przeznaczonych do rybołówstwa przybrzeżnego, z wyłączeniem, w przypadku tych ostatnich, dostaw prowiantu na pokład.

Tak określony zakres zwolnień przewidziany w Dyrektywie nakazuje analogicznie rozumieć pojęcie „dostaw towarów służących bezpośrednio zaopatrzeniu statków, używanych do żeglugi na pełnym morzu oraz przewożących pasażerów za opłatą lub używanych dla celów gospodarczych, przemysłowych lub do połowów oraz używanych do ratownictwa lub do udzielania pomocy na morzu, lub do połowów przybrzeżnych, z wyłączeniem dostaw prowiantu na pokład statków do połowów przybrzeżnych”, przy pełnym respektowaniu obowiązujących w tym zakresie zapisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

To, czy dostawa służy bezpośrednio zaopatrzeniu statku należy zawsze rozpatrywać indywidualnie, mając na uwadze rodzaj statku, jego przeznaczenie lub ewentualnie charakter przewożonego towaru. Zatem dostawa towarów, która służy bezpośrednio zaopatrzeniu statków pozwala na zastosowanie stawki 0% wyłącznie do tych towarów, które są niezbędne do eksploatacji statku traktowanego jako środek transportu, czy też wyposażenie dla celów realizacji zadań statku lub przewożonych ładunków.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka dokonuje dostaw tuszów i tonerów do drukarek. Jednym z kontrahentów jest podatnik podatku od wartości dodanej z siedzibą na Cyprze, który jest armatorem tankowców (PKWiU ex 30.11.22.0). Dostaw ww. towarów dla tego kontrahenta dokonuje na jego statki, które przebywają w danym momencie w porcie w .... Są to tusze i tonery do typowych drukarek biurowych, przeznaczonych do obsługi dokumentacji statków (np. dokumentacja załadunku i wyładunku). Nie służą celom rozrywki i sportu.

Transakcja przebiega następująco:

1. Kontrahent składa zamówienie, na którym widnieje nazwa statku, na który przeznaczony jest towar. Do tego zamówienia dołącza oświadczenie, że jest armatorem tego statku.
2. Spółka, stosownie do zawartej ze kontrahentem umowy, dostarcza towar do znajdującego się w S. magazynu polskiej spółki (polskiego podatnika podatku od towarów i usług), który jest kontrahentem cypryjskiego armatora. Na tym etapie transakcja jest uznana przez Spółkę i kontrahenta cypryjskiego za zakończoną, natomiast przekazanie tych towarów z magazynów polskiej spółki na statki armatora leży już w zakresie ustaleń pomiędzy armatorem i polską spółką. Spółka nie bierze udziału w żadnych dalszych czynnościach.

Spółka wystawia fakturę VAT na armatora cypryjskiego ze stawką 0%. Tusze i tonery zostają wydane armatorowi do znajdującego się w jego gestii magazynu w ..., a następnie podlegają odprawie, dokonywanej również przez armatora, i trafiają na statek.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że opisana dostawa – wbrew twierdzeniom Spółki - nie jest opodatkowana stawką podatku w wysokości 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ dostarczany towar nie stanowi części środka transportu morskiego lub jego wyposażenia. Podlega natomiast opodatkowaniu stawką w wysokości 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 10 i ust. 2 ww. ustawy, bowiem zachowany został wymóg bezpośredniości dostawy, a dostarczane towary służą zaopatrzeniu jednostek pływających.

Mając na względzie fakt, że nie podzielono stanowiska Spółki w pełnym zakresie, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.