Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-447/13-6/JN
z 18 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2013 r. (data wpływu 6 czerwca 2013 r.) uzupełnionym pismami z dnia 26 lipca 2013 r. (data wpływu 29 lipca 2013 r.) i z dnia 12 września 2013 r. (data wpływu 13 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kwestii odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towarów na podstawie otrzymanego dokumentu PZC – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kwestii odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towarów na podstawie otrzymanego dokumentu PZC.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 26 lipca 2013 r. i z dnia 12 września 2013 r. poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego, sformułowanie pytania, przedstawienie własnego stanowiska, wskazanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej, uiszczenie opłaty oraz kwestie związane z reprezentacją.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 12 września 2013 r.).

Przedsiębiorstwo Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest producentem wyrobów medycznych, w tym m.in. szwów chirurgicznych. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Elementy niezbędne dla celów produkcyjnych Spółka nabywa od dostawców krajowych, dostawców z Unii Europejskiej oraz podmiotów spoza Unii Europejskiej, m.in. z Chin, Brazylii. Co do zasady, transakcje importu towarów Spółka dokonuje za pośrednictwem agencji celnych. W styczniu 2013 r. Spółka dokonała importu nici chirurgicznych od kontrahenta z siedzibą w Brazylii, które w przyszłości wykorzystywane będą do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”). Wskazana transakcja została zrealizowana przy udziale agencji celnej zarejestrowanej w Polsce upoważnionej do działania w charakterze przedstawiciela pośredniego. W otrzymanym od agencji celnej dokumencie PZC - Poświadczone zgłoszenie celne, wykazana została wartość podatku VAT w kwocie 2 124,00 PLN. Na dokumencie PZC Spółka została wskazana jako importer towarów, natomiast agencja celna widnieje jako zgłaszający/pośrednik. Spółka otrzymała dokument PZC dnia 31 stycznia 2013 r. Jednocześnie, jak wynika z otrzymanych informacji, agencja celna otrzymała wskazany dokument PZC w dniu 29 stycznia 2013 r.

Należność z tytułu cła oraz podatku VAT w imieniu Spółki została uiszczona przez agencję celną. Spółka natomiast nie przekazała fizycznie na rzecz agencji celnej środków pieniężnych z tytułu podatku VAT. Spółka nie dokonywała również płatności podatku VAT bezpośrednio na konto Urzędu Celnego. Jak wynika bowiem z otrzymanych od agencji wyjaśnień, kontrahent z Brazylii zobowiązał się pokryć wszelkie płatności związane z przesyłką. Tym samym, agencja celna, zgodnie z listem przewozowym wystawiła na rzecz podmiotu brazylijskiego stosowne faktury, natomiast zobowiązania publicznoprawne zostały zrealizowane bezpośrednio z przyjętego zabezpieczenia agencji celnej. Na dokumencie PZC widnieje numer przyjętego zabezpieczenia.

Spółka jak dotąd nie ujęła przedmiotowej transakcji w rozliczeniach z tytułu podatku VAT. W związku z zaistniałym stanem faktycznym, Spółka powzięła wątpliwość odnośnie obowiązku prawidłowego rozliczenia wskazanej transakcji importu towarów z Brazylii dla celów podatku VAT oraz ujęcia jej na podstawie otrzymanego dokumentu PZC.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 26 lipca 2013 r.).

Czy w przypadku uiszczenia zobowiązań publicznoprawnych przez agencję celną z przyjętego przez nią zabezpieczenia, Spółka zobowiązana jest ująć zrealizowaną transakcję importu towarów z Brazylii (tj. rozpoznać VAT naliczony) dla celów podatku VAT na podstawie otrzymanego dokumentu PZC w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokument ten został przez Spółkę otrzymany?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 12 września 2013 r.), w związku z faktem, iż należność publicznoprawna z tytułu podatku VAT od zrealizowanej transakcji objęta została zabezpieczeniem przyjętym przez agencję celną działającą w charakterze przedstawiciela pośredniego, Spółka nie będzie dodatkowo zobowiązana do samodzielnej zapłaty podatku VAT, a jedynie poprzez dokonanie stosownej korekty, do rozpoznania dla celów VAT wskazanej transakcji importu towarów na podstawie otrzymanego dokumentu PZC.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 7 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa VAT”) nabycie towarów od kontrahenta z siedzibą w Brazylii dla celów rozliczeń podatku VAT powinno zostać przez Spółkę zakwalifikowane oraz opodatkowane jako import towarów. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, podatnikami są bowiem jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła. Jednocześnie w myśl art. 33 ust. 1 ustawy VAT, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek.

Uwzględniając odpowiednie przepisy Wspólnotowego Kodeksu Celnego (dalej: „WKC”) należy zauważyć, iż w myśl art. 201 ust. 2-3 WKC dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Zatem zasadniczo za dłużnika uznaje się zgłaszającego, jednak w przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne. Niemniej, dla rozliczeń VAT bez znaczenia pozostaje fakt, czy zgłoszenia celnego dokonuje przedstawiciel pośredni czy bezpośredni, ponieważ w każdym przypadku prawo do rozliczenia VAT z tytułu importu towarów przysługiwać będzie podatnikowi, na rzecz którego dokonywane jest zgłoszenie celne. Jednocześnie przyjąć należy, że w analizowanym stanie faktycznym na powyższe uprawnienie nie będzie miał wpływu fakt, iż fizycznie wartość podatku VAT nie została zapłacona bezpośrednio przez Spółkę. Okoliczność pokrycia wartości podatku VAT z zabezpieczenia przyjętego przez agencję celną działającą w charakterze przedstawiciela pośredniego będzie skutkowała wygaśnięciem zobowiązania podatkowego Spółki. Natomiast przyjęta przez strony umowy formuła handlowa (dot. m.in. zwrotu na rzecz agencji celnej poniesionych przez nią kosztów przez kontrahenta brazylijskiego) nie będzie miała wpływu na sferę prawnopodatkową, a jedynie na sferę cywilnoprawną między kontrahentami. Tym samym, uznać należy, na skutek przyjętego zabezpieczenia zobowiązanie podatkowe Spółki z tytułu podatku VAT od importu towarów wygasło.

Dodatkowo Wnioskodawca zauważył, iż zgodnie z powszechnie stosowaną wykładnią przepisów ustawy VAT, podatnikiem podatku VAT z tytułu importu towarów jest podmiot, na którym ciąży obowiązek uiszczenia cła, jednakże warunkiem koniecznym do tego, aby podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towarów jest wykorzystanie przedmiotowego towaru do działalności opodatkowanej (zgodnie z brzemieniem art. 86 ust. 1 ustawy VAT).

Uwzględniając powyższe należy uznać, iż Spółka na podstawie otrzymanego dokumentu PZC nie będzie zobowiązana do ponownej zapłaty podatku VAT. Niemniej będąc w posiadaniu dokumentu celnego, z którego wynika wartość zapłaconego podatku VAT, Spółka poprzez dokonanie stosownej korekty powinna rozliczyć analizowaną transakcję wykazując w deklaracji VAT za styczeń 2013 r. wartość podatku VAT naliczonego w wysokości widniejącej na dokumencie PZC (na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy VAT w zw. z art. 88 ust. 13 ustawy VAT). Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, bądź w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy VAT). Natomiast w przypadku, gdy podatnik nie dokonał odliczenia we wskazanych terminach, może on dokonać odliczenia poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Należy bowiem, zaznaczyć, iż w analizowanej transakcji, w procedurze dopuszczenia towaru do obrotu jako importer wskazana została Spółka i okoliczność ta została wskazana w dokumencie PZC (agencja celna natomiast działała w charakterze przedstawiciela pośredniego). Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, za prawidłowe uznać należy twierdzenie, iż dla analizowanej transakcji po stronie Spółki zaistniało uprawnienie do odliczenia VAT naliczonego na podstawie otrzymanego dokumentu PZC poprzez dokonanie korekty deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy obowiązującego do dnia 31 marca 2013 r., rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Z kolei w art. 33 ust. 1 ustawy, stwierdza się, iż podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Kwestie prawa podatników do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług regulują zapisy art. 86 ustawy. I tak, art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy - w przypadku importu towarów - kwotę podatku naliczonego stanowi (z zastrzeżeniem ust. 3-7) suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Natomiast jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminie określonym w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Analiza cyt. powyżej przepisów art. 86 ust. 1 ustawy, w związku z ust. 2 pkt 2 tego artykułu, wskazuje, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w takim zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. W przypadku importu towarów kwota podatku naliczonego, co do zasady, wynika z dokumentu celnego. Jest to jednocześnie podatek należny z tytułu importu towarów u podatnika dokonującego importu.

Należy również podkreślić, iż odliczenie podatku naliczonego nie jest obowiązkiem podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują formy, w jakiej powinien być sporządzony dokument potwierdzający przywóz towarów spoza terytorium Unii Europejskiej. Niemniej jednak, aby dokument celny dawał prawo do odliczenia - musi dowodzić, że miał miejsce import towaru, wskazywać czas, miejsce i przedmiot importu oraz określać kwotę podatku naliczonego.

Z dniem przystąpienia Polski do Unii Europejskiej terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stało się częścią jednego, wspólnotowego obszaru celnego. Konsekwencją tego jest wcielenie w życie zasady, zgodnie z którą polskie podmioty dokonujące obrotu towarowego z państwami niebędącymi członkami Unii Europejskiej, zobowiązane są do bezpośredniego stosowania przepisów rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L Nr 302, poz. 1, z późn. zm.) jak i rozporządzeń wykonawczych do ww. rozporządzenia. W zakresie uzupełniającym prawo wspólnotowe należy stosować przepisy ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz. U. z 2013 r., poz. 727).

Należy zwrócić uwagę na przepisy zawarte w Rozdziale 3 (Techniki przetwarzania danych) Tytułu I Części I Rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2454/93 z 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L z dnia 11 października 1993 r.).

Zgodnie z art. 4a ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 2 lipca 1993 r. organy celne mogą, na warunkach i w sposób, który określą, oraz z poszanowaniem zasad przewidzianych w przepisach prawa celnego, przewidzieć, aby formalności były wypełniane przy użyciu technik przetwarzania danych.

W tym celu:

• określenie "technika przetwarzania danych" oznacza:
  1. wymiana między organami celnymi znormalizowanych wiadomości EDI;
  2. wprowadzenie do celnych systemów przetwarzania danych informacji niezbędnych do wypełnienia odpowiednich formalności;

• określenie "EDI (Electronic Data Interchange)" oznacza przekaz danych drogą elektroniczną w formie zgodnej z ustalonymi standardami przesyłania wiadomości między dwoma systemami komputerowymi,
  

• określenie "znormalizowana wiadomość" oznacza wcześniej zdefiniowaną formę uznaną do celów elektronicznego przesyłania danych.
  
  

Warunki ustalone dla wypełniania formalności przy użyciu technik przetwarzania danych muszą uwzględniać między innymi środki kontroli źródła, jak również zabezpieczenie danych przed niedozwolonym użyciem, utratą, zmianą lub zniszczeniem (art. 4a ust. 2 ww. rozporządzenia).

Jeżeli formalności celne wypełniane są przy użyciu technik przetwarzania danych, organy celne określają zasady, na jakich podpis odręczny może zostać zastąpiony inną techniką, mogącą opierać się na zastosowaniu kodów (art. 4b ww. rozporządzenia).

Na terytorium Polski elektroniczne zgłoszenie celne w procedurach przywozowych dokonuje się w systemie. Celem wdrożenia elektronicznego zgłoszenia celnego w procedurach przywozowych jest odejście od papierowej formy zgłoszenia celnego i umożliwienie wykorzystania wyłącznie elektronicznej wersji zgłoszenia celnego.

Elektroniczne zgłoszenie celne przyjęte i zweryfikowane przez organ celny pod względem merytorycznym otrzymuje w systemie teleinformatycznym nazwę „Poświadczenie zgłoszenia celnego” (tzw. PZC). PZC jest to elektroniczne zgłoszenie celne dostarczone przez zgłaszającego (z uwzględnieniem ewentualnie dokonanych sprostowań) i poświadczone przez system teleinformatyczny w rozumieniu art. 199 ww. rozporządzenia Komisji Nr 2454/93. Na poświadczenie to składają się adnotacje urzędu o dacie i czasie przyjęcia zgłoszenia celnego oraz o dacie i czasie zwolnienia towaru oraz podpis elektroniczny generowany przez system teleinformatyczny. PZC jest dokumentem tworzonym w ramach operacji zwolnienia towaru do procedury. Jest zatem dokumentem celnym zastępującym zgłaszającemu poświadczoną przez organ celny papierową kartę 8 zgłoszenia celnego dokonywana na formularzu SAD.

Zatem Poświadczenie Zgłoszenia Celnego, którym dysponować będzie Wnioskodawca, uznać należy za dokument celny, o którym mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, uprawniający go do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy w tym miejscu wskazać, iż zgodnie z art. 4 pkt 9, 12 i 18 rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny:

• „dług celny” oznacza nałożony na osobę obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych (dług celny w przywozie) lub należności wywozowych (dług celny w wywozie), które stosuje się do towarów określonych zgodnie z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi;
  

• „dłużnik” oznacza każdą osobę zobowiązaną do zapłacenia kwoty długu celnego;
  

• „zgłaszający” oznacza osobę, która dokonuje zgłoszenia celnego we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu dokonywane jest zgłoszenie celne.
  
  

Zgodnie z art. 5 ww. rozporządzenia Rady EWG Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny:

1. Na warunkach określonych w art. 64 ust. 2 i z zastrzeżeniem przepisów przyjętych w ramach art. 243 ust. 2 lit. b) każda osoba ma prawo do działania przez przedstawiciela reprezentującego ją przed organami celnymi celem dokonania wszelkich czynności i formalności przewidzianych w przepisach prawa celnego.
2. Przedstawicielstwo może być:
   • bezpośrednie, w tym przypadku przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby, lub
   • pośrednie, w tym przypadku przedstawiciel działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.
   
   
   

Państwa Członkowskie mogą sobie zastrzec prawo do dokonywania, na swoim obszarze, zgłoszenia celnego przez:

• przedstawiciela bezpośredniego, lub
  

• przedstawiciela pośredniego;
  

tak aby przedstawicielem był agent celny wykonujący swój zawód na terytorium tego Państwa Członkowskiego.

3. Z wyjątkiem przypadków określonych w art. 64 ust. 2 lit. b) i ust. 3 przedstawicielem jest osoba mająca swoją siedzibę we Wspólnocie.
   
   

Przedstawicielem, stosownie do art. 75 ustawy Prawo celne, z zastrzeżeniem art. 78, może być każda osoba, o której mowa w art. 4 pkt 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Przedstawicielem może być, w szczególności, agencja celna, spedytor, przewoźnik.

Stosownie do treści art. 201 ust. 1 lit. a ww. rozporządzenia Rady EWG Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, dług celny w przywozie powstaje w wyniku dopuszczenia do swobodnego obrotu towaru podlegającego należnościom przywozowym. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Ponadto dłużnikiem jest zgłaszający, a w przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne (ust. 3 ww. artykułu).

Wspólnotowy Kodeks Celny przewiduje możliwość występowania przedstawiciela na rzecz osoby reprezentowanej, ale w imieniu własnym, określając taką formę reprezentacji jako przedstawicielstwo pośrednie. Działanie takie wywołuje skutki zarówno dla przedstawiciela, jak i dla reprezentowanego. Konstrukcja przyjęta w przypadku przedstawicielstwa pośredniego zakłada poniesienie przez przedstawiciela większej odpowiedzialności za swoje działania, w zamian za traktowanie go jako zgłaszającego. Przedstawiciel pośredni jest zatem dłużnikiem solidarnie z osobą, na rzecz której jest składane zgłoszenie celne.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w przypadku importu towarów dokonywanego przez przedstawiciela pośredniego, obowiązek uiszczenia cła ciąży zarówno na przedstawicielu, jak i jego zleceniodawcy.

Jednocześnie w myśl art. 76 ustawy Prawo celne, czynności dokonane przez przedstawiciela w granicach upoważnienia pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla osoby, która go ustanowiła.

Z powyższych regulacji wyraźnie wynika uprawnienie podatnika do działania przy dokonywaniu procedur celnych przy pomocy przedstawiciela bezpośredniego lub pośredniego z wyraźnym zastrzeżeniem, iż wszelkie czynności dokonane przez tego przedstawiciela wywołują bezpośrednie skutki dla mocodawcy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest producentem wyrobów medycznych, w tym m.in. szwów chirurgicznych. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Elementy niezbędne dla celów produkcyjnych Spółka nabywa od dostawców krajowych, dostawców z Unii Europejskiej oraz podmiotów spoza Unii Europejskiej, m.in. z Chin, Brazylii. Co do zasady, transakcje importu towarów Spółka dokonuje za pośrednictwem agencji celnych. W styczniu 2013 r. Spółka dokonała importu nici chirurgicznych od kontrahenta z siedzibą w Brazylii, które w przyszłości wykorzystywane będą do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wskazana transakcja została zrealizowana przy udziale agencji celnej zarejestrowanej w Polsce upoważnionej do działania w charakterze przedstawiciela pośredniego. W otrzymanym od agencji celnej dokumencie PZC- Poświadczone zgłoszenie celne, wykazana została wartość podatku VAT w kwocie 2 124,00 PLN. Na dokumencie PZC Spółka została wskazana jako importer towarów, natomiast agencja celna widnieje jako zgłaszający/pośrednik. Spółka otrzymała dokument PZC dnia 31 stycznia 2013 r. Jednocześnie, jak wynika z otrzymanych informacji, agencja celna otrzymała wskazany dokument PZC w dniu 29 stycznia 2013 r.

Należność z tytułu cła oraz podatku VAT w imieniu Spółki została uiszczona przez agencję celną. Spółka natomiast nie przekazała fizycznie na rzecz agencji celnej środków pieniężnych z tytułu podatku VAT. Spółka nie dokonywała również płatności podatku VAT bezpośrednio na konto Urzędu Celnego. Jak wynika bowiem z otrzymanych od agencji wyjaśnień, kontrahent z Brazylii zobowiązał się pokryć wszelkie płatności związane z przesyłką. Tym samym, agencja celna, zgodnie z listem przewozowym wystawiła na rzecz podmiotu brazylijskiego stosowne faktury, natomiast zobowiązania publicznoprawne zostały zrealizowane bezpośrednio z przyjętego zabezpieczenia agencji celnej. Spółka jak dotąd nie ujęła przedmiotowej transakcji w rozliczeniach z tytułu podatku VAT.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy podkreślić, że w przypadku przedstawicielstwa pośredniego obowiązek uiszczenia cła ciąży zarówno na przedstawicielu, jak i jego zleceniodawcy, co wynika z zasady solidarnej odpowiedzialności przedstawiciela pośredniego i osoby, na rzecz której jest składane zgłoszenie celne. W przedmiotowej sprawie – jak wskazał Zainteresowany – podmiotem wykazanym w dokumencie celnym PZC jako importer jest Wnioskodawca. Tym samym w zakresie podatku od towarów i usług, to Wnioskodawca jest podatnikiem z tytułu importu towarów z Brazylii, pomimo że należność z tytułu cła oraz podatku VAT w imieniu Spółki została uiszczona przez agencję celną. Wobec powyższego uiszczony podatek VAT przez agencję celną z tytułu przedmiotowego importu towarów, stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy, stanowi dla Wnioskodawcy podatek naliczony.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z dokumentu celnego w związku z dokonanym importem towarów, ponieważ towary będące przedmiotem importu będą wykorzystywane przez Spółkę do czynności opodatkowanych. Przy czym prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za miesiąc styczeń 2013 r., pod warunkiem, że nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Wobec powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.