INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej (…), reprezentowanej przez (…), przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2011 r. (data wpływu 3 listopada 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 stycznia 2012 r. (data wpływu 12 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wkładu prywatnego w postaci wkładu gotówkowego oraz w postaci wynagrodzeń uczestników szkoleń za czas pracy pracowników biorących udział w szkoleniu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wartość otrzymanych przez Spółkę za pośrednictwem „Spółki A” nieodpłatnych świadczeń finansowanych ze środków pochodzących z Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki zalicza się do przychodu podatkowego oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wkładu prywatnego w postaci wkładu gotówkowego i w postaci wynagrodzeń uczestników szkoleń za czas pracy pracowników biorących udział w szkoleniu.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), pismem z dnia 2 stycznia 2012 r., Nr IPTPB3/423-277/11-2/KJ, wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, dnia 12 stycznia 2012 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis stanu faktycznego:

„Spółka A” jako projektodawca i beneficjent podpisała w dniu 26 maja 2011 r. z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP) umowę o dofinansowanie projektu szkoleniowego pt: „...” w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Priorytet II Rozwój zasobów ludzkich i potencjału adaptacyjnego przedsiębiorstw oraz poprawa stanu zdrowia osób pracujących, Działanie 2.1 Rozwój kadr nowoczesnej gospodarki.

Celem projektu, w którym mają uczestniczyć wszystkie spółki Grupy, zajmujące się różnymi aspektami gospodarowania energią (wytwarzanie, dystrybucja, obrót) jest poprawienie efektywności pracowników spółek objętych projektem poprzez rozwój umiejętności i podnoszenie ich kwalifikacji, co w konsekwencji zapewni ich klientom najwyższy poziom świadczonych przez pracowników usług (w szczególności poznają oni najnowsze metody pracy oraz posiądą umiejętności z obszaru negocjacji, finansów oraz zarządzania).

Wysokość dofinansowania projektu wynosi ok 60% kosztów projektu oraz 100% kosztów doradztwa dla pracowników w wieku 45+, związanego z wdrożeniem wiedzy uzyskanej na szkoleniach.

Kwota dofinansowania pochodzić będzie w co najwyżej 85% ze środków europejskich w formie płatności przelanej przez Bank Gospodarstwa Krajowego na zlecenia PARP oraz w co najmniej 15% z budżetu państwa w formie dotacji celowej przelanej przez PARP.

Wnioskodawca podkreśla, że środki te zostaną przekazane wyłącznie na rachunek „Spółki A” i nie będą dalej przekazywane na rachunki spółek z Grupy Kapitałowej.

Środki te będą służyły do zapłaty za usługi podmiotów trzecich związanych z przeprowadzeniem i organizacją szkoleń, ewaluacją lub refinansowaniu tychże wydatków poniesionych przez „Spółkę A”.

Resztę kosztów pokrywają sami przedsiębiorcy zainteresowani programem (tzw. wkład prywatny przedsiębiorcy) przy czym wkład ten może być pokryty między innymi środkami pieniężnymi oraz kosztami wynagrodzeń uczestników szkoleń za czas pracy pracowników biorących udział w szkoleniu.

Projektem, objętych zostało kilka kluczowych spółek z Grupy Kapitałowej, w tym także Wnioskodawca.

„Spółka A” będzie obciążać spółki z Grupy, w tym Spółkę, gotówkowym wkładem prywatnym zgodnie z zawartymi umowami szkoleniowymi. Natomiast nie będzie obciążać Spółki innymi kosztami szkoleń. W szczególności nie będzie obciążać Spółki kosztami szkoleń sfinansowanych z dofinansowania otrzymanego od PARP.

Wszelkie wzajemne prawa i obowiązki, których realizacja pozwoli na przygotowanie i realizację Projektu „(…)” zgodnie z wymogami umowy o dofinansowanie z PARP, są uregulowane w zawartej przez Spółkę ze „Spółką A” umowie szkoleniowej. Między innymi są tam zapisane wskazane wyżej zasady ponoszenia kosztów.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca jest beneficjentem pomocy publicznej. Skieruje On pracowników na szkolenia objęte programem (…).

Wnioskodawca pokryje resztę kosztów przyporządkowanych do własnych pracowników uczestników „(…)”(tzw. wkład prywatny przedsiębiorcy), przy czym wkład ten może być pokryty między innymi środkami pieniężnymi oraz kosztami wynagrodzeń uczestników szkoleń za czas pracy pracowników biorących udział w szkoleniu. Zatem rola Wnioskodawcy ogranicza się do oddelegowania pracowników do udziału w „ (…) oraz pokrycia kosztów wkładu własnego, polegającego na pokryciu wynagrodzenia pracowników za czas ich udziałów w szkoleniach oraz pokryciu pozostałej części wkładu prywatnego, zgodnie z zawartymi umowami szkoleniowymi.

Całością projektu będzie zarządzała „Spółka A”.

W ramach projektu (…)” Wnioskodawca oddeleguje pracowników, którzy w ramach szkoleń otrzymają obok szkolenia również inne świadczenia, tj. materiały szkoleniowe, transport na miejsce szkolenia, catering, noclegi, indywidualne doradztwo związane z wdrożeniem wiedzy zdobytej na szkoleniu dla pracowników w wieku 45+. Świadczenia te nie będą wykraczały poza typowy zakres świadczeń dla uczestników szkoleń pracowniczych, z tą różnicą, iż częściowy koszt zostanie pokryty w ramach projektu.

„Spółka A” nie będzie obciążać Wnioskodawcy innymi kosztami szkoleń.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wartość otrzymanych przez Spółkę za pośrednictwem „Spółki A” nieodpłatnych świadczeń takich jak: szkolenia, materiały szkoleniowe, catering, nocleg, transport na miejsce szkolenia, indywidualne doradztwo związane z wdrożeniem wiedzy zdobytej na szkoleniu dla pracowników 45+, opisanych w stanie faktycznym finansowanych ze środków pochodzących z Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki nie zalicza się do przychodu, w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy Spółka będzie miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione koszty wkładu prywatnego w postaci wkładu gotówkowego oraz w postaci wynagrodzeń uczestników szkoleń za czas pracy pracowników biorących udział w szkoleniu...
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi odpowiedź na pytanie nr 2.

Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków, które ustawodawca nie uznał za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Na podstawie powyższej definicji w doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że dany wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli spełnione są następujące przesłanki:

1. został faktycznie poniesiony,
2. jego poniesienie nastąpiło w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
3. nie znajduje się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt, wymienionych w art. 16 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w pierwszym kroku należy zbadać, czy dany wydatek został faktycznie i definitywnie poniesiony.

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, pod tym jednak warunkiem, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami zatem będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów.

W przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia właśnie z taką sytuacją. Spółka wnosząc wkład prywatny gotówkowy oraz w formie wynagrodzeń uczestników szkoleń za czas ich pracy w czasie odbywania szkoleń ponosi faktyczny i definitywny ich koszt. W tym zakresie nie jest on Spółce w żaden sposób zwracany. Koszt ten ostatecznie obciąża majątek Spółki w postaci wydatku środków pieniężnych jak i poniesienia kosztu wynagrodzeń pracowników korzystających ze szkolenia.

W ocenie Wnioskodawcy, głównym elementem analizy możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest ustalenie celu, w jakim został poniesiony. Przez wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodów należy rozumieć taki wydatek, który chociażby potencjalnie mógł spowodować osiągnięcie przychodów. Związek pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów może mieć zatem zarówno charakter bezpośredni, jak i pośredni.

Ponadto art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż poniesienie wydatku w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów uzasadnia uznanie go za koszt uzyskania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów są wszelkie wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika (poniesione w interesie przedsiębiorstwa - por. A. Mariański „Brak podstaw do stosowania cywilnoprawnego sposobu rozumienia związku przyczynowo - skutkowego jako przesłanki uznania kosztu w podatkach dochodowych” Prz. Pod. 2006, nr 6, s. 16).

Wydatki na odpłatne dokształcanie i doskonalenie zawodowe pracowników nie są ujęte w zamkniętym katalogu wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże, fakt ten nie może decydować o dopuszczalności zaliczania tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Możliwość taka wystąpi wyłącznie wówczas, gdy spełnione zostaną wymogi określone w art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Dokonując oceny, czy wydatki na opłaty za szkolenia zatrudnianych przez Spółkę pracowników mogą stanowić koszty podatkowe, należy mieć na uwadze związek tych wydatków z przychodami z danego źródła przychodów. Jeżeli zatem ponoszone wydatki na podwyższenie kwalifikacji pracowników mają na celu osiągnięcie obecnie lub w przyszłości przychodów z działalności gospodarczej, bądź zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, w wyniku korzystania z nabytych w ten sposób umiejętności, to wydatki na ten cel mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Niewątpliwie wydatki związane z podnoszeniem umiejętności zawodowych własnych pracowników są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki i osiąganymi przez nią przychodami.

Jak wskazano w stanie faktycznym, projekt „Akademia (…)” ma za cel zwiększyć efektywność pracy przeszkolonych pracowników. Oczywistym jest, iż podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników może być ukierunkowane na zwiększenie przychodów Spółki, lub na zmniejszenie kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, czy też na zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodu.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone na ww. formy kształcenia pracowników mają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością, to mogą być uznane za poniesione w celu osiągnięcia przychodów, bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym, w świetle cytowanego wyżej przepisu art. 15 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki te będą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko Spółki, iż wydatki poniesione na szkolenie pracowników mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przez podatnika przychodami jest zatem prawidłowe.

O możliwości zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje bowiem przede wszystkim wystąpienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy tymi wydatkami, a osiąganymi przychodami, o jakim mowa w powołanym wcześniej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże, co było już wielokrotnie podkreślane w doktrynie prawa podatkowego oraz w orzecznictwie sądowym, wykazanie związku przyczynowego każdego indywidualnego wydatku z prowadzoną działalnością należy do podatnika, bowiem to on wywodzi skutki prawne w postaci pomniejszenia danych przychodów o koszty ich uzyskania, a to z kolei wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że „Spółka A” jako projektodawca i beneficjent podpisała w dniu 26 maja 2011 r. z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP) umowę o dofinansowanie projektu szkoleniowego pt.: „...” w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Priorytet II Rozwój zasobów ludzkich i potencjału adaptacyjnego przedsiębiorstw oraz poprawa stanu zdrowia osób pracujących, Działanie 2.1 Rozwój kadr nowoczesnej gospodarki.

Celem projektu, w którym mają uczestniczyć wszystkie spółki Grupy, zajmujące się różnymi aspektami gospodarowania energią (wytwarzanie, dystrybucja, obrót) jest poprawienie efektywności pracowników spółek objętych projektem poprzez rozwój umiejętności i podnoszenie ich kwalifikacji, co w konsekwencji zapewni ich klientom najwyższy poziom świadczonych przez pracowników usług (w szczególności poznają oni najnowsze metody pracy oraz posiądą umiejętności z obszaru negocjacji, finansów oraz zarządzania).

Wysokość dofinansowania projektu wynosi około 60% kosztów projektu oraz 100 % kosztów doradztwa dla pracowników w wieku 45+, związanego z wdrożeniem wiedzy uzyskanej na szkoleniach.

Kwota dofinansowania pochodzić będzie w co najwyżej 85% ze środków europejskich w formie płatności przelanej przez Bank Gospodarstwa Krajowego na zlecenia PARP oraz w co najmniej 15% z budżetu państwa w formie dotacji celowej przelanej przez PARP.

Wnioskodawca podkreśla, że środki te zostaną przekazane wyłącznie na rachunek „Spółki A” i nie będą dalej przekazywane na rachunki spółek z Grupy Kapitałowej.

Środki te będą służyły do zapłaty za usługi podmiotów trzecich związanych z przeprowadzeniem i organizacją szkoleń, ewaluacją lub refinansowaniu tychże wydatków poniesionych przez „Spółkę A”

Resztę kosztów pokrywają sami przedsiębiorcy zainteresowani programem (tzw. wkład prywatny przedsiębiorcy), przy czym wkład ten może być pokryty między innymi środkami pieniężnymi oraz kosztami wynagrodzeń uczestników szkoleń za czas pracy pracowników biorących udział w szkoleniu.

Projektem, objętych zostało kilka kluczowych spółek z Grupy Kapitałowej, w tym także Wnioskodawca (dalej również: Spółka).

„Spółka A” będzie obciążać spółki z Grupy, w tym Wnioskodawcę, gotówkowym wkładem prywatnym zgodnie z zawartymi umowami szkoleniowymi. Natomiast nie będzie obciążać Spółki innymi kosztami szkoleń. W szczególności nie będzie obciążać Spółki kosztami szkoleń sfinansowanych z dofinansowania otrzymanego od PARP.

Wszelkie wzajemne prawa i obowiązki, których realizacja pozwoli na przygotowanie i realizację Projektu „(…)” zgodnie z wymogami umowy o dofinansowanie z PARP, są uregulowane w zawartej przez Spółkę ze „Spółką A” umowie szkoleniowej. Między innymi są tam zapisane wskazane powyżej zasady ponoszenia kosztów.

Wnioskodawca wskazał, iż jest beneficjentem pomocy publicznej, natomiast beneficjentem ostatecznym są pracownicy Wnioskodawcy.

Nieodpłatnymi świadczeniami są:

• dofinansowanie w około 60% kosztów szkoleń beneficjentów ostatecznych – pracowników Spółki – ze środków pochodzących częściowo ze środków Unii Europejskiej oraz częściowo z dotacji celowej budżetu krajowego,

• dofinansowanie w 100% kosztów szkoleń doradztwa dla pracowników Spółki w wieku 45+ ze środków pochodzących częściowo ze środków Unii Europejskiej oraz częściowo z dotacji celowej budżetu krajowego.
  
  

Nieodpłatność otrzymywanych świadczeń polega na tym, że Spółka za pośrednictwem „Spółki A”, która również jest beneficjentem pomocy publicznej, jak również operatorem pomocy publicznej, korzysta ze szkoleń, za które ponosi częściową odpłatność w formie wkładu prywatnego. Natomiast w przypadku doradztwa dla osób w wieku 45+ w ogóle nie ponosi żadnych kosztów, gdyż całość jest sfinansowana ze środków publicznych.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników (kształcenie lub dokształcanie pracowników, np. poprzez szkolenia pracownicze).

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Należy jednakże podkreślić, iż obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

Reasumując, w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Spółka będzie miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poniesione koszty wkładu prywatnego w postaci wkładu gotówkowego oraz w postaci wynagrodzeń uczestników szkoleń za czas pracy pracowników biorących udział w szkoleniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.