Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/443-75/13-2/PG
z 24 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 8 kwietnia 2013 r., do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 12 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w pełnej wysokości od nabytego samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w pełnej wysokości od nabytego samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wspólnicy spółki cywilnej posiadają po 50% udziałów. Oprócz tego ze względu na nieprzekroczenie limitu l 200 000,00 euro za rok 2012, są oni również małymi podatnikami. Spółka planuje rozszerzyć działalność gospodarczą o działalność polegającą na oddawaniu w odpłatne użytkowanie samochodów osobowych. Działalność ta ma symbol PKD 2007 77.11.Z. Działalność ta ma być w całości opodatkowana podatkiem VAT. W ramach rozszerzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca ma zamiar kupić samochód osobowy. Rozwój działalności ma być ukierunkowany w rynek wynajmu w przekroju segmentu samochodów osobowych. Zainteresowany ma zamiar przeznaczyć samochód osobowy wyłącznie do celów oddawania w najem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Dlatego też, przed rozpoczęciem działalności Wnioskodawca chce się upewnić co do zasad odliczania naliczonego podatku VAT od podatku należnego, ze względu na potrzebę oceny koniecznych nakładów finansowych, jakie będzie zmuszony ponieść w związku z rozpoczęciem tego rodzaju działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Zainteresowany może skorzystać z odliczenia naliczonego podatku VAT w pełnej wysokości od podatku VAT należnego od nabytego samochodu osobowego, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (dalej: ustawa nowelizująca), w przypadku gdy nabyty samochód osobowy zostałby oddany do odpłatnego używania na okres przekraczający 6 miesięcy?
2. Czy po upływie okresu 6 miesięcy, podczas którego zakupiony pojazd był przeznaczony wyłącznie do celów oddawania do odpłatnego używania, Spółka może przeznaczyć pojazd na inne, pozostałe cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, zachowując przy tym prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem pojazdu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa nowelizująca gwarantuje możliwość odliczania podatku VAT naliczonego od podatku należnego VAT od zakupionego przez niego samochodu osobowego, przeznaczonego wyłącznie do celów oddawania do odpłatnego używania przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, do skorzystania z pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT od podatku należnego VAT jest przeznaczenie przez podatnika pojazdu wyłącznie do celów oddawania w odpłatne używanie przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Czyli podstawowym zagadnieniem ma być cel przeznaczenia pojazdu oraz intencja nabycia pojazdu osobowego, jeżeli pojazd ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych - oddawanie w odpłatne użytkowanie przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, wówczas odliczenie naliczonego podatku VAT w pełnej wysokości jest zgodne z prawem podatkowym. Decydujące jest aby przeznaczenie samochodu do działalności polegającej na jego oddaniu do odpłatnego używania trwało nie krócej niż 6 miesięcy. W przypadku zaistnienia zdarzenia przyszłego, zgodnie z opisem Zainteresowanego, zajdą wszelkie przesłanki warunkujące odliczenie podatku naliczonego VAT w 100% związanego z zakupem tego samochodu osobowego.

Z regulacji ustawy nowelizującej wynika, iż ograniczenie wskazane w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddawanie pojazdów w odpłatne użytkowanie i pojazdy te zostaną przeznaczone wyłącznie na cele związane z wynajmem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Oznacza to, że po upływie okresu 6 miesięcy, w którym to czasie pojazdy były oddawane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, podatnik może przeznaczyć pojazdy także na inne cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, zachowując przy tym pełne odliczenie podatku naliczonego VAT w związku z ich nabyciem. Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w pełnej wysokości przysługuje po spełnieniu warunków określonych w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, nawet jeżeli po upływie okresu 6 miesięcy, pojazd zostanie przez podatnika przeznaczony również do innych celów związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Takie stanowisko wynika z interpretacji indywidualnych: ILPP1/443 535/09 2/AW, ILPP2/443-1126/12-3MR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r., ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a zostały uchylone.

Natomiast dodano m.in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem oraz użytkowaniem samochodów regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 6 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W świetle tego przepisu możliwość odliczenia całości podatku od nabycia występuje w przypadku, gdy dopuszczalna masa całkowita pojazdu samochodowego przekracza 3,5 tony.

Od tej zasady występuje szereg wyjątków, wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, który stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika lub oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli jest to przedmiotem działalności podatnika, a ponadto samochody te są przeznaczone wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje poszerzyć swoją działalność gospodarczą o działalność polegającą na oddawaniu w odpłatne użytkowanie samochodów osobowych, o symbolu PKD 2007 - 77.11.Z. Działalność ta będzie w całości opodatkowana podatkiem VAT. W ramach rozszerzonej działalności gospodarczej Zainteresowany zamierza kupić samochód osobowy, który będzie przeznaczony wyłącznie do celów oddawania w najem przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Rozwój działalności ma być ukierunkowany w rynek wynajmu w przekroju segmentu samochodów osobowych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca chce się upewnić co do zasad odliczania naliczonego podatku VAT od podatku należnego, ze względu na potrzebę oceny koniecznych nakładów finansowych, jakie będzie on zmuszony ponieść w związku z rozpoczęciem tego rodzaju działalności.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury dokumentującej zakup samochodu osobowego pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

1. gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz
2. samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Analiza powyższych regulacji jednoznacznie wskazuje, że ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej). Ponadto, w przedmiotowej regulacji ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania przez podmiot trzeci. Jednakże samochody przez ww. okres muszą być przeznaczone wyłącznie na ten cel.

Powyższe oznacza, że po okresie 6 miesięcy podatnik może przeznaczyć pojazd na pozostałe cele prowadzonej działalności zachowując pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z jego nabyciem.

Należy także zauważyć, że wskazana w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej działalność, powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona albo też co najmniej z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodów powinno wynikać, że podatnik ma zamiar podjąć tego rodzaju działalność.

Użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej, sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze”, nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą bądź wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym ich odprzedaż lub najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży lub do najmu.

W świetle powołanych przepisów prawa stwierdzić zatem należy, iż w sytuacji, gdy przedmiotem prowadzonej działalności jest oddanie w odpłatne używanie samochodu osobowego na podstawie umowy najmu, a samochód ten jest przeznaczony wyłącznie do wykorzystania na ten cel przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, Wnioskodawcy przysługuje (o ile nie zaistnieją przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy) pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury z tytułu zakupu samochodu osobowego.

Z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej wynika, że nabyty samochód osobowy, od którego przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego z faktury jego zakupu winien być przeznaczony przez podatnika wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Zatem, przez ten okres podatnik musi przeznaczyć ten pojazd wyłącznie na ten cel, zaś po okresie nie krótszym niż 6 miesięcy może przeznaczyć go na cele prowadzonej działalności. W tak przedstawionej sytuacji podatnik nie traci prawa do pełnego odliczenia podatku VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że:

1. w przypadku gdy nabyty samochód osobowy zostanie oddany do odpłatnego używania na okres przekraczający 6 miesięcy, to Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z odliczenia naliczonego podatku VAT w pełnej wysokości od podatku VAT należnego, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej,
2. po upływie okresu 6 miesięcy, podczas którego zakupiony pojazd był przeznaczony wyłącznie do celów oddawania do odpłatnego używania, Zainteresowany może przeznaczyć ten pojazd na inne, pozostałe cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, zachowując przy tym prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem pojazdu.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.