Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-459/13/JD
z 2 lipca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2013 r. (wpływ do tut. Biura 8 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione na podstawie uchwał Zarządu na zasilenie ZFŚS ze środków pieniężnych pochodzących z bieżącej działalności Spółki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2013 r. do tut. Organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione na podstawie uchwał Zarządu na zasilenie ZFŚS ze środków pieniężnych pochodzących z bieżącej działalności Spółki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwany dalej także „Spółką") jest producentem koksu wielkopiecowego, przemysłowo-opałowego oraz wyrobów węglopochodnych, takich jak: smoła, benzol czy siarka płynna.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zobowiązana jest do utworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: „ZFŚS") na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Co do zasady, ZFSŚ jest zasilany odpisami obligatoryjnymi oraz odpisami fakultatywnymi dokonywanymi zgodnie z art. 5 ustawy o ZFSŚ.

Dodatkowo, od 2007 r. ZFŚS był i jest obecnie, zasilany ze środków pieniężnych pochodzących z bieżącej działalności Spółki.

Odpisy i zwiększenia ZFŚS ze środków pieniężnych z bieżącej działalności Spółki były dokonywane i są dokonywane obecnie na podstawie każdorazowych uchwał Zarządu Spółki (dalej: „Uchwały Zarządu”). Od dnia 1 stycznia 2013 r. regulamin ZFŚS przewiduje także zasilanie ZFŚS ze środków pieniężnych z bieżącej działalności Spółki - w tym zakresie regulamin ZFŚS wskazuje w art. 5 ust. 3 na zwiększanie środków ZFŚS „z dodatkowego odpisu w ciężar kosztów działalności bieżącej”. Tę możliwość przewiduje także zmieniony w tym zakresie z dniem 14 czerwca 2012 r., a funkcjonujący w Spółce Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy stanowią koszty uzyskania przychodów opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wydatki poniesione na podstawie Uchwał Zarządu na zasilenie ZFŚS ze środków pieniężnych z bieżącej działalności Spółki? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Spółki, opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wydatki poniesione na podstawie Uchwał Zarządu na zasilenie ZFŚS ze środków pieniężnych z bieżącej działalności Spółki stanowią koszty uzyskania przychodów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki poniesione na podstawie Uchwał Zarządu na zasilenie ZFŚS ze środków pieniężnych pochodzących z bieżącej działalności Spółki stanowią koszty uzyskania przychodów.

Poniesienie przez Spółkę wydatku na zasilenie ZFŚS w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W ocenie Spółki, wydatki te spełniają wszelkie przesłanki umożliwiające zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

W ocenie Spółki, wymagany przez art. 15 ust. 1 ustawy o CIT związek pomiędzy wydatkiem a przychodem, jest spełniony w przypadku poniesionych przez Spółkę wydatków na zasilenie ZFŚS. Pośrednie powiązanie tych wydatków z osiąganymi przez Spółkę przychodami, tj. pośredni związek pomiędzy poniesionymi przez Spółkę wydatkami a przychodami nie budzi wątpliwości.

Brak wyłączenia wpłat na ZFŚS z kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Wskazane we wniosku o wydanie interpretacji wydatki na zasilenie ZFŚS nie zostały w nim wymienione.

Art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT umożliwia zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z powyższym przepisem nie uważa się za koszt uzyskania przychodów (...) odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

• podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
• odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu (...).
  
  

Intencją ustawodawcy było zatem wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaje fundusze. Jednakże ustawodawca uznał za dopuszczalny wyjątek od tej zasady, pozwalając pracodawcom na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów i zwiększeń, które zostały efektywnie wpłacone przez pracodawcę na rachunek ZFŚS. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT nie kreuje dodatkowych wymagań dotyczących możliwości potrącenia od przychodu odpisów i zwiększeń przekazanych na ZFŚS. W świetle tego przepisu, możliwe i prawidłowe jest zatem zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów i zwiększeń, które w rozumieniu i zgodnie z przepisami ustawy o ZFŚS obciążają koszty działalności pracodawcy, tj. zostały poniesione przez pracodawcę, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek ZFŚS.

W tym kontekście Spółka wskazuje, iż zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a, oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy.

W świetle powyższego przepisu, uznać należy, iż wszystkie wydatki ponoszone przez pracodawcę – Spółkę, na zasilenie ZFŚS, tj. wydatki ze środków pieniężnych z bieżącej działalności Spółki na zasilenie - zwiększenie ZFSŚ (o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS) stanowią koszty uzyskania przychodów o ile równowartość tych odpisów i zwiększeń przekazana została na wyodrębniony rachunek bankowy ZFŚS.

Podobne stanowisko zaprezentowane zostało między innymi w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 54/07, w którym Sąd uznał, iż „zwrócić też należy uwagę, że z art. 6 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych wynika, że odpisy i zwiększenia obciążają koszty działalności pracodawcy. Chodzi tu o odpisy i zwiększenia zgodne z celem ustawy i funkcją zakładowych funduszy świadczeń socjalnych. Kosztem uzyskania przychodu będzie więc dokonanie wpłaty na rachunek funduszu w sposób definitywny i wyłącznie w celu rozdysponowania tychże środków na zadania określone ustawą z dnia 4 marca 1994 r.”

Powyższych wniosków nie zmieni okoliczność, iż w niektórych przypadkach zasilenie ZFŚS (oraz wysokość takiego zasilenia) jest uzależniona od zysku netto osiągniętego przez Spółkę w poprzednim roku obrotowym.

Niezależnie od tego, z którego ze źródeł (kapitał spółki, dług, środki finansowe uzyskiwane na bieżąco z przychodów uzyskiwanych przez podatnika) finansowany jest ponoszony przez podatnika wydatek, możliwość jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, uzależniona jest od spełnienia wymogów z przepisów art. 15 i art. 16 ustawy o CIT. Żaden z tych przepisów nie stanowi - co do zasady - że od źródła, z którego finansowany jest wydatek, uzależniona jest możliwość jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

W szczególnych przypadkach, w których ustawodawca podatkowy postanowił o wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów pozycji, która co do zasady uznawana jest za koszt podatkowy, ustawodawca wyraźnie to zapisał. Tak jak ma to miejsce w szczególności w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT wyłączającym z kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w części zwróconej już podatnikowi (np. sfinansowanej dotacją). Podobnego mechanizmu - tj. wyłączenia z kosztów w oparciu o źródło finansowania, ustawodawca nie przewidział w przypadku wydatków na odpisy i zwiększenia na ZFSŚ.

Zatem, w przypadku takich wydatków, przesądzające jest spełnienie jedynie następujących warunków:

• koszt został poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, tym samym został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów),
• koszt nie jest wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowiącym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Te warunki, w przypadku wydatków poniesionych na zasilenie ZFŚS ze środków pieniężnych pochodzących z bieżącej działalności Spółki, są spełnione.

Orzecznictwo sądowe w zbliżonych sprawach.

Stanowisko zbieżne ze stanowiskiem Spółki co do niemożności uzależniania zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów od źródła, z którego są sfinansowane, zostało zaprezentowane również w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jak zauważył bowiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lutego 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 1479/11) „zabieg interpretacyjny polegający na przyjęciu domniemania generalnego wyłączenia nagród (premii) z zysku netto z kosztów uzyskania przychodów byłby niedopuszczalny”.

Co istotne powyższe stanowisko potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 maja 2012 r. (sygn. akt II FSK 2275/10). W uzasadnieniu powyższego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do wniosku, że „(...) źródło finansowania omawianych świadczeń nie dyskwalifikuje możliwości zaliczenia ich do kosztów podatkowych w razie spełnienia wszystkich wymienionych wyżej przesłanek (wyróżnienie Spółki). Organ nie wskazał przy tym na przepis, który wykluczałby możliwość finansowania kosztów podatkowych z zysku spółki uzyskanego w latach poprzednich a więc z dochodu po opodatkowaniu”. W dalszej części tego wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że powyższe stanowisko w żadnym zaś razie nie narusza konstrukcji podatku dochodowego. W ocenie NSA: „Skoro należny podatek dochodowy od dochodu uzyskanego w roku poprzednim został uprzednio przez podatniczkę obliczony. odprowadzony, co zamyka kwestię wypełnienia obowiązku w tym zakresie jako końcowy element "konstrukcji podatku", to nietrafne jest twierdzenie o zaniżeniu dochodu.”

Zatem, również z powyższego orzeczenia wynika, że źródło finansowania wydatku w żaden sposób nie determinuje możliwości jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zaś takie stanowisko nie stanowi naruszenia konstrukcji podatku dochodowego od osób prawnych.

Reasumując, opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, wydatki poniesione na podstawie Uchwal Zarządu na zasilenie ZFŚS ze środków pieniężnych pochodzących z bieżącej działalności Spółki stanowią koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przestawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a rezultatem ich poniesienia jest uzyskanie przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Jednym z rodzajów kosztów występujących w zakładzie pracy są tzw. koszty pracownicze. Należy jednak pamiętać, że nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka tworzy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Od 2007 r. ZFŚS był i jest obecnie, zasilany ze środków pieniężnych pochodzących z bieżącej działalności Spółki. Odpisy i zwiększenia ZFŚS ze środków pieniężnych z bieżącej działalności Spółki były dokonywane i są dokonywane obecnie na podstawie każdorazowych uchwał Zarządu Spółki (dalej: „Uchwały Zarządu”). Od dnia 1 stycznia 2013 r. regulamin ZFŚS przewiduje także zasilanie ZFŚS ze środków pieniężnych z bieżącej działalności Spółki - w tym zakresie regulamin ZFŚS wskazuje w art. 5 ust. 3 na zwiększanie środków ZFŚS „z dodatkowego odpisu w ciężar kosztów działalności bieżącej”. Tę możliwość przewiduje także zmieniony w tym zakresie z dniem 14 czerwca 2012 r. a funkcjonujący w Spółce Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy.

Odnosząc przedstawiony opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego do powołanej wcześniej normy prawnej należy stwierdzić, że odpisy i zwiększenia finansowane z bieżącej działalności Spółki, których dotyczy wniosek pozostają w związku z osiąganymi przychodami, a więc spełniają przesłankę celowościową o jakiej mowa w ww. art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Podejmując rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie nie można abstrahować od treści przepisu art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy o pdop zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Zasady tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zasady gospodarowania środkami tego funduszu określa ustawa z dnia 4 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 592 ze zm., określana w dalszej części „ustawa o ZFŚS”). Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o ZFŚS, fundusz tworzą, z zastrzeżeniem ust. 2, pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 ustawy o ZFŚS, u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony. Natomiast w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o ZFŚS, u pracodawców określonych w art. 3 ust. 1, których pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, postanowienia w sprawach, o których mowa w ust. 1, może zawierać regulamin wynagradzania.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy. Przepis ten odnosi się również do odpisów ustalonych na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy o ZFŚS, zgodnie z którym u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony. Natomiast w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o ZFŚS, u pracodawców określonych w art. 3 ust. 1, których pracownicy nie są objęci układem zbiorowym pracy, postanowienia w sprawach, o których mowa w ust. 1, może zawierać regulamin wynagradzania.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, iż odpisy i zwiększenia na ZFŚS dokonane z dochodów bieżących Spółki będą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile zostaną przekazane na rachunek bankowy Funduszu.

Stanowisko Spółki w tym zakresie jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębną interpretację.

Na marginesie dodać należy, że we własnym stanowisku Spółka wskazała, m.in. iż „możliwość jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, uzależniona jest od spełnienia wymogów z przepisów art. 15 i art. 16 ustawy o CIT. Żaden z tych przepisów nie stanowi - co do zasady - że od źródła, z którego finansowany jest wydatek, uzależniona jest możliwość jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. W szczególnych przypadkach, w których ustawodawca podatkowy postanowił o wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów pozycji, która co do zasady uznawana jest za koszt podatkowy, ustawodawca wyraźnie to zapisał. Tak jak ma to miejsce w szczególności w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT (...)”.

Kwestia ta nie była przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż w sytuacji związania opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie sytuacji, w której wydatki na zasilenie ZFŚS poniesione na podstawie uchwał Zarządu pochodzą ze środków pieniężnych z bieżącej działalności Spółki Dodać także należy, iż istnieje orzecznictwo potwierdzające, że wydatki pokryte z zysku netto nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, por. wyroki NSA:

• z dnia 29 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2208/10,
• z dnia 03 października 2012 r. sygn. akt II FSK 332/11,
• z dnia 05 marca 2013 r. sygn. akt II FSK 1375/11
• z dnia 16 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1692/11,
• z dnia 16 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1693/11,
• z dnia 16 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1694/11.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.