INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2013 r. (data wpływu 3 października 2013 r.) w zakresie ustalenia, czy prowadzenie na terenie strefy działalności zwolnionej z podatku dochodowego od osób prawnych w oparciu o dwa zezwolenia skutkuje obowiązkiem prowadzenia ewidencji rachunkowej odrębnie dla każdego z zezwoleń (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalenia, czy prowadzenie na terenie strefy działalności zwolnionej z podatku dochodowego od osób prawnych w oparciu o dwa zezwolenia skutkuje obowiązkiem prowadzenia ewidencji rachunkowej odrębnie dla każdego z zezwoleń (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne i zdarzenia przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie X Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie dwóch zezwoleń tj., na podstawie zezwolenia wydanego w dniu 23 marca 2000 r. (dalej: „Zezwolenie I”) oraz zezwolenia wydanego w związku z dalszą rozbudową już istniejącego przedsiębiorstwa zezwolenia z dnia 11 września 2013 r. (dalej: „Zezwolenie II”).

Zakresy działalności określonych w zezwoleniach są identyczne w zakresie działalności operacyjnej prowadzonej na terenie SSE przez Spółkę. Jednak ze względu na wejście w życie z dniem 1 stycznia 2009 r. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zakres działalności Spółki na potrzeby Zezwolenia II określony został na podstawie zmienionych kodów PKWiU 2008, w odróżnieniu do Zezwolenia I, w przypadku, którego zakres działalności określono na podstawie kodów PKD.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych w stosunku do dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE w zakresie objętym Zezwoleniem I i Zezwoleniem II, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie Zezwolenia I i Zezwolenia II nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W związku z powyższym, Spółka jest zobowiązana do sporządzania kalkulacji podstawy opodatkowania podatku dochodowego od osób prawnych, uwzględniającej dochód/stratę na obu rodzajach działalności, tj. działalności objętej zwolnieniami na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy oraz działalności, z której wynik podatkowy podlega opodatkowaniu.

W związku z tym sformułowano następujące pytania.

1. Czy mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny prowadzenie działalności na terenie SSE zwolnionej na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w oparciu o dwa zezwolenia (Zezwolenie I oraz Zezwolenie II) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE rodzi obowiązek po stronie Spółki do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, odrębnie dla każdego z tych zezwoleń tj. Zezwolenia I oraz Zezwolenia II, w szczególności, czy istnieje obowiązek dodatkowego podziału dochodów z działalności prowadzonej na terenie SSE w części przypadającej na każde zezwolenie, tj. Zezwolenie I oraz Zezwolenie II osobno...
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka powinna dokonywać dyskontowania całej uzyskanej pomocy publicznej (tj. faktycznie otrzymanego zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie dwóch zezwoleń tj. Zezwolenia I oraz Zezwolenia II łącznie), najpierw na dzień uzyskania Zezwolenia I, a po wyczerpaniu przysługującego w ramach Zezwolenia I limitu pomocy, na dzień wydania Zezwolenia II...

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie pytania pierwszego, w pozostałym zakresie sprawa zostanie rozpatrzona oddzielnie.

We własnym stanowisku w sprawie w odniesieniu do pytania pierwszego Wnioskodawca wskazał, że w treści przepisów regulujących zasady z korzystania ze zwolnienia podatkowego w specjalnych strefach ekonomicznych brak jest przepisów, które nakładałyby obowiązek prowadzenia odrębnej księgowości podatkowej dla każdego z projektów, na które zostały wydane zezwolenia strefowe z osobna. W szczególności brak jest takich zapisów w ustawie o SSE, w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 ze zm.; dalej: „Rozporządzenie w sprawie pomocy”) a także w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka prezentuje stanowisko, zgodnie z którym brak jest także regulacji nakazujących ustalenie odrębnego wyniku finansowego, jeżeli obydwa projekty będą zlokalizowane na terenie SSE, a działalność z nimi związana będzie wykonywana przez tego samego podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, tj. w omawianym przypadku Spółkę.

Zgodnie z art. 12 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej przez osobę prawną na terenie strefy w ramach zezwolenia są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowego od osób prawnych. Z art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie określonym w zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym zezwolenie to dotyczy wyłącznie dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Rozporządzenie w sprawie pomocy w § 5 ust. 5 nakazuje wyodrębnienie uzyskanego dochodu tylko w odniesieniu do działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz poza strefą, w szczególności powyższe oznacza, że w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, cała działalność na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie (względem tej prowadzonej poza obszarem strefy), a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Zgodnie ze wskazanym powyżej przepisem Rozporządzenia w sprawie pomocy, obowiązek ustalania odrębnego wyniku odnosi się wyłącznie do sytuacji, kiedy ten sam podatnik prowadzi jednocześnie działalność na terenie strefy i poza nią.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, w przypadku prowadzenia działalności w całości na terenie SSE, będzie ona zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli w sposób zapewniający m.in. określenie kwoty dochodu zwolnionego z podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlegającego opodatkowaniu, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń strefowych. W przepisach regulujących zasady kalkulacji wyniku podatkowego przedsiębiorcy strefowego brak jest bowiem wymogu dodatkowego podziału dochodów z działalności prowadzonej na terenie strefy dla projektów strefowych związanych z dwoma odrębnymi zezwoleniami.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki dla celów korzystania z dwóch zezwoleń strefowych, tj. Zezwolenia I oraz Zezwolenia II, Spółka nie będzie obowiązana do prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej i ustalania odrębnego wyniku podatkowego dla każdego z nich.

Dodatkowo, Spółka pragnie wskazać, że stanowisko przedstawione przez Spółkę spójne jest z praktyką organów podatkowych. Prawidłowość analogicznego do zaprezentowanego przez Spółkę stanowiska potwierdzono m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 marca 2011 r., nr ITPB3/423-715a/10/MT, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 maja 2012 r., nr IBPBI/2/423-151/12/JD, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 czerwca 2012 r., nr IBPBI/2/423-276/12/SDr, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 czerwca 2012 r., nr IPTPB3/423-127/12-3/KJ oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 sierpnia 2013 r., nr ILPB3/423-255/13-2/AO.

W związku z powyższym zdaniem Spółki, dla celów korzystania z dwóch zezwoleń (tj. Zezwolenia I oraz Zezwolenia II), dodatkowa ewidencja Spółki powinna jedynie zapewniać wyodrębnienie środków trwałych oraz utworzonych miejsc pracy związanych z nowym projektem. Operacja ta umożliwi rozliczenie obydwu projektów pod kątem wypełnienia warunków określonych w ww. zezwoleniach oraz ustalenie kosztów inwestycji poniesionych w związku z realizacją tych projektów dla celów kalkulacji przysługującego spółce limitu pomocy publicznej.

Konkludując, Spółka uważa, że biorąc pod uwagę zaprezentowany stan faktyczny, jest ona zobowiązana do prowadzenia jednej ewidencji spełniającej wymogi z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli w sposób pozwalający m.in. na określenie kwoty dochodu (wyniku podatkowego) zwolnionego od podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlegającego opodatkowaniu, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń strefowych. Brak jest natomiast wymogu dodatkowego podziału dochodów z działalności prowadzonej na terenie SSE dla projektów strefowych związanych z odrębnymi zezwoleniami, tj. Zezwoleniem I oraz Zezwoleniem II.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w odniesieniu do sformułowanego pytania uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Powołany przepis nie normuje szczegółowych zasad, w tym technicznych kwestii, dotyczących prowadzenia ewidencji rachunkowej podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, wskazując, że właściwe w tym zakresie są odrębne przepisy – przepisy o rachunkowości, w szczególności przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Norma zawarta w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nakłada jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowych w taki sposób, aby w oparciu o zawarte w nich dane możliwe było określenie elementów istotnych z punktu widzenia rozliczeń dokonywanych dla celów podatku dochodowego, tj. w szczególności dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za dany rok podatkowy. Prowadząc ewidencje rachunkowe podmiot powinien mieć zatem na względzie konstrukcję podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawę opodatkowania tym podatkiem – z zastrzeżeniem art. 21 (przychody z określonych w tym przepisie tytułów uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników niemających siedziby lub zarządu na jej terytorium) i art. 22 (dochody/przychody z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej) – stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust. 1, po dokonaniu odliczeń, o których mowa w tym przepisie.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, a w sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy). Ustawodawca zdecydował jednocześnie, że nie wszystkie przychody i koszty ich uzyskania rozpoznane przez podatnika, wpływają na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym. W myśl art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się bowiem m.in.:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1),
• kosztów uzyskania tych przychodów (art. 7 ust. 3 pkt 3).

Do kategorii źródeł przychodów, w przypadku których dochody z tych źródeł są wolne od podatku, należy działalność gospodarcza prowadzona na terenie specjalnych stref ekonomicznych na podstawie zezwolenia. Zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzania nimi oraz zasady i warunki prowadzenia na ich terenie działalności gospodarczej określa ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.).

Należy jednak podkreślić, że od momentu uzyskania przez Wnioskodawcę pierwszego zezwolenia na prowadzenie działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej, zasady korzystania ze zwolnień i preferencji podatkowych z tego tytułu uległy znaczącym modyfikacjom, co wiązało się m.in. z koniecznością harmonizacji prawa polskiego z zasadami udzielania pomocy przedsiębiorcom obowiązującymi w Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r. (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.) – tj. w brzmieniu obowiązującym w momencie uzyskania przez Wnioskodawcę pierwszego zezwolenia strefowego – dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa. Dochody uzyskane w latach podatkowych następujących po roku podatkowym, w którym wygasło całkowite zwolnienie od podatku dochodowego, mogą być natomiast, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, zwolnione od podatku dochodowego w pozostałym okresie, na jaki ustanowiona została strefa, w części nie przekraczającej 50% takich dochodów (art. 12 ust. 2 powołanej ustawy). Na mocy art. 12 ust. 5 pkt 1 tej ustawy, przedmiot działalności gospodarczej, której prowadzenie uprawnia do ww. zwolnień, wysokość tych zwolnień, czas ich obowiązywania oraz warunki, od których spełnienia przez przedsiębiorcę uzależnione jest prawo do tych zwolnień ustala Rada Ministrów w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 4 ust. 1, tj. w rozporządzeniu w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej.

Istotne zmiany w przepisach dotyczących specjalnych stref ekonomicznych zostały wprowadzone w związku z uchwaleniem ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 60, poz. 704). W dniu 1 stycznia 2001 r. weszła w życie ustawa z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 1228). Na jej podstawie m.in. zmieniono art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, nadając mu treść: „Dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wielkość zwolnień podatkowych określają rozporządzenia Rady Ministrów ustanawiające strefy z zachowaniem zasad określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 60, poz. 704)”.

Jednocześnie, mocą powołanej ustawy zmieniającej z dnia 16 listopada 2000 r., w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) dodano pkt 34, dotyczący zwolnienia od podatku dochodowego dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Przed dniem 1 stycznia 2001 r. ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierała bowiem regulacji dotyczących zwolnień „strefowych” – kwestia ta była normowana wyłącznie przepisami ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz wydanych na jej podstawie tzw. rozporządzeń strefowych.

Na mocy art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r., przedsiębiorcy, którzy przed dniem jej wejścia w życie (tj. przed dniem 1 stycznia 2001 r.) uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zachowali przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ww. ustawy zmieniającej (tj. przed dniem 1 stycznia 2001 r.).

Kolejna znacząca zmiana omawianych regulacji wiązała się z przystąpieniem Rzeczypospolitej Polski do Unii Europejskiej. Z dniem 1 maja 2004 r. weszła w życie ustawa z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 ze zm.). Głównym celem tej nowelizacji było wprowadzenie dla wszystkich przedsiębiorców posiadających zezwolenia wydane przed dniem 1 stycznia 2001 r. nowych zasad korzystania ze zwolnień z podatku dochodowego od dochodu uzyskanego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, zgodnych z warunkami wynegocjowanymi z Unią Europejską.

Mocą art. 3 powołanej ustawy zmieniającej z dnia 2 października 2003 r. uchylono ww. art. 5 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. Jednocześnie, zasady korzystania z ulg strefowych przez podmioty, które uzyskały zezwolenia przed dniem 1 stycznia 2001 r. unormowano w art. 5 ustawy z dnia 2 października 2003 r. Zostały one przy tym zróżnicowane przez ustawodawcę w oparciu o kryterium „wielkości” przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie. Odrębne regulacje dotyczą zatem podmiotów, które na dzień wejścia w życie omawianej ustawy zmieniającej stanowiły: małych, średnich i dużych przedsiębiorców w rozumieniu załącznika nr 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001 r.).

W myśl art. 5 ww. ustawy zmieniającej z dnia 2 października 2003 r., w przypadku, gdy przedsiębiorca, prowadzący działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., posiada status:

1. małego przedsiębiorcy – w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. (art. 5 ust. 1 pkt 1);
2. średniego przedsiębiorcy – w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. (art. 5 ust. 1 pkt 2);
3. inny niż status małego albo średniego przedsiębiorcy – dochody z działalności strefowej prowadzonej na podstawie zezwolenia są wolne od podatku w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, z zastrzeżeniem odrębności określonych w art. 5 ust. 2 omawianej ustawy zmieniającej.

Jednocześnie, zgodnie z art. 6 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 2 października 2003 r., przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., mógł wystąpić – w terminie do dnia 31 grudnia 2007 r. – z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.

Kolejnej znaczącej nowelizacji przepisów dokonano ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 118, poz. 746). Mocą tej ustawy, z dniem 4 sierpnia 2008 r. zmieniono m.in. treść art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, wprowadzając obowiązek określania w zezwoleniu strefowym: terminu zakończenia inwestycji, maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy oraz wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 tej ustawy – w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej, zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem jej wejścia w życie zachowały moc. Tym samym, przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą na terenie specjalnych stref ekonomicznych na podstawie zezwoleń wydanych przed dniem 4 sierpnia 2008 r. nie mają określonych limitów kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy, które mogą ponieść w ramach zezwolenia uprawniającego do korzystania z pomocy publicznej.

Jak wynika z powyższego, zmiany przepisów dotyczących tzw. działalności strefowej doprowadziły do zróżnicowania zasad zwolnienia od podatku dochodowego dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnych stref ekonomicznych na podstawie zezwolenia. Obowiązujące danego podatnika reguły korzystania z omawianego rodzaju zwolnienia zależą przede wszystkim od momentu uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności strefowej, z którym wiąże się to zwolnienie, a w przypadku podatników, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r. – także od statusu przedsiębiorcy i jego decyzji w sprawie wystąpienia z wnioskiem o zmianę zezwolenia.

Z uwagi na wskazane zróżnicowanie zasad korzystania ze zwolnień podatkowych związanych z działalnością strefową, obowiązujący wzór informacji o odliczeniach od dochodu i od podatku oraz o dochodach wolnych i zwolnionych od podatku (CIT-8/O) – ustalony mocą rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 243, poz. 1761) – przewiduje odrębne pozycje dotyczące:

1. dochodów wolnych od podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej przez podatników, którzy prawo do zwolnienia nabyli po dniu 31 grudnia 2000 r. – pozycja 11 informacji CIT-8/O;
2. dochodów wolnych od podatku na podstawie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i przepisów wykonawczych do tej ustawy, w oparciu o zezwolenia uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., osiągnięte przez podatników którzy:

1. nie wystąpili o zmianę zezwoleń zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw – pozycja 15 informacji CIT-8/O;
2. korzystają ze zwolnienia na podstawie zmienionego zezwolenia i jednocześnie nie przekroczyli maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej (art. 5 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw) – pozycja 16 informacji CIT-8/O.

Wnioskodawca posiada dwa zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, wydane odpowiednio w 2000 r., oraz 2013 r. Jednocześnie należy podkreślić, że zakresem przedmiotowym ww. zwolnień co do zasady objęte są te same rodzaje działalności.

Przepisy dotyczące specjalnych stref ekonomicznych i przepisy dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych nie zawierają regulacji odnoszących się do sytuacji posiadania przez jeden podmiot kilku zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy. W szczególności, nie przewidują one obowiązku prowadzenia odrębnych ksiąg rachunkowych dla potrzeb rozliczeń związanych z poszczególnymi zezwoleniami strefowymi, w tym z poszczególnymi projektami realizowanymi w ramach tych zezwoleń.

Niemniej jednak, prowadząc ewidencję rachunkową, Wnioskodawca powinien zapewnić możliwość ustalenia wartości wykorzystanej w ramach zezwoleń pomocy publicznej. Spółka powinna mieć przy tym na względzie, że każde z uzyskanych przez nią zezwoleń zostało wydane w odrębnym stanie prawnym, wskutek czego istnieją odrębności w zasadach korzystania przez Spółkę ze zwolnienia od podatku dochodowego dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie Strefy na podstawie poszczególnych zezwoleń.

Innymi słowy, prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w oparciu o dwa zezwolenia, nie skutkuje po jego stronie obowiązkiem prowadzenia ewidencji rachunkowej „odrębnie dla każdego z tych zezwoleń”. Ewidencja powinna być jednak prowadzona z zachowaniem wymogów określonych w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w sposób umożliwiający realizację obowiązków podatkowych Wnioskodawcy jako podatnika podatku dochodowego, w szczególności prawidłowe określenie dochodu (straty) z działalności prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwoleń oraz podstawy opodatkowania.

Należy jednocześnie podkreślić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ani przepisy o specjalnych strefach ekonomicznych nie nakładają na Wnioskodawcę obowiązku „dzielenia” dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na dochody uzyskane w ramach każdego z dwóch zezwoleń.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.