Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-340/13/ES
z 11 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2013r. (data wpływu 9 kwietnia 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2013r. (data wpływu 2 lipca 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług – jest:

• prawidłowe w zakresie określenia, iż nieodpłatne przekazanie przez firmę wody mineralnej, soków, herbaty, kawy, cukru i mleka pracownikom, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• prawidłowe w zakresie określenia, iż Wnioskodawca ma prawo odliczyć VAT naliczony z zakupów ww. artykułów spożywczych.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2013r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, iż nieodpłatne przekazanie przez firmę wody mineralnej, soków, herbaty, kawy, cukru i mleka pracownikom, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, oraz w zakresie określenia, iż Wnioskodawca ma prawo odliczyć VAT naliczony z zakupów ww. artykułów spożywczych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 czerwca 2013r. (data wpływu 2 lipca 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-340/13/ES z dnia 25 czerwca 2013r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność wyłącznie opodatkowaną i jest czynnym podatnikiem VAT. Podstawową działalnością Wnioskodawcy jest transport drogowy towarów.

Wnioskodawca zatrudnia kilku pracowników na podstawie umowy o pracę. Dla pracowników Wnioskodawca dokonuje drobnych zakupów spożywczych takich jak kawa, herbata, woda mineralna, soki, mleko, cukier zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej Dział V 4 112. Wyżej wymienione artykuły są spożywane przez pracowników na terenie firmy bez limitu w celu prawidłowego funkcjonowania na rzecz firmy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podaje, że w momencie zakupu wody mineralnej, soku, herbaty, kawy, mleka i cukru Zarząd firmy wie, że zakupy są nabywane w celu spożycia przez pracowników firmy. Zakup wody, herbaty, soku, kawy, mleka i cukru są zawsze udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na firmę Wnioskodawcy. Zakup wody, herbaty, soku, kawy i cukru ma związek ze sprzedażą opodatkowaną stawką podstawową.

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu „Jakie dokładnie rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej powołane w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca ma na myśli? Czy Wnioskodawca jest zobowiązany przepisami prawa do zapewnienia pracownikom artykułów wymienionych we wniosku, jeśli tak to należy dokładnie te przepisy wskazać.”, Wnioskodawca odpowiedział, że na podstawie Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 czerwca 1997r. (Dz. U. Nr 129, poz. 844) Pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje.

Woda, herbata, sok, kawa, cukier i mleko są spożywane przez pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę wyłącznie na terenie zakładu pracy, podczas pracy oraz ewentualnych zebrań służbowych. Kwoty miesięczne wydawane na ww. artykuły są w granicach 153 zł. miesięcznie brutto. Ilość zatrudnionych pracowników 8, obroty firmy miesięcznie 2.400.000,00.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy z faktur dokumentujących zakup wody mineralnej, soków, herbaty, kawy, cukru i mleka Wnioskodawca ma prawo do odliczenia VAT-u, czyli pomniejszenia VAT-u należnego o VAT naliczony z ww. zakupów?
2. Czy zakup takich art. spożywczych jak woda, herbata, kawa, mleko i cukier kupowanych dla pracowników na podstawie faktury VAT, gdzie podatek w VAT jest odliczony w deklaracji VAT ma być opodatkowany podatkiem należnym? (pytanie dodane w uzupełnieniu wniosku z dnia 28 czerwca 2013r.).
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo odliczyć VAT naliczony z zakupów wody, soków herbaty, cukru, kawy, kupowanych dla pracowników i spożywanych na terenie firmy przez pracowników bez limitu, w godzinach pracy.

Nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę napojów pracownikom, których obowiązek wydania wynika z przepisów prawa i pracy nie podlega opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. (stanowisko dodane w uzupełnieniu wniosku z dnia 28 czerwca 2013r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za;

• prawidłowe w zakresie określenia, iż nieodpłatne przekazanie przez firmę wody mineralnej, soków, herbaty, kawy, cukru i mleka pracownikom, nie podlega opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług,
• prawidłowe w zakresie określenia, iż Wnioskodawca ma prawo odliczyć VAT naliczony z zakupów ww. artykułów spożywczych, kupowanych dla pracowników i spożywanych na terenie firmy przez pracowników bez limitu, w godzinach pracy.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 7 ust. 2 ustawy, (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013r.), przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki.

Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie, imporcie, wytworzeniu których to towarów lub ich części składowych, przysługiwało podatnikowi, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność wyłącznie opodatkowaną i jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca zatrudnia kilku pracowników na podstawie umowy o pracę. Dla pracowników Wnioskodawca dokonuje drobnych zakupów spożywczych takich jak kawa, herbata, woda mineralna, soki, mleko, cukier zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 czerwca 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Ww. artykuły są spożywane przez pracowników na terenie firmy bez limitu w celu prawidłowego funkcjonowania na rzecz firmy.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii czy nieodpłatne przekazanie przez firmę ww. artykułów podlega opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy lub osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej (np. przez pracowników).

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją. Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, woda mineralna, soki, mleko, cukier przez pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę wyłącznie na terenie zakładu pracy, podczas pracy oraz ewentualnych zebrań służbowych, nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób. Osoby te (pracownicy) należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, lecz ww. artykuły spożywcze, które Wnioskodawca udostępnia im nieodpłatnie nie służą celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, a do zapewnienia pracownikom wody lub innych napojów Wnioskodawca jest, jak podał w opisie stanu faktycznego, zobligowany przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zgodnie z § 112 ww. rozporządzenia, pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników.

Z kolei w przypadku udostępniania pracownikom napojów podczas zebrań służbowych, należy stwierdzić, że udostępnianie to nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób lecz wiąże się niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy i jest uzasadnione potrzebami pracodawcy takimi jak zapewnienie sprawnego przebiegu zebrania służbowego. Należy również wskazać, że udostępnianie pracownikom napojów podczas zebrań służbowych ma związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nabywane towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, lecz wpływają na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Zatem czynności tych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy o VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnienie i zużycie ww. napojów przez pracowników Wnioskodawcy w czasie pracy oraz ewentualnych zebrań służbowych, nie stanowi w przedmiotowej sprawie odpłatnej dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż nieodpłatne przekazanie przez firmę napojów pracownikom, których obowiązek wydania wynika z przepisów prawa pracy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup ww. artykułów spożywczych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy).

Zatem, stosownie do cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wobec powyższego, przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie powołanego już § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t.j. Dz. U. z 2003r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż zużycie przez pracowników artykułów takich jak kawa, herbata, woda mineralna, soki, mleko, cukier, nie jest przekazaniem towarów na cele osobiste pracowników. Konieczność zapewnienia napojów przez Wnioskodawcę swoim pracownikom w czasie pracy wynika bezpośrednio z przepisów powołanego przez Wnioskodawcę rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Zatem nabywane przez Wnioskodawcę artykuły spożywcze przeznaczone do zużycia przez pracowników w związku z przepisami BHP, mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu lecz spożywane są na terenie firmy w godzinach jej pracy przez pracowników, w celu prawidłowego funkcjonowania na rzecz firmy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca (czynny podatnik VAT) może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup tych artykułów spożywczych ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służą Wnioskodawcy do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a do ich poniesienia jest zobligowany przepisami bhp.

Opodatkowaniu nie podlega również zużycie artykułów takich jak kawa, herbata, woda mineralna, soki, mleko, cukier, podczas zebrań służbowych na terenie Spółki przez jej pracowników, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Udostępnianie pracownikom napojów podczas zebrań służbowych ma związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nabywane towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, lecz wpływają na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

W związku z powyższym, Wnioskodawca może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup ww. artykułów spożywczych przeznaczonych na zużycie przez pracowników podczas zebrań służbowych, ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służą Wnioskodawcy do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż ma on prawo odliczyć VAT naliczony z zakupów artykułów spożywczych, o których mowa we wniosku, kupowanych dla pracowników i spożywanych na terenie firmy przez pracowników bez limitu, w godzinach pracy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności gdyby Wnioskodawca przekazywał pracownikom napoje lub inne art. spożywcze z własnej woli, tj. bez obowiązku wynikającego z przepisów bhp) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.