INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 26 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 23 września 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania i wydatkowania środków finansowych przyznanych Wnioskodawczyni, jako osobie bezrobotnej, na rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania i wydatkowania środków finansowych przyznanych Wnioskodawczyni, jako osobie bezrobotnej, na rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 3 lipca 2013 r. Wnioskodawczyni zarejestrowana, jako osoba bezrobotna, w Urzędzie Pracy, otrzymała dotację na podjęcie działalności gospodarczej w kwocie 20.000 zł. Umowa o przyznanie ww. środków realizowana jest w ramach projektu systemowego „...” współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy - Poddziałania 6.1.3 - Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013. Umowa o przyznaniu dotacji została zawarta 27 czerwca 2013 r. za pośrednictwem Dyrektora Grodzkiego Urzędu Pracy. Na potwierdzenie otrzymanej dotacji otrzymała z Urzędu Pracy zaświadczenie o uzyskanej pomocy de minimis, w którym widnieje zapis, że przyznana pomoc jest udzielona m.in. na podstawie art. 46 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej 8 lipca 2013 r.

Przyznane środki w kwocie 20.000 zł przeznaczyła na:

• czynsz za wynajem lokalu i jego remont,
• zakup różnego rodzaju urządzeń, mebli, szyldu reklamowego, ulotek itp. (wydatki do wysokości 1.500 zł brutto każdy),
• nabycie wyposażenia np. laptopa (wydatki mieszczące się w przedziale kwotowym od 1.500 do 3.500 zł brutto),
• zakup środków trwałych (tj. aparatu do masażu, stołu do masażu) - każdy z nich o wartości powyżej 3.500 zł brutto.
  
  

Wnioskodawczyni rozlicza się na tzw. „zasadach ogólnych", a zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym zakresem prowadzonej działalności gospodarczej - zgodnie z symbolem PKD 86.90.A - jest Działalność fizjoterapeutyczna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób powinnam ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów przychody w związku z otrzymaną dotacją i koszty nią sfinansowane otrzymaną w ramach projektu "..." realizowanego przez Urząd Pracy, a współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy...

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej są przyznane na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (zgodnie otrzymanym przez Wnioskodawczynię zaświadczeniem o uzyskanej pomocy de minimis).

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotacje w części nie przeznaczonej na zakup środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód z działalności gospodarczej, jednakże zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust.1 pkt 121 ww. ustawy. Natomiast część dotacji, która jest przeznaczona na zakup środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nie stanowi w tej części przychodu z działalności gospodarczej jednakże również jest zwolniona z opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dotacja nie powinna zostać w ogóle wpisana do podatkowej księgi przychodów i rozchodów (zarówno w części nieprzeznaczonej na zakup środków trwałych, jak również w części przeznaczonej na ich zakup), a także nie powinna być także uwzględniona w rozliczeniu rocznym. Zdaniem Wnioskodawczyni, wszystkie wydatki sfinansowane dotacją o wartości poniżej 3.500 zł brutto, stanowią koszty uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem nie zostały one wymienione w katalogu wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy). Powinny być więc ujęte we właściwej dla danej transakcji kolumnie, a w przypadku wymienionych zakupów będzie to kolumna 13 (pozostałe koszty).

Jeśli zaś chodzi o zakupy środków trwałych (o wartości powyżej 3.500 zł brutto), zdaniem Wnioskodawczyni, powinny być one wykazane w ewidencji środków trwałych, jednakże dokonywane od nich odpisy amortyzacyjne nie będą kosztem uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosowanie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie natomiast z art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 674 ze zm.), starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6 -krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia (...).

W myśl art. 46 ust. 6 pkt 1 i 2 ww. ustawy, Minister właściwy do spraw pracy określił, w drodze rozporządzenia m.in.:

• szczegółowe warunki i tryb dokonywania refundacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 1a oraz ust. 1a (pkt 1),
• szczegółowe warunki i tryb przyznawania bezrobotnemu jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej, o których mowa w ust. 1 pkt 2 (pkt 2), (...)
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 27 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni, jako osoba bezrobotna zawarła z Urzędem Pracy umowę o przyznaniu środków finansowych w wysokości 20.000 zł na rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej. Umowa o przyznaniu ww. środków realizowana jest w ramach projektu „Różne drogi – Jeden cel” współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy w ramach Poddziałania 6.1.3 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007-2013. W dniu 8 lipca 2013 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, a za przyznane środki w kwocie 20.000 zł poniosła wskazane we wniosku wydatki.

Otrzymane środki finansowe, jak wskazano we wniosku, Wnioskodawczyni otrzymała na podstawie art. 46 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W świetle ww. przepisów oraz na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że jeżeli w istocie otrzymane przez Wnioskodawczynię, jako osobę bezrobotną, środki finansowe są środkami, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (kwestia ta jako nieuregulowana przepisami prawa podatkowego nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej), to w części nie przeznaczonej na cele inwestycyjne, stanowią one przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolniony jednakże od opodatkowania na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, jak wskazano zwolnienie to dotyczy wyłącznie tej części środków, która nie została przeznaczona na cele inwestycyjne, tj. na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Środki przeznaczone na cele inwestycyjne nie stanowią bowiem przychodu, zgodnie z powołanym art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do ww. kosztów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Poniesiony wydatek może zatem zostać uznany za koszt uzyskania przychodów w myśl powołanego przepisu, o ile spełnia łącznie następujące warunki:

• pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• został właściwie udokumentowany.
  
  

Fakt sfinansowania wydatków poniesionych na zakup drobnych urządzeń o wartości nieprzekraczającej 1.500 zł, wydatków remontowych, jak również poniesionych tytułem czynszu i zakupu pozostałego wyposażenia ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten, nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129, 136, 137.

Dodać należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Na podstawie § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, wyposażenie o wartości przekraczającej 1.500 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

W związku z powyższym, ww. wydatki sfinansowane wskazanymi we wniosku środkami, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności (o ile wyposażenie o którym mowa we wniosku (np. laptop) nie zostało zaliczone do środków trwałych). W myśl bowiem art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie natomiast do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wprawdzie odpisy z tytułu zużycia środków trwałych nabytych ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy nie zostały bezpośrednio wymienione (wskazane) w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, niemniej jednak w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W świetle zatem cyt. przepisów, wydatki przeznaczone na nabycie środków trwałych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również odpisy amortyzacyjne dokonane od wartości początkowej wartości środków trwałych sfinansowanych ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy, w świetle art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie mogą stanowić kosztów podatkowych. Odnosząc się natomiast do sposobu ujmowania otrzymanej przez Wnioskodawczynię dotacji z Urzędu Pracy oraz sfinansowanych z niej kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, wskazać należy, iż zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z wyżej przytoczonego przepisu wynika obowiązek prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów lub ksiąg rachunkowych. Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, w której obowiązana jest ewidencjonować przychody i koszty mające wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku. Sposób prowadzenia księgi określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. z 2003, Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Zawarte w załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia „Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” określają w jakich kolumnach wpisywać określone przychody i koszty.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że przychody i koszty, których wysokość nie ma wpływu na podstawę opodatkowania i wysokość należnego podatku, nie podlegają ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wynika to m.in. także z treści pkt 13 „Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” w myśl którego „Kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12) z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.”

Zgodnie z objaśnieniami do księgi jedynym miejscem, gdzie fakultatywnie można księgować otrzymane dotacje oraz wydatki, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, jest kolumna 16 (uwagi), gdzie mogą być ujęte faktycznie otrzymane przez podatnika przychody, a także dotyczące tych przychodów wydatki. Poza tą kolumną dotacje oraz wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów nie powinny być w księdze ewidencjonowane, jako nie mające wpływu na ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, iż otrzymane z Urzędu Pracy środki przeznaczone na rozpoczęcie działalności gospodarczej w części nie przeznaczonej na cele inwestycyjne, jako zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jak również w części przeznaczonej na cele inwestycyjne, jako nie stanowiące przychodu podatkowego, nie podlegają ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i tym samym nie podlegają ujęciu w składanym zeznaniu podatkowym. Natomiast wydatki sfinansowane z otrzymanych środków, przeznaczone na zakup składników majątku nie zaliczonych do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a więc na gruncie przedmiotowej sprawy poniesione na nabycie drobnych urządzeń do kwoty 1.500 zł oraz pozostałego wyposażenia, jak również poniesione tytułem wynajmu i remontu lokalu wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, jako stanowiące koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej (z zastrzeżeniem wskazanym powyżej) podlegają ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów (kolumna 13). Wydatki przeznaczone natomiast na nabycie środków trwałych, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również odpisy amortyzacyjne dokonane od ich wartości początkowej w części sfinansowanej ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy, w świetle art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Zauważyć również należy, iż określone przysporzenie, które nie stanowi przychodu podatkowego (otrzymane środki finansowe w części przeznaczonej na nabycie środków trwałych) nie może, jednocześnie, wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni, być zwolnione z opodatkowania. Nieprawidłowość powyższa nie miała jednak wpływu na ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. ). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.