INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2013 r. (data wpływu 16 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy nabycia wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy nabycia wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca planuje utworzyć i objąć udziały w spółce X (dalej również jako: Spółka lub Nabywca), która będzie polskim rezydentem podatkowym.

W przyszłości Spółka planuje nabyć w drodze cesji pakiet wierzytelności od spółki cypryjskiej, będącej cypryjskim rezydentem podatkowym (dalej jako: Spółka cypryjska). Spółka cypryjska oraz Nabywca nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu wierzytelnościami, a w związku z cesją wierzytelności żadna ze stron nie będzie działać jako podatnik VAT.

Umowa cesji wierzytelności zostanie zawarta na terytorium Cypru, zgodnie z prawem cypryjskim. Na jej podstawie dojdzie do cesji wierzytelności ze Spółki cypryjskiej na Spółkę. Cesja będzie odpłatna, tzn. Spółka będzie zobowiązana do zapłaty na rzecz Spółki cypryjskiej ceny za nabycie wierzytelności. Przedmiotem planowanej cesji będą wierzytelności przysługujące Spółce cypryjskiej wobec osoby fizycznej - polskiego rezydenta podatkowego (dalej odpowiednio jako: Wierzytelności oraz Dłużnik).

Zgodnie z umowami, na podstawie których powstały Wierzytelności, Dłużnik jest lub będzie zobowiązany do spełnienia świadczenia na rachunek bankowy Spółki cypryjskiej prowadzony przez bank z siedzibą na Cyprze. Tym samym zobowiązania Dłużnika są lub będą zobowiązaniami o charakterze pieniężnym, które powinny zostać spełnione w formie bezgotówkowej na zagraniczny rachunek bankowy.

Ponadto, z uwagi na przyszłe cele biznesowe Spółki, łącznie z umową cesji Wierzytelności pomiędzy Dłużnikiem a Nabywcą zostanie zawarta dodatkowa umowa cywilnoprawna, zgodnie z którą Dłużnik zobowiązany będzie do uiszczenia należności z tytułu Wierzytelności przelewem na zagraniczny rachunek bankowy Nabywcy.

Ewentualnie, Dłużnik zostanie poinformowany przez Nabywcę, że Spółka nabyła od Spółki cypryjskiej Wierzytelności i że Dłużnik zobowiązany jest do ich uregulowania przelewem na zagraniczny rachunek bankowy Nabywcy.

W rezultacie, w wyniku cesji Wierzytelności, Dłużnik będzie zobowiązany względem Spółki do świadczenia pieniężnego na jego rzecz w formie bezgotówkowej, na zagraniczny rachunek bankowy Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy cesja Wierzytelności będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (dalej jako: PCC) w Polsce i czy w tym zakresie na Spółce będzie ciążył obowiązek podatkowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana cesja Wierzytelności nie powinna zostać objęta zakresem ustawy o PCC, jako że prawa majątkowe, będące przedmiotem cesji, tj. wierzytelności będą wykonywane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa cesji Wierzytelności zostanie zawarta na Cyprze, zgodnie z prawem tam obowiązującym. W efekcie, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w PCC z tytułu nabycia Wierzytelności na podstawie umowy cesji.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 14n w związku z art. 14k i 14m Ordynacji podatkowej, jest On uprawniony do wystąpienia z zapytaniem dotyczącym konsekwencji podatkowych dla podmiotu, którego założenie jest planowane, tj. dla X sp. z o.o.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) Ustawy PCC, podatkowi podlegają m.in. umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych. Odpłatną cesję wierzytelności, zdaniem Wnioskodawcy, należy dla potrzeb Ustawy PCC traktować tak jak umowę sprzedaży, czyli, co do zasady, jak czynność cywilnoprawną podlegającą PCC.

Jednocześnie, zgodnie z Ustawą PCC, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi PCC, jeżeli ich przedmiotem są:

• rzeczy lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo

• rzeczy lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Z uwagi na to, że wierzytelność jest uprawnieniem wierzyciela do żądania spełnienia danego świadczenia przez dłużnika, a nie przedmiotem materialnym należy ją, na potrzeby ustawy PCC, kwalifikować jako prawo majątkowe, a nie rzecz. W Ustawie PCC brak jest natomiast przepisów, które wskazywałyby, w jaki sposób należy rozumieć pojęcie „wykonywania prawa majątkowego” oraz jak określić, gdzie to prawo jest wykonywane.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, aby ustalić znaczenie pojęcia „wykonywania prawa majątkowego” oraz określić jego miejsce należy posłużyć się normami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze zm. dalej jako: K.c.). W opinii Wnioskodawcy, w przypadku wierzytelności za miejsce wykonywania prawa majątkowego należy uznać miejsce spełnienia świadczenia, w rozumieniu art. 454 K.c. Zgodnie z art. 454 K.c. „Jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę. Jednakże świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia; jeżeli wierzyciel zmienił miejsce zamieszkania lub siedzibę po powstaniu zobowiązania, ponosi spowodowaną przez tę zmianę nadwyżkę kosztów przesłania”. Przepis art. 454 K.c. jest przepisem dyspozytywnym, czyli takim który znajduje zastosowania wyłączenie w wypadku, gdy ze stosunku zobowiązaniowego nie wynika nic innego lub strony tego stosunku nie postanowią inaczej. Tym samym, w sytuacji, w której w umowie kreującej daną relację cywilnoprawną - np. w umowie pożyczki - strony określą, gdzie powinno być spełnione świadczenie, zasada ogólna wyrażona w art. 454 K.c. jest wyłączona wolą stron i nie znajduje w ogóle zastosowania. Innymi słowy, w takiej sytuacji to nie miejsce siedziby lub zamieszkania wierzyciela decyduje o miejscu spełnienia świadczenia lecz wola stron, wyrażona w umowie.

Wnioskodawca wskazuje również, że w obrocie bezgotówkowym miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego zawsze jest miejsce, w którym znajduje się rachunek bankowy wierzyciela. Takie stanowisko zajął między innymi Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 listopada 1989 r., w sprawie o sygn. III CRN 345/89, czy też w uchwale z dnia 14 lutego 2002 r., w sprawie o sygn. III CZP 81/01, OSNC. Powyższa zasada znajduje zastosowanie w każdym wypadku, gdy strony stosunku zobowiązaniowego postanowią, że świadczenie pieniężne ma zostać spełnione w drodze bezgotówkowej, tj. przelewem bankowym. Oznacza to, że miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego będzie siedziba banku, w którym wierzyciel ma rachunek bankowy zarówno w wypadku postanowienia przez strony, że świadczenie pieniężne ma być spełnione na konkretny rachunek bankowy, jak i w wypadku braku takiego postanowienia, o ile strony zastrzegą jedynie, że świadczenie ma być spełnione z wykorzystaniem przelewu bankowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w rezultacie w sytuacji, w której Dłużnik i Spółka cypryjska zastrzegli lub zastrzegą w umowach będących podstawą powstania Wierzytelności, że świadczenia pieniężne Dłużnika mają zostać spełnione w formie bezgotówkowej na rachunek bankowy Spółki cypryjskiej prowadzony przez bank z siedzibą na Cyprze za miejsce spełnienia świadczeń, a tym samym za miejsce wykonywania praw majątkowych z Wierzytelności należy uznać siedzibę banku, w którym prowadzony jest rachunek, na który uiszczone mają być należności, czyli Cypr.

Z analogiczną sytuacją, zdaniem Wnioskodawcy, mamy do czynienia w wypadku cesji wierzytelności. Zgodnie z art. 512 K.c., cedent powinien zawiadomić dłużnika o cesji wierzytelności. Powszechnie przyjmuje się, że takiego zawiadomienia dłużnika może również dokonać cesjonariusz. Celem tego zawiadomienia jest wskazanie dłużnikowi, kto jest jego obecnym wierzycielem i tym samym na czyją rzecz ma spełnić swoje zobowiązanie. Kodeks cywilny nie wskazuje, jaką treść ma zawierać powyższe zawiadomienie. Zdaniem Wnioskodawcy, w wypadku zawiadomienia dokonywanego przez cesjonariusza, takie zawiadomienie może określać, w jaki sposób i gdzie dłużnik powinien spełnić swoje zobowiązanie.

W opinii Wnioskodawcy, przepisy Kodeksu cywilnego nie zawierają również zakazu, z powodu którego cesjonariusz nie mógłby się umówić z dłużnikiem w drodze odrębnej umowy cywilnoprawnej, co do sposobu spełnienia jego świadczenia, np. w formie bezgotówkowej. Zdaniem Wnioskodawcy, skoro bowiem cesjonariusz wstępuje na mocy art. 509 § 2 K.c. we wszelkie prawa dotychczasowego wierzyciela, to jest on w pełni uprawniony do wskazania nowego sposobu czy miejsce spełnienia świadczenia - np. w formie przelewu na zagraniczny rachunek bankowy cesjonariusza.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli dłużnik i cesjonariusz ustalą, że wierzytelności zostaną uregulowane w formie bezgotówkowej na zagraniczny rachunek cesjonariusza, to należy uznać, że miejscem spełnienia świadczenia, a tym samym miejscem wykonywania praw majątkowych w rozumieniu ustawy PCC po ich cesji jest kraj siedziby banku, w którym cesjonariusz posiada rachunek bankowy.

Tym samym, z uwagi na to, że rachunek bankowy Spółki cypryjskiej oraz rachunek bankowy Nabywcy, na które Dłużnik powinien uregulować swoje zobowiązania są lub będą rachunkami prowadzonymi przez banki z siedzibą za granicami Polski, należy uznać, że miejsce wykonywania praw majątkowych będących przedmiotem planowanej cesji jest położone poza terytorium Polski. Dodatkowo, ze względu na fakt, że umowa cesji wskazanych wierzytelności ma zostać zawarta na Cyprze, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek w PCC z tytułu nabycia Wierzytelności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 101 poz. 649 ze zm.) podatkowi temu podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
   2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
   3. (uchylona),
   4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
   5. umowy dożywocia,
   6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
   7. (uchylona),
   8. ustanowienie hipoteki,
   9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
   10. umowy depozytu nieprawidłowego,
   11. umowy spółki;
2. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
3. orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.
   
   

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną i polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca planuje utworzyć i objąć udziały w spółce X sp. z o.o. (dalej również jako: Spółka lub Nabywca), która będzie polskim rezydentem podatkowym.

W przyszłości Spółka planuje nabyć w drodze cesji pakiet wierzytelności od spółki cypryjskiej, będącej cypryjskim rezydentem podatkowym (dalej jako: Spółka cypryjska). Spółka cypryjska oraz Nabywca nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie obrotu wierzytelnościami, a w związku z cesją wierzytelności żadna ze stron nie będzie działać jako podatnik VAT. Umowa cesji wierzytelności zostanie zawarta na terytorium Cypru, zgodnie z prawem cypryjskim. Na jej podstawie dojdzie do cesji wierzytelności ze Spółki cypryjskiej na Spółkę. Cesja będzie odpłatna, tzn. Spółka będzie zobowiązana do zapłaty na rzecz Spółki cypryjskiej ceny za nabycie wierzytelności. Przedmiotem planowanej cesji będą wierzytelności przysługujące Spółce cypryjskiej wobec osoby fizycznej - polskiego rezydenta podatkowego (dalej odpowiednio jako: Wierzytelności oraz Dłużnik).

Zgodnie z umowami, na podstawie których powstały Wierzytelności, Dłużnik jest lub będzie zobowiązany do spełnienia świadczenia na rachunek bankowy Spółki cypryjskiej prowadzony przez bank z siedzibą na Cyprze. Tym samym zobowiązania Dłużnika są lub będą zobowiązaniami o charakterze pieniężnym, które powinny zostać spełnione w formie bezgotówkowej na zagraniczny rachunek bankowy.

Ponadto, z uwagi na przyszłe cele biznesowe Spółki, łącznie z umową cesji Wierzytelności pomiędzy Dłużnikiem a Nabywcą zostanie zawarta dodatkowa umowa cywilnoprawna, zgodnie z którą Dłużnik zobowiązany będzie do uiszczenia należności z tytułu Wierzytelności przelewem na zagraniczny rachunek bankowy Nabywcy. Ewentualnie, Dłużnik zostanie poinformowany przez Nabywcę, że Spółka nabyła od Spółki cypryjskiej Wierzytelności i że Dłużnik zobowiązany jest do ich uregulowania przelewem na zagraniczny rachunek bankowy Nabywcy.

W rezultacie, w wyniku cesji Wierzytelności, Dłużnik będzie zobowiązany względem Spółki do świadczenia pieniężnego na jego rzecz w formie bezgotówkowej, na zagraniczny rachunek bankowy Spółki.

Stosownie do treści art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Z ww. przepisu wynika, że przelew wierzytelności (cesja) jest umową, na mocy której dotychczasowy wierzyciel (cedent) przenosi wierzytelność do majątku osoby trzeciej (cesjonariusza). Przedmiotem cesji - spośród elementów strony wierzycielskiej stosunku obligacyjnego - mogą być przede wszystkim wierzytelności. Wierzyciel może rozporządzić bądź całą wierzytelnością, bądź jedynie jej częścią.

Zgodnie z art. 510 § 1 ww. ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Stosownie natomiast do art. 535 Kodeksu cywilnego, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Mając na uwadze wyżej zacytowane przepisy oraz treść wniosku stwierdzić należy, że przedstawiona w nim umowa cesji, w związku z tym, że będzie miała charakter odpłatny, a jej skutkiem będzie przeniesienie wierzytelności z tytułu finansowania udzielonego dłużnikowi przez dotychczasowego wierzyciela, przybierze formę umowy sprzedaży praw majątkowych, w rezultacie czego stanowić będzie czynność, co do zasady podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W treści wniosku wskazano jednak, że umowa zostanie zawarta poza granicami Polski. Umowa będzie zawierała zapis stanowiący, że Dłużnik będzie zobowiązany względem Wnioskodawcy do świadczenia pieniężnego na jego rzecz w formie bezgotówkowej na Jego zagraniczny rachunek bankowy.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, że stosownie do art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

W świetle powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają czynności cywilnoprawne (w tym umowy cesji, które przyjęły formę umowy sprzedaży), których przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku gdy przedmiotem czynności są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, podlega ona opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych o ile, nabywca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Konstrukcja tego przepisu wskazuje, że oba ww. warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Nie wystąpienie jednego z nich powoduje, że czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ponieważ we wniosku wskazano wprost, że umowa cesji zawarta zostanie poza granicami Polski istotne staje się rozstrzygnięcie, czy będące jej przedmiotem prawa majątkowe podlegają wykonaniu na terytorium Polski czy też poza nim.

Wobec powyższego wskazać należy, że stosownie do art. 454 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę. Jednakże świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia; jeżeli wierzyciel zmienił miejsce zamieszkania lub siedzibę po powstaniu zobowiązania, ponosi spowodowaną przez tę zmianę nadwyżkę kosztów przesłania.

Z ww. przepisu wynika, że co do zasady świadczenie niepieniężne powinno zostać spełnione w miejscu, w którym w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał miejsce zamieszkania lub siedzibę, a w przypadku świadczeń pieniężnych powinny one być spełnione w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela. Jednakże pierwszorzędne znaczenie w kwestii ustalenia miejsca, w którym dłużnik powinien spełnić świadczenie, ustawa przyznaje oznaczeniu dokonanemu w zdarzeniu kreującym źródło obowiązku świadczenia dłużnika, jakim zazwyczaj będzie umowa. Żaden z obowiązujących przepisów nie uważa bowiem postanowień o miejscu wykonania świadczenia za przepis bezwzględnie obowiązujący. Wola stron odgrywa zatem podstawowe znaczenie w tym zakresie.

Podkreślić również należy, mając na uwadze okoliczności omawianej sprawy, że uznanie siedziby banku prowadzącego rachunek wierzyciela (w tym przypadku Spółki ) za miejsce spełnienia świadczenia pieniężnego, rozliczanego w sposób bezgotówkowy jest dopuszczalne tylko w tych wypadkach, w których obie strony wyraziły zgodę na zapłatę na określony rachunek wierzyciela. Tylko bowiem wtedy, gdy taka zgoda istnieje, miejscem spełnienia takiego świadczenia jest siedziba banku prowadzącego rachunek wierzyciela, gdyż wtedy miejsce to wynika z oznaczenia przez strony stosunku zobowiązaniowego.

Skoro więc, jak wskazano we wniosku, opisana umowa cesji zawarta zostanie poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a zgodnie z treścią umowy, prawa majątkowe będące jej przedmiotem, podlegać będą wykonaniu również poza terytorium Polski (spłata wierzytelności dokonana zostanie na zagraniczny rachunek bankowy wierzyciela – Spółki), wówczas czynność taka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ze względu na brak wypełnienia dyspozycji art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.