INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2012 r. (data wpływu 29 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług, polegających na wystawieniu spektaklu muzycznego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług, polegających na wystawieniu spektaklu muzycznego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pani jednoosobowo działalność gospodarczą, w ramach której zamierza prowadzić m.in. działalność polegającą na publicznym wystawianiu opracowanych przez Panią przedstawień artystycznych w postaci koncertów. Możliwe są przy tym trzy sytuacje:

1. na scenie będzie Pani występować sama,
2. wraz z innymi jednorazowo dobranymi wykonawcami, których zamierza Pani zatrudniać na podstawie umowy o dzieło,
3. wraz z kilkoma innymi muzykami (artystami wykonawcami), z którymi na stałe tworzy Pani zespół muzyczny. W tym przypadku dla zamawiającego wystawi Pani fakturę za całość koncertu, a występującym z Panią muzykom wypłaci honoraria na podstawie umowy o dzieło zawartej z Pani firmą.

W zależności od potrzeb wykonywane podczas koncertu będą zarówno utwory muzyczne własne, jak i innych autorów. Cały koncert ma formę spektaklu. Wskazała Pani, iż we wszystkich ww. przypadkach jest Pani pomysłodawcą i twórcą niniejszych koncertów, tworzy scenariusz i choreografię, pisze teksty. Wspomniane usługi będą świadczone dla domów kultury, agencji organizujących imprezy firmowe, bezpośrednio dla samych firm oraz urzędów miast.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy honorarium otrzymane za koncerty, zarówno w przypadku, gdy występuje Pani sama, jak i w sytuacji, gdy występuje z dobranymi muzykami, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług...

Pani zdaniem, honorarium otrzymywane za opisane wyżej koncerty, zarówno w przypadku, gdy występuje samodzielnie, jak i w sytuacji, gdy występuje z zespołem lub innymi dobranymi muzykami, korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów. Na podstawie tego przepisu ze zwolnienia z VAT korzystają więc usługi spełniające następujące warunki:

1. są to usługi kulturalne,
2. są to usługi indywidualnych twórców i artystów wykonawców, wynagradzane w formie honorariów.

Wskazała Pani, iż oba te warunki są spełnione w opisanym przypadku. Po pierwsze, niewątpliwie usługi będące przedmiotem wniosku, tj. usługa wykonywania koncertów samodzielnie, wraz z muzykami zatrudnionymi na podstawie umów o dzieło lub wraz z zespołem muzycznym stanowią usługi kultury. Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną, odwołując się do definicji zawartych w innych aktach prawnych oraz do językowego znaczenia tych pojęć. Tym samym uznać należy, iż kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”. Ponadto zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, za działalność kulturalną uznaje się tworzenie, upowszechnianie i ochronę kultury.

Po drugie, wspomniane usługi są objęte również prawem autorskim i w myśl przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest Pani indywidualnym twórcą i artystą. Zgodnie bowiem z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne (art. 1 ust. 2 pkt 7 i 8 ww. ustawy). W myśl art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, domniemywa się, iż twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Ochroną prawa autorskiego, zgodnie z art. 85 ust. 1 ww. ustawy objęte jest każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Za artystyczne wykonania, zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, uważa się w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania. Wskazała Pani, iż we wszystkich wyżej opisanych przypadkach niewątpliwie jest twórcą wykonawcą, co wynika z przytoczonych wyżej przepisów. Dotyczy to zarówno przypadku, gdy na scenie występuje Pani sama, jak i z zespołem lub innymi muzykami zatrudnionymi na umowę o dzieło. We wszystkich bowiem przypadkach to Pani bowiem będzie stroną umowy zobowiązującej do wykonania koncertu, na którym będzie występować osobiście. Pozostałe osoby występujące z Panią na scenie otrzymają od Pani honoraria na podstawie zawartej umowy o dzieło.

Podsumowując, świadczone przez Panią usługi polegające na artystycznych występach zarówno samodzielnie, jak i z innymi muzykami lub zespołem muzycznym, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług. Nadmieniła Pani, iż analogiczne stanowisko zaprezentowane zostało również w: interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2012 r., nr IPPP2/443-51/12-3/KG, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 stycznia 2012 r., nr IBPP4/443-1602/10/JP, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 grudnia 2011 r., nr IBPP4/443-1478/11/MN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zwolnienie określone w powyższym przepisie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Należy również zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj. podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza w ramach prowadzonej działalności wystawiać przedstawienia artystyczne, mające postać koncertów. Wnioskodawca jest pomysłodawcą i twórcą niniejszych koncertów, tworzy scenariusz i choreografię, pisze teksty. Podczas koncertu wykonywane będą utwory muzyczne własne, jak i innych autorów. Cały koncert ma formę spektaklu. Możliwe są trzy sytuacje: Wnioskodawca występuje sam, wraz z innymi jednorazowo dobranymi wykonawcami, których zatrudni na podstawie umowy o dzieło, wraz z zespołem muzycznym. We wszystkich tych przypadkach Wnioskodawca będzie stroną umowy zobowiązującej do wykonania koncertu, na którym będzie występować osobiście. Pozostałe osoby występujące na scenie otrzymają od Wnioskodawcy honoraria na podstawie zawartej umowy o dzieło.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) – do której odwołuje się ustawodawca – przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne (art. 1 ust. 2 pkt 7 i 8 ww. ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

W myśl art. 85 ust. 1 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieść, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż skoro – jak wskazano w treści wniosku – Wnioskodawca w zakresie świadczonych usług związanych z wystawieniem koncertów będzie występował jako indywidualny twórca i artysta wykonawca, a usługi te mają związek z kulturą, zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy znajdzie zastosowanie.

Z okoliczności sprawy wynika, że ww. usługi wykonywane będą w następujących sytuacjach: samodzielnego wykonania, wraz z jednorazowo dobranymi wykonawcami, zatrudnionymi na podstawie umowy o dzieło, wraz z innymi muzykami (artystami wykonawcami), z którymi Wnioskodawca na stałe tworzy zespół muzyczny. Jednak to Wnioskodawca będzie stroną zawieranej umowy zobowiązującej do wykonania usługi (koncertu), za świadczone usługi otrzyma wynagrodzenie od zamawiającego (Wnioskodawca będzie wystawiał fakturę), a pozostałym muzykom wypłacone zostaną honoraria już od samego Wnioskodawcy na podstawie zawartej z nim umowy o dzieło. Zatem podmiotem świadczącym w rzeczywistości opisane usługi na rzecz klientów (domów kultury, agencji, firm, urzędów) jest Wnioskodawca.

W związku z powyższym, jeżeli Wnioskodawca jest podmiotem (twórcą i artystą wykonawcą), o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy, świadczone usługi związane z wystawianiem spektakli muzycznych (koncertów), wynagradzane w formie honorarium, skorzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie niniejszej regulacji.

Podkreślić jednakże należy, że kwestia dotycząca uznania Wnioskodawcy za twórcę oraz wykonywanych przez niego czynności za usługi wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielanie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.