Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-546/13-6/KSM
z 18 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 28 października 2013 r. oraz pismem z dnia 26 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w części:

• w 1997 r. – jest prawidłowe,

• w 2009 r. – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 14 października 2013 r., Nr IPTPB2/415-546/13-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawcy o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 21 października 2013 r., natomiast w dniu 28 października 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 26 października 2013 r.).

Następnie pismem z dnia 12 listopada 2013 r., Nr IPTPB2/415-546/13-4/KSM, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy Ordynacja podatkowa – ponownie wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 22 listopada 2013 r., natomiast w dniu 2 grudnia 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 27 listopada 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny, doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku.

Na podstawie umowy kupna – sprzedaży z dnia 14 maja 1997 r. Wnioskodawca wraz z konkubiną nabył nieruchomość, po ½ części każde z nich. Z powołanego postanowienia Sądu z dnia 19 sierpnia 2009 r. wydanego w sprawie o zniesienie współwłasności nieruchomość została przyznana Wnioskodawcy na wyłączną własność (½ część konkubiny). Wnioskodawca wskazał, że w wyniku podziału, konkubinie przypadły inne składniki majątkowe.

Następnie wskazał, że przeniesienie własności nastąpiło przed upływem 5 lat od zniesienia współwłasności (podział majątku wspólnego), ale po upływie 12 lat od jej nabycia (1997 r.).

W 2010 r. Wnioskodawca zbył całą nieruchomość za kwotę wskazaną przez biegłego, który dokonał wyceny tej nieruchomości na potrzeby sprawy. Inne składniki majątku również zostały wycenione przez biegłego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 listopada 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował, że wniosek dotyczy gruntu wraz z budynkiem mieszkalnym. W wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawca został zobowiązany do spłaty konkubiny. Przedmiotem zniesienia współwłasności zostały objęte również inne składniki majątku – ruchome i nieruchome. Dalej wskazał, że posiadał inne składniki majątkowe w ramach współwłasności z konkubiną. Uważa, że ich wartość mieści się w udziale jaki przysługiwał Mu we wspólnym majątku, a podział był ekwiwalentny. Wnioskodawca podał, że towarzyszyły mu spłaty i dopłaty. Wyjaśnił również, że używając określenia „przeniesienia współwłasności” miał na myśli odpłatne zbycie tej nieruchomości, które nastąpiło przed upływem 5 lat od zniesienia współwłasności, ale po upływie 12 lat od jej nabycia. Zbycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przedmiotowe zbycie w drodze zniesienia współwłasności stanowi źródło przychodów i podlega opodatkowaniu, skoro jednej ze stron przypadły inne składniki majątkowe?
2. Czy odpłatne zbycie nieruchomości, uprzednio objętej współwłasnością i przyznanie jej w całości Wnioskodawcy wskutek zniesienia współwłasności (podział majątku wspólnego), stanowi źródło dochodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zniesienie współwłasności nieruchomości uprzednio objętej wspólnością majątkową, następnie przyznanie jej Wnioskodawcy, w ramach przysługującego Mu udziału w majątku dorobkowym konkubenckim, nie stanowi nabycia nieruchomości lub udziału w nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uważa również, że odpłatne zbycie nieruchomości uprzednio objętej wspólnością majątkową Jego związku i przyznanie Mu w całości w ramach podziału majątku wspólnego nie stanowi źródła przychodów, a także zbycie, które nastąpiło przed upływem 5 lat od daty dokonania podziału majątku dorobkowego.

W ocenie Wnioskodawcy, nabycie ½ części nieruchomości stanowiącej wcześniej majątek wspólny i dokonane przez Niego jego zbycie nieprzekraczające tego udziału, a co za tym idzie wartości, nie stanowi źródła dochodu. Zatem, za datę nabycia ½ nieruchomości należy przyjąć datę jej kupna – 1997 r. – data trwania współwłasności majątkowej związku.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 listopada 2013 r. Wnioskodawca dodał, że w Jego ocenie sytuacja opisana we wniosku nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w części:

• w 1997 r. – uznaje się za prawidłowe,

• w 2009 r. – uznaje się za nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Jak zatem wynika z powyższego przepisu, w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma zarówno data, jak i forma nabycia tej nieruchomości.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że na podstawie umowy kupna – sprzedaży z dnia 14 maja 1997 r., Wnioskodawca wraz z konkubiną nabył nieruchomość (grunt wraz z budynkiem mieszkalnym), po ½ części każde z nich. Postanowieniem Sądu z dnia 19 sierpnia 2009 r., zniesiono współwłasność ww. nieruchomość, w skutek czego została ona przyznana na wyłączną własność Wnioskodawcy z obowiązkiem spłaty konkubiny. Przedmiotem zniesienia współwłasności zostały objęte również inne składniki majątku – ruchome i nieruchome. Wnioskodawca posiadał inne składniki majątkowe w ramach współwłasności z konkubiną. Według Niego, ich wartość mieści się w udziale, jaki przysługiwał Mu we wspólnym majątku, a podział był ekwiwalentny, wskazał jednak, że towarzyszyły temu spłaty i dopłaty.

W 2010 r. Wnioskodawca zbył całą nieruchomość za kwotę wskazaną przez biegłego, który dokonał wyceny owej nieruchomości na potrzeby sprawy. Zbycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, że konkubinat nie został uregulowany przez polskiego ustawodawcę. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2011 r. (sygn. akt IV CSK 11/11), do partnerów z konkubinatu nie mogą być stosowane przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.), odnoszące się do osób pozostających w związku małżeńskim, zatem mówiąc o majątku wspólnym nie może być on rozumiany stosowanie do przepisów powyższej ustawy.

Wskazać należy, że związek pozamałżeński może spełniać funkcje rodziny, jednak nie można stosować odnośnie stosunków majątkowych pomiędzy konkubentami przepisów regulujących małżeńską wspólność ustawową nawet poprzez analogię. Konkubenci poprzez nabywanie określonych składników majątku stają się ich współwłaścicielami w częściach ułamkowych. Zatem dokonując rozliczeń między konkubentami stosować należy zasady mówiące o tym, że do roszczeń z tytułu nieruchomości i rzeczy ruchomych nabytych wspólnie, na własność lub w posiadanie, oraz z tytułu nakładów dokonanych na te przedmioty – należy stosować przepisy o zniesieniu współwłasności, natomiast wobec roszczeń z tytułu nakładów dokonanych przez jednego konkubenta w przedmiotach należących do drugiego, a wchodzących w skład wspólnego gospodarstwa – przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu.

Zauważyć należy, że współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16 poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 195 ww. Kodeksu, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy – o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. W myśl art. 196 § 1 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 powyższej ustawy.

Zgodnie z art. 210 ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnych między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionych (podzielonych) rzeczy wspólnych. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest zatem nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, które stanowią przedmiot współwłasności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Zatem, jeżeli zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat, a wielkość (wartość) przyznanych w wyniku zniesienia współwłasności rzeczy (nieruchomości) odpowiada wielkości (wartości) udziału we współwłasności, to zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Analogicznie, okoliczność, że udział innego współwłaściciela ulega pomniejszeniu, traktowana być musi w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób ulega pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (tu nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub
  

• wartość rzeczy mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku wspólnym.
  
  

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, podział nieruchomości nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę jej nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału nieruchomości lub zniesienia współwłasności przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu lub też towarzyszą mu spłaty i dopłaty wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Podkreślić zatem należy, że w każdej sytuacji, kiedy w wyniku zniesienia współwłasności jeden z dotychczasowych współwłaścicieli został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie osoby zobowiązanej do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział we współwłasności. Tym samym, data zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu zniesienia współwłasności.

W rezultacie stwierdzić należy, że skoro w związku z postanowieniem Sądu w sprawie zniesienia współwłasności Wnioskodawca zobowiązany był do dokonania spłaty na rzecz konkubiny, to niewątpliwie wartość przyznanej Mu nieruchomości uległa powiększeniu kosztem majątku konkubiny. Zatem, podział nie był ekwiwalentny w naturze. Oznacza to, że w części odpowiadającej wartości udziału, którego dotyczyła spłata, doszło do nabycia.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w dwóch datach, mianowicie:

• w dniu 14 maja 1997 r. – w drodze kupna przedmiotowej nieruchomości (współwłasność w częściach ułamkowych przypadająca po ½ na każdego współwłaściciela),
  

• w dniu 19 sierpnia 2009 r. – w drodze odpłatnego zniesienia współwłasności.
  
  

Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2006 r. Nr 217 poz. 1588) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w tej ustawie w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

W sprawie objętej ww. wnioskiem, odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 1997 r., nie stanowi jednak źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w cyt. wyżej przepisie.

Natomiast dokonując oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia ww. nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2009 r. w wyniku odpłatnego zniesienia współwłasności należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209 poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł, stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Stosownie do art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 powyższej ustawy).

Wskazać należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości w części przypadającej na udział nabyty w 1997 r. nie stanowi źródła przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w cyt. przepisie. Tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Natomiast odpłatne zbycie nieruchomości w części przypadającej na udział nabyty w 2009 r. stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, bowiem dokonane zostało przed upływem pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym przepisie, tj. przed upływem 31 grudnia 2014 r. Wskazać należy, że w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawcy przypadła przedmiotowa nieruchomość, natomiast konkubina otrzymała inne składniki majątku. Wnioskodawca został jednak zobowiązany do spłaty konkubiny, co świadczy o tym, że w wyniku podziału majątku (składniki ruchome i nieruchome) nabył On majątek przekraczający pierwotnie posiadany przez Niego udział. Zatem, doszło do przysporzenia majątku Wnioskodawcy, ponieważ zyskał On udział ponad ten, który przysługiwał Mu uprzednio, tj. przed zniesieniem współwłasności – w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ nadmienia, że przedmiotowa interpretacja obejmuje skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości, tj. sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę. Element stanu faktycznego, jakim jest zniesienie współwłasności, został zanalizowany jedynie w kontekście ustalenia udziału w nieruchomości, jaki przypadł Wnioskodawcy w wyniku tej czynności prawnej. Nie rozstrzyga natomiast w zakresie „zbycia w drodze zniesienia współwłasności”, ponieważ w przedmiotowej sprawie zdarzenie takie nie miało miejsca. Zbycie nieruchomości (sprzedaż) nastąpiło po dokonaniu zniesienia współwłasności.

Tut. Organ zauważa, że wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), Organ upoważniony nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do oceny załączonych dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.