Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-528/13-2/SM
z 2 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 05.06.2013 r. (data wpływu 10.06.2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie właściwego dokumentowania zwolnienia od podatku akcyzowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.06.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie właściwego dokumentowania zwolnienia od podatku akcyzowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi bunkrowania statków w paliwo żeglugowe. Paliwo dostarczane jest zarówno na statki polskie jak i statki zarejestrowane w innych krajach zawijające do portów morskich i śródlądowych na terytorium Polski. Dostawy paliw realizowane są przy pomocy bunkierek - małych tankowców (statków morskich) będących w posiadania Podatnika.

Spółka korzysta ze zwolnienia podatkowego wskazanego w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r.

Podatnik jako podmiot dostarczający produkty na cele żeglugowe realizuje obowiązki nałożone na podatnika ustawą o podatku akcyzowym. Niemniej jednak wobec konieczności udokumentowania faktu zużycia towarów na cele żeglugowe przez odbiorcę towarów, zachodzi obowiązek wypełnienia także wymagań wskazanych w aktach wykonawczych, które dla tego przypadku zawarte są obecnie w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 roku (Dz.U.2013.213) w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego, wydanego na podstawie art. 38 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.). Do opisywanego stanu faktycznego zastosowanie znajdzie § 6, punkt 2:

§ 6. 2. W przypadku dostarczania wyrobów, o których mowa w ust. 1, ze składu podatkowego na terytorium kraju do podmiotu zużywającego lub od podmiotu pośredniczącego do podmiotu zużywającego, do zbiorników innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej zwolnienie, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy, stosuje się, pod warunkiem że:

1. podmiot zużywający wykorzystuje zwolnione wyroby do napędu jednostki pływającej o długości całkowitej do 15 m i w celu zapewnienia ciągłego prowadzenia działalności gospodarczej przez ten podmiot, który posiada taką jednostkę pływającą, zachodzi potrzeba korzystania przez niego z tych wyrobów zawartych w zbiornikach innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej;
2. wydanie zwolnionych wyrobów przez podmiot prowadzący skład podatkowy lub podmiot pośredniczący nastąpi po przedstawieniu przez podmiot zużywający zgody właściwego naczelnika urzędu celnego na tankowanie tych wyrobów do zbiorników innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej.
   
   

Do dnia 01 marca 2013 roku obowiązywało natomiast rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 roku (Dz.U.2010.109.1070) w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, wydane na podstawie art. 31 ust. 6, art. 38 ust. 2 pkt 1 i 2, art. 39 ust. 1 pkt 2 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.), które to zagadnienie objęte wnioskiem o wydanie interpretacji regulowało w § 5, punkt 2:

§ 5. 2. W przypadku dostarczania wyrobów, o których mowa w ust. 1, ze składu podatkowego na terytorium kraju do podmiotu zużywającego lub od podmiotu pośredniczącego do podmiotu zużywającego, do zbiorników innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej, zwolnienie, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy, stosuje się, pod warunkiem że:

1. podmiot z używający wykorzystuje zwolnione wyroby do napędu jednostki pływającej o długości całkowitej do 15 m i w celu zapewnienia ciągłego prowadzenia działalności gospodarczej przez ten podmiot, który posiada taką jednostkę pływającą, zachodzi potrzeba korzystania przez niego z tych wyrobów zawartych w zbiornikach innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej;
2. wydanie zwolnionych wyrobów przez podmiot prowadzący skład podatkowy lub podmiot pośredniczący nastąpi po przedstawieniu przez podmiot zużywający upoważnienia właściwego naczelnika urzędu celnego do tankowania tych wyrobów do zbiorników innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej.
   
   

Opis zdarzenia:

Zgodnie z brzmieniem § 5 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 roku (Dz.U.2010.109.1070) w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego:

„wydanie zwolnionych wyrobów przez podmiot prowadzący skład podatkowy lub podmiot pośredniczący nastąpi po przedstawieniu przez podmiot zużywający upoważnienia właściwego naczelnika urzędu celnego do tankowania tych wyrobów do zbiorników innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej.”

Powyższe rozporządzenie zostało uchylone i w to miejsce zostało wydane nowe rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 roku (Dz.U.2013.213) w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego. Zgodnie z brzmieniem § 6 ustęp 2 pkt 2:

„wydanie zwolnionych wyrobów przez podmiot prowadzący skład podatkowy lub podmiot pośredniczący nastąpi po przedstawieniu przez podmiot zużywający zgody właściwego naczelnika urzędu celnego na tankowanie tych wyrobów do zbiorników innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej.”

Podatnik wskazuje, że podstawą prawną wydania obu rozporządzeń jest art. art. 38 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.).

Podatnik otrzymał po wejściu w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 roku od podmiotu zużywającego „upoważnienie” z przywołaniem podstawy prawnej wyrażonej właśnie w tym „nowym” rozporządzeniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy po zmianie Rozporządzenia upoważnienie właściwego naczelnika urzędu celnego do tankowania dostaw paliwa przeznaczonego do celów żeglugowych jest tożsame z wydawaną zgodą właściwego naczelnika urzędu celnego do tankowania dostaw paliwa przeznaczonego do celów żeglugowych?
2. Czy po wejściu w życie Rozporządzenia z dnia 8 lutego 2013 roku podmioty zużywające mogą w dalszym ciągu przedstawiać upoważnienie właściwego naczelnika urzędu celnego na tankowanie tych wyrobów do zbiorników innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej w celu prawidłowego udokumentowania zwolnienia od podatku akcyzowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odpowiedź na pytanie 1 brzmi: TAK.

Odpowiedź na pytanie 2 brzmi: TAK.

Rozporządzenie z dnia 23 sierpnia 2010 roku, zostało uchylone przez rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 roku, które zgodnie z § 8 tego ostatniego weszło w życie z dniem 1 marca 2013 r. W indeksie nr 3 to § 8 wskazano jednocześnie, że „Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 159, poz. 1070 oraz z 2011 r. Nr 89, poz. 507 i Nr 210, poz. 1249), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. poz. 1342)”. Procedura legislacyjna oraz powyższa uwaga jednoznacznie wskazują na kontynuację zasady potwierdzania możliwości skorzystania ze zwolnienia oraz sposobu weryfikacji przez właściwego naczelnika urzędu celnego niezbędnej do jego weryfikacji dokumentacji.

Zmiana w zakresie „upoważnienia do tankowania” czy też „zgody na tankowanie” ma wyłącznie charakter redakcyjny i nie sposób jest wywnioskować, aby koniecznym było uzyskanie nowego zaświadczenia na dokonywanie tych samym rodzajowo czynności. Zmiana zdaniem podatnika sprowadza się wyłącznie do zmiany nomenklatury słownej wspomnianego zaświadczenia wydawanego przez właściwego naczelnika urzędu celnego.

Co więcej żadne przepisy przejściowe ani przepisy powszechnie obowiązującego prawa nie nakazują ponownego wydania dokumentu, w postaci „zgody” zamiast dotychczasowego „upoważnienia” oraz żaden przepis nie odmówił skuteczności i prawidłowości dotychczas wydanym dokumentom na podstawie rozporządzenia z dnia 23 sierpnia 2010 roku. W pełni zastosowanie znajduje bowiem podstawowa zasada materialnego prawa administracyjnego dotycząca ochrony praw nabytych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie następujące wyroby akcyzowe: używane do celów żeglugi, włączając rejsy rybackie, wyroby energetyczne - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13.

Przedmiotowe zwolnienie, w myśl art. 32 ust. 3 ustawy, stosuje się m.in. w przypadku dostarczenia tych wyrobów ze składu podatkowego na terytorium kraju do podmiotu zużywającego (pkt 1), czy dostarczenia od podmiotu pośredniczącego do podmiotu zużywającego (pkt 3).

Natomiast warunki, które musi spełnić podmiot zamierzający skorzystać ze zwolnienia, o których mowa w ust. 5-13 ww. art. 32, to m.in. objęcie wyrobów akcyzowych zabezpieczeniem akcyzowym, dołączenie do przemieszczanych wyrobów akcyzowych dokumentu dostawy, czy prowadzenie ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem.

Zgodnie z art. 38 ust. 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r.), minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia:

1. dodatkowe warunki i tryb stosowania zwolnień, o których mowa w art. 30 i 32, w szczególności w zakresie ewidencjonowania i dokumentowania uprawnienia do stosowania zwolnień,
   
2. sytuacje, w których dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione niektóre albo wszystkie warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 pkt 3 lub ust. 4 oraz art. 32 ust. 3 lub 5-13,
   
3. przypadki, o których mowa w art. 31a ust. 2 lub art. 32 ust. 3 pkt 1-3 i 5-7, w których nie stosuje się dokumentu dostawy
   - uwzględniając specyfikę obrotu wyrobami akcyzowymi objętymi zwolnieniem oraz konieczność zapewnienia właściwej kontroli stosowania zwolnień od akcyzy.
   
   
   

Na podstawie m.in. ww. upoważnienia zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 159, poz. 1070 ze zm.).

Z § 5 rozdziału 2 przedmiotowego rozporządzenia (Dodatkowe warunki i tryb stosowania niektórych zwolnień od akcyzy oraz sytuacje, w których dla zastosowania niektórych zwolnień od akcyzy nie muszą być spełnione warunki ustawowe), wynika, iż:

Ust. 1. Zwolnienie, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy, w przypadku olejów opałowych i olejów napędowych, podlegających znakowaniu i barwieniu na podstawie art. 90 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy, ma zastosowanie pod warunkiem ich prawidłowego oznaczenia i zabarwienia, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, z zastrzeżeniem art. 90 ust. 1a ustawy.

Ust. 2. W przypadku dostarczania wyrobów, o których mowa w ust. 1, ze składu podatkowego na terytorium kraju do podmiotu zużywającego lub od podmiotu pośredniczącego do podmiotu zużywającego, do zbiorników innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej, zwolnienie, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy, stosuje się, pod warunkiem że:

1. podmiot zużywający wykorzystuje zwolnione wyroby do napędu jednostki pływającej o długości całkowitej do 15 m i w celu zapewnienia ciągłego prowadzenia działalności gospodarczej przez ten podmiot, który posiada taką jednostkę pływającą, zachodzi potrzeba korzystania przez niego z tych wyrobów zawartych w zbiornikach innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej;
2. wydanie zwolnionych wyrobów przez podmiot prowadzący skład podatkowy lub podmiot pośredniczący nastąpi po przedstawieniu przez podmiot zużywający upoważnienia właściwego naczelnika urzędu celnego do tankowania tych wyrobów do zbiorników innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej.
   
   

Natomiast w ust. 4 § 5 wynika, iż upoważnienie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, jest wydawane przez właściwego naczelnika urzędu celnego po przedstawieniu przez podmiot zużywający dokumentów, z których wynika, że podmiot ten spełnia warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 1.

Od dnia 1 stycznia 2013 r. w upoważnieniu wynikającym z ww. art. 38 ust. 2 ustawy rozszerzono zakres spraw, które Minister właściwy do spraw finansów publicznych (tj. Minister Finansów) może uregulować w rozporządzeniu wykonawczym (o dotyczące wyrobów węglowych). W związku z powyższym konieczne stało się wydanie nowych uregulowań w tym zakresie.

Obecnie (od dnia 1 marca 2013 r.) zakres objęty ww. rozporządzeniem z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 159, poz. 1070 ze zm.) regulują dwa akty prawne:

• rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 212) oraz
  

• rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 213).
  
  
  

Problem, o którym mowa we wniosku, został uregulowany w § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 213).

Zgodnie z tym przepisem:

Ust. 1. Zwolnienie, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy, w przypadku olejów opałowych i olejów napędowych, podlegających znakowaniu i barwieniu na podstawie art. 90 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy, ma zastosowanie pod warunkiem ich prawidłowego oznaczenia i zabarwienia, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, z zastrzeżeniem art. 90 ust. 1a ustawy.

Ust. 2. W przypadku dostarczania wyrobów, o których mowa w ust. 1, ze składu podatkowego na terytorium kraju do podmiotu zużywającego lub od podmiotu pośredniczącego do podmiotu zużywającego, do zbiorników innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej zwolnienie, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy, stosuje się, pod warunkiem że:

1. podmiot zużywający wykorzystuje zwolnione wyroby do napędu jednostki pływającej o długości całkowitej do 15 m i w celu zapewnienia ciągłego prowadzenia działalności gospodarczej przez ten podmiot, który posiada taką jednostkę pływającą, zachodzi potrzeba korzystania przez niego z tych wyrobów zawartych w zbiornikach innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej;
2. wydanie zwolnionych wyrobów przez podmiot prowadzący skład podatkowy lub podmiot pośredniczący nastąpi po przedstawieniu przez podmiot zużywający zgody właściwego naczelnika urzędu celnego na tankowanie tych wyrobów do zbiorników innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej.
   
   

Ust. 4. Zgoda, o której mowa w ust. 2 pkt 2, jest udzielana przez właściwego naczelnika urzędu celnego po przedstawieniu przez podmiot zużywający dokumentów, z których wynika, że podmiot ten spełnia warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 1.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, dostarczający wyroby na cele żeglugowe, zwolnione od podatku akcyzowego, otrzymał po wejściu w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 roku od podmiotu zużywającego „upoważnienie” (o którym mowa w „starym” rozporządzeniu) z przywołaniem podstawy prawnej wyrażonej właśnie w tym „nowym” rozporządzeniu.

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy, w kontekście faktu, iż ww. nowe rozporządzenie posługuje się terminem „zgoda”, a nie „upoważnienie”.

W tym miejscu zauważyć należy, iż zarówno „zgoda”, o której mowa w § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 213), jak i „upoważnienie”, o którym mowa w § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 159, poz. 1070 ze zm.), są wydawane przez naczelnika urzędu celnego po przedstawieniu przez podmiot zużywający dokumentów, iż spełnia on określone warunki. Warunki te są takie same w obu sytuacjach, tj. podmiot zużywający musi wykorzystywać zwolnione wyroby do napędu jednostki pływającej o długości całkowitej do 15 m i w celu zapewnienia ciągłego prowadzenia działalności gospodarczej przez ten podmiot, który posiada taką jednostkę pływającą, zachodzi potrzeba korzystania przez niego z tych wyrobów zawartych w zbiornikach innych niż na stałe zamocowane w jednostce pływającej. Powyższe wynika z zapisów ust. 4 ww. przepisów § 6 i § 5 rozporządzeń, które odnoszą „zgodę” i „upoważnienie” do warunków, o których mowa w jednakowo brzmiących ust. 2 ww. § 6 i § 5.

Uwzględniając powyższe uznać należy, że upoważnienie właściwego naczelnika urzędu celnego, o którym mowa w § 5 nieobowiązującego już rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 159, poz. 1070 ze zm.) jest tożsame (bowiem potwierdza te same fakty), co zgoda, o której mowa w § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 213).

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Podmioty zużywające mogą zatem dalej przedstawiać ww. upoważnienie, w celu prawidłowego dokumentowania zwolnienia od podatku akcyzowego.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest również prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.