Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-351/12/IK
z 5 lipca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2012 r. (data wpływu 23 marca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 27 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności „refakturowania tzw. mediów” dot. części wspólnych nieruchomości przez administratora – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 27 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku dla czynności „refakturowania tzw. mediów” dot. części wspólnych nieruchomości przez administratora.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą developerską. Buduje budynki mieszkalne, a następnie sprzedaje poszczególne lokale. Do czasu zawiązania się wspólnoty mieszkaniowej Spółka administruje (zarządza) daną nieruchomością. Administrowaniu nieruchomościami przez Spółkę towarzyszą także inne usługi związane z dostarczaniem różnego rodzaju usług, które są przez właścicieli poszczególnych lokali zużywane. Kosztami eksploatacji są m.in.: ubezpieczenie budynków, wywóz nieczystości, zużycie energii elektrycznej części wspólnej, sprzątanie klatek schodowych i części wspólnych, bieżąca konserwacja części wspólnych, odśnieżanie terenu posesji, oświetlenie części wspólnych itp. Spółka obciąża indywidualnych właścicieli lokali na podstawie wystawionej faktury z doliczonym podatkiem. Spółkę łączą umowy o dostawę ww. usług bezpośrednio z dostawcami tych mediów. Dostawcy ww. mediów wystawiają faktury na Spółkę jako właściciela nieruchomości. Spółka jako administrator wystawia natomiast faktury poszczególnym właścicielom lokali z tytułu świadczonej usługi administrowania nieruchomością wraz z odpowiednim obciążeniem właścicieli poszczególnych lokali (przyszłych członków wspólnoty) kosztami mediów (w szczególności dostawy prądu, wody, centralnego ogrzewania, wywozu śmieci). Obciążenie kosztami mediów wynika z umowy przedwstępnej sprzedaży lokalu, w której nabywcy lokali zobowiązują się ponosić ciężary i opłaty związane z korzystaniem z mieszkania (analogicznie w przypadku korzystania z miejsca postojowego w hali garażowej), w tym w szczególności opłaty za dostawę mediów, ubezpieczenie budynku, odprowadzanie ścieków, wywóz śmieci, sprzątanie itp. z chwilą dokonania odbioru mieszkania, przy czym obowiązek ten obejmuje także uiszczanie opłat za administrowanie budynkiem. Umowa taka wiąże nabywcę lokalu do czasu ustanowienia przez wspólnotę mieszkaniową innych zasad administrowania.

W zakresie usługi administrowania lokali mieszkalnych Spółka stosuje „stawkę podatku zwolnioną”. W związku ze świadczonymi usługami dokonuje ona także zakupu mediów na rzecz nabywców lokali (prąd, gaz, woda), którymi następnie obciąża właścicieli lokali przy zastosowaniu stawki VAT właściwej dla zakupu poszczególnych mediów (23%, 8% lub zwolnienie od podatku).

W uzupełnieniu do wniosku, doprecyzowując przedstawione wyżej okoliczności Wnioskodawca wskazał, iż świadczonej usłudze administrowania towarzyszą inne usługi, obejmujące dostarczenie mediów i usług związanych z utrzymaniem części wspólnych nieruchomości. Do mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem części wspólnych zapewnianych przez Wnioskodawcę należą: ubezpieczenie budynków - części wspólnych, wywóz nieczystości, zużycie energii elektrycznej dla części wspólnych, sprzątanie klatek schodowych i innych części wspólnych, bieżąca konserwacja części wspólnych i odśnieżanie części wspólnych. Umowy o dostawę ww. mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem części wspólnych nieruchomości łączą Wnioskodawcę z bezpośrednimi dostawcami tych mediów i usług. Dostawcy ww. mediów i usług wystawiają faktury VAT na Spółkę, natomiast Spółka jako administrator nieruchomości wystawia następnie faktury VAT (refakturuje) poszczególnym właścicielom lokali mieszkalnych z tytułu świadczonej usługi administrowania nieruchomością wraz z odpowiednim obciążeniem właścicieli lokali kosztami mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem części wspólnych nieruchomości.

W związku z powyższym w uzupełnieniu do wniosku zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku powinna zastosować Spółka, będąca administratorem przy refakturowaniu kosztów mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem części wspólnych nieruchomości, tj. ubezpieczenie budynków – części wspólnych, wywóz nieczystości, zużycie energii elektrycznej dla części wspólnych i odśnieżanie części wspólnych.

Zdaniem Spółki, doprecyzowanym w uzupełnieniu do wniosku, jako administrator lokali mieszkalnych w zakresie refakturowanych kosztów mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem części wspólnych nieruchomości stosuje prawidłowo podatek VAT w wysokości zgodnej z fakturami od dostawców mediów i usług.

W ocenie Spółki, mając na uwadze treść art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 i ust. 2a, jak również 41 ust. 1, art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług, zakup towarów i usług (tzw. mediów) przez podatnika we własnym imieniu, jak również w dalszej kolejności ich odsprzedaż na rzecz innych podmiotów, wypełnia dyspozycję definicji określonej w art. 8 ust. 2a ww. ustawy.

W ocenie Spółki czynność refakturowania to nic innego jak odsprzedaż usług określonego rodzaju, czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem, w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W przedmiotowym stanie faktycznym Spółka po wybudowaniu budynku mieszkalnego wielorodzinnego i sprzedaży poszczególnych lokali nabywcom administruje nieruchomością (budynkiem) należącą do kilku/kilkunastu współwłaścicieli na podstawie umowy, której przedmiotem jest świadczenie na rzecz współwłaścicieli przez Spółkę usług związanych z administracją i utrzymaniem części wspólnych nieruchomości - budynku wraz z przynależną do niego działką gruntu.

Każdy z właścicieli lokalu (współwłaścicieli nieruchomości wspólnej) zobowiązany jest uiszczać na rzecz Spółki w szczególności miesięczną opłatę administracyjną i ponosić koszty mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem części wspólnych nieruchomości. Do kosztów mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem części wspólnych nieruchomości zalicza się: ubezpieczenie budynków - części wspólnych, wywóz nieczystości, zużycie energii elektrycznej dla części wspólnych, sprzątanie klatek schodowych i innych części wspólnych, bieżącą konserwację części wspólnych i odśnieżanie części wspólnych.

Spółka wskazała, że podstawą prawną funkcjonowania wspólnoty jest ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Powyższa ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną. Zgodnie z tą ustawą, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, przez którą rozumie się jedynie grunt oraz części budynku i urządzenia nie służące wyłącznie właścicielom lokali (np. klatki schodowe, parkingi, instalacje energetyczne, itp.). Zgodnie z art. 14 ustawy o własności lokali, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się: wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty na dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody w części dotyczącej nieruchomości wspólnej oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba, że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości oraz wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy. Drugi rodzaj wydatków ponoszonych przez właścicieli lokali, to wydatki związane z utrzymaniem własnych lokali, głównie koszty zużytej przez właściciela wody, energii cieplnej oraz wywóz nieczystości.

Uwzględniając powyższe Spółka stwierdza, że w odniesieniu do części poniesionych kosztów opłat za media i usługi - działa w imieniu własnym, lecz na rachunek innego podmiotu. a zatem poniesione koszty, gdzie odbiorcą jest inny podmiot (w niniejszej sprawie właściciele poszczególnych lokali) niż podmiot obciążony (Wnioskodawca) przez dostawcę usługi, powinny zostać przeniesione przez Wnioskodawcę, na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy, na faktycznego odbiorcę. Tym samym wydatki poniesione przez Spółkę na zakup przedmiotowych mediów/usług winny być przedmiotem odsprzedaży dla poszczególnych współwłaścicieli budynku w takiej części, w jakiej faktycznie dotyczą tych podmiotów. Przeniesienie tych kosztów winno zostać udokumentowane poprzez wystawienie przez Spółkę na podmioty będące faktycznymi odbiorcami świadczenia (właścicieli poszczególnych lokali) faktury („refaktury”), z zastosowaniem właściwej stawki podatku dla dostawy przedmiotowych mediów i usług. „Refaktura” jest więc zwykłą fakturą, tyle że wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. W rezultacie więc ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku. Obciążanie właścicieli lokali kosztami mediów i usług związanych z utrzymaniem części wspólnej nieruchomości nie ma charakteru opłaty miesięcznej (czynszu). Ponadto wszystkie ww. koszty, jakimi obciąża Spółka właścicieli lokali przenoszone są w formie refakturowania bez doliczania marży.

Zdaniem Spółki, zapewnianie przez administratora dostawy mediów i usług, dotyczących utrzymania części wspólnych nieruchomości nie stanowi świadczenia pomocniczego w stosunku do świadczonej usługi administrowania nieruchomością, nie jest nierozerwalnie związane z usługą administrowania nieruchomością wykonywaną przez Spółkę, a tym samym nie jest elementem usługi kompleksowej.

Z tego powodu nie podlegają opodatkowaniu wg stawki przewidzianej dla usługi wynajmu i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, czyli nie korzystają ze zwolnienia.

W przedmiotowej sprawie celem obciążenia kosztami właścicieli lokali (współwłaścicieli części wspólnych), którzy faktycznie korzystali z usługi jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot (Spółkę) uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik (Spółka) danej usługi nie wykonał.

Przenoszenie kosztów mediów i usług, dotyczących utrzymania części wspólnych nieruchomości jest więc świadczeniem usług przez podmiot pośredniczący między właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi.

Przeniesienie kosztów nabycia towarów i usług, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie towarów i usług, jakie nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży takich towarów/usług, będących elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Reasumując, Spółka ma prawo refakturować koszty mediów i usług, dotyczących utrzymania części wspólnych nieruchomości - właścicieli poszczególnych lokali, stosując stawkę podatku w wysokości przewidzianej przez ustawodawcę dla tego rodzaju dostaw mediów i usług – a zatem według stawek podatku, wynikających z faktur VAT wystawionych przez bezpośrednich dostawców przedmiotowych mediów i usług dla Spółki – administratora.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 106 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności zajmuje się budową lokali mieszkalnych, które następnie sprzedaje. Spółka w ramach umowy zarządzania nieruchomością wspólną, zawiera w imieniu właścicieli lokali umowy o dostawy tzw. mediów i usług bezpośrednio z dostawcami tych usług. Spółka jako administrator wystawia faktury VAT na właścicieli lokali mieszkalnych z tytułu świadczonej usługi administrowania oraz obciąża właścicieli lokali kosztami mediów i usług, stosując stawkę właściwą dla zakupu poszczególnych mediów. Do mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem części wspólnych zapewnianych przez Spółkę należą: ubezpieczenie budynków - części wspólnych, wywóz nieczystości, zużycie energii elektrycznej dla części wspólnych, sprzątanie klatek schodowych i innych części wspólnych, bieżąca konserwacja części wspólnych i odśnieżanie części wspólnych. Wątpliwości Wnioskodawcy dotycząc kwestii rozliczania przez administratora (Spółkę, która wybudowała tę nieruchomość) dostawy mediów i innych usług dotyczących części wspólnej nieruchomości.

Zgodnie z treścią art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Z powyższego wynika zatem, iż decydujące dla powstania wspólnoty mieszkaniowej jest wyodrębnienie i przeniesienie własności pierwszego samodzielnego lokalu w konkretnej nieruchomości (bez względu na to, czy jest to lokal mieszkalny, czy użytkowy). Powstanie wspólnoty mieszkaniowej nie jest związane z żadnymi szczególnymi regulacjami czy czynnościami prawnymi, poza tymi, które związane są bezpośrednio z ustanowieniem i przeniesieniem odrębnej własności lokalu. Powstaje ona niejako z mocy prawa w chwili, gdy w nieruchomości pojawia się lokal stanowiący odrębną własność osoby innej niż dotychczasowy właściciel całej nieruchomości, albo w chwili, gdy jednocześnie pojawia się większa liczba właścicieli różnych lokali.

Jednostka powstała w oparciu o art. 6 ustawy, posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją) właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z ustawy. Wymieniona ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną.

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 ww. ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Natomiast zgodnie z art. 14 ustawy, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionych okoliczności stwierdzić należy, że to wspólnota jest stroną umowy zobowiązaniowej o świadczenie usług dostawy tzw. „mediów” . Spółka deweloperska jest jedynie podmiotem, któremu wspólnota powierzyła prawo do podejmowania działań w sferze prawnej wspólnoty, dotyczącej administrowania oraz zarządzania nieruchomości.

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż określenie jakie czynności uprawniony jest podejmować zarządca wynikać może nie tylko z obowiązujących przepisów, ale także z innych dokumentów, na przykład z umowy o administrowanie, umowy o ustanowienie odrębnej własności albo z umowy zawartej w formie aktu notarialnego, w której zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy właściciele lokali mogą określić sposób zarządu nieruchomością wspólną.

Z powyższego wynika, iż w przedmiotowej sprawie Spółka reprezentuje wspólnotę w kontaktach zewnętrznych, m.in. zawierając umowy w imieniu wspólnoty na dostawę opisanych wyżej mediów i usług.

Wspólnota mieszkaniowa, realizując wspólny interes właścicieli występuje w odmiennych rolach w przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną oraz w przypadku nabycia towarów i usług na potrzeby utrzymania poszczególnych lokali, których właścicielami są członkowie wspólnoty.

W zakresie zarządu nieruchomością wspólną wspólnota, będąca jednostką odrębną od właścicieli lokali, nabywając towary i usługi dla celów nieruchomości wspólnej nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli. W takiej bowiem sytuacji działa ona w imieniu własnym i na własny rachunek, jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest jedynie finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mieszkalnych (m.in. w formie zaliczek, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali), mających udziały w nieruchomości wspólnej. Tym samym odbiorcą nabywanych towarów i usług jest wspólnota mieszkaniowa, jako odrębny od jej członków podmiot praw, i to ona występuje jako ostateczny konsument. W takim więc zakresie nie świadczy ona żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz właścicieli odrębnych lokali.

Natomiast w drugim przypadku, gdy wydatki ponoszone są przez właściciela wyłącznie w związku z odrębną własnością lokalu, wspólnota w zakresie nabywanych towarów i usług celem zaopatrzenia poszczególnych lokali występuje w odmiennej roli. Nabywa bowiem towary i usługi w swoim imieniu jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy dokonują na poczet tych zakupów stosownych wpłat. Tym samym wspólnota zakupując towary i usługi, które następnie przyporządkowuje poszczególnym lokalom, dokonuje ich odsprzedaży właścicielom lokali. W takiej sytuacji środki uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie stanowią w istocie zapłatę za odsprzedawane im przez wspólnotę towary i usługi. W konsekwencji w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali, ponoszonych m.in. z tytułu zakupu przez wspólnotę towarów i usług do tych lokali, zastosowanie znajdą przepisy o podatku od towarów i usług.

Analiza powołanych przepisów na tle przestawionego opisu stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że Spółka nie ma prawa refakturować kosztów, dotyczących utrzymania części wspólnej nieruchomości, z uwagi na fakt, iż z tytułu dostawy ww. usług Spółka nie wykonuje żadnych czynności na rzecz członków wspólnoty, bowiem działa w imieniu wspólnoty jako zarządca nieruchomości wspólnej, uprawniony do zawierania stosunków zobowiązaniowych w imieniu wspólnoty. Z tych też względów uiszczane przez członków wspólnoty należności tytułem pokrycia kosztów związanych z utrzymaniem części wspólnej nieruchomości nie są objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie podlegają one opodatkowaniu.

Końcowo należy stwierdzić, że w niniejszej interpretacji odniesiono się wyłącznie do kwestii objętej zakresem zapytania tzn. opodatkowania dostawy mediów i usług związanych z utrzymaniem i administrowaniem części wspólnych nieruchomości. Nie odniesiono się zaś do innych kwestii opisanych w przestawionym stanowisku, z uwagi na to, iż nie były one przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.