Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-230/13-2/RR
z 12 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12.03.2013 r. (data wpływu 15.03.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej właściwego zastosowania przepisu art. 13² ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.03.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie właściwego zastosowania przepisu art. 13² ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie przepisów ustawy alkoholowej X. S.A. zobowiązana jest jako podmiot świadczący usługi będące reklamą napojów alkoholowych do naliczania i odprowadzania opłaty w wysokości 10 % podstawy opodatkowania podatkiem VAT. X. S.A. uiszcza opłatę z tytułu usług będących reklamą napojów alkoholowych i składa stosowne deklaracje DRA-1. Jednak powstała wątpliwość, czy również w przypadku umów o sponsorowaniu audycji zawartych z producentami wyrobów alkoholowych, Spółka zobowiązana jest uiszczać tzw. podatek piwny.

X Zawiera umowy o sponsorowanie audycji z producentami piwa. Zgodnie z ustawą o radiofonii i telewizji X. jest zobowiązana do wyemitowania wskazania sponsora (billboard sponsorski) emitowanego przed i po audycji, w celu poinformowania widzów o sponsorowaniu audycji. Emitowane wskazania sponsorskie dotyczące producentów piwa mają inną formę przed godziną 20.00 i po godzinie 20.00.

Przed godziną 20.00 we wskazaniu znajduje się wyłącznie znak towarowy producenta piwa, np. sponsorem programu jest właściciel marki Y.. W billboardach nie ma natomiast wizualizacji opakowania związanego z piwem, słowa „piwo”, wizerunku napoju alkoholowego (piwa) ani akcesoriów związanych z piwem. Informacja ta nie jest prezentowana przez osobę fizyczną lub z wykorzystaniem wizerunku postaci ludzkiej. Po godzinie 20.00 w billboardzie umieszczone są wyłącznie nazwa sponsora lub jego znak towarowy wraz z użyciem słowa „piwo”, np. sponsorem programu jest producent piwa Y.. Informacja ta nie jest prezentowana przez osobę fizyczną lub z wykorzystaniem wizerunku postaci ludzkiej.

Mając na uwadze powyższe w Spółce powstały wątpliwości odnośnie obowiązku uiszczenia podatku piwnego z tytułu wkładu finansowego otrzymywanego przez X. w ramach wyżej wskazanych umów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy z tytułu wkładu finansowego otrzymywanego w ramach umów o sponsorowanie audycji zawieranych z producentami i dystrybutorami napojów alkoholowych, Spółka jest zobowiązana do uiszczenia podatku w wysokości 10 % (tzw. podatek piwny)?

Czy obowiązek podatkowy powstaje zawsze, bez względu na treść wskazania sponsorskiego, czy też należy rozróżnić wskazanie emitowane przed godziną 20.00, gdzie we wskazaniu znajduje się wyłącznie znak towarowy producenta piwa, od wskazania emitowanego po godzinie 20.00, gdzie we wskazaniu umieszczone są wyłącznie nazwa sponsora lub jego znak towarowy wraz z użyciem słowa „piwo”?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 13² ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz. U. z 2012 r., Nr 1356 - dalej „ustawa alkoholowa”), podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą na wyodrębniony rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej opłatę w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi. Przy czym, należy wskazać, że zgodnie z ustawą alkoholową, napojem alkoholowym jest produkt przeznaczony do spożycia, zawierający alkohol etylowy pochodzenia rolniczego w stężeniu przekraczającym 0,5 % objętościowych alkoholu.

Definicję pojęcia reklamy napojów alkoholowych zawiera art. 2¹ pkt 3 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez reklamę napojów alkoholowych rozumie się publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych. Za reklamę nie uważa się informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że ustawa alkoholowa przewiduje, że obowiązek naliczania i uiszczania podatku piwnego ciąży na podmiotach świadczących usługę będącą reklamą napojów alkoholowych. Zdaniem podatnika obowiązek taki nie istnieje w przypadku promocji napojów alkoholowych, sponsorowania czy związanego z nim informowania o sponsorowaniu, które ustawa definiuje odrębnie.

Ustawa alkoholowa wyraźnie wyodrębnia definicję sponsorowania od definicji reklamy. Zgodnie z ustawą alkoholową, sponsorowanie to bezpośrednie lub pośrednie finansowanie lub współfinansowanie działalności osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dla upowszechniania, utrwalania lub podniesienia renomy nazwy, producenta lub dystrybutora, znaku towarowego lub innego oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorcę, jego działalność, towar lub usługę, w zamian za informowanie o sponsorowaniu. Art. 2 pkt 5 ustawy alkoholowej za informowanie o sponsorowaniu uznaje prezentowanie informacji zawierającej nazwę sponsora lub jego znak towarowy w związku ze sponsorowaniem.

Zatem zasadniczym celem informowania o sponsorowaniu jest budowa wizerunku rynkowego danego przedsiębiorstwa. Sponsorowanie odnosi się wyłącznie do sponsora, a reklama ma na celu promocję produktu.

Na podstawie definicji zawartych w ustawie o przeciwdziałaniu alkoholizmowi można więc stwierdzić, że pojęcia „informowanie o sponsorowaniu” oraz reklama napoju alkoholowego nie są pojęciami tożsamymi, zaś ich zakresy znaczeniowe są od siebie niezależne.

Niemniej jednak pewne podobieństwa treści wskazania sponsorskiego emitowanego po godzinie 20.00 z definicją reklamy napoju alkoholowego powodują, iż Spółka chcąc wykluczyć ryzyko podatkowe zwraca się do Ministra Finansów jako organu właściwego w zakresie interpretacji przepisów ustawy alkoholowej, o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania art. 13² ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Wskazanie sponsorskie emitowane przed godziną 20,00 nie zawiera słowa „piwo”, tym samym nie wypełnia definicji reklamy w rozumieniu ustawy alkoholowej.

W ocenie Spółki także treść emitowanego po godz. 20.00 wskazania sponsorskiego, w którym używane jest sformułowanie „producent piwa” wraz z podaniem jego znaku towarowego ma na celu wyłącznie poinformowanie o sponsorze, odnosi się wyłącznie do sponsora i buduje jego renomę. Nie ma natomiast na celu reklamy konkretnego produktu sponsora ani jego znaku towarowego w rozumieniu ustawy alkoholowej.

Zatem, mając na uwadze wyżej wskazane przepisy oraz biorąc pod uwagę opis przedmiotowego zaistniałego stanu faktycznego, Spółka stwierdza iż w ramach zawartych umów o sponsorowanie audycji nie ma do czynienia z reklamą napojów alkoholowych, a tylko z informowaniem o sponsorowaniu w celu podniesienia renomy sponsora. Tym samym nie powstaje obowiązek uiszczenia podatku piwnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 13² ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 70, poz. 473 ze zm.), zwana dalej „ustawą”, podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą na wyodrębniony rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej opłatę w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi.

Treść art. 2¹ ustawy stanowi objaśnienie pojęć, którymi posługuje się ustawodawca. W powołanym artykule ustawodawca dokonuje tzw. legalnej wykładni definicji pojęć istotnych, ważnych dla danej regulacji ustawowej. W analizowanym przepisie szczególne znaczenie ma zwrot zawarty na samym początku art. 2¹: "użyte w ustawie określenia oznaczają", z czego pośrednio wynika, iż ich definicje zostały sporządzone przede wszystkim dla potrzeb cyt. ustawy jako względnie samodzielnej regulacji ustawowej i przenoszenie ich znaczenia na grunt innych ustaw nie może odbywać się w sposób automatyczny. W tym przedmiocie należy stosować podejście refleksyjne, systemowe, uwzględniające specyfikę merytoryczną i ewentualny zakres odesłań tych innych ustaw szczególnych do aktów.

Definicję pojęcia reklamy napojów alkoholowych zawiera art. 2¹ pkt 3 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez reklamę napojów alkoholowych rozumie się publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych; za reklamę nie uważa się informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Przez sponsorowanie w myśl art. 2¹pkt 4 ustawy należy rozumieć bezpośrednie lub pośrednie finansowanie działalności osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dla upowszechnienia, utrwalenia lub podniesienia renomy nazwy, producenta lub dystrybutora, znaku towarowego lub innego oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorcę, jego działalność, towar lub usługę, w zamian za informowanie o sponsorowaniu.

Natomiast art. 2 ¹pkt 5 wskazuje, iż pod pojęciem informowania o sponsorowaniu rozumie się prezentowanie informacji zawierającej nazwę sponsora lub jego znak towarowy w związku ze sponsorowaniem.

Z literalnej wykładni art. 13² ust. 1 ustawy wynika, że obowiązek uiszczania opłat dotyczy tylko tych podmiotów, które (zgodnie z definicją reklamy napojów alkoholowych) reklamę rozpowszechniają. Zazwyczaj reklama ma na celu skłonienie do nabycia lub korzystania z określonych towarów czy usług, popierania określonych spraw lub idei.

Definicja zawarta w ustawie w istotny sposób rozszerza powszechnie ugruntowane w orzecznictwie pojęcie reklamy, za której element charakterystyczny uznaje się element namowy, perswazji nabycia tego a nie innego towaru, oddziaływania na emocje odbiorcy. Tymczasem definicja zamieszczona w ustawie za reklamę uważa każdą rozpowszechnianą publicznie informację, za wyjątkiem informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi. Z tak sformułowanej definicji można wnioskować, że każde działanie zmierzające do publicznego rozpowszechniania znaków towarowych napojów alkoholowych uznaje się za reklamę napojów alkoholowych. Z zakresu tego ustawodawca wyłączył tylko informacje używane do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Zatem z powyższego wynika, że obowiązkiem tym objęci są wszyscy, którzy w jakikolwiek sposób reklamują markę napoju alkoholowego lub nazwę i logo firmy produkującej napój alkoholowy. Obowiązek ten winien dotyczyć przede wszystkim mediów (telewizji, radia, prasy), ale również firm świadczących usługi reklamy zewnętrznej (np. na billboardach, słupach reklamowych). Można sądzić, że opłatą mogą być także objęte hipermarkety, kina, firmy transportowe, restauracje i hotele, o ile udostępniają przestrzeń lub czas dla publicznej reklamy napojów alkoholowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawiera umowy o sponsorowanie audycji z producentami piwa. Zgodnie z ustawą o radiofonii i telewizji X. jest zobowiązana do wyemitowania wskazania sponsora (billboard sponsorski) emitowanego przed i po audycji, w celu poinformowania widzów o sponsorowaniu audycji. Emitowane wskazania sponsorskie dotyczące producentów piwa mają inną formę przed godziną 20.00 i po godzinie 20.00.

Przed godziną 20.00 we wskazaniu znajduje się wyłącznie znak towarowy producenta piwa, np. sponsorem programu jest właściciel marki Y. W billboardach nie ma natomiast wizualizacji opakowania związanego z piwem, słowa „piwo”, wizerunku napoju alkoholowego (piwa) ani akcesoriów związanych z piwem. Informacja ta nie jest prezentowana przez osobę fizyczną lub z wykorzystaniem wizerunku postaci ludzkiej. Po godzinie 20.00 w billboardzie umieszczone są wyłącznie nazwa sponsora lub jego znak towarowy wraz z użyciem słowa „piwo”, np. sponsorem programu jest producent piwa Y. Informacja ta nie jest prezentowana przez osobę fizyczną lub z wykorzystaniem wizerunku postaci ludzkiej.

W przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości odnośnie obowiązku uiszczenia podatku piwnego z tytułu wkładu finansowego otrzymywanego przez X. w ramach wyżej wskazanych umów.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa art. 13² ust. 1 w związku z art. 2¹ pkt 3 ustawy. Z przepisów tych wynika, iż obowiązek uiszczania opłat dotyczy tych podmiotów, które publicznie rozpowszechniają reklamę napojów alkoholowych, przy czym za reklamę napojów alkoholowych uważa się publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych i symboli graficznych napojów alkoholowych.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zawiera umowy o sponsorowanie audycji z producentami piwa.

W zamian za sponsorowanie tj. bezpośrednie lub pośrednie finansowanie działalności Wnioskodawca zobowiązany jest do wyemitowania przed i po audycji wskazania sponsora (billboard sponsorski), które ma na celu poinformowanie widzów, kto finansuje audycję. Odbywa się to m.in. poprzez przedstawienie znaku towarowego producenta piwa i wskazanie właściciela marki, która finansuje audycję.

Powyższe działania wypełniają przesłanki wskazane w art. 2¹ pkt 5 ustawy, tj. wymagania ustawy w zakresie informowania o sponsorowaniu. Jednocześnie jednak czynności polegające na zaprezentowaniu znaku graficznego wraz z podaniem nazwy (marki) producenta piwa mieszczą się w pojęciu reklamy, zdefiniowanej w art. 2¹pkt 3 ustawy, zgodnie z którą za reklamę w rozumieniu ustawy uznaje się publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych (piwa), a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe. Zatem prezentowanie przez Wnioskodawcę, co wynika ze stanu faktycznego, znaków towarowych producentów piwa i wskazanie marki producenta stanowi element reklamy, o której mowa w art. 2¹pkt 3 ustawy. Bez wpływu na takie postrzeganie działań Wnioskodawcy pozostaje, iż prezentowanie w ww. sposób znaków towarowych, marki producenta jest związane z jednoczesnym informowaniem o finansowaniu audycji przez sponsora.

W każdym przypadku (przed godz. 20 oraz po godz. 20) następuje informowanie widzów o sponsorowaniu audycji, jednocześnie są oni także informowani o nazwie sponsora i jest im prezentowany znak towarowy (tego producenta piwa) co, jak wskazano, stanowi element reklamy o której mowa w art. 2¹pkt 3.

Tym samym, fakt iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze sponsorowaniem, które ustawodawca odrębnie definiuje w ustawie, nie powoduje iż czynności tej nie można jednocześnie uznać za reklamę, która została odrębnie zdefiniowana w art. 2¹pkt 3 tej ustawy.

Zatem mając na uwadze ww. zapisy ustawy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie spełnione są przesłanki wynikające z art. 13² ust. 1 w związku z art. 2¹ pkt 3 ustawy, które wskazują na obowiązek zapłaty przez Wnioskodawcę jako podmiot świadczący usługę reklamy napojów alkoholowych – opłaty w wysokości 10% podstawy opodatkowania świadczonych usług reklamowych polegających na wskazaniu sponsora programu (będącego producentem piwa) i zaprezentowaniu jego znaku towarowego.

Biorąc pod uwagę powyżej przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.