INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2010 r. (data wpływu 19 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wskazał, iż w dniu 19 listopada 1999 r. jego rodzice dokonali zakupu niezabudowanej działki rolnej numer Z o powierzchni 0,8970 ha położonej we wsi XX, gmina xx z zamiarem wybudowania siedliska w terenie z rzadką zabudową. W dniu 7 września 2000 r. rodzice Zainteresowanego dokonali zakupu niezabudowanej działki rolnej nr Z1 powierzchni 3,21 ha położonej we wsi YY, gmina yy. Celem tego zakupu było posiadanie wystarczającej ilości ziemi rolnej do ewentualnego wybudowania drugiego siedliska dla Wnioskodawcy na działce we wsi XX.

W dniu 30 sierpnia 2002 r. aktem notarialnym rodzice Zainteresowanego dokonali aktu darowizny na jego rzecz udziału w wysokości 1/2 części w nieruchomości rolnej położonej w XX. Dnia 22 czerwca 2004 r. Rada Miejska w xx uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu położonego we wsi XX. W planie tym część powierzchni ich działki została przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną a część pod komunikację drogową - publiczną ulicę dojazdową klasy „D”. Zgodnie z zatwierdzonym planem zagospodarowania przestrzennego dokonany został podział terenu działki na 6 działek budowlanych i jedną działkę przeznaczoną pod publiczną drogę dojazdową. W dniu 12 kwietnia 2006 r. decyzją Burmistrza Miasta i Gminy xx zatwierdzony został podział działki 168/36 na 6 działek: 168/291, 168/292, 168/293, 168/294, 168/295, 168/296 i działkę Z przeznaczoną na drogę publiczną, która po uprawomocnieniu się decyzji z mocy prawa przeszła na własność Gminy zz.

Aktualnie ani Wnioskodawca ani jego rodzice nie są już zainteresowani budową na tych terenach i zamierzają te grunty sprzedać w całości lub częściach.

Zainteresowany dodatkowo wskazał, iż:

1. Nigdy nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
2. Przedmiotowe działki nie były i nie są przez niego wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Z działek tych nie dokonywał on zbioru i sprzedaży płodów rolnych, nie były one też najmowane ani dzierżawione, ani nie służyły do innych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
3. Nie poniósł żadnych nakładów związanych z działkami. W roku 2010 upoważnieni rodzice zawarli ustną umowę z agentem nieruchomości na sprzedaż działek. Z tego tytułu nakładów do chwili bieżącej Wnioskodawca nie poniósł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Wobec dużych niejasności dotyczących opodatkowania sprzedaży gruntów podatkiem VAT Zainteresowany prosi o odpowiedź czy od sprzedaży gruntu stanowiącego majątek osobisty należy zapłacić podatek VAT 22%...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek z majątku osobistego nie może być opodatkowana podatkiem VAT. Stanowisko takie zawarte jest w wyrokach sądowych spraw takich samych jak Zainteresowanego:

• Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego wydany w składzie siedmiu sędziów I FPS 3/07 z dnia 29 października 2007 r.,
• Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie III SA/Wa 45/08 z dnia 2 kwietnia 2008 r.
  
  

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż jego sytuacja jest identyczna do sytuacji jego ojca dla którego została wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 4 listopada 2010 r. interpretacja indywidualna nr CC.

Istota interpretacji przedstawiona w wymienionej wyżej interpretacji indywidualnej brzmi następująco: „Podsumowując, sprzedając działki budowlane otrzymane w wyniku podziału działki rolnej numer 168/36, o powierzchni 0,8970 ha, położonej we wsi XX, która nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem VAT zobowiązanym do zapłaty tego podatku z tytułu dostawy działek.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją podmiotu wykonującego określoną czynność, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 19 listopada 1999 r. rodzice Wnioskodawcy dokonali zakupu niezabudowanej działki rolnej numer 168/36 o powierzchni 0,8970 ha położonej we wsi XX gmina xx z zamiarem wybudowania siedliska w terenie z rzadką zabudową. W dniu 7 września 2000 r. rodzice Zainteresowanego dokonali zakupu niezabudowanej działki rolnej nr Z o powierzchni 3,21 ha położonej we wsi YY, gmina yy. Celem tego zakupu było posiadanie wystarczającej ilości ziemi rolnej do ewentualnego wybudowania drugiego siedliska dla Wnioskodawcy na działce we wsi XX.

W dniu 30 sierpnia 2002 r. aktem notarialnym rodzice Zainteresowanego dokonali aktu darowizny na jego rzecz udziału w wysokości 1/2 części w nieruchomości rolnej położonej w Smolcu. Dnia 22 czerwca 2004 r. Rada Miejska w yy uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu położonego we wsi XX. W planie tym część powierzchni ich działki została przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną a część pod komunikację drogową - publiczną ulicę dojazdową klasy „D”. Zgodnie z zatwierdzonym planem zagospodarowania przestrzennego dokonany został podział terenu działki na 6 działek budowlanych i jedną działkę przeznaczoną pod publiczną drogę dojazdową. W dniu 12 kwietnia 2006 r. decyzją Burmistrza Miasta i Gminy xx zatwierdzony został podział działki 168/36 na 6 działek: 168/291, 168/292, 168/293, 168/294, 168/295, 168/296 i działkę 168/297 przeznaczoną na drogę publiczną, która po uprawomocnieniu się decyzji z mocy prawa przeszła na własność Gminy xx.

Aktualnie ani Wnioskodawca ani jego rodzice nie są już zainteresowani budową na tych terenach i zamierzają te grunty sprzedać w całości lub częściach.

Zainteresowany dodatkowo wskazał, iż:

• Nigdy nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
• Przedmiotowe działki nie były i nie są przez niego wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Z działek tych nie dokonywał on zbioru i sprzedaży płodów rolnych, nie były one też najmowane ani dzierżawione ani nie służyły do innych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
• Nie poniósł żadnych nakładów związanych z działkami. W roku 2010 upoważnieni rodzice zawarli ustną umowę z agentem nieruchomości na sprzedaż działek. Z tego tytułu nakładów do chwili bieżącej Wnioskodawca nie poniósł.
  
  

W przedmiotowej sprawie Zainteresowanego nie można uznać za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami, nie można stwierdzić bowiem, iż nabywając grunt rolny w formie darowizny od rodziców działał on w charakterze handlowca. Mając na uwadze okres oraz cel nabycia trudno uznać, że przedmiotowy grunt został nabyty w celu dalszej odsprzedaży. Ponadto, realizowane czynności nie przybrały formy zawodowej (profesjonalnej), czyli nie cechują się stałością (powtarzalnością i zamiarem kontynuacji) i nie mają zorganizowanego charakteru. Dodatkowo Zainteresowany zaznaczył, że przedmiotowa działka rolna nigdy nie stanowiła majątku służącego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Podsumowując, sprzedając działki budowlane otrzymane w wyniku podziału działki rolnej numer 168/36, o powierzchni 0,8970 ha, położonej we wsi XX, która nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem VAT zobowiązanym do zapłaty tego podatku z tytułu dostawy działek.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego rodziców.

Nadmienia się, że do dnia 31 grudnia 2010 r. przepis art. 2 pkt 6 ustawy obowiązywał w brzmieniu: „przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty”,

Treść art. 2 pkt 6 ustawy została zmieniona na mocy art. 1 pkt 1 lit. a obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.