INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2013 r. (data wpływu 9 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2013 r. (data wpływu 24 września 2013 r.) oraz pismem z dnia 25 października 2013 r. (data wpływu 29 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zniesienia współwłasności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zniesienia współwłasności oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 oraz 14f § 2 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 17 października 2013 r. nr ILPB2/436 -212/13-3/WS, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 17 października 2013 r., skutecznie doręczono dnia 21 października 2013 r., zaś w dniu 29 października 2013 r. (data nadania 25 października 2013 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie postanowienia sądu rejonowego z dnia 16 lutego 2000 r. o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłej 30 stycznia 1998 r. (…), Wnioskodawczyni – córka i prawnuk stali się współwłaścicielami nieruchomości na działce 136, po 1/2 części każdy. Podatek od tego spadku Zainteresowana zapłaciła w kwocie 177,40 zł za pokwitowaniem wpłaty dnia 16 sierpnia 2000 r. na podstawie decyzji z 15 czerwca 2000 r.

Postanowieniem sądu rejonowego z dnia 19 października 2012 r. o dziale współwłasności, nieruchomość gruntowa zabudowana na działce 136, została rozdzielona między współwłaścicieli:

• Wnioskodawczyni uzyskała działkę 136/2, o powierzchni gruntu 1514 m², o wartości 44966 zł + dopłata 32987 zł od (…) by zachować równy, wartościowo podział,
• dla (…) przypadł cały jednorodzinny dom na powierzchni 500 m² o wartości 110 940 zł, na działce 136/1.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w wyniku podzielenia współwłasności postanowieniem sądu z 19 października 2012 r. i fizycznego określenia Wnioskodawczyni nieruchomości gruntowej na działce 136/2 o nowo ustalonej wartości, ciąży na Zainteresowanej obowiązek zapłacenia podatku od spadków i darowizn lub jego dopłata wynikająca z nowo ustalonej wartości spadku...

Zdaniem Wnioskodawczyni, spadkobierczynią nieruchomości po zmarłej 30 stycznia 1998 r. (…) stała się na podstawie postanowienia sądu z dnia 16 lutego 2000 r. i podatek od tego spadku zapłaciła 16 sierpnia 2000 r. Udział Zainteresowanej w nieruchomości jako współwłaścicielki wynosił 1/2 części, po rozdziale współwłasności 19 października 2012 r., jej udział w spadku nie zmienił się tylko został fizycznie określony jako działka 136/2. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni uważa, że drugi raz podatku od spadku nie powinna płacić, ani też dopłacać, gdyż po 12 latach wartość działki niewątpliwie się zmieniła.

Postanowienie sądu z 19 października 2012 r. w sprawie działu spadku nie stanowi, zdaniem Wnioskodawczyni, drugiego spadku, lecz fizyczne wyodrębnienie nieruchomości gruntowej na działce 136/2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ustawy).

Ponadto stosownie do treści art. 2 cytowanej ustawy, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Uwzględniając powyższe, podkreślić należy, iż ustawa o podatku od spadków i darowizn zawiera zamknięty katalog zdarzeń objętych tym podatkiem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie zdarzenia wymienione w przytoczonych przepisach art. 1 i art. 2 ustawy.

W złożonym wniosku wskazano, że na podstawie postanowienia sądu rejonowego z dnia 16 lutego 2000 r. o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłej 30 stycznia 1998 r. (…), Wnioskodawczyni – córka i prawnuk (…) stali się współwłaścicielami nieruchomości na działce 136, po 1/2 części każdy. Następnie postanowieniem sądu rejonowego z dnia 19 października 2012 r. o dziale współwłasności, nieruchomość gruntowa zabudowana na działce 136, została rozdzielona między współwłaścicieli i Wnioskodawczyni uzyskała działkę 136/2, o powierzchni gruntu 1514 m², o wartości 44966 zł + dopłata 32987 zł od …. by zachować równy, wartościowo podział.

Z powyższego wynika, że zniesienie współwłasności miało charakter odpłatny, bowiem wiązało się z dokonaniem dopłaty na rzecz Wnioskodawczyni, jako współwłaścicielki nieruchomości.

Natomiast odpłatne zniesienie współwłasności nie zostało wymienione w katalogu zawartym w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Skoro zatem ustawodawca w art. 1 ust. 1 ww. ustawy, nie wymienił odpłatnego zniesienia współwłasności – które miało miejsce w przedmiotowej sprawie - to nie podlega ono opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Wobec tego po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie z tego tytułu obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie, tut. Organ informuje, że w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych w dniu 20 listopada 2013 r. wydana została interpretacja indywidualna nr ILPB2/415-1077/12-5/WS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.