INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2011 r. (data wpływu 2 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu świadczonej usługi biegłego sądowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu świadczonej usługi biegłego sądowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jako osoba fizyczna oraz podatnik podatku VAT prowadzi Pan działalność gospodarczą pod nazwą: Ośrodek Badań Wypadków Drogowych. Jest Pan biegłym sądowym i zgodnie z postanowieniem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu z dnia 22 sierpnia 2006 r. przychody osiągane jako biegły sądowy - z działalności wykonywanej osobiście na zlecenie organów procesowych, dokumentuje fakturami w ramach ww. działalności gospodarczej.

W dniu 21 października 2011 r. Prokuratura Rejonowa w T wydała postanowienie w sprawie o sygn. 1 Ds 980/11, o powołaniu Pana jako biegłego do wydania opinii dotyczącej wypadku drogowego. W zakresie czynności zleconych tym postanowieniem były także oględziny miejsca zdarzenia i badania stanu technicznego samochodu, znajdujących się poza miejscem zamieszkania. W celu wykonania oględzin miejsca zdarzenia i badań stanu technicznego pojazdu, udał się Pan z miejsca zamieszkania do miejscowości S i K prywatnym samochodem Citroen Xsara (1997cm3) nr rej. ..., którego nie „rozlicza” Pan w prowadzonej działalności gospodarczej. W oparciu o akta i wyniki oględzin oraz badań opracował Pan opinię. Za wydanie opinii wystawił Pan - w oparciu o kalkulację kosztów netto wykonania badań i wydania opinii - fakturę VAT, ewidencjonowaną w ww. działalności gospodarczej wykonywanej osobiście oraz dodatkowo rachunek nr 11/2011 - zwrot kosztów przejazdu prywatnym samochodem. Jako płatnika ww. faktury i rachunku wskazał Pan Prokuraturę Okręgową w K., która po przesłaniu w dniu 3 listopada 2011 r. opinii wraz z aktami sprawy i ww. fakturą oraz rachunkiem, w dniu 16 listopada 2011 r. dokonała zwrotu ww. faktury z kalkulacją kosztów netto wykonania badań i wydania opinii oraz rachunku (zwrotu kosztów przejazdu), wraz z pismem wzywającym do wystawienia korekty. Korekta ta zdaniem Prokuratury Rejonowej w T polegać miała na umieszczeniu kwoty zwrotu kosztów przejazdu prywatnym samochodem na fakturze VAT.

Stosownie do rozmowy telefonicznej przeprowadzonej przez doradcę podatkowego, prowadzącego Panu księgowość, z główną księgową Prokuratury Okręgowej w K celem wyjaśnienia rozliczenia kosztów przejazdu prywatnym samochodem na fakturze VAT, tj. prawidłowości wystawionych faktury za opinię i rachunku - zwrotu kosztów przejazdu prywatnym samochodem, przesłał Pan pierwotnie wystawioną fakturę VAT oraz rachunek nr na adres Głównej Księgowej Prokuratury Okręgowej w K.

W dniu 30 listopada 2011 r. otrzymał Pan pismo Prokuratora Okręgowego w K, zwracające ww. fakturę VAT wraz z kalkulacją netto kosztów wykonania badań i wydania opinii oraz rachunek-zwrot kosztów przejazdu prywatnym samochodem, z którego wynika, że Prokurator Okręgowy nie widzi podstaw do wystawienia oddzielnego rachunku dotyczącego kosztów przejazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zwrot kosztów przejazdu prywatnym samochodem, nie rozliczanym w prowadzonej osobiście działalności gospodarczej, ma być zawarty na fakturze VAT za wykonane badania i wydaną opinię, a jeżeli tak - to z jak określoną stawką podatku VAT, czy też na odrębnym dokumencie, np. nazwanym rachunkiem - zwrotem kosztów przejazdu prywatnym samochodem...

Pana zdaniem (po konsultacji z doradcą podatkowym prowadzącym księgowość), stosownie do ustawy o podatku od towarów i usług, zwrotu kosztów przejazdu prywatnym samochodem nie można zawrzeć w dokumencie, jakim jest faktura VAT, lecz musi to być odrębny rachunek (wniosek) o zwrot tych kosztów, gdyż wykorzystany pojazd nie stanowił środka trwałego w prowadzonej działalności gospodarczej lub jego użycie nie jest rozliczane w prowadzonej działalności gospodarczej, a „zwrot kosztów, jak sama nazwa wskazuje, nie podlega pomniejszeniu/uszczupleniu przez jakikolwiek podatek”.

Pana zdaniem stanowisko Prokuratury Rejonowej w T, jak i Prokuratury Okręgowej w K jest błędne, gdyż na fakturze nie można umieścić pozycji, co do której należy przyjąć, iż nie podlega ona opodatkowaniu w jakiejkolwiek formie, czy to podatkiem VAT czy też podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Należy zwrócić uwagę, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega każde świadczenie usług na rzecz innego podmiotu, w zamian za wykonanie których jest wypłacane wynagrodzenie. Konieczne jest jednak istnienie stosunku prawnego pomiędzy usługobiorcą oraz usługodawcą, w wykonaniu którego następuje świadczenie wzajemne. Zatem z zaistniałego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi płynąć bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W art. 29 ust. 1 ustawy wskazano, że podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniami wynikającymi z dalszych przepisów ustawy, dotyczącymi usług agentów, pośredników itp., wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, przypadków, gdy podstawa opodatkowania może być szacowana przez organ podatkowy oraz opodatkowania niektórych podatników dokonujących obrotów dziełami sztuki, przedmiotami kolekcjonerskimi, antykami i towarami używanymi.

Oznacza to, że ustawodawca nie przewidział szczególnego uregulowania podstawy opodatkowania w zakresie usług biegłych sądowych.

Obrotem zaś, zgodnie z ww. przepisem ustawy, jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. W tej konstrukcji ustawodawca odnosi się przede wszystkim do przedmiotu opodatkowania („sprzedaż” jest rozumiana, zgodnie z definicją z art. 2 pkt 22, jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Powyższy przepis obliguje podatnika do udokumentowania dokonanej sprzedaży za pomocą faktury w której należy wskazać m.in. cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku.

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, iż będąc podatnikiem podatku od towarów i usług jako biegły sądowy – wykonał Pan opinię dotyczącą wypadku drogowego na zlecenie prokuratury, ponosząc m. in. koszty związane z przejazdem prywatnym samochodem.

Mając na uwadze fakt, iż usługi biegłych nie zostały objęte zwolnieniem ani preferencyjną stawką VAT, przy ich opodatkowaniu znajdzie zastosowanie stawka podstawowa w wysokości 23%. Skoro zatem koszty przejazdu samochodem poniesione przez Pana są ściśle związane z wykonywaną przez Pana jako biegłego sądowego usługą, polegającą na realizacji opinii na zlecenie prokuratury, stanowiąc jeden z elementów kalkulacyjnych otrzymanego wynagrodzenia (część odpłatności za usługę), to koszty te składają się na całość świadczenia należnego od nabywcy usługi na równi z wypłacanym wynagrodzeniem. Poniesione wydatki stanowią element rachunku kosztów, zmierzających do ustalenia kwoty odpłatności za wykonywaną usługę. Stanowią więc kwotę należną w rozumieniu powołanego wyżej art. 29 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki właściwej dla usługi głównej (czynność biegłego).

Jak wskazano powyżej podstawą opodatkowania jest zatem wartość usługi, na którą składają się zarówno poniesione koszty przez usługodawcę, a konieczne do wykonania usługi, jak też wynagrodzenie dla biegłego. Należy zauważyć, iż wartość całego świadczenia podlega opodatkowaniu jedną stawką, tj. w tym przypadku 23%.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny sprawy oraz mając na względzie powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż ponoszone przez Pana jako biegłego sądowego koszty przejazdu winny być włączone do podstawy opodatkowania z tytułu świadczonej usługi, a całość świadczenia należnego od Wnioskodawcy powinna być opodatkowana według podstawowej stawki podatku od towarów i usług, tj. 23%. Sprzedaż ta winna być udokumentowana przez Pana jako podatnika VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy - fakturą VAT, a nie odrębnym rachunkiem (w części dotyczącej przedmiotowych kosztów).

Jednocześnie wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.