INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2012r. (data wpływu 11 czerwca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur za opłaty serwisowe dla samochodów osobowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur za opłaty serwisowe dla samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodów osobowych, regulującą warunki zamówień, dostawy samochodów, prawa własności i używania samochodów.

Wraz z przedmiotową umową została zawarta kolejna umowa o zarządzanie flotą samochodową z tą samą firmą leasingową, która to umowa związana jest z użytkowaniem oddanych w leasing samochodów osobowych. Na podstawie umowy o zarządzanie flotą samochodową firma leasingowa zobowiązała się do świadczenia usług obsługi samochodów oddanych w leasing. Obsługa ta obejmuje serwis samochodów, naprawy wynikające z bieżącej eksploatacji, wymianę i naprawę ogumienia, ubezpieczenie pojazdów, oraz udostępnienie samochodów zastępczych na okres naprawy samochodów leasingowanych. Na podstawie zawartych umów leasingodawca wystawia co miesiąc odrębną fakturę z tytułu opłat leasingowych oraz kolejną z tytułu opłat serwisowych. Spółka wykorzystuje powyższe samochody do działalności przedsiębiorstwa w całości związanej z czynnościami opodatkowanymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka w oparciu o ogólne prawo wynikające z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo do pełnego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur za opłaty serwisowe i nie musi w tym zakresie stosować ograniczenia nałożonego art. 86 ust. 7 ustawy o VAT, które dotyczy 60% kwoty podatku naliczonego, nie więcej niż 6.000 zł od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z umowy leasingu samochodów osobowych...

Stanowisko Wnioskodawcy.

Spółka uważa, że zawarła z leasingodawcą dwie oddzielne umowy: jedną o używanie samochodów na podstawie umowy leasingu operacyjnego, a drugą o kompleksowe zarządzanie flotą samochodową, polegające na pełnej obsłudze serwisowej związanej z bieżącą eksploatacją pojazdów. Z treści zawartych umów można jednoznacznie wnioskować, że dotyczą one dwóch odrębnych świadczeń, usług odmiennego rodzaju. Według Spółki, ograniczenie zawarte w art. 86 ust. 7 ustawy o VAT dotyczy czynszu (raty) wynikającej z samego udostępnienia prawa do korzystania z pojazdów w ramach leasingu operacyjnego. Dodane stwierdzenie „inne płatności wynikające z zawartej umowy" należy rozumieć jako wszystkie inne ewentualne opłaty związane z zawarciem samej umowy leasingu. Zatem, umowa o zarządzanie flotą jest całkiem odrębną umową spełniającą inną funkcję. Nie chodzi w niej bowiem o udostępnienie prawa do korzystania z pojazdów ale o pełną obsługę floty związaną z codzienną działalnością gospodarczą. Spółka uważa zatem, że w przypadku faktur wystawionych z tytułu opłat serwisowych ma prawo do odliczenia całości zawartego w tych fakturach podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak wynika z powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Dokumentem uprawniającym do odliczenia jest faktura, otrzymana przez podatnika z tytułu nabycia przez niego towarów bądź usług.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi

Do dnia 31 grudnia 2010r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W myśl art. 86 ust 3 ustawy o VAT, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast dodano m.in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r., zasady odliczenia podatku związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony regulują przepisy art. 3 ustawy nowelizującej.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011r.), do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Przepis art. 3 ust. 2 cyt. ustawy zawiera katalog pojazdów samochodowych, których ograniczenia o których mowa w art. 3 ust. 1 nie dotyczą. Pojazdy te muszą jednak spełniać określone wymagania, o których mowa w kolejnych przepisach ustawy.

W myśl art. 3 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Przepis ten, w odniesieniu do przypadków w nim określonych, modyfikuje definicję podatku naliczonego, zawartą w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, wskazując, że kwotę podatku naliczonego stanowi nie cały wykazany na fakturze podatek od należnego czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, lecz tylko 60% tego podatku i tylko w ramach limitu wynoszącego 6.000 zł na jeden użytkowany samochód. Ograniczenie dotyczy każdej należności, która wynika z zawartej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, i obejmuje wszystkie opłaty składające się na wynagrodzenie wydzierżawiającego (leasingodawcy) z tytułu oddania dzierżawcy (leasingobiorcy) do użytkowania samochodu osobowego lub innego pojazdu, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 3 ust. 1 ustawy.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego podlega ponadto ograniczeniom, w przypadkach określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego samochodów osobowych, regulującą warunki zamówień, dostawy samochodów, prawa własności i używania samochodów. Wraz z przedmiotową umową została zawarta kolejna umowa o zarządzanie flotą samochodową z tą samą firmą leasingowa, która to umowa związana jest z użytkowaniem oddanych w leasing samochodów osobowych. Na podstawie umowy o zarządzanie flotą samochodową firma leasingowa zobowiązała się do świadczenia usług obsługi samochodów oddanych w leasing. Obsługa ta obejmuje serwis samochodów, naprawy wynikające z bieżącej eksploatacji, wymianę i naprawę ogumienia, ubezpieczenie pojazdów oraz udostępnienie samochodów zastępczych na okres naprawy samochodów leasingowanych. Na podstawie zawartych umów leasingodawca wystawia co miesiąc odrębną fakturę z tytułu opłat leasingowych oraz kolejną z tytułu opłat serwisowych. Spółka wykorzystuje powyższe samochody do działalności przedsiębiorstwa w całości związanej z czynnościami opodatkowanymi.

W ocenie Spółki, zawarła ona z leasingodawcą dwie oddzielne umowy: jedną o używanie samochodów na podstawie umowy leasingu operacyjnego, a drugą o kompleksowe zarządzanie flotą samochodową, polegające na pełnej obsłudze serwisowej związanej z bieżącą eksploatacją pojazdów. Z treści zawartych umów można jednoznacznie wnioskować, że dotyczą one dwóch odrębnych świadczeń, usług odmiennego rodzaju.

Jak wskazano na wstępie warunkiem umożliwiającym skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz brzmienie wyżej przytoczonych przepisów należy stwierdzić, iż stosownie do art. 3 ust. 6 cyt. ustawy zmieniającej ustawę o VAT, ustawodawca ograniczył prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku użytkowania samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze do 60% (nie więcej jednak niż 6.000 zł) podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. W cytowanym przepisie, ustawodawca wskazuje na czynsz (ratę), a więc nazwę używaną do określenia opłaty za używanie samochodu na podstawie umowy leasingu. W drugiej kolejności ustawodawca wskazuje na „inne płatności wynikające z zawartej umowy”. Jednak ustawodawca wskazał na „inne płatności” co potwierdza, że jego intencją jest aby przepis znalazł zastosowanie do wszystkich płatności jakie zostały wskazane w tej umowie, czyli umowie leasingu. Natomiast w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dwoma odrębnymi umowami tj. umową leasingu operacyjnego pojazdów i umową o świadczenie dodatkowych usług. Decyzją stron transakcji, było oddzielne uregulowanie kwestii leasingu i dodatkowych usług – tj. usług zarządzania flotą.

Zatem zastosowanie ograniczenia, wynikającego z przepisu art. 3 ust. 6 ustawy nie będzie miało zastosowania do usług świadczonych na podstawie odrębnej umowy o zarządzaniu flotą samochodów, o której mowa we wniosku.

W rezultacie należy stwierdzić, że podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakup usług zarządzania flotą samochodów w odniesieniu do tych samochodów podlega odliczeniu na zasadach ogólnych, określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem spełniona jest podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia, tj. samochody te wykorzystywane są przez Wnioskodawcę do działalności opodatkowanej. Jednakże Wnioskodawca winien mieć na uwadze ograniczenia wynikające z przepisu art. 88 tej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowo, tutejszy Organ informuje, iż w przedmiotowym temacie od dnia 1 stycznia 2013r. zastosowanie będzie miał art. 86a ustawy o VAT, w brzmieniu nadanym przez art. 1 ust. 12 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.