Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-718/13-2/IM
z 13 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2013 r. (data wpływu 18 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, osobą fizyczną mającą miejsce stałego zamieszkania na terytorium Polski. Wnioskodawca zamierza być komandytariuszem spółki komandytowej mającej swoją siedzibę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „Spółka”). Spółka planuje nabyć od innego podmiotu będący w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym znak towarowy (dalej: „Znak”). Nabycie Znaku nastąpi w formie umowy sprzedaży. Spółka zamierza wykorzystywać Znak w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a przewidywany okres używania znaku jest dłuższy niż 1 rok. Po nabyciu znaku przez Spółkę przewidywane jest udzielenie przez Urząd Patentowy prawa ochronnego na Znak, na rzecz Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Od jakiego momentu Spółka będzie uprawiona do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prawa ochronnego do Znaku, jeśli Znak w momencie jego nabycia przez Spółkę będzie znajdował się w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym?
2. Jaka będzie wartość początkowa prawa ochronnego do Znaku, będąca podstawą odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Spółkę, które dla Wnioskodawcy będą stanowiły koszty uzyskania przychodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawiona do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Znaku znajdującego się w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym w miesiącu, w którym przedmiotowy Znak zostanie zarejestrowany w Urzędzie Patentowym, tzn. wydana zostanie decyzja o udzieleniu Spółce prawa ochronnego na Znak.

Wartością początkową prawa ochronnego do Znaku, od której będą dokonywane odpisy amortyzacyjne, będzie wartość z umowy sprzedaży nabycia znaku przez Spółkę, która nastąpi przed udzieleniem prawa ochronnego do Znaku.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa PIT”), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c ustawy, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (dalej: „ustawa PWP”) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencyjnej), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W celu ustalenia znaczenia zwrotu „prawa określone w ustawie – Prawo własności przemysłowej” należy odnieść się do art. 6 ust. 1 ustawy PWP, który stanowi, że na warunkach określonych w tej ustawie udzielane są m.in. prawa ochronne na znaki

towarowe.

Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ustawy PWP). Procedurę uzyskania tego prawa rozpoczyna zgłoszenie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, czy są spełnione podstawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa (art. 144 ustawy PWP). Prawo to podlega wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 ustawy PWP).

Udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego na znak towarowy (art. 150 PWP).

Biorąc pod uwagę treść art. 22b ust. 1 ustawy PIT, prawo do znaku towarowego może stanowić wartość niematerialną i prawną, jeżeli spełnia poniższe warunki:

1. prawo to zostało nabyte,
2. nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
3. jego przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok,
4. jest wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostało oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej, umowy najmu lub umowy leasingu.
   
   

Odnosząc zaprezentowany stan faktyczny do wymienionych wyżej warunków należy stwierdzić, że:

Ad. 1) przedmiotowy znak zostanie nabyty przez Spółkę wskutek umowy sprzedaży,

Ad. 2) Znak będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania w dniu jego przyjęcia do używania,

Ad. 3) przewidywany okres używania Znaku będzie dłuższy niż rok,

Ad. 4) Znak będzie wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

Zgodnie z jednolitą linią orzeczniczą przez prawo do znaku towarowego w rozumieniu art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy PIT należy rozumieć wyłącznie prawo do znaku towarowego zarejestrowanego, tj. znaku w odniesieniu do którego zostało uzyskane prawo ochronne. Przymiotu tego nie posiada znak towarowy niezarejestrowany, w tym również zgłoszony do rejestracji. Dopiero po dokonaniu rejestracji takie prawo do znaku towarowego może być wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, a następnie amortyzowane dla celów podatkowych. Wówczas bowiem takie prawo do znaku zostaje przyjęte do używania jako prawo, gdyż pod pojęciem prawa do znaku towarowego mieszczą się tylko podmiotowe prawa do znaku, które mają charakter bezwzględny.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych m.in. wyrok NSA II FSK 412/08 z 28 sierpnia 2009 r. oraz II FSK 196/11 z 28 sierpnia 2012 r., Wyrok WSA w Rzeszowie I SA/Rz 639/12 z 27 września 2012 r.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że po zarejestrowaniu Znaku Spółce będzie przysługiwało prawo do ujęcia Znaku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dla celów podatkowych oraz rozpoczęcia amortyzacji podatkowej.

Przedstawione stanowisko znajduje jednoznaczne potwierdzenie w utrwalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku WSA w Rzeszowie z 15 listopada 2011 r. (sygn. akt I SA/Rz 649/11), Sąd zgodził się ze stanowiskiem innej spółki w podobnym stanie faktycznym wskazując, że za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki że możliwe jest amortyzowanie praw ochronnych na znaki towarowe wniesione aportem jako prawa z rejestracji znaków towarowych w sytuacji gdy prawa ochronne zostały przyznane po wniesieniu aportu. Stanowisko takie zostało także potwierdzone m.in. w wyroku NSA z dnia 27 maja 2009 r. (sygn. akt II FSK 181/08), z dnia 25 sierpnia 2010 r. (sygn. akt II FSK 627/09), a także w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 28 czerwca 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 210/11).

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że nie można uznać, że w momencie rejestracji Znaku w Urzędzie Patentowym dojdzie do „wytworzenia” Znaku przez Spółkę. Prawo do niezarejestrowanego Znaku zostanie nabyte przez Spółkę wcześniej w ramach umowy sprzedaży. Następnie wskutek zakończenia procedury rejestracji w Urzędzie Patentowym zostanie udzielone prawo ochronne na Znak. Skutek ten następuje z mocy prawa na podstawie przywołanych wyżej przepisów ustawy PWP. W konsekwencji nie dochodzi w tym przypadku do jakiegokolwiek działania Spółki, które byłoby ukierunkowane na wytworzenie Znaku. W szczególności za takie działanie nie można uznać wystąpienia do Urzędu Patentowego z wnioskiem o zmianę podmiotu uprawnionego do prawa ochronnego na Znak (niniejsze stanowisko potwierdził przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 14 maja 2012 r. sygn. IPPB3/423-113/12-2/PK1).

Powyższe znajduje również potwierdzenie w orzeczeniach sądowych. W szczególności kwestię tę jednoznacznie przesądził przywołany już wcześniej wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 czerwca 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 210/11). W uzasadnieniu tego wyroku sąd podkreślił, że w „świetle orzecznictwa sądów nie sposób się zgodzić z twierdzeniem Organu, iż uzyskanie praw ochronnych na znaki towarowe po wniesieniu prawa z rejestracji znaków towarowych należy definiować jako ich „wytworzenie” przez podmiot do którego prawa z rejestracji znaków zostały wniesione aportem. Stanowisko takie jest całkowicie bezzasadne i nie znajdują uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa”.

W podobnym tonie wypowiedział się również WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 13 września 2012 r. sygn. I SA/Gl 1021/11, zgodnie z którym „w okoliczność analizowanego zdarzenia przyszłego brak jakichkolwiek podstaw do twierdzenia, że prawo ochronne do wspólnotowego znaku towarowego zostanie przez Spółkę wytworzone. Prawo to powstanie bowiem w wyniku rejestracji wspólnotowego znaku towarowego przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante. Wykładnia językowa nie pozwala na przyjęcie, że dokonanie rejestracji, w wyniku której powstanie prawo ochronne do wspólnotowego znaku towarowego stanowi wytworzenie tego prawa przez Spółkę”.

Skoro nie można mówić o wytworzeniu, to w takim razie nie znajdzie zastosowania przepis art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy PIT, ale art. 22g ust. 1 ustawy PIT – wartość początkowa powinna być określona w wysokości nabycia Znaku w drodze umowy sprzedaży.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Spółka będzie uprawniona do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Znaku będącego w momencie jego nabycia w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym w miesiącu, w którym zostanie on zarejestrowany w Urzędzie Patentowym, tzn. wydana zostanie decyzja o udzieleniu Spółce praw ochronnych na przedmiotowy Znak, a wartością początkową, od której będą dokonywane odpisy amortyzacyjne stanowiące koszty uzyskania przychodu, będzie cena nabycia wynikającą z umowy sprzedaży Znaku. Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 powołanej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Przez prawo do znaku towarowego w rozumieniu przywołanego art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć wyłącznie prawo do znaku towarowego zarejestrowanego, tzn. znaku, w odniesieniu do którego zostało uzyskane prawo ochronne. Przymiotu tego nie posiada znak towarowy niezarejestrowany, w tym również zgłoszony do rejestracji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Wskazać należy, że przepisy prawa podatkowego nie dają podstaw do amortyzowania znaków towarowych. Amortyzacji podatkowej podlegają nabyte przez podatnika prawa ochronne do znaków towarowych na zasadach wynikających z przepisów ustawy – Prawo własności przemysłowej.

Należy zatem wskazać, że prawa ochronne na znaki towarowe udzielane są na warunkach określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej (art. 6 ust. 1 tej ustawy). Znakiem towarowym może być przy tym każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa - w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 1 i 2 ww. ustawy).

W myśl art. 121 powołanej ustawy, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania tego znaku w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 cytowanej ustawy).

Wobec powyższego, prawo ochronne na znak towarowy mieści się w kategorii praw określonych w ustawie Prawo własności przemysłowej, wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza być komandytariuszem spółki. Spółka planuje nabyć od innego podmiotu będący w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym znak towarowy. Nabycie Znaku nastąpi w formie umowy sprzedaży. Spółka zamierza wykorzystywać Znak w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a przewidywany okres używania znaku jest dłuższy niż 1 rok. Po nabyciu znaku przez Spółkę przewidywane jest udzielenie przez Urząd Patentowy prawa ochronnego na Znak, na rzecz Spółki.

W odniesieniu do znaku towarowego będącego w procedurze rejestracji, co do którego prawa ochronne zostaną nadane po jego nabyciu przez Spółkę, nie będzie przysługiwało uprawnienie do amortyzowania tychże praw, albowiem, co wykazano już wcześniej na podstawie art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji jako wartości niematerialne i prawne, podlegają jedynie te prawa, które zostały nabyte. W przeciwieństwie do środków trwałych, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, wydatki na nabycie których rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że znak towarowy, który w dacie nabycia nie spełniał warunków określonych w art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (znajdował się w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym), nie może zostać uznany za wartość niematerialną i prawną. Tym samym nie podlega amortyzacji. W świetle powyższego ponownie podkreślić należy, że elementarnym warunkiem uznania praw ochronnych na znak towarowy wynikających z jego rejestracji jest ich nabycie, a nie uzyskanie po nabyciu znaku towarowego decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu prawa ochronnego.

Reasumując, Spółka nie będzie uprawiona do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prawa ochronnego do Znaku, jeśli Znak w momencie jego nabycia przez Spółkę będzie znajdował się w procedurze rejestracji w Urzędzie Patentowym, bowiem nie zostały spełnione warunki wynikające z art. art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka nabyła znak towarowy, który nie jest wartością niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Z uwagi na powyższe odpowiedź na pytanie drugie jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zostały one wydany w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych sprawy, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.