INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT odpłatnego udostępniania hali sportowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem VAT odpłatnego udostępniania hali sportowej;

• prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki związane z utrzymaniem hali sportowej i wystawionych na Gminę;

• braku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego udostępniania hali sportowej;

• prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na halę z faktur VAT zawierających dane OSiR.
  
  

Pismem z dnia 28 czerwca 2013 r. uzupełniono wniosek w zakresie doprecyzowania opisu zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej Gmina) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Na terenie Gminy zlokalizowany jest kompleks sportowy, w skład którego wchodzi m.in. hala sportowa. Oddanie do użytkowania hali sportowej miało miejsce przed 2004r. Hala nie jest przekazana w trwały zarząd na rzecz żadnej z jednostek Gminy.

Zarządzanie przedmiotową halą po jej wybudowaniu zostało powierzone Ośrodkowi Sportu i Rekreacji (dalej: OSiR), który udostępnia przedmiotowy obiekt nieodpłatnie w celu przeprowadzenia zajęć z wychowania fizycznego przez szkoły, czy też w celu organizacji uroczystości gminnych, jak i za odpłatnością (np. wynajem na rzecz osób fizycznych czy firm w celu uprawiania sportu/rekreacji oraz organizowania turniejów sportowych ,,z wpisowym” – w szczególności turniejów piłki nożnej halowej).

Pobierane przez OSiR wynagrodzenia (w przypadku turniejów ,,wpisowe”) z powyższego tytułu jest odprowadzane na rachunek Gminy, która rozlicza VAT należny od przedmiotowych usług, wystawia faktury VAT, ujmuje je w rejestrach sprzedaży i deklaracjach VAT. OSiR zarządza bowiem halą w imieniu i na rzecz Gminy, zatem to Gmina figuruje jako usługodawca.

Gmina ponosi wydatki związane z utrzymaniem hali sportowej, m.in. za energię, media, utrzymanie czystości, naprawy, konserwacje, wyposażenie w sprzęt etc. ,,Technicznie” przedmiotowe wydatki są finansowane z przekazanych przez Gminę na rzecz OSiR środków i tym samym na fakturach zakupowych dokumentujących te wydatki jako nabywca wskazany jest każdorazowo OSiR (korzystający obecnie ze zwolnienia przedmiotowego z VAT).

W przyszłości Gmina planuje zmianę w powyższym zakresie, tj. Gminna w pełni samodzielnie ponosić będzie powyższe wydatki, tj. w szczególności Gmina będzie widniała na fakturach zakupowych.

W zakresie powyższych wydatków nie da się zdaniem Gminy określić, w jakiej części wydatki te są związane konkretnie z nieopłatnym udostępnieniem hali, a w jakim z odpłatnym wynajmem innym zainteresowanym. Obydwie formy użytkowania hali zależne są od chwilowego zapotrzebowania i wzajemnie się ,,przeplatają”, tj. w jednym miesiącu/tygodniu/dniu jest więcej pierwszej formy, w innym drugiej, etc.

Do tej pory Gmina nie dokonywała odliczenia VAT naliczonego od powyższych wydatków. Gmina nie miała pewności, czy była do tego uprawniona.

OSiR jest jednostką budżetową Gminy. Ośrodek Sportu i Rekreacji zarządza halą sportową nieodpłatnie.

Wnioskodawca wykorzystuje/będzie wykorzystywał halę sportową do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (np. wynajem na rzecz osób fizycznych czy firm w celu uprawiania sportu/rekreacji oraz organizowanie turniejów sportowych „z wpisowym” – w szczególności turniejów piłki nożnej) oraz czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT (np. w celu przeprowadzenia zajęć z wychowania fizycznego przez szkoły czy też w celu organizacji uroczystości gminnych).

Gmina nie ma możliwości odrębnego przyporządkowania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi i niepodlegającymi opodatkowaniu VAT.

Wykorzystanie hali sportowej przez Gminę zarówno do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i do czynności niepodlegających opodatkowaniu uzależnione jest od stopnia zapotrzebowania w danej chwili i jest różne w poszczególnych okresach. Gmina nie jest w stanie przewidzieć tego podziału i w konsekwencji spełnić obowiązku odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego i w stosunku do których nie przysługuje jej to prawo, tj. obowiązku, o którym mowa w art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. z 2011, nr 177, poz. 1054, z późn. zm./ (dalej: ustawa o VAT).

Gmina stosuje proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT (czyli proporcję, o której mowa w zapytaniu) w odniesieniu do wydatków związanych jednocześnie z działalnością opodatkowaną stawką VAT, działalnością zwolnioną z VAT oraz działalnością niepodlegającą opodatkowaniu, w odniesieniu do których nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania kwot podatku naliczonego do poszczególnych obszarów działalności. Takimi wydatkami są w szczególności wydatki na utrzymanie Urzędu Gminy. Odnosząc się do kwestii poziomu tej proporcji za poszczególne lata, proporcja ta jest różna dla każdego roku (przykładowo wynosiła 86% w 2008 r. i 82% w 2009 r.).

W odniesieniu do hali sportowej, Gmina nie zamierzała stosować ww. proporcji. W szczególności zdaniem Gminy w przypadku, gdy wydatki związane są wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi określoną stawką VAT oraz czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT, nie należy stosować tej proporcji, ale odliczenie pełne VAT, jako że obrót z tytułu czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT nie powinien być ujmowany przy szacowaniu tego współczynnika. Stanowisko Gminy w tym zakresie znajduje potwierdzenie w szczególności w uchwale 7 sędziów NSA z dnia 24 października 2011 r., sygn. I FPS 9/10. Tym samym, zdaniem Gminy, z uwagi na związek wydatków na halę sportową wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi VAT, jak również niepodlegającymi opodatkowaniu VAT, Gmina powinna zastosować odliczenie pełne VAT w tej sytuacji.

Budowa oraz udostępnianie hali sportowej należy do zadań własnych Gminy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2011 r., Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.), w którym mowa, że „w szczególności zadania własne obejmują sprawy: (…) kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odpłatne udostępnienie hali sportowej na rzecz innych zainteresowanych podlega opodatkowaniu po stronie Gminy, nie korzystając jednocześnie ze zwolnienia z VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne udostępnienie hali sportowej na rzecz innych zainteresowanych podlega opodatkowaniu VAT, nie korzystając jednocześnie ze zwolnienia z VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U., Nr 54, poz. 535, z późn. zm., dalej: „ustawa o VAT”), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Zatem, w przypadku, gdy Gmina będzie realizować należące do niej zadania na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa ona de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W konsekwencji, mając na uwadze fakt, iż odpłatne udostępnianie (wynajem) przez Gminę hali sportowej na rzecz zainteresowanych nie będzie stanowić dostawy towarów, należy wnioskować, iż na gruncie ustawy o VAT powinno ono być traktowane jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 tej ustawy. W rezultacie, w ocenie Gminy jest to czynność podlegająca VAT i zdaniem Gminy nie korzysta ona ze zwolnienia z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towaru, w rozumieniu art. 7 ustawy i świadczenie usług, o którym mowa art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, iż organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347, poz. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do treści § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247, z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy,
2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
   • czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
   • ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.
   
   
   

W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 12 powołanego wyżej rozporządzenia.

Zgodnie z zapisem art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zwanej dalej k.c., przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W świetle powyższego należy zauważyć, iż umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Przy czym – jak wynika z art. 659 § 2 k.c., czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

A zatem umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Na terenie Gminy zlokalizowany jest kompleks sportowy, w skład którego wchodzi m.in. hala sportowa. Oddanie do użytkowania hali sportowej miało miejsce przed 2004r. Hala nie jest przekazana w trwały zarząd na rzecz żadnej z jednostek Gminy. Zarządzanie przedmiotową halą po jej wybudowaniu zostało powierzone Ośrodkowi Sportu i Rekreacji (dalej: OSiR), który udostępnia przedmiotowy obiekt nieodpłatnie w celu przeprowadzenia zajęć z wychowania fizycznego przez szkoły, czy też w celu organizacji uroczystości gminnych, jak i za odpłatnością (np. wynajem na rzecz osób fizycznych czy firm w celu uprawiania sportu/rekreacji oraz organizowania turniejów sportowych ,,z wpisowym” – w szczególności turniejów piłki nożnej halowej). Pobierane przez OSiR wynagrodzenia (w przypadku turniejów ,,wpisowe”) z powyższego tytułu jest odprowadzane na rachunek Gminy, która rozlicza VAT należny od przedmiotowych usług, wystawia faktury VAT, ujmuje je w rejestrach sprzedaży i deklaracjach VAT. OSiR zarządza bowiem halą w imieniu i na rzecz Gminy, zatem to Gmina figuruje jako usługodawca.

Z uwagi na powyższe okoliczności oraz obowiązujące przepisy podatkowe należy stwierdzić, że odpłatne usługi udostępniania (wynajem) hali sportowej na rzecz innych podmiotów podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 41 ust. 1 stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 199 ust. 7, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146a pkt 1 ustawy).

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

1. są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
2. świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
3. są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

– z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Na podstawie art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług – art. 43 ust. 18 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że ze zwolnienia od podatku na mocy wymienionych przepisów korzystać mogą jedynie usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Natomiast podmioty takie jak: kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, świadcząc usługi marketingowe, reklamowo-promocyjne, wstępu na imprezy sportowe, usługi odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usługi odpłatnego zakwaterowania związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usługi wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych, nie mogą z ww. zwolnienia korzystać niezależnie od tego, że nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia przeznaczają je w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę polegające na odpłatnym udostępnianiu hali sportowej nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy.

Ponadto, również przepisy rozporządzenia wykonawczego nie przewidują zwolnienia z opodatkowania usług odpłatnego wynajmu hali sportowej, w związku z czym usługi te podlegają opodatkowaniu.

Reasumując, świadczone przez Gminę usługi odpłatnego wynajmu hali sportowej, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy, niekorzystające ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie fatycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT odpłatnego udostępniania hali sportowej. Natomiast wniosek w pozostałej części został rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.